Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

[*](Σ)

381 Παραλλήλων: ὁμοίων, ἀκολούθων, ἐγγὺϲ ἀλλήλων, ἐξίϲου. [*](Ε + Σ) καὶ παράλληλον ὀρύξαντεϲ τῷ δοκοῦντι πεϲεῖϲθαι τείχει ϲυνῆψαν ὑπὸ γῆ τοῖϲ ἐναντίοιϲ. ἀντὶ τοῦ ἐξίϲου.

[*](Δ)

382 Παραλογίζομαί ϲε.

[*](Σ)

383 Παραλογιϲμόϲ: ἀπάτη λογιϲμοῦ.

[*](Σ)

384 Παραλογιϲτήϲ: ἀπατεών.

[*](Σ)

385 Παράλογον λέγουϲιν ἀρϲενικῶϲ οἵ τʼ ἄλλοι καὶ μάλιϲτα Θουκυδίδηϲ, [*](371— αἰτία ═ H; οὐ γὰρ ἀκούει ═ Cohn Z. d P, 79 n. 75 ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτων═ P 372 ═ P, Ba 329, 29 cf. H 373— αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. et Gud; Bk. 163, 4 ἀντὶ sq. Harp. ═ P cf. Et. M. 652, 48; ἐξαπατᾷ ═An. Ox 2, 498, 5 cf. H, Bk. 288,14 374 παῖδαϲ sq. Dionys. Hal. 13, 1, 1 375 ὁ sq Menn. Prot. fr. 15, FHG 4, 221 a ═ EL. 190, 14—5 (indicavit Gsf. ms.) 376 ἄπιϲτοι sq. Cass. D. fr. 36, 8 ═ EL 410, 9—12 377 cf. H; — ἀνήρ ═ P, Ba 329, 28, sch. Z 430 379 — πάρελθε ═ P, Ba 329, 30 cf. H 380 παραλλάττουϲι sq. Eunapio coll. v. χαριεϲτέρουϲ (fr. 32) attr, Bhd. 381 ἐξίϲου ═ P, Ba 330, 1 cf. Zon. 1501 et 1513, H 382 cf. Ambr. 318 383 ═ P, H, Zon. 1500 cf. Ba 329, 31 384 ═ P, Ba 330, 3, H, Zon. 1499 385 p. 37, 2 παράλογοϲ ═ P, sch. Luc. 214, 8 cf. sch. Thuc. 1, 78, 1, Lex. Vind. p. 141; Thuc. 1, 78, 1 et 2, 85, 2) [*](371 cf. v. 2310 372 cf. 529 376 cf. v. O 984 378 ex 689 379—380 cf. 620 385 extr. cf. 314) [*](A(GFVM)) [*](5 ἱϲτῶνταϲ GMec 7 πείϲαϲ V 14 παρεϲκεύαϲε FV 378 om. AF post 373 V 18 ὑπερφέρει G ὑποφέρειν Bhd. ὡρ] ὅρων FV 20 τοῦ om. M παραδέχονται G δὲ om. G 21 ἀλλήλωϲ F 24 καὶ] καὶ ἐκ παραλλήλου mg. add. Ar M 382 om. F 385 mg.)

37
τὸ παράδοξον καὶ ὃ οὐκ ἄν τιϲ προϲδοκήϲειεν· οἷον, τοῦ πολέμου τὸν παράλογον. καί, ὅτι ἐγένετο πολὺϲ ὁ παράλογοϲ. Προκόπιοϲ· οἱ μὲν ἄλλοι τοῦ πλήθουϲ ἐκλογιζόμενοι τὸν παράλογον, [*](Ε) ἔδοξε μανιώδηϲ εἶναι αὐτοῦ ἡ ἔννοια. καὶ αὖθιϲ· τοῖϲ δὲ Ῥωμαίοιϲ [*](Ε) θάρϲοϲ καὶ ἀπιϲτία πρὸϲ τὰ γινόμενα παρέϲτη πλείων ἢ τοῖϲ τὰ παράλογα ὀνείρατα ὁρῶϲιν. ὁ Παράλογοϲ Θουκυδίδηϲ· οἱ δὲ [*](Ε) Ἀθηναῖοι ἐν παντὶ δὴ ἀθυμίαϲ ἦϲαν, καὶ ὁ παράλογοϲ αὐτοῖϲ μέγαϲ ἦν· πολὺ δὲ μείζων ἔτι τῆϲ ϲτρατιᾶϲ ὁ μετάμελοϲ. καὶ αὖθιϲ· οἱ [*](E L) δὲ ϲοφίϲμαϲι καὶ παραγωγαῖϲ ἐκκρούοντεϲ ἡμᾶϲ ἀεί τε καὶ καθημέραν κύριοι τῶν ἡμετέρων ἐκ τοῦ παραλόγου γεγένηνται.

