Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
604 Διακριδόν: διακεκριμένωϲ.
[*](592 ἰδὼν sq. fort. lambl. vel Aelian. 593 Tim. ═ Et. M. 268, 32 594 cf. L, H v. διακορεύει; l. ═ Ambr. 754 595 l. ═ H; μέϲη sq. Laert. 7, 155 596 — γενικῇ ═ Synt. Laur. διακούετε sq. Deut. 1, 16 597 cf. Et. M. 267, 24 ═ Et. Gen. 598 l. ═ Ambr. 794 Διακωδωνιϲθέντεϲ sq. ═ Ba 194, 29 Et. Gen. cf. Et. M. 267, 27, H 599 — δοκιμάϲαντεϲ ═ Ba 194, 28 cf. H v. δια κωδωνίϲοι, Et. M. 267, 31 (═ Lex. rhet. in Et. Gen.) διακωδωνίϲαϲ sq. Philostr. vit. soph. 2, 27, 5 600 — ἀντιφθέγγωνται sch. Ar. Ran. 78 ἐπειδὴ sq. Iambl fr. 2 601 ═ Ba 194, 31 sch. Thuc. 3, 87, 1 603 ═ Ambr. 676 304 ═ Ba 194, 22, sch. O 108, L, Et. M. 267, 33 cf. Ap. S. 58, 24, Ps. Herodian. 20 l. ═ Ambr. 853)[*](A(GITFVM))[*]( 596 om. FV mg. AM post 602 Gl post 605 T post 596 τουτέϲτιν add. M 10 Διακουράζεϲθαι AM Et., et ordo poscit: Διακοράζεϲθαι rell. 11 κήραϲ A 13 ἐπὶ] ἐπὶ τὸ l Hes. Zon. 537 20 post κώδωϲιν lac. in A 22 ἀγγεῖον A)605 Διακριθέν: διαχωριϲθέν, διϋλιϲθέν. καὶ μέντοι διακριθὲν πρότερον ὑπὸ τοῦ λεγομένου ἠθμοῦ.
606 Διακρίνεται: ἀμφιβάλλει, ἀπιϲτεῖ, διαχωρίζεται. καὶ Διακρίνομαι, [*](Σ) τὸ χωρίζω· δοτικῇ.
[*](Synt.)607 Διακρούεϲθαι: ἐξωθεῖν· ἢ ὑπερτίθεϲθαι, καὶ ἄλλοτε ἄλλωϲ [*](Σ) διαναβάλλεϲθαι. καὶ Διακρούω· αἰτιατικῇ.
[*](Synt.)608 Διάκτωρ: διάκονοϲ, ἄγγελοϲ, ἀπαγγέλλων.
[*]( Σ)609 Διακυβιϲτῶ· αἰτιατικῇ.
[*]( Synt.)610 Διακυκῶϲι: διαταράττουϲι.
[*]( Σ)611 Διαλαβών: διαδεξάμενοϲ. καὶ διαλαβόντεϲ, ὅϲα χρυϲοῦ [*](Σ) καὶ ἀργύρου εἴχετο ϲυγχωνεύϲαντεϲ. ἢ καὶ διαλαβόντεϲ ἐξῆλθον [*](Ε) νυκτόϲ.
612 Διαλαβών: προκαταϲχών. ὁ δὲ διαλαβὼν τὰϲ ὁδοὺϲ [*](Ε) φυλακαῖϲ.
613 Διαλλαγή: εἰρήνη. ὦ Κύπριδι τῇ καλῇ καὶ Χάριϲι ταῖϲ φίλαιϲ [*](Ar.) ξύντροφε διαλλαγή. ἐπειδὴ γάμοι καὶ ἑορταὶ ἐν καιρῷ τῆϲ εἰρήνηϲ ἄγονται. ἢ ὅτι ἡδίϲτη καὶ ἐπίχαρίϲ ἐϲτιν.
614 Διαλλαγῆναι: τὸ διʼ αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ παρακληθῆναι καὶ [*](Thuc.) φιλωθῆναι. ἐναλλαγῆναι δὲ τὸ ἀπὸ φιλίαϲ εἰϲ φιλίαν ἄλλου μεταπηδῆϲαί τινοϲ, ἐχθροῦ ὄντοϲ τὸ πρότερον.
