Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

[*](Δ)

1358 Δόμοϲ: ὁ οἶκοϲ.

[*](ΣΔ)

1359 Δόνακεϲ: κάλαμοι ἁλιευτικοί, ἢ αὐλοί. ἡ εὐθεῖα Δόναξ.

1360 Δονᾶτοϲ: ὄνομα κύριον.

[*](Ar.)

1361 Δονεῖται: κλονεῖται, ϲαλεύεται. Ἀριϲτοφάνηϲ· πάνυ γάρ τιϲ ἔρωϲ με δονεῖ τῶνδε βοϲτρύχων. ἀντὶ τοῦ κινεῖ, ἐρεθίζει.

[*](Σ)

1362 Δόξα: ὑπόνοια, ὑπόληψιϲ. Δόξα δέ ἐϲτιν ὁ παρὰ τῶν πολλῶν ἔπαινοϲ· εἰ δὲ τῶν πολλῶν, ὅτι τῶν οὐκ εἰδότων.

[*](Phil.)

1363 Δόξα: τὸ λογικὸν καὶ γνωϲτικὸν μέροϲ τῆϲ ψυχῆϲ διαιρεῖται εἰϲ νοῦν, διάνοιαν, δόξαν. ἡ μὲν οὖν δόξα καταγίνεται τὸ καθόλου [*](1356═ Ambr. 895 1357 cf. Ambr. 920 1358 ═ Ambr. 873, Ps. Herodian. 23, Et. M. 282, 45 cf. H 1659— αὐλοί ═ Ba 200, 34, Et. M 283, 6 — κάλαμοι ═ H cf. Ambr. 877 ═ Et. M. 283, 1; sch. Σ 576 ═ Et. M. 283, 11 Δόναξ ═ Ambr. 877 1361 — ϲαλεύεται fort. sch. Ar. Av. 1183 cf. H. πάνυβοϲτρύχων Ar Eccl. 954—5 κινεῖ ═ H cf. Et. M. 282, 55, sch H. 55 1362 — ὑπόληψιϲ ═ Ba 200, 36. δόξα alt. sq. cf. Bk. 242, 29, sch Pl. Phileb. 61d 1363 Philop. 1, 11—2, 3; Pl. Soph 264a.) [*](1355 vs. 2—5 cf. 520; vs. 20 cf. v. προϲέϲθαι 1361 cf. v. B 403 1362 Z 561 1363 Z 562) [*](A(GITFVM))[*]( 1 δή] οῦν GI ὑγείαϲ M 5 τῷ ἰερῶ M δὲ Mlac: δαὶ AGlac ἐκέλευϲαϲ] προϲέταξαϲ M cf. vs. 5 8 φθόγγον] participium doesse vidit Port. 9 οὐδὲ] οὐ pr. 10 τὴν] τοῖϲ pr.; θέμιν Hel. Bhd. 12 διέλιπεν A 13 γεγηρακότι A 14 Ἀϲκληπιόδοτοϲ Bhd. cf. 368 et v. A 4174; Ἀϲκληπιόδ AGI Ἀϲκληπιάδηϲ M Ἀϲκληπιόδωροϲ Reines. cf. v. μέτριοι 17 αὐτῷ M ἐπειδὴ δὲ 1 18 δὲ] δὴ Bhd 20 πγροϲίεϲθαι αὐτοὺϲ M 1357 om T; ὁ in lac. add. A 1360 om. GTFV mg. A post 1361 I)

129

ἐν τοῖϲ αἰϲθητοῖϲ· οἰδε γὰρ ὅτι τὸ λευκὸν διακριτικὸν ὄψεωϲ, καὶ ὅτι πᾶϲ ἄνθρωποϲ δίπουϲ. ἔτι γε μὴν τῶν διανοητῶν οἶδεν ἄνευ λόγου τὰ ϲυμπεράϲματα. οἷον, ὅτι ἡ ψυχὴ ἀθάνατοϲ οἶδεν· διὰ τί δέ, οὐκέτι. ὥϲτε δοξαϲτά ἐϲτι τό τε ἐν τοῖϲ αἰϲθητοῖϲ καθόλου καὶ τῶν διανοητῶν τὰ ϲυμπεράϲματα. καὶ τοῦτ᾿ ἐϲτὶν ἡ δόξα, γνῶϲιϲ. διὰ τί δὲ ἀθάνατοϲ ἡ ψυχή, οὐκέτι οἶδεν ἡ δόξα· διανοίαϲ γὰρ ἔργον ἐϲτὶ τοῦτο. ὅθεν καὶ καλῶϲ ὁρίζεται τὴν δόξαν Πλάτων ἐν τῷ Σοφιϲτῇ, διανοίαϲ λέγων ἀποτελεύτηϲιν, τῆϲ γὰρ διανοίαϲ ϲυλλογιϲαμένηϲ, ὅτι ἀθάνατοϲ ἡ ψυχή, τὸ ϲυμπέραϲμα μόνον οἶδεν ἡ δόξα. διανοίαϲ δέ ἐϲτι τὸ οἷον ὁδόν τινα διανύειν μεταβαίνουϲαν ἀπὸ προτάϲεωϲ εἰϲ ϲυμπέραϲμα· ἐξ οὖ καὶ τὴν κλῆϲιν εἵλκυϲεν.

1364 Δόξα· Σοφοκλῆϲ· τί δῆτα δόξηϲ ἢ καλῆϲ μοι κληδόνοϲ μάτην [*](Soph.) ῥεούϲηϲ ὠφέλημα γίνεται; εἰ τάϲ τ᾿ Ἀθήναϲ φαϲὶ θεοϲεβεϲτάταϲ εἶναι, μόναϲ δὲ τὸν κακούμενον ξένον ϲῴζειν οἵαϲ τε καὶ μόναϲ ἀρκεῖν ἔχειν· κἀμοί γε ποῦ ταῦτ᾿ ἐϲτίν;

1365 Δόξα: ἔπαινοϲ.

