Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

[*](Δ)

1643 Πιϲιδία: χώρα. ὁ δὲ Κῦροϲ ὡϲ ἐπὶ Πιϲίδαϲ δῆθεν ἐπορεύετο, ἐφ᾿ [*](Suid.) οὓϲ ϲτρατεύειν προεφαϲίϲατο.

[*](1628 cf. Zon. 1551, Ambr. 767, 769 1629 cf. Ambr. 757 1630 ═ P, Ba 343, 11 cf. sch. A 40, H, Et. M. 674, 1 1631 — μεγάλου cf. Zon. 1551, Ambr. 768 Πίωμεν καὶ φάγωμεν ═ Ambr. 767 1632 τόνδ᾿ sq. Anth. 6, 53, 1 — 2 1634 sch. Ar. Av. 307 1636 aliter Synt. Laur. 1637 — πόλεωϲ ═ Ambr. 738, Ps. Herodian. 108, Et. M. 673, 13, Zon. 1549 cf. H 1638 — τόποι cf. Et. M. 673, 17, H καὶ — βόϲκεο Call. fr. 54 K. an. 57 S. Πιϲϲαῖοϲ sq. cf. Ps. Herodian. 108 1639 ═ Ambr. 694 1641 sch. Ar. Av. 766 1642 l. l. sec. Kust. 1643 — χώρα ═ Ambr. 741, Ps. Herodian. 108)[*](1627 ex v. Δ 238 1638 cf. 1468 1641 — 2 cf. v. N 213 1643 ὁ sq. ex v. Δ 317)[*](A(GFVM))[*](1627 om. AF mg. Ar 1 Κῷοϲ om. Ar 1. 2 μετακληθεὶϲ G 4 αὐτῷ V 1628 om. F 6 μυελῶν GFVM μέλλοντα (v. l. μέλλον) Ambr. 8 Πίονται, φάγονται. Πίωϲι, φάγωϲι V cf. Ambr. 9 οἶον — 10 ὕδατοϲ om. AF mg. Ar οἶον] Πίνω Ar 9. 10 πίνοντεϲ τοῦ ὕδατοϲ om. V nov. gl. Ar 17 πεποίηται] λέγεται G 1635 om. AFV 19 Πίπλαται καὶ Ὑποπίπλαται M, ordo poscit 23 καὶ — πολίτηϲ post 1637 transpos. Kust. 25 Πιϲία — 28 κύριον om. V 26 Ὀϲφρύωνα F 29 ὁ — 30 προεφαϲίϲατο om. AFV)
135

1644 Πιϲινοῦϲ: πόλιϲ. καὶ Πιϲινοῦντα, θηλυκόν. καὶ Πιϲινουνταῖοϲ, [*](Δ) ὁ πολίτηϲ.

1645 Πιϲόϲ. καὶ Πινϲόϲ· Πεϲὸϲ δὲ παρὰ Προκοπίῳ.

[*](Δ)

1646 Πιϲτέον: δεῖ πιϲτεύειν.

[*](Δ)

1647 Πιϲτεύω· δοτικῇ.

[*](Synt.)

1648 Πίϲτιϲ: ἀδήλου πράγματοϲ ἐλπίϲ. ἁμαρτάνουϲι δὲ οἱ λέγοντεϲ τῆϲ πίϲτεωϲ τὴν ὑπόληψιν γένοϲ. ἀκολουθεῖ μὲν γὰρ τῇ [*](Phil.) πίϲτει ἡ ὑπόληψιϲ· ἡ γὰρ πίϲτιϲ ὑπόληψιϲ· ἀδύνατον γὰρ χωρὶϲ ὑπολήψεωϲ πίϲτιν γίνεϲθαι. οὐ μὴν γένοϲ οἷόν τε τῆϲ πίϲτεωϲ τὴν ὑπόληψιν εἶναι· ἐνδέχεται γὰρ τὴν αὐτὴν ὑπόληψιν ἔχοντα ποτὲ μὲν πιϲτεύει, ποτὲ δὲ οὔ. ὃ ἀδύνατον ἐπὶ τοῦ γένουϲ· ἀδύνατον γὰρ τὸ αὐτὸ ζῷον ποτὲ μὲν ἄνθρωπον εἶναι, ποτὲ δὲ μή, καὶ τὸ αὐτὸ χρῶμα ποτὲ μὲν λευκὸν εἶναι, ποτὲ δὲ μή· μεταβάλλων γὰρ ὁ ἄνθρωποϲ οὐδὲ ζῷόν ἐϲτιν. ὥϲτε οὐδὲ ἡ ὑπόληψιϲ ἡ αὐτὴ μένοι ἄν, οὐ μετὰ πίϲτεωϲ οὖϲα. καὶ πιϲτευομένη γὰρ ἔτι ἡ ὑπόληψιϲ μένει· οὐ γὰρ κεκώλυταί τιϲ τὴν αὐτὴν περί τινοϲ ὑπόληψιν ἔχων, ποτὲ μὲν πιϲτεύειν αὐτῇ, ποτὲ δὲ μή. οἷον ὑπόληψιν ἔχων περὶ ψυχῆϲ, ὅτι ἀθάνατοϲ, οὐ λυτακεκώ ὕϲτερον διά τιναϲ λόγουϲ μὴ πιϲτεύειν.

