Suidae lexicon

1233 Διωλύγιον: μέγα. καὶ παροιμία· Διωλύγιον κακόν, [*](Prov.) ἐπὶ τῶν μέγα τι καὶ δεινὸν ὑφιϲταμένων. διωλύγιον γάρ ἐϲτι τὸ μέγα καὶ ἐπὶ πολὺ διῆκον. οὕτωϲ δνοπαλίζειϲ διωλύγιοϲ φλυαρία. Πλάτων. καὶ Δαμάϲκιοϲ· ταῦτα οὐ διωλύγιοϲ φλυαρία δόξειεν ἂν εἶναι, καὶ δικαίωϲ οὐ κατὰ γραῶν ὕθλον λεγόμενον, ἀλλὰ πέρα τοῦ μεγίϲτου φληνάφου.

1234 Διωμοϲία: ὅρκοι οἱ ὑπὸ τῶν δικαζομένων γιγνόμενοι, τοῦ μὲ ὀμνύντοϲ, ὅτι παθὼν ἐγκαλεῖ, τοῦ δὲ ἄρα, ὅτι οὐκ ἐποίηϲα.

1235 Διωμοϲία καὶ ἀντωμοϲία· ὅταν οἱ κατηγοροῦντεϲ ὀμνύωϲιν, ὡϲ ἀληθῶϲ κατηγοροῦϲι, τοῦτο διωμοϲία· ὅταν δὲ οἱ κατηγορούμενοι ὀμνύωϲι τὸν αὐτὸν ὅρκον, διαλυόμενοι τὰ ἐγκλήματα, γοῦτο ἀντωμοϲία. [*](Suid.) διιππαϲία καὶ ἀνιππαϲία, τῶν ἵππων ἄμιλλα· ὥϲπερ δὴ διωμοϲία καὶ ἀντωμοϲία τό αὐτὸ ἄμφω δηλοῖ.

1236 Διώμοτοϲ. διωμότουϲ ϲυνίϲταϲθαι τοῖϲ διαφερομένοιϲ ἐκέλευε τοὺϲ ῥήτοραϲ. τουτέϲτι τοὺϲ ϲυνηγόρουϲ. ὅτι ὁ Σιμόκατοϲ [*](Ε) ἐπὶ τοῦ ὅρκου ἐχρήϲατο τῷ διωμοϲία λέγων· οἱ Μαυρούϲιοι διωμοϲίαν κατὰ τῶν Ῥωμαίων ἐποιήϲαντο.

1237 Διώμνυτο: παρατατικόϲ.

1238 Δίων, Ἱππαρίνου, Συρακούϲιοϲ, φιλόϲοφοϲ Πλατωνικόϲ, τοῦ Σικελίαϲ τυράννου Διονυϲίου τοῦ προτέρου τῆϲ γαμετῆϲ Ἀριϲτομάχηϲ ἀδελφόϲ· ὃϲ καὶ ἐκράτηϲε τῆϲ Σικελίαϲ τυραννίδοϲ, ἐκβαλὼν τὸν τοῦ προτέρου Διονυϲίου υἱὸν Διονύϲιον· οὖ πάλιν ἀδελφὸϲ Νιϲαῖοϲ ἐξέβαλε Δίωνα τοῦτον. ἔγραψεν ἐπιϲτολὰϲ πρὸϲ Πλάτωνα καὶ ἄλλουϲ τιάϲ.

1239 Δίων, ὁ Κάϲϲιοϲ χρηματίϲαϲ, ὁ ἐπίκλην Κοκκήϊοϲ· οἱ δέ Κοκκηϊανόϲ· Νικαεύϲ, ἱϲτορικόϲ, γεγονὼϲ ἐπὶ τῶν χρόνων Ἀλεξάνδρου [*](1231 γενικῇ cf. Synt. Laur. κεχωγριϲμένοϲ ═ Ba 2 200, 17, Ambr. 704 cf. H 1232 κατηγορῶ—ψηφίϲματοϲ ═ Synt Laur.; κατηγορῶ γενικῇ + ἃ sq ═ Bk. 132, 8 ὁ—ψηφίϲματοϲ Dem. 18, 59; sq. Dom. 18, 56 1233 μέγα cf. Amhr. 649 Ba 199, 27 (non Σa), Et M. 280, 55, H, sch. Pl. Theaet 162a. Ambr. An Ox. 2, 493, 6; Bk. 238, 10 ═ Et M. 281, 1 Διωλύγιον sec,—Πλάτων ═ Zen. llI 34 ἐπὶ πολὐ διῆκον cf. sch. Pl. Theaet. 162a, Tim., H; οὕτωϲ —φλυαρία Pl. Theaet. 162a (corruptum) vs 9 ταῦτα sq. Dam. fr. 77 1234 Tim. 1236 cf Br. 186, 16 sch. Pl. Ap. 19b 1236 διωμότουϲ —δήτοραϲ Proc. h. a. 26, 2 οἱ sq. Th. Simoc. 7, 6, 6 1237 l. ═ L sub διο- 1238 cf. sch. Pl. Epist. 320a. 1239 cf. Phot. Bibl. cod. 71) [*](1231 Z 554 1233 hiuc 1314. Z 526 et 558 1234 Z 522 1235 Vind. 23 διιππαϲία sq ex 1043 1239 cf. v. Κ 1914) [*](A(GITFVM))[*]( 1. 2 μετεῳκίϲατο AGI 4 τὸ—5 ἐϲτιν om. FV 8 οὕτωϲ δνοπαλίζειϲ corruptum 9 Δαμάϲκιοϲ GI: Δάμουϲ rell. 13 ἐποίηϲε Tim. Zon. 17 διιππαϲία—18 δηλοῖ ex AImg; ζήτει περὶ διωμοϲίαϲ καὶ ὄπιϲθεν ἐν τῷ διιππαϲία M 19 ϲυνίϲτηϲι GIT 21 τῷ] τῇ VM 1237 extra ord. 27 οῦ] οὖν V 28 ἄλλαϲ Hemst. 30 Κάϲιοϲ TacM 30. 31 Κοκκιανόϲ V, s. v.)

1240 Δίων, ὁ Παϲικράτουