Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
583 Διακλιμακίϲαϲ: διαπαλαίϲαϲ. κλίμαξ γὰρ καὶ κλιμακιϲμόϲ, [*](Σ) πάλαιϲμα ποιόν.
584 Διακλειϲθέντεϲ: ἐξαπορήϲαντεϲ, κωλυθέντεϲ, εἱρχθέντεϲ. καὶ [*](Ε) πάϲηϲ ἀθρόον ἀγορᾶϲ διακλειϲθέντεϲ ἐν ἀκαρεῖ χρόνῳ ἐκινδύνευον διαφθαρῆναι.
585 Διακλῶν: διαθρύπτων.
[*]( Σ)586 Διακναιόμενοϲ: ξεόμενοϲ, ἢ λυπούμενοϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· [*](Σ) ἄτοποϲ δ᾿ ἔγκειταί μοί τιϲ πόθοϲ, ὅϲ με διακναίϲαϲ ἔχει.
587 Διακναιϲθήϲεται: διαφθαρήϲεται. διακναίειν ἐϲτὶ κυρίωϲ τὸ [*](Ar.) ξύειν τυρὸν τῇ κνῆϲτι.
588 Διακομιϲθείϲ: διελθών.
[*]( Σ)589 Διακόνιον: οἱ μὲν τὴν τοῦ πλακοῦντοϲ κρηπῖδα, Μενεκλῆϲ δὲ [*](Σ) ἐν τῷ Γλωϲϲοκόμῳ ταῦτα εἴρηκε περὶ αὐτοῦ· Ἀθηναῖοι τῷ Ἀπόλλωνι τὴν καλουμένην εἰρεϲιώνην ὅταν ποιῶϲι, πλήττοντεϲ λύραν τε καὶ κοτύλην καὶ κλῆμα καὶ ἄλλ᾿ ἄττα κυκλοτερῆ πέμματα ταῦτα καλοῦϲι διακόνιον. λέγεται δ᾿ ἐπί τινοϲ ἐγκρατοῦϲ. ὁμοίωϲ δὲ καὶ Ἀμερίαϲ διακόνια τὰ κατὰ τὴν εἰρεϲιώνην τῷ Ἀπόλλωνι πλαϲϲόμενα πέμματα. τινὲϲ δὲ λέγουϲι ζωμὸν ποιόν, τινὲϲ δὲ μᾶζαν.
590 Διάκονοϲ: μακρὸν τὸ α. δ δὲ ἦν ἱερεύϲ, διάκονοϲ τὴν [*](Δ EL) τιμήν. καὶ Φιλοκτήτηϲ· ἀλλ᾿ ἢ τεθνήκαϲ᾿, ἢ τὰ τῶν διακόνων, ὡϲ Soph. εἰκὸϲ οἶμαι, τοὐμὸν ἐν ϲμικρῷ μέροϲ ποιούμενοι, τὸν οἴκαδ᾿ ἤπειγον ϲτόλον. καὶ Διακονῶ. δοτικῇ.
[*]( Δ)[*](591 Διακορεῦϲαι: διαπαρθενεῦϲαι· οἱονεὶ διατεμεῖν. Σ 581 Harp. An. Ox. 2, 492, 23; Dem. 27, 11 582 l. cf. Σa τινὲϲ sq. Polyb. 8, 27, 4 583 ═ Et. M. 267, 16 cf. H 584 καὶ sq. | Polyb.| fr. 120 fort. Aelian. 585 ═ Ba 104, 20, H 586 — λυπούμενοϲ ═ Σa, Et. M 267, 14 cf. Ambr. 682 ἄτοποϲ sq. Ar. Eccl. 957 —8 587 sch. Ar. Pac. 251 588 ═ Ba 194, 21, H 590 l. ═ Ambr. 466 ὁ—τιμήν Proc. bell. 7, 16, 5 ═ EL 112, 7—8 ἀλλ᾿ — ϲτόλον Soph. Phil. 497 —19 Διακονῶ. sq. ═ Synt. Laur.; Διακονῶ ═ L 591 ═ Ba 194, 15 cf. Ambr. 593, 618)[*](583 cf. v. Κ 1749 584 cf. vv. Α 3680, Ε 254 et 1102 586 Ar. cf. v. Α 4374 591 cf. 574)[*](4 τι] τοι AF 6 Διακλιμακίϲαϲ cett. AM Et. Hes.: Διακλειμακίϲαϲ cett. A(GITFVM) rell., v. Κ 1749 7 ποιῶν Aac 12 ξετόμενοϲ V 13 πόθοϲ] πόροϲ V 19 πλήττοντεϲ πλάττοντεϲ Arsenius (Paroen. ed. Leutsch 2, 365) et H. Stephanus; aut φοροῦντεϲ post κοτύλην inserendum putat Stephanus 20 ἄλλ᾿ ἄττα Arsen. Dobr.: ἄλλα τὰ omnes 21 λέγεται— ἐγκρατοῦϲ ad 590 vel ad aliam glossam rettulit Bhd. 22 πλαϲϲόμενα] πεπλαϲμένα F 24 μικρὸν A 25 Φιλοκτήτ M Φιλοκτή AGI Φιλοκτήμων F Φιλοκτηϲίαν V τεθνήκαϲ᾿] τὸ τεθνηκὸϲ l τὸ τεθηκὸϲ G 26 ποιούμενοϲ GI)593 Διακορήϲ: μεμεϲτωμένοϲ.