1649 Πίϲτιϲ· ὅτι ἁμάρτημά ἐϲτι τὸ τὴν πίϲτιν ἀποδοῦναι ϲφοδρό [*](Phil.) τητα ὑπολήψεωϲ. καὶ γὰρ οὕτωϲ ὁριζόμενοϲ γένοϲ μὲν λαμβάνει τὴν ϲφοδρότητα, διαφορὰν δὲ τὴν ὑπόληψιν· ἔχει δὲ ἔμπαλιν· τῆϲ γὰρ ὑπολήψεωϲ γένουϲ οὔϲηϲ, ἡ ϲφοδρότηϲ ἐϲτὶ διαφορά· τῶν γὰρ ὑπολήψεων αἱ μέν εἰϲι ϲφοδραί, αἱ δὲ μέτριαι· αὗται γὰρ ὑπολήψεων διαφοραί. καὶ ἔϲτιν ἡ πίϲτιϲ ὑπόληψιϲ ϲφοδρά.

1650 Περὶ πίϲτεωϲ· πίϲτιν μόνην ὁρίζομεν εἶναι ἀληθῆ καὶ καθαρωτάτην, τὴν εἰϲ πατέρα καὶ υἱὸν καὶ ἅγιον πνεῦμα, τὴν μίαν θεότητά τε καὶ κυριότητα, πάντων ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων δημιουργὸν καὶ βαϲιλίδα πάϲηϲ φαινομένηϲ καὶ νοουμένηϲ κτίϲεωϲ. καθ᾿ ἣν ἓν τὰ τρίαϲ δῶϲ νοούμενα ϲέβομεν καὶ τὸ ἓν ἐν τοῖϲ τριϲὶ θεωρούμενον προϲκυνοῦμεν, ὦν τὸ μὲν τῇ οὐϲίᾳ γνωρίζεται, τὸ δὲ ταῖϲ ὑποϲτάϲεϲι καταγγέλλεται μηδὲν τούτων ἐλαττοῦντεϲ μηδὲ ὑπερτιθέντεϲ, ἀλλ᾿ ἑνοῦντεϲ μὲν τῇ οὐϲίᾳ, ὥϲπερ δὴ καὶ ἀξίᾳ καὶ ὁμοτιμίᾳ καὶ δόξῃ, διαιροῦντεϲ δὲ ταῖϲ ὑποϲτάϲεϲιν, εἴτουν προϲώποιϲ, καὶ ἰδιότηϲιν, ἑκάϲτηϲ τούτων οὐϲιω δῶϲ ὑφεϲτώϲηϲ, ἐν ὑπάρξει ἰδίᾳ ἀμερίϲτωϲ νοουμένηϲ· ὅπερ παράδοξον· καὶ εἰδότεϲ τὸν μὲν αἴτιον καὶ γεννήτορα καὶ προβολέα τὸν πατέρα, ἄναρχον καὶ ἀναίτιον, ἄχρονον καὶ ἀΐδιον· τὸ δὲ γέννημα καὶ υἱὸν [*](1645 Προκοπίῳ de aedif. 1, 1, 37 1647 ═ Synt. Laur. et Gud. 1648 ἁμαρτάνουϲι sq. Alex. Aphr. 346, 5—19 1649 Alex. Aphr. 351, 12—17) [*](1644 cf. 1381) [*](1 Πιϲινοῦντα θηλυκόν] Πεϲινουντία τόποϲ Ambr. 506 1645 om. F A(GFVM) 3 καὶ— Προκοπίῳ om. A mg. Ar; Πεϲδ—- Προκοπίῳ om. V 1646 om. A post πίϲτεωϲ in spat. Ar 1648 om. A 6 ἀδόλου F ἄμαρτάνουϲι — p. 136, 6 πιϲτότηϲ om. F 7 γὰρ om. V 12 μὴ] οὐ G καὶ—13 μή om. G 15 καὶ π. γὰρ om. V 20 οῦτοϲ G 22 γένοϲ G 1650 ex A solo)

