Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
521 Τηνικαῦτα: τότε.
[*](Σ)522 Τὴν κατὰ ϲαυτὸν ἔλα: ἀπὸ χρηϲμοῦ τινοϲ ἐλέχθη. τουτέϲτιν [*](Prov.) οἷοϲ εἶ, τοιοῦτοϲ καὶ φαίνου καὶ μείζοϲι μὴ ϲυμπαρεκτείνου. τοῦτο [*](Σ) οἱ μὲν Πυθικὸν εἶναί φαϲιν ἀπόφθεγμα, οἱ δὲ Σόλωνοϲ· ἔνιοι δὲ αὐτὸ Χίλωνα εἰπεῖν ϲυμβουλευομένῳ τινί, εἰ πλούϲιον ἕλοιτο γάμον.
523 Τὴν λεοντῆν ἐνδύου: ἴϲον τῷ γενναΐζου.
[*](Σ)524 Τῆνοϲ: μία Κυκλάδων νήϲων.
[*](Harp.)525 Τὴν ταχίϲτην: ἐπίρρημα, ἀντὶ τοῦ ταχέωϲ. ὁ δὲ φιλοτίμωϲ [*](Δ) εἶχε πρὸϲ τὴν ταχίϲτην κρῖναι τὰ ὅλα.
526 Τὴν τράπεζαν οἴϲομαι: Ἀριϲτοφάνηϲ. τουτέϲτιν ἐμαυτῷ [*](Ar.) ὑπηρετήϲω καὶ οὐ χρεία παιδόϲ.
527 Τὴν τρύγα ϲυνεκπιεῖν.
[*](Suid.)528 Τὴν χεῖρα προϲφέροντα τὸν θεὸν καλεῖν: βοηλάτηϲ ἐκ [*](Σ) κώμηϲ ἅμαξαν ἄγων, καὶ ταύτηϲ ἐμπεϲούϲηϲ εἰϲ φάραγγα κοιλώδη, δέο βοηθεῖν, ἀργὸϲ ἵϲτατο τῷ Ἡρακλεῖ προϲευχόμενοϲ· ἐκεῖνον γὰρ ἐκ πάντων τῶν θεῶν ἀϲπαζόμενοϲ ἐτίμα. ὁ δὲ θεὸϲ ἐπιϲτὰϲ εἶπε· τῶν τροχῶν ἅπτου καὶ τοὺϲ βόαϲ νύττε καὶ τότε τὸν θεὸν εὔχου. ὅταν καὺτόϲ τι ποιῆϲ· μὴ μέντοι γε μάτην εὔχου. ἐκ τούτου εἰϲ παροιμίαν εἰϲήχθη.
529 Τηξιμελεῖ: φθοροποιῷ. τηξιμελεῖ νούϲῳ κεκολουμένοϲ ἔδραμε [*](Anth.) θυμῷ ἐϲ προτέρην ἔργων ἄρϲενα μαρτυρίην.
530 Τήραιοϲ: ὄνομα κύριον. ὁ Μῆδοϲ.
[*](Δ)531 Τηρεύϲ: ὁ τηρῶν.
[*](Δ)532 Τηριβάζηϲ: ὄνομα κύριον. Ξενοφῶν Τηρίβαζοϲ. ὁ δὲ Τηρίβαζοϲ [*](Δ) φίλοϲ ἦν τῷ βαϲιλεῖ, καί, ὁπότε παρείη, οὐδεὶϲ ἄλλοϲ τὸν βαϲιλέα ἐπὶ τὸν ἵππον [*](Suid.) ἀνέβαλλεν. ἀντὶ τοδ ἀνεβίβαζεν.
533 Τηριδάτηϲ: ὄνομα κύριον.
[*](Δ)534 Τηρῶ· αἰτιατικῇ.
[*](Synt.)535 Τήρωνεϲ: οἱ ἀρτιμαθεῖϲ τὰ πολέμια καὶ οὕπω ἐγγεγυμναϲμένοι τοῖϲ κινδύνοιϲ τήρωνεϲ καλοῦνται παρὰ Ῥωμαίοιϲ.
[*](520 ═ Diogen. VIII 56 521 ═ P, Ba 387, 11, Zon. 1730 cf. H 522 τοῦτο sq. ═ P 523 ═ P 524 Harp. ═ P cf Steph. Byz. 525 ὁ sq. Polyb. 3, 70, 1 526 Ar. Pac. 1032 c. sch. 528 ═ P cf. Babr. 20 529 τηξιμελεῖ sq. Anth. 7, 234, 3—4 531 ═ Ambr. 301 cf. Et. M. 757, 45 532 — κύριον cf. Ambr. 312 533 ═ Ambr. 313 534 ═ Synt. Gud., An. Ox. 4, 300, 18 cf. Synt. Laur.)[*](527 ex v. Σ 1483 529 cf. v. Θ 463 531 cf. 98 532 Ξενοφῶν sq. ex 652 vel ex v. Α 2207)[*](1 τετριμμένην F, Diogen. 2 προϲπελάϲτου FV 4 ἔλα] ἔλαβε φαϲίν F A(GFVM) 12 Τὴν] τά V, non nov. gl. αὐτῷ V 527 om. AF mg Ar 16 ἀνάγων V 17 ἵϲταται V ἐκείνων V 20 ὅταν—εὔχου om. FV 21 ἤχθη G 26 Ξενοφῶν— 28 ἀνεβίβαζεν om. AF 28 ἀνέβαλλεν—ἀνεβίβαζεν] ἀνεβίβαζεν ἤγουν ἀνέβαλλεν V)536 Τῆϲ: ἀντὶ τοῦ ταύτηϲ. οὐκ ἔϲτι δὲ ἄρθρον. Ὅμηροϲ· μήποτε τῆϲ εὐνῆϲ ἐπιβήμεναι. ἀντὶ τοῦ ταύτηϲ. καὶ ἐν Ὀδυϲϲείᾳ· εἵνεκα τῆϲ ἀρετῆϲ. ἀντὶ τοῦ ταύτηϲ.
537 Τῆϲ Μεγαρέων ἄξιοι μερίδοϲ: ἀντὶ τοῦ ἄτιμοι.
538 Τῆϲ μητρὸϲ ὡϲ αἲξ καλεῖται: οἱ γὰρ ἔριφοι ἐν τοῖϲ αἰπολίοιϲ ἀπὸ τῶν μητέρων γνωρίζονται· ἀπὸ πατέρων γὰρ ἀδύνατον.
539 Τῆϲ μυρίαϲ ὄντα τηλικουτονί: ἐπὶ τῶν παραλόγωϲ τι λεγότων, ἐνηλίκων ὄντων. οἷον τελείαν ἐχόντων τὴν ἡλικίαν καὶ πάντα εἰδέναι ὀφειλόντων.
540 Τῆϲ ϲαρκὸϲ πρόνοιαν μὴ ποιεῖϲθε εἰϲ ἐπιθυμίαϲ· ζήτει ἐν τῷ ὑπωπιάζω.