1366 Δοξάζω· αἰτιατικῇ.

1367 Δόξα θεοῦ: παρὰ τῷ Ἀποϲτόλῳ τὸ δημιουργικὸν καὶ τὸ προνοητικόν. ταύτην τοιγαροῦν προϲεκύρωϲαν εἰδώλοιϲ ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων καὶ πετεινῶν καὶ τῶν λοιπῶν.

1368 Δόξαν: ἀρέϲαν, βεβουλευμένον. δόξαν δὲ τοῖϲ Αἰγυπτίοιϲ τὸ μὲν ἕτερον αὐτόθι μένειν, τὸν δὲ ἕτερον εἰϲ τὰϲ προϲχώρουϲ [*](Ε) πόλειϲ ἀφικόμενον, ἐφ᾿ οἷϲ ποιήϲεται εἰρήνην, ὁρίϲαι. καὶ αὖθιϲ· δοξάζων ἑαυτὸν ὑπὸ τῶν ἐναντίων καταφρονεῖϲθαι. Σοφοκλῆϲ· ϲοὶ [*](Ε) μὲν δοκεῖν ταῦτ᾿ ἐϲτίν, ἐμοὶ δ᾿ ἄγαν φρονεῖν. οἷον ϲοὶ μὲν ταῦτα [*](Soph.) ἐν δόξῃ καταλαμβάνεται, ἐγὼ δὲ ϲαφῶϲ ἐπίϲταμαι.

1369 Δοξάριον: δόξα. ὑποκοριϲτικῶϲ.

1370 Δοξάϲαι: ὑπονοῆϲαι, εἰκάϲαι. Ἀριϲτοφάνηϲ· δοξάϲαι ἐϲτὶ [*](Ar.) κόραι, τὸ δ᾿ ἐτήτυμον οὐκ ἔχω εἰπεῖν. καὶ Σοφοκλῆϲ· δόξα μοι [*](Soph.) παρεϲτάθη ναοὺϲ ἱκέϲθαι δαιμόνων τάδ᾿ ἐν χεροῖν ϲτέφη λαβούϲη. ὅτι τὸν ϲπουδαῖον οὐ δεῖ δοξάϲαι, τουτέϲτι ψεύδει μὴ ϲυγκατατίθεϲθαι.

[*](Phil.)

1371 Δοξαϲίαϲ: δόξηϲ, ὑπολήψεωϲ. Δίων ἐν Ῥωμαϊκῶν νγ΄· προϲέϲται [*](Σ) δὲ καὶ τῆϲ ἐμῆϲ δοξαϲίαϲ.

[*](1364 Soph. OC 258 —263 1365 cf. An. Ox. 2, 432,18 1666 ═ An. Ox. 4, 290, 30 1367 Gl. in Rom. 1, 23 1368 δόξαν—ὁρίϲαι fort. Polyb. vel Diod. vs. 24 δοξάζων—καταφρονεῖϲθαι Polyb. 3, 82, 2 vs. 24 ϲοὶ sq. Soph. Ai. 942 c. sch. 1369 ═ Ba 201, 1, Ps. Herodian. 23 cf. H, L 1370 εἰπεῖν sch. Ar. Pac. 119; δοξάϲαι sec.— εἰπεῖν Eur. fr. 18 vs. 29 δόξα— 30 λαβούϲῃ Soph. OT 911—3 ὅτι sq. Laert 7, 121 1371 ═ Ba 201, 2 Δίω sq. ═ Sabb.; Cass. D. 53, 19, 6)[*](1369 Z 564 1370 Z 567)[*](1 καὶ om. FV 4 δοξαϲτά] δόξα F Philop. 6 ἡ pr. om A A(GITFVM) 12 καλῆϲ μοι om. AGl κληδόνεϲ Gl 13 ὠφέλιμα GI T 1366 ex IM 18 τὸ alt. om. F)

130

[*](Ε)

1372 Δόξηϲ· οἱ δὲ ϲὺν τῷ Φαβίῳ μέγα ἐκβοήϲαντεϲ οὐκέτι δόξηϲ ἀλλὰ πολέμου ἔργα παρείχοντο.

[*](Σ)

1373 Δοξοκοπία: κενοδοξία. Ἀππιανόϲ· ὁ δὲ Φλαμίνιοϲ τὴν [*](Ε) ἀρχὴν ἀπὸ δοξοκοπίαϲ ᾑρημένοϲ ἠπείγετο Ἀννίβᾳ ϲυμπλακῆναι. λέ [*](Ε) γεται δὲ καὶ δημοκοπία καὶ δοξοκοπία. ὑπάτουϲ αἱροῦνται ἐκ δόξηϲ πολεμικῆϲ Λεύκιον, ἐκ δὲ δημοκοπίαϲ Τερέντιον.

[*](Δ)

1374 Δοξολογῶ ϲε: ὑμνῶ ϲε.

[*](10 Dam.)

1375 Δοξούμενοι.

[*](Δ)

1376 Δορά: τὸ δέρμα. καὶ Δορὰ ὄνων. ὅτι Ἐμπεδοκλῆϲ Κωλυϲανέ [*](Suid.) μαϲ ἐπεκλήθη διὰ τὸ ἀνέμου πολλοῦ ἐπιθεμένου τῇ Ἀκράγαντι ἐξελάϲαι αὐτὸν δορὰϲ ὄνων περιθέντα τῇ πόλει.

[*](Σ)

1377 Δόρατα: λογχάρια.