615 Διαλαγχάνειν: διαμερίζεϲθαι, διακληροῦϲθαι. τὸ διαιρεῖϲθαι [*](Σ) κλήρῳ. διάληξιϲ δὲ τὸ πρᾶγμα.
[*](Suid.)616 Διαλλακτήϲ: φιλώτηϲ. Ἀριϲτοφάνηϲ· διαλλάττεϲθε καὶ ξυμβαίνετε. [*](Σ) ἀντὶ τοῦ φιλιοῦϲθε.
[*]( Ar.)617 Διαλαμβάνει· αἰτιατικῇ. ὑπονοεῖται. ἡ δὲ εὐμηχάνωϲ διαλαμβάνει [*](Ε) καὶ δεῖται τῶν Καβείρων τιμωρῆϲαι αὐτῇ καὶ μετελθεῖν τὸν ἐπίορκον.
618 Διαλαμβάνων: ὑπομνηματίζων, ϲυγγράφων.
[*]( Σ)[*](605 — διαχωριϲθέν cf. ad 606. διϋλιϲθέν cf. v. H 155 καὶ sq. Artem. 5, 5 606 διαχωρίζεται ═ Ba 194, 23; διαχωρίζεται cf. sch. 998 et 102, H Διακρίνομαι κοίνομαι sq. cf. Bk. 131, 25 607 διαναβάλλεϲθαι ═ Ba 194, 24, H Διακρούω sq. ═ Synt. Laur. 608 ═ Ba 194, 25, H; ἄγγελοϲ cf. sch. α sq. 609 ═ Synt. Laur. 610 a ═ Ba 194, 27, H 611 — διαδεξάμενοϲ ═ Ba 194, 32 612 ὁ sq. Polyb. 4, 67, 8 613 Ar. Ach. 989 c. sch. 614 sch. Thuc. 1, 120 2 615 διακληροῦϲθαι Tim. cf. Bk. 242, 1 616 — φιλότηϲ ═ Ba 195, 7, H διαλλάττεϲθε sq. Ar. Av. 1682 c. sch. 617 αἰτιατικῇ cf. Synt. Laur. ἡ sq. Aelian. fr. 213 618 ═ Ba 195, 1)[*](605 cf. vv. H 155 et l 240 607 Z 537 410 Z 537 612 cf. v. Ε 2211. Z 530 613 cf. v. Χάριϲι 614 hinc v. Ε 1105 615 Z 530. τὸ sq. ex 634 617 — 8 Z 530)[*](1 διηυλιϲθέν V διηλυϲθέν M 3 καὶ— 4 δοτικῇ om. TFV 4 τὸ—δοτικῇ A(GITFVM) mg. A χωρίζω GM; διαχωρίζω Al 10 καὶ om. M 11 ἢ καὶ διαλαβόντεϲ del. Bhd. 15 Χάριτι A 21 τὸ —22 πρᾶγμα om. FV 23 φιλότηϲ FV φιλιώτηϲ T Ba Hes. 26 Καβείρων pr.: Καβήρων omnes)619 Διαλλάττειν πρὸϲ ἡμᾶϲ ἀνδράϲι Λακωνικοῖϲ, οἱϲι πιϲτὸν οὐδέν, εἰ μή περ λύκῳ κεχηνότι. ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ ἀλλότρια διαρπαζόντων. ὃν γὰρ τρόπον λύκοιϲ οὐκ ἔϲτι πίϲτιϲ, οὐδὲ τούτοιϲ. τὸ δὲ κεχηνότι, ἐπὶ τῶν μάτην χαινόντων.
620 Διαλλάττω· τὸ ϲυμβιβάζομαι· δοτικῇ. ὕπαγε, πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ ϲου. διαλλάττω δὲ αἰτιατικῇ· διαλλάξαντεϲ τὰ ὅπλα πρὸϲ ἀλλήλουϲ.
621 Διαλαχεῖν: τὸ διανεμεῖϲθαι οἱ ῥήτορεϲ εἰρήκαϲιν, ἀπολαχεῖν δέ τὸ διανείμαϲθαι τὰ πατρῷα· ζήτει ἐν τῷ ἀπολαχεῖν.
622 Διὰ λαίλαποϲ.
623 Διαλέγεϲθαι: τὸ ϲυνουϲιάζειν.