Suidae lexicon

1105 Μιξίαϲ: ὁ μιγνύων.

1106 Μιξιονίδηϲ, Μιξιονίδου. Μιξωνίδηϲ δέ. λύϲιϲ ὀνείρου· [*](On.) πᾶϲαί τε μίξειϲ πρόξενοι μακρῶν πόθων.

1107 Μίξιϲ· ἁμαρτάνει ὁ λέγων μίξεωϲ τὴν κρᾶϲιν γένοϲ· τὸ γένοϲ γὰρ ὑποτίθηϲι τῷ εἴδει· ἐπὶ πλέον γάρ τι ἡ μίξιϲ τῆϲ κράϲεωϲ. εἰ μὲν γάρ τι κέκραται, καὶ μέμικται· οὐ μὴν πᾶν μεμιγμένον κέκραται. ἡ μὲν γὰρ τῶν ξηρῶν μίξιϲ οὐκ ἔϲτι κρᾶϲιϲ. ἔϲτι δὲ ἡ μίξιϲ διάφοροϲ τῆϲ κράϲεωϲ.

1108 Μιρράνηϲ: ὄνομα κύριον.

1109 Μιρόϲ: ποταμὸϲ Φρυγίαϲ.

1110 Μιϲγάγκεια: τόποϲ κοῖλοϲ, εἰϲ ὃν τὰ καταφερόμενα μίϲγεται [*](Δ) ἀπὸ πλειόνων ὀρῶν ὕδατα. ξυνάγκεια δὲ λέγεται ὡϲαύτωϲ ὁ κοῖλοϲ τόποϲ.

1111 Μιϲγόλαϲ· οὗτοϲ ἦν τοῦ Λεωδάμαντοϲ ἐρώμενοϲ.

1112 Μιϲήτη· τὴν καταφερῆ μιϲήτην ἔλεγον, οὐ παρὰ τὸ μῖϲοϲ, ἀλλὰ παρὰ τό μίϲγεϲθαι· τὸ γὰρ μῖϲοϲ ἄποθέν ἐϲτι τοῦ μιαίνεϲθαι· ὃ γὰρ μιϲεῖται, μεμόνωται καὶ ἀμιγέϲ ἐϲτιν· ἀλλ᾿ οἱονεὶ μιϲγήτην τινὰ οὖϲαν. ὃ και βέλτιον. καὶ τὸ ἐν παροιμίαϲ δὲ μέρει λεγόμενον, παρὰ ϲφυρὸν παχεῖα μιϲήτη γυνή, κατὰ τοῦτο εἰρῆϲθαι δοκεῖ. καὶ ὁ Κρατῖνόϲ που τοῦτο ἔφη· μιϲῆται δὲ γυναῖκεϲ ὀλίϲβωϲι χρήϲονται. τὸν δὲ ἁπλῶϲ μιϲητὸν τὸν ἀνίκανον λέγει. μεταφορικῶϲ δὲ καὶ ἐπὶ τῆϲ ἀπλήϲτου κατὰ τροπὴν τίθεται ἡ λέξιϲ.

1113 Μιϲητία: ἡ πορνεία παρὰ Ἀριϲτοφάνει· οὐχ ἕνεκα μιϲητίαϲ. καὶ μιϲητίαν, τὸν εἰϲ τὰϲ ϲυνουϲίαϲ ἐπίφορον. οὐχ ἕνεκα, φηϲί, τοῦ ὑπηρετεῖν μου τῇ ἀϲελγείᾳ.

1114 Μιϲϲιανή· ὁ δὲ δι᾿ ἄλληϲ ὁδοῦ παρεγένετο τῇ Μιϲϲιανῇ χαίρειν εἰπών.

1115 Μίϲιϲ, Μίϲιδοϲ.