136
τῷ πατρὶ ϲυνάναρχον καὶ ϲυναΐδιον, ἀναλλοίωτον καὶ ἀπαθῆ καὶ ἄρρουν, ἐκ πατρὸϲ τὴν γέννηϲιν ἔχοντα, πρὸϲ αἴτιον δὲ καὶ ἀρχὴν τὸν πατέρα ἀναφερόμενον· τὸ δὲ ἐκπόρευμα, ἤτοι ἐκπορευτόν, καὶ ἁγιαϲτικὴν δύναμιν, τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀχρόνωϲ ἀεὶ ἐκ πατρὸϲ προῖόν, οὐ γεννητῶϲ, ἀλλ᾿ ἐκπορευτῶϲ ἔχον τὴν πρόοδον, πατρὶ καὶ υἱῷ ϲυνυπάρχον ἀϊδίωϲ, ϲυμπροϲκυνούμενόν τε ὡϲ ϲύνθρονον καὶ ὁμότιμον καὶ ὁμόδοξον καὶ ὁμόθεον· δι᾿ οὗ καὶ ἀγγέλοιϲ καὶ ἀνθρώποιϲ καὶ πάϲῃ λογικῇ φύϲει τὰ θεῖα προχεῖται χαρίϲματα. καὶ οὕτω τῆϲ τριϲϲοφαοῦϲ θεαρχίαϲ τὸ ἀπρόϲιτον ἡμῖν καὶ ἀειλαμπὲϲ ἐναϲτράπτει ϲέλαϲ. ἐξ ῶν καὶ τὸ ταὐτὸν καὶ ἑνιαῖον τῆϲ οὐϲίαϲ πιϲτεύεται καὶ τὸ τριϲϲὸν τῶν προϲώπων δοξάζεται, τῶν ϲυγχεόντων δὲ καὶ διαιρούντων τὰ ϲυγχύϲεωϲ καὶ διαιρέϲεωϲ ἀνεπίδεκτα ἡ ἀθεΐα καὶ ἀτοπία καταβέβληται καὶ κατήργηται.

1651 Πιϲτόϲ: ὁ εὐϲεβήϲ.

1652 Πιϲτότηϲ· τοϲοῦτον αὐτοῖϲ ἐνεποίει τῆϲ βεβαίαϲ ἐλπίδοϲ ἡ τοῦ Μαρκελλίνου περὶ τὰ θεῖα πιϲτότηϲ. καὶ Πιϲτεύοντεϲ, ἀντὶ τοῦ θαρροῦντεϲ. ὅτι λέγεται καὶ πιϲτότηϲ. πάντωϲ δὲ ἐπιτηδεία ἐξ αὐτῆϲ τῆϲ ϲυμβάϲεωϲ τὴν πιϲτότητα.

[*](Ε)

1653 Πιϲτωϲάμενοϲ: πίϲτειϲ καὶ ϲυνθήκαϲ ποιηϲάμενοϲ. τὸν δὲ ὁ Σωϲίβιοϲ διὰ πλειόνων λόγων πιϲτωϲάμενοϲ καὶ παραϲκευάϲαϲ εὔνουν ἑαυτῷ.

[*](Thuc.)

1654 Πιϲτώϲαντεϲ αὐτὸν τοῖϲ ὅρκοιϲ: ἀντὶ ὅρκον ἐξ αὐτοῦ λαβόντεϲ. ὅταν γὰρ λέγωμεν, πιϲτῶ ϲε ὅρκῳ, ἀντὶ τοῦ ὅρκον ἐκ ϲοῦ λαμβάνω· πιϲτοῦμαί ϲε δὲ ὅρκῳ, ἀντὶ τοῦ ὅρκον ϲοι δίδωμι.

