Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

361 Παρακεχόρδηκεν, οἷον παρημάρτηκε λέγουϲιν Ἀττικοί. καὶ [*](Σ) παράχορδον.

362 Παρακείμενα: τὰ νῦν. ἱκανὰ κακὰ τὰ παρακείμενα.

[*](Ar.)

363 Παρακινοῦντα: ἐξιϲτάμενον. οὐχ οὕτω παρακεκινηκότεϲ [*](Σ) καὶ διεφθαρμένοι τὴν γνώμην, ἀλλὰ διὰ τὴν ὑπεροχὴν τῶν κακῶν ἐϲ [*](Ε) Ἰουλιανὸν τὸν Εὐτρόπιον ἀνατιθέμενοι. Εὐνάπιόϲ φηϲι περὶ Εὐτροπίου τοῦ εὐνούχου. καίτοι παρακινηθεὶϲ τοῦ προϲήκοντοϲ.

[*](Metaphr.)

364 Παράκληϲιϲ: ἀντὶ τοῦ προτροπή. Ἰϲοκράτηϲ Παραινέϲεϲι· [*](Harp.) διόπερ ἡμεῖϲ οὐ παράκληϲιν εὑρόντεϲ, ἀλλὰ παραίνεϲιν γράψαντεϲ. Λυκοῦργοϲ δὲ ἀντὶ τῆϲ δεήϲεωϲ ἐχρήϲατο λέγων· ὑμᾶϲ οἶμαι τοῦτο ποιήϲειν καὶ χωρὶϲ τῆϲ ἐμῆϲ παρακλήϲεωϲ.

365 Παρακλιδόν.

[*](Δ)

366 Παρακλίναϲαι: παρανοίξαϲαι. ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν νέφοϲ [*](Ar.) ἡδ’ ἐπιθεῖναι. Ἀριϲτοφάνηϲ· καὶ γὰρ ἐκεῖναι παρακλίναϲαι τῆϲ οὐλείαϲ παρακύπτουϲι. κἄν τιϲ προϲέχῃ τὸν νοῦν αὐταῖϲ, ἀναχωροῦϲι· κᾆτ, ἢν ἀπίῃ, παρακύπτουϲι.

367 Παρακοᾶν: παρανοεῖν καὶ παραφρονεῖν. κοᾶν γάρ καὶ κονᾶν [*](Σ) τὸ φρονεῖν.

368 Παρακονᾶν: τὸ ἐν τῷ φιλεῖν διατρίβειν.

369 Παρακοπὴ φρενῶν: ἡ φρενιτίαϲιϲ.

370 Παρακόψαϲ: τὸν νοῦν τραπείϲ. ἐτελεύτηϲε δέ, ἄκρατον πολὺν ἐμφορηθεὶϲ καὶ παρακόψαϲ, ἤδη γεγονὼϲ ἔτοϲ πέμπτον καὶ ἑβδομηκοϲτόν.

[*](358 — παράφρων ═ Ba 329, 25 cf. P, Zon. 1518 κἀμοὶ sq. Ar. Ach. 512 517 —8 c sch. 517 359 — δοτικῇ cf. Svnt. Laur. et Gud., Bk. 167, 24 προτρέπεται sq. ═ P, Ba 329, 24 cf. H 361 ═ P cf H 362 Ar. Lys 1048 c. sch. 363 ἐξιϲτάμενον ═ P, Ba 329, 27 οὐχ — ἀνατιθέμενοι Eunap. fr. 75, 5, F HG 4, 47 cf. FES 95, 17—8 καίτοι sq. veris. Metaphr. 364 Harp. ═ P cf An. Ox 2, 497, 33; lsocr. 1, 5, Lycurg. fr. 31 365 δ 348 cf. Ambr. 366, H 366 Ar. Pac. 981 —5 c. sch. 981; Ε751 367 ═ P cf. H 368 ═ P cf. H 369 l. los. Bell. 1, 506 370 ἐτελεύτηϲε sq. Laert. 4, 44)[*](1 καὶ om. A, nov. gl. 2 γὰρ] μὲν G 4 λέγει A 359 mg. iterum A A(GFVM) 8 διεγείρεται F 360 om. AF mg. A post 358 V 10 Παρακεχόρδικεν Kust, Ar. Eccl 295 contulit Port οἷον] 5 F 15 Ἰουλιανὸν G V M: Ἰοῦ A Ἰούλιον F Ἰουλιανοῦ καιροὺϲ καὶ χρόνουϲ Exc. Εὐτροπίου V M 15 Ἐὐνάπιοϲ— 16 εὐνούχου om. F 16 καίτοι—προϲήκοντοϲ om. AFV καὶ τοι ed. pr.; καί τιGM 17 Παραινέϲεϲι e Phot et Hap. Gsf.; Παραίνεϲιν AV om. GM 26 κονᾶν] κοᾶν F 30 τραπείϲ] παρατραπείϲ GM 31 γεγονὸϲ VM)
36
[*](Prov.)

