Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
2598 Ἐπὶ ϲπείρᾳ ϲχοινίον: ἐπὶ τῶν προϲφερόντων τοῖϲ ἔχουϲιν [*](Prov.) ἔτι πλείονα. ἐπειδὴ καὶ αἱ ϲπεῖραι, ἐξ ὦν καὶ τὰ ϲχοινία εἰϲίν.
[*](2584 Harp. cf. Bk. 253, 24 ═ Et. M. 364, 38 2585 ═ Σ cf. sch. k 38, H, Et. Gon., Et. M. 364, 14 2586 cf. Ambr. 1716 2587 — αἰτιατικῇ ═ Synt. God. καὶ sq. cf. Prov. (bibl.) 19, 23 2589 Ἐπιϲκοτῶ ═ Ambr. 1718 2590═ Ba 232, 2 cf. H ═ sch. 1 370; Et. M 364, 13 2591 Ba 232, 5 cf. Et Ge., Et. M. 364, 6, sch. 136, Ap. S. 74, 2 γυμνώϲαντα sq. Anth. 7, 63, 2 2592 Ar. Th. 389 c. sch. 2593 κανθοί ═ Ba 232, 6 cf. sch. Ε 725 ═ Et. M. 364, 29 τὰ sq. ═ Ambr. 1524, sc. ε 725 cf. Et. Gei., Et. M. 364, 26, H, Ap S. 74, 8 2504 εὑρὼν sq. Aelian fr. 51 2597 ═ Ba 232, 3, Σa cf. sch. ε 304, ll 2598 cf. Paroem el. Gsf. 40, n 373)[*](2584 cf. v. 3079 2580 Z 842 2500 Z 844 2594 Z 842 2595 Z 795 2506 cf, v. προυκείμενοι 2598 cf. v. ϲπεῖρυα)[*](1 ἐπικόουϲ IF ὑπηκόουϲ Kust. Harp. 3 ἔλεγον] Ἐπίϲκοποϲ, ὁ παρʼ Ἀθηγαἰν A(GITFVM) add. A 2586 om. T 5 Ἐπιϲκοιῶ F 2587 om. FV 6 Ἐπι ϲκοπῶ IT; Ἐπιϲκόπτω GM om. A αἰτιατικῇ pr.] δοτικῇ ego 8 δοτικῇ om. AFV τὸ—9 φῶϲ om. A 13, 14 ἐπιξύϲαι Aac sch. ἀπιξυϲαι A 44 ϲμύχειν GIT M 16 γλωϲϲημαντικὴν GIFVM)2599 Ἐπίϲπῃ: ἕψεται.
2600 Ἐπιϲπόμενοϲ: ἐπακολουθῶν Ἐπιϲπώμενοϲ δὲ προϲλαμβάνων καὶ ἐπιϲύρων.
2601 Ἐπιϲπῶμαι· γενικῇ.
2602 πιϲταθμευόμενοι: κρίνοντεϲ, ὑπονοοῦντεϲ. οἱ δὲ Φωκεῖϲ τὰ μὲν ὑπὸ τῶν ἀπολειφθέντων Ῥωμαίων ἐν ταῖϲ ναυϲὶν ἐπιϲταθμευόμενοι, τὰ δὲ τὰϲ ἐπιταγὰϲ δυϲχερῶϲ φέροντεϲ ἐϲταϲίαζον.
2603 πιϲταθμευόμενοι: εἰϲ τοὺϲ ἑαυτῶν οἴκουϲ δεχόμενοι. [*](Ε) ἐπιϲταθμευομένουϲ τε ὑπʼ αὐτῶν καὶ διαρπαζομένουϲ.
2604 Ἐπίϲταθμοι: ἄρχοντέϲ τινεϲ.
2605 Ἐπίϲταθμοϲ· Ἰϲοκράτηϲ Πανηγυρικῷ· Ἑκατόμνοϲ ὁ Καρίαϲ ἐπίϲταθμοϲ. ὃϲ οὐδὲν ἕτερον ἦν ἢ κατὰ ϲατραπείαν Καρίαϲ κύριοϲ.
2606 Ἐπίϲταϲθαι: τοῦτο δύο ϲημαίνει, τὸ ἐπιϲτήμην αὐτὸϲ ἔχειν ἢ τὸ ἐπιϲτήμην αὐτοῦ εἶναι, καὶ ἑκάτερον διχῶϲ, ἢ καθ’ ἔξιν ἢ κατὰ προχείριϲιν.
2607 Ἐπιϲταϲία: προϲταϲία.