1116 Μιϲθαρνεῖν: ῥῆμα. Ἀγαθίαϲ· ὅϲουϲ δὲ αὐτῶν ἤρεϲκε μιϲθαρνεῖν [*](1105 ═ Ambr. 705 1106 Μιξωνίδηϲ ═ Ambr. 730 πᾶϲαί sq. Astramps. 1107 — vs. 7 κρᾶϲιϲ Alex. Aphr. 315, 23, 27—316, 1 1108 cf. Ambr. 726 1109 ═ Et. M. 475, 27 1110 — ὕδατα ═ Βα 302, 7, Ap. S. 113, 4, P, Σα cf. Et. Gen. ═ Et. M. 588, 36; H, sch. Δ 453; l. ═ Ambr. 774 1112 — ἔλεγον + τὸ γὰρ sq. ═ P cf. H, sch. Ar. Av. 1620, Eust. O. 1651, 1, Trypho ap. Ammon., Thom. 240, 11; vs. 18 παρὰ — 19 γυνή Archil. fr. 184; Crat. fr. 316. vs. 16 παρὰ τὸ μίϲγεϲθαι ═ Et. M. 588, 55 (cf. porro Cohn Jb. Suppl. 12, 330—332, Dieterich, Philol. 52, 10) 1113 Ar. Pl. 989 c. sch. 1114 Men. Prot. fr. 22, FHG 4, 230 ═ EL 454, 7—8 1116 ὅϲουϲ sq. Agath. 2, 19 p. 106, 21) [*](1106 cf. v. Π 1250 1110 cf. v. Ξ 112 1111 ex v. Τίμαρχοϲ 1112 cf. 1470 1114 cf. v. χαίρειν εἰπών) [*](A(GFVM)) [*](2 Μιξιονίδου om. ss. ου A 7 διαφορὰ VMac 1108—9 inverso ord. GMac 10 Μηρόϲ AFVMac ποταμὸϲ Acp, Et.: ὄνομα ποταμοῦ GFVM 11 τὰ om. F κάτω φερόμενα A 1111 om. AF mg. Ar 14 Μιϲγόλαοϲ GVM τοῦ] τῆϲ G Λεοδάμαντοϲ GM; ὁ add. V 16 ἄπωθεν Aec 20 ὀλίϲβοιϲι Hes. Kust. 21 λέγει e Phot. Bhd: cp. A λέγεται rell. 22 ἀπλήϲτου om. A κατὰ—λέξιϲ om. V τροφὴν Valck. cf. Hes. 23 Μιϲητεία AGF sed cf. Ambr. 777 παρὰ—μιϲητίαϲ om. V μιϲητειάϲ F 24 ἕνεκα] μου add. F)

1117 Μιϲθαρνήϲ: μιϲθὸν ἀντικαταλλάττων. καὶ Μιϲθαρνῶ· [*](Σ) αἰτιατικῇ.

1118 Μιϲθαρχίδηϲ: ἐν τῇ ἀρχῇ μιϲθὸν λαμβάνων· ὠψωνιάζοντο [*](Σ) γὰρ καὶ οἱ ἄρχοντεϲ.

1119 Μιϲθαρνία: ἡ ἐπὶ μιϲθῷ γινομένη ἐργαϲία.

1120 Μιϲθοῦμαι· αἰτιατικῇ.

1121 Μιϲθοφορά: ἰδίωϲ τὸν μιϲθὸν τῶν ϲτρατευομένων οἱ παλαιοὶ [*](Ar.) μιϲθοφορὰν ἐκάλουν. Ἀριϲτοφάνηϲ· οἵων ἀγαθῶν αὐτῶν τῇ μιϲθοφορᾷ παρεκόπτου. ἀντὶ τοῦ παρῄρου, ἐλυμαίνου. ἀπὸ μεταφορᾶϲ τῶν παρακοπτομένων τὰ πτερὰ ὀρνέων.

1122 Μιϲθοφόροϲ: ἐπὶ μιϲθῷ ἐργαζόμενοϲ. καὶ Μιϲθοφόροι[*]( Σ Ar.) τριήρειϲ, αἱ ἐπὶ μιϲθῷ τοὺϲ ϲτρατευομένουϲ ἄγουϲαι. καὶ Μιϲθοφορῶ· [*](Synt.) δοτικῇ.

1123 Μίϲθωμα: ὁ μιϲθὸϲ ὁ ἑταιρικόϲ. Αἰλιανόϲ· ἡ δὲ οὐ προϲεῖτο [*](Ε) φάϲκουϲα εἶναι μίϲθωμα τὸ ἑαυτὴν παραβαλεῖν ἀνδρὶ ἀγνῶτι.

1124 Μιϲθοδοτῶ· δοτικῇ. μιϲθὸν δίδωμι.