[*](Δ)

1655 Πίϲτρα: ἡ ποτίϲτρα.

[*](Σ)

1656 Πίϲυνοϲ: πεπιϲτευκώϲ, τεθαρρηκώϲ.

[*](Δ)

1657 Πίττα. τήν τε πίτταν τῶν βαλανείων ἐξαιροῦνταϲ καὶ τὰϲ παρατιλτρίαϲ ἐξελαύνονταϲ ἐϲ τὸ ἀρχαῖόν τε καθιϲταμένουϲ πάντα. ὅθεν παλαῖϲτραί τε ἀνήβηϲαν καὶ ϲπουδαὶ καὶ τὰ φιλίτια ἐπανῆλθε καὶ ἐγένετο ἡ Λακεδαίμων ἑαυτῇ ὁμοία.

[*](Δ)

1658 Πιττάκειον: μετουϲιαϲτικῶϲ. τὸ τοῦ Πιττακοῦ. καὶ Σίμων φηϲί· ἄνδῤ ἀγαθὸν ἀλαθέα γενέϲθαι χαλεπόν, τὸ Πιττάκειον. εἴρηκε γὰρ ὁ Πιττακόϲ· χαλεπὸν ἐϲθλὸν ἔμμεναι.

[*](Hesy.)

1659 Πιττακόϲ, Μιτυληναῖοϲ, υἱὸϲ Καϊκοῦ ἢ Ὑρραδίου Θρᾳκόϲ, μητρὸϲ [*](1651 gl. sacra 1652 τοϲοῦτον — θεῖα πιϲτότηϲ Dam. fr. 91 πάντωϲ sq. Dam. fr. 26 1653 τὸν sq. Polyb. 8, 15, 2 1654 sch. Thuc. 4, 88, 1 1655 ═ Ambr. 730, Zon. 1549 (in Eur. Cycl. 29) cf. Et. M. 673, 27 H 1656 ═ P, Ba 343, 12, sch. E 205, Et. Gen. cf. Et. M. 673, 29 (in I 238), H, Ps. Herodian. 216 1657 τὴν sq. Philostr. 4, 27 1658 Σίμων sq. Laert. 1, 76 1659 Hesy. cf. Laert. 1, 74, 76) [*](1657 cf. vv. Ε 3955 et φιλίτια 1658 cf. v. χαλεπὰ τὰ κ. 1659 cf. v. Ὕρρα παῖϲ) [*](A(GFVM)) [*](1 ϲυναίτιον Bas. 17 ὅτι — 18 πιϲτότητα om. F 17. 18 ἐπιτηδεύειϲ Bhd. 18 τῆϲ om. GM βάϲεωϲ V 24 δὲ om. GM ss. V 25 Πίϲτροϲ F 29 παλαίϲτρα A, in v. φιλίτια F 31 Σιμωνίδηϲ Allatius 32 ἄνδρεϲ G 34 ἤ — 1661 om. F 34 ἢ] καὶ ed. pr.)

137
δὲ Λεϲβίαϲ. οὗτοϲ γέγονε κατὰ τὴν λβ΄ ὀλυμπιάδα, εἷϲ καὶ αὐτὸϲ τῶν ζ΄ ϲοφῶν. ἔγραψε νόμουϲ καὶ τῇ μβ΄ ὀλυμπιάδι Μέλαγχρον τὸν τύραννον Μιτυλήνηϲ ἀνεῖλε καὶ Φρύνωνα ϲτρατηγὸν Ἀθηναίων πολεμοῦντα ὑπὲρ τοῦ Σιγείου μονομαχῶν ἀπέκτεινε, δικτύῳ περιβαλὼν αὐτόν. γηραιὸϲ δὲ ἀναγκαζόμενοϲ ϲτρατηγεῖν ἔφη· ὡϲ χαλεπὸν ἐϲθλὸν ἐμμεναι. τούτου ἀπόφθεγμα, καιρὸν γνῶθι. ἐποίηϲε δὲ καὶ ἐλεγεῖα ἔπη χ΄ καὶ ὑπὲρ νόμων καταλογάδην.

1660 Πιττακόϲ. καλλείψω δὲ νέουϲ ἄφρονι Πιτταλάκῳ.

[*](Δ Anth.)

1661 Πιταναῖοϲ.

[*](Δ)

1662 Πιτηρούμ: ὄνομα κύριον.

[*](Δ)