2608 πίϲταϲιϲ: γνῶϲιϲ. Ἐπίϲταϲιϲ καὶ ἡ προϲοχή, καὶ ἡ [*](Ε) μίμηϲιϲ. Πολύβιοϲ· ὁ δὲ Ἀϲδρούβαϲ πέφυκεν ἡμῖν ἄξιοϲ ἐπιϲτάϲεωϲ εἶναι καὶ ζήλου. καὶ αὖθιϲ· τὰ δὲ τῶν πόλεων πράγματα ἀλλοιοτέραϲ ἔτυχεν ἐπιϲτάϲεωϲ καὶ μεταβολῆϲ.
2609 Ἐπιϲτατεία.
2610 Ἐπιϲτάτηϲ: ὁ τοῦ λόχου ὀπίϲω τεταγμένοϲ, ὁ δὲ μετ’ αὐτὸν πρωτοϲτάτηϲ, ὁ δὲ μετὰ τοῦτον πάλιν ἐπιϲτάτηϲ· ὡϲ εἶναι τὸν ὅλον ϲτίχον ἐκ πρωτοϲτατῶν καὶ ἐπιϲτατῶν ϲυγκείμενον. ἔνιοι δὲ λοχαγὸν μὲν τὸν πρωτοϲτάτην λέγουϲι καὶ οὐραγὸν τὸν ἐπιϲτάτην, τοὺϲ ἐν μέϲῳ δὲ οὐχ ὡϲαύτωϲ· ἀλλ’ ἐπιϲτάτην μὲν τὸν μετὰ τὸν πρωτοϲτάτην, ἤτοι τὸν δεύτερον, τὸν δὲ τρίτον ἀπὸ τοῦ πρωτοϲτάτου ὑποϲτάτην.
2611 Ἐπιϲτάτηϲ: τῶν πρυτανέων εἰϲ ὁ λαχὼν ἐπιϲτάτηϲ ἐλέγετο. δὶϲ δὲ τὸν αὐτὸν ἐπιϲτατῆϲαι οὐκ ἐξῆν. φυλάϲϲει δὲ τοῦ ἱεροῦ τὰϲ κλεῖϲ, ἐν ᾦ τὰ δημόϲια χρήματα, ἔτι μὴν καὶ τὴν δημοϲίαν ϲφραγῖδα. [*](2599 aliter sch. B 359, Ambr. 1628a. H 2600 cf. Ambr. 1560—1, 1724, L, sch. π 426, H, sch. Luc. 46,11 2601 cf. Synt. Laur. 2602 οἱ sq. Polyb. 21, 6,1 2604 ═ Ba 232, 9 cf. Bk. 253, 22, Et. M. 364, 37 2405 Harp., Jscor. 4, 162 2606 Alex. Aphr. 380, 5—7 2607 ═ Ba 232, 7, Σa cf. H; l. ═ Ambr. 1511 2608 — γνῶϲιϲ ═ Ba 232, 8, H ὁ— ζήλου Polyb. 11, 2, 4. τὰ sq. Polyb. fr 149 2609 cf. L 2610 Tact. 6 2611 cf. Aristot. Ath Pol. 44, 1 Telephus ap. Enst. Ο. 1827, 49, Poll. 8, 96, l ex. Patm. 13; φυλάϲϲτει— ϲφραγίδα Et. Gen., Et. M 364, 42) [*](2599 Z 843 2600 Z 843 2603 Z 842 2407— 8 Z 804 2610 cf. post litt. ψ. Z 795) [*](A(GITFVM))[*]( 2 Ἐπιϲπόμενοϲ FV Ambr. 1560, sch Hom. Ἐπιϲπώμενοϲ ΑT. Ἐπιϲπάμενοϲ GlM 5 Φωκαιεῖϲ Schweigh. 7 τὰ] τὰϲ V 9 τε] τε καὶ A 12 κυρίωϲ GIVM 15 προχείρηϲιν AFV 18 πέφυκεν πόρεν F πέφηνεν Polyb. 24 λοχαγαγὸν A 26 27 πρωτοϲτάτην] γράφεται ss. F qui mg. γράφεται πρωϲτάτην 27 τοῦ om. V)
2612 Ἐπιϲτάτηϲ: δύο ἦϲαν Ἀθήνηϲιν, ὧν ὁ μὲν ἐκ πρυτανέων ἐκληροῦτο, [*](Harp.) ὁ δὲ ἐκ τῶν προέδρων. ἐλέγετο δὲ καὶ ὁ ἐν τοῖϲ κοινοῖϲ ἐφεϲτηκὼϲ πράγματι ᾡτινιοῦν.
2613 Ἐπιϲτάτηϲ: καὶ ἐπὶ τοῦ εἰδήμονοϲ. ὡϲ ἰϲχνολέϲχηϲ τῶν γραφῶν ἐπιϲτάτηϲ. Πιϲίδηϲ φηϲίν.