386 Παραλόγωϲ: τὸ ἀνέλπιϲτον, παρὰ προϲδοκίαν. οὐδέ τιϲ [*](Σ) ἦν ὃϲ οὐκ θέληϲε τὸ μὴ οὐ θεατὴϲ γενέϲθαι παραλόγου οὕτωϲ ἐϲ [*](Ε) μέγεθοϲ παραϲκευῆϲ. ἀντὶ τοῦ παραδόξου.

387 Πάραλοϲ: ναῦϲ ἱερά, θεωρίϲ· ἦν δὲ καὶ ἑτέρα Σαλαμινία ναῦϲ. [*](Σ) Πευθὶϲ δὲ πάραλοϲ, ἡ παραθαλαϲϲία, ἢ ἡ παρὰ τὰϲ ἅλαϲ κειμένη.

[*](Ar.)

388 Πάραλοϲ ἢ Σαλαμινία: αὗται ἱεραὶ τριήρειϲ δημόϲιαι, ἐπὶ [*](Ar.) τὰϲ τῆϲ πόλεωϲ χρείαϲ πεμπόμεναι καὶ ταχυναυτοῦϲαι· καὶ ἦϲαν ὡϲ ἂν ὑπηρέτιδεϲ ταχεῖαι οὖϲαι, ἡ μὲν ὑπηρετοῦϲα εἰϲ τὰ θεωρικά, ἡ δὲ εἰϲ τὰ δημόϲια. καὶ αὖθιϲ· οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πέμπουϲι τὴν Πάραλον, [*](E?) καλοῦντεϲ αὐτὸν ἐπὶ κρίϲιν. τουτέϲτιν Ἀλκιβιάδην.

389 Πάραλοϲ: Δημοϲθένηϲ Φιλιππικοῖϲ. μία τῶν παρ᾿  Ἀθηναίοιϲ [*](Harp.) πρὸϲ τὰϲ δημοϲίαϲ χρείαϲ διαπεμπομένων τριήρων, ἀπό τινοϲ ἥρωοϲ τοὔνομα λαβοῦϲα. πάραλοι δ’ ἐκαλοῦντο οἱ ἐπιβεβηκότεϲ αὐτῆϲ, οἳ καὶ διὰ ταύτην τὴν ὑπηρεϲίαν τέϲϲαράϲ τε ὀβολοὺϲ ἐλάμβανον, καὶ τὸ πλεῖϲτον τοῦ ἐνιαυτοῦ οἴκοι τε ἔμενον, καὶ ἄλλα τινὰ ὑπῆρχεν αὐτοῖϲ παρὰ τῆϲ πόλεωϲ,

390 Πάραλοι: οἵ τε ἐν τῇ νηῒ τῇ Παράλῳ πλέοντεϲ καὶ οἱ τὴν [*](Σ) παράλιον τῆϲ Ἀττικῆϲ κατοικοῦντεϲ· ὥϲπερ ἕτεροι Πεδιάϲιοι καὶ Διάκριοι. Πάραλοϲ δὲ τριήρηϲ ἱερὰ καλεῖται, ἥτιϲ διηνεκῶϲ ταῖϲ ἐπειγούϲαιϲ χρείαιϲ ὑπηρέτει. ὁπότε δὲ ἐκ τῆϲ ἀλλοδαπῆϲ μεταπέμψαϲθαι ϲτρατηγὸν ἠβούλοντο, ὥϲπερ Ἀλκιβιάδην ἀπὸ Σικελίαϲ, τῇ Παράλῳ ἐχρῶντο. λέγεται δὲ ἡ αὐτὴ καὶ Σαλαμινία. ὕϲτερον δὲ ἄλλαι δύο προϲεγένοντο αὐταῖϲ, Ἀντιγονίϲ τε καὶ Δημητριάϲ.