371 Παρὰ κωφὸν ἀποπαρδεῖν: πρόδηλοϲ τῆϲ παροιμίαϲ ἡ αἰτία· [*](Σ) οὐ γὰρ ἀκούει ὁ κωφόϲ. ἐπὶ τῶν ἀναιϲθήτων δὲ λέγεται.

[*](Σ)

372 Παρακροτοῦντεϲ: παραθαρϲύνοντεϲ, παρορμῶντεϲ.

[*](Harp.)

373 Παρακρούεται· αἰτιατικῇ. ἀντὶ τοῦ ἐξαπατᾷ. μετῆκται δὲ τοὔνομα ἀπὸ τοῦ τοὺϲ ἱϲτάνταϲ τι ἢ μετροῦνταϲ, κρούειν τὰ μέτρα καὶ διαϲείει, ἕνεκα τοῦ πλεονεκτεῖν,

[*](x+ Ε)

374 Παρακρουϲάμενοϲ: ἐξαπατήϲαϲ, παραπείϲαϲ. παῖδαϲ τῶν εὐγενεϲτάτων οἴκων παρακρουϲάμενοϲ ἐξήγαγεν ἐκ τῆϲ πόλεωϲ.

[*](EL)

375 Παρακρούϲαϲθαι: ἀνατρέψαι. ὁ δέ, ὅϲα διημφιϲβητήθη, οἷοϲ ἐγένετο παρακρούϲαϲθαι.

[*](EL)

376 Παράκρουϲιν: ἐξαπάτην, ἐμπαιγμόν. ἄπιϲτοί τε γὰρ δόξαντεϲ εἶναι οἱ Σαυνῖται, καὶ πρὸϲ τὰϲ ϲυμφορὰϲ ἐϲ παράκρουϲιν τοῦ ἀεὶ κρατοῦτοϲ ϲφῶν ϲπένδεϲθαι, οὐχ ὅϲον οὐχ εὕροντό τι ϲυμβατικόν, ἀλλὰ καὶ ἄϲπονδον ϲφίϲι τὸν πόλεμον παρεϲκεύαϲαν.

[*](Σ Δ)

377 Παρακοίτηϲ: ὁ ἀνήρ. Παράκοιτιϲ δὲ ἡ γυνή.

[*](Suid.)

378 Παροκωχή: παροχή· παρὰ Θουκυδίδῃ, ὡϲ ἡ ἀνακωχὴ καὶ διακωχή.

[*](Σ)

379 Παράλλαξον: πάρελθε. ἡ γὰρ κατὰ μικρὸν παράλλαξιϲ πᾶϲα ποιεῖ φύϲιν ὑπερφέρειν τὰϲ μεταβολάϲ, ὡϲ ἐπὶ τῶν ὡρῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ.

[*](Σ+ Ε)

380 Παραλλάττουϲιν: ἀντὶ τοῦ παρέρχονται. παραλλάττουϲι δὲ ἀλλήλουϲ τῷ διαϲτήματι τῶν ὁδῶν ψευϲθέντεϲ ὅ τε Προκόπιοϲ καὶ Οὐάληϲ ὁ βαϲιλεύϲ.