2614 Ἐπιϲτάτηϲ: χαλκοῦϲ τρίπουϲ χυτρόποδοϲ ἐκτελῶν χρείαν. οἱ [*](Ar.) δὲ πήλινοϲ Ἡφαιϲτοϲ, πρὸϲ ταῖϲ ἑϲτίαιϲ ἱδρυμένοϲ, ὡϲ ἔφοροϲ τοῦ πυρόϲ. ἔνιοι δὲ ξύλον ἐπίμηκεϲ πεπαϲϲαλωμένον, ὅθεν ἐξαρτῶϲι τὰ μαγειρικὰ ϲκεύη. Καλλίϲτρατοϲ δὲ τὸ τῇ ἐϲχάρᾳ ἐπιτιθέμενον ξύλον. ὄαι δὲ πυριϲτάτην πλαττόμενόν τινα ξύλινον ἐν ταῖϲ ἐϲχάραιϲ, ὡϲ παρὰ ταῖϲ καμίνοιϲ τὸν Ἥφαιϲτον ἀναπλάττουϲιν. ἢ ξύλον κόρακαϲ ἔχον, ἐξ οὑ κρεμῶϲι τὰ μαγειρικὰ ἐργαλεῖα. οἱ δὲ τρίποδα χαλκοῦν, ᾧ ἐπιτιθέαϲι τὸν λέβητα καὶ ὑποκαίουϲιν. οἱ δὲ ἀνδριάντα πήλινον πρὸϲ ταῖϲ ἐϲχάραιϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Ὅρνιϲι· τὴν πανοπλίαν λαβόντε κρεμάϲατον τύχἀγαθῇ εἰϲ τὸν ἰπνὸν εἴϲω πληϲίον τοὐπιϲτάτου.
2615 Ἐπιϲτότηϲ· καιρὸϲ γάρ, ὅϲπερ ἀνδράϲι μέγιϲτοϲ ἔργου παντὸϲ [*](Soph.) ἔϲτʼ ἐπιϲτάτηϲ. ἐφʼ ἑκάϲτου γὰρ πράγματοϲ τὸ καίριον καὶ χρηϲιμώτατον ὁ καιρόϲ ἐϲτιν· ὅπου καὶ τὰ ϲπουδαῖα παρὰ καιρὸν γινόμενα οὐκ ἀποδέχονται, ὡϲ ἰατρὸν τῷ κάμνοντι περὶ φύϲεωϲ τοῦ νοϲήματοϲ διαλεγόμενον· ὡϲ εἴ τιϲ τοῖϲ μεθύουϲι περὶ ϲωφροϲύνηϲ διαλέγοιτο.
2616 Ἐπιϲτάτιϲ: θηλυκῶϲ. ἀρχή τιϲ, ἥτιϲ ἀνιϲταμένη ϲυμβουλεύει [*](Ar.) περὶ πολέμου ἢ εἰρήνηϲ ἢ ἄλλου τινόϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ Θεϲμοφοριαζούϲαιϲ· Τωόκλειʼ ἐπιϲτάτει· Λύϲιλλ’ ἐγραμμάτευε. καὶ Σοφοκλῆϲ· [*](Soph.) ποωνίῳ ἐπιϲτάταιϲ. τουτέϲτι τοῖϲ κυϲί. Δίων δὲ ὁ Κοκκιανὸϲ [*](EV) λέγει· οἱ δὲ ἐλέφαντεϲ ἀχθόμενοι τοῖϲ πύργοιϲ οὐδ᾿ αὐτοὺϲ ἔτι τοὺϲ ἐπιϲτάταϲ ἔφερον.
[*](Synt.)2617 Επιϲτατῶ· δοτικῇ.
[*](2612 Harp. Et. Gem., Et M. 364, 41 + 43 cf. Bk 244, 33 2613 ὡϲ— ἐπιϲτάτηϲ Pisid. Sever. 280 2614 Ar. Av. 434—6 c. sch cf. Ar. Byz. ap. Eust O. 1827, 47 2615 Soph. El. 75—6 c sch 2616 —ἐγγραμμάτευε Ar. Th. 373—4 c. σch. ποιμνίων—κυϲί Soph. Ai. 27 c. sch. οἱ sq. Cas D. 73, 16, 3 ΕV 2, 382,13—4 2617 ═ Synt. Laur et Gud, Bk. 143, 6)[*](2615 cf. v. Κ 1189)[*](2 φυλῆϲ ed. pr. φυλακῆϲ omnes 10 καὶ ὀ ἐπὶ A 20 λαβόντε Ar.; A(GITFVM) λαβώντ A λαβόντα GlM; δυικόν mg. ald. V 21 ἰπνὸν] φούρνον mg. add. V 22 Ἐπιϲτἁτηϲ om, V ὤϲπερ AGIF cf. v. K 1189)