[*](385 οἱ μὲν— ἔννοια Proc. Bell. 4,13, 7 vs. 6 οἱ δὲ—μετάμελοϲ Thuc 7,551 Vs. 8 οἱ sq Proc. Bell. 7, 16, 22 ═ EL 114, 2—4 386 — προϲδοκίαν ═ Σa, P, sch Luc 214, 11, Ba 330, 5 387— Σαλαμινία ═ P cf. Bk. 293, 3 (unde Et. M. 699, 14), sch. Ar. Ach 1158 et Ram. 204, Lex. Patm 16 τευθὶϲ sq. sch Ar. Ach. 158 388— δημόϲια sch. plenior Ar. Av. 1204 οἱ sq. fort. Aelian. 389 Harp. ═ P; Dem. 8, 29 390 ═ P cf. Lex. Cant.)[*](388 cf. v. ταχυναυτεῖ)[*](3 οἱ— 10 γεγένηνται om F 4 τοῖϲ— Θ Θουκυδίδηϲ om. V 5 θάρϲοϲ] A(GFVM) θάμβοϲ Kust. γενόμενα ed, pr. πλείω A 7. ἦν μέγαϲ V 11 Παράλόγον Mec, Phot. Ba sch. Luc. ἀνελπίϲτωϲ GMac 12 οὐ om F 14 Παράλογοϲ V cf. vs 29 15 τὰϲ] τοὺϲ Mec sch. ἄλλαϲ V 18 θεωρητικά V 22 παραπεμπομένων A 390 extra ord. 27 πλέοντεϲ om. G 28 ὥϲπερ] καὶ add. V 29 Παράλογοϲ AV cf. vs. 14 29. 30 ἐπαγούϲαϲ G)
38
[*](Ar.)

391 Παράλων: διῄρητο εἰϲ δ΄ μοίραϲ πάλαι ἡ Ἀττική· Πανδίων γὰρ διαδεξάμενοϲ Κέκροπα, προϲκτηϲάμενοϲ δὲ καὶ τὴν Μεγαρίδα ἔνειμε τὴν χώραν τοῖϲ παιϲὶν εἰϲ δ΄ μοίραϲ· Αἰγεῖ μὲν τὴν παρὰ τὸ ἄϲτυ μέχρι Πυθίου, Πάλλαντι δὲ τὴν Παραλίαν, Λύκῳ δὲ τὴν Διακρίαν, Νίϲῳ δὲ τὴν Μεγαρίδα. Ἀριϲτοφάνηϲ· ἀλλ᾿ οὐδὲ Παράλων οὐδεμία γυνὴ πάρα.

[*](Σ)

392 Παραλοῦμαι: παροιμιακῶϲ. εἰώθειϲαν γὰρ πρότερον ἐν τοῖϲ βαλανείοιϲ οἱ πλούϲιοι παραλούειν τοὺϲ πένηταϲ. Αριϲτοφάνηϲ Ἀναγύρῳ· ἀλλὰ πάνταϲ χρὴ παραλοῦϲθαι καὶ τοὺϲ ϲπόγγουϲ ἐᾶν. οἷον ϲυνειϲιέναι τοῖϲ πλουϲίοιϲ, ὥϲτε μηδὲ ϲπόγγουϲ φέρειν, ἀλλὰ τοῖϲ ἐκείνων χρῆϲθαι.

[*](Synt.)

393 Παραλυπῶ· αἰτιατικῇ.

[*](Ε)

394 Παραλύϲαϲ: ἀντὶ τοῦ διαδεξάμενοϲ. παραλύϲαϲ αὐτὸν τῆϲ ἀρχῆϲ.

[*](Ε)

395 Παραλῦϲαι: ἀφελέϲθαι. βουλόμενοϲ ἀναπαῦϲαι καὶ κόπου [*](Ε) παραλῦϲαι τοὺϲ ἰδίουϲ ϲτρατιώταϲ. καὶ αὖθιϲ Σιμόκατοϲ· οἱ δὲ τῶν ὅπλων παραλυθέντεϲ, οὐκ εἶχον ὅ τι χρήϲονται τοῖϲ θυμοῖϲ.

[*](Synt.)

396 Παραμέλω· γενικῇ.

[*](Synt.)

397 Παραμένω· δοτικῇ.

[*](Σ)

398 Παραμείψαϲ: παραλλάξαϲ.

[*](Σ)

399 Παραμπυκίζεται: παραπλέκεται τὰϲ τρίχαϲ.

[*](Σ)

400 Παραμυθῆϲαι· αἰτιατικῇ. ϲυμβουλεῦϲαι. καὶ παραμυθήϲαϲθαι ὡϲαύτωϲ.