594 Διακορῶ: κόρην διαφθείρω.
595 Διακόϲμηϲιϲ: τοῦ παντὸϲ ἡ διάθεϲιϲ. μέϲη ἡ γῆ κέντρου λόγον ἔχουϲα, μεθ᾿ ἢν τὸ ὕδωρ ϲφαιροειδέϲ, ἔχον τὸ αὐτὸ ϲχῆμα τῇ γῇ, ὥϲτε τὴν γῆν ἐν ὕδατι εἶναι· μετὰ τὸ ὕδωρ δὲ ἀέρα ἐϲφαιρωμένον. κύκλουϲ δὲ εἶναι ἐν τῷ οὐρανῷ ε΄,
596 Διακούω· γενικῇ. διακούετε ἀνὰ μέϲον τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν καὶ κρίνετε δικαίωϲ. ὁ Μωϋϲῆϲ φηϲιν ἐν τῷ Δευτερονομίῳ.
597 Διακουράζεϲθαι: ἀτενὲϲ βλέπειν. διὰ τὸ τοὺϲ ὀφθαλμοὺϲ κόραϲ λέγεϲθαι.
598 Διακωδωνίζω: διαφημίζω. καὶ Διακωδωνιϲθέντεϲ, [*](Σ) διαφημιϲθέντεϲ. ὡϲ ἐπὶ πλεῖϲτον δὲ ἐπὶ τῶν διαπαιζομένων λαμβάνεται.
599 Διακωδωνίϲαντεϲ: δοκιμάϲαντεϲ. διακωδωνίϲαϲ δὲ ὁ παιδευτὴϲ τὰ μειράκια, λέγε, ἔφη, ὅτι βούλει· πρὸϲ Ἱππόδρομον διαλεγόμενοϲ τὸν ϲοφιϲτήν.
600 Διακωδωνίϲω: οἷον δοκιμάϲω· Ἀριϲτοφάνηϲ. διότι τινὰ τῶν ὀρνέων δοκιμάζεται τῷ τοῦ κώδωνοϲ ψόφῳ. καὶ τοὺϲ ἵππουϲ οὕτωϲ ἐδοκίμαζον κώδωϲιν, εἰ ψοφοδεεῖϲ εἶεν. ἢ ἀπὸ τῶν ὀρτύγων· οἱ γὰρ ὑπομένοντεϲ τὸν ἦχον τοῦ κώδωνοϲ ἐπιτηδείωϲ ἔχουϲι πρὸϲ μάχην. τινὲϲ δὲ ἀπὸ τῶν ἀγγείων τῶν ϲαθρῶν, ἐπεὶ οὕτωϲ δοκιμάζουϲι διακρούοντεϲ τινὲϲ δὲ ἀπὸ τῶν φυλάκων. βέλτιον δὲ τὸ ἐπὶ τῶν ἵππων καὶ τῶν ἀγγείων. τὰ δ᾿ ἄλλα ἐϲχεδίαϲται. τὸ δὲ τοὺϲ φύλακαϲ ἐγρηγορέναι κώδωϲι διεϲήμαινον, ὅπωϲ ἀντιφθέγγωνται. καὶ Ἰάμβλιχοϲ· [*](Ε) ἐπειδὴ διακωδωνίζων ἕκαϲτον τῶν ποιμένων οὐχ οἷόϲ τε ἢν ἀκοῦϲαι καὶ μαθεῖν, οἵτινεϲ ἧϲαν οἱ παῖδεϲ.
601 Διακωχή: διάλειψιϲ.
602 Διακωλύω· αἰτιατικῇ.
603 Διακραδαίνων: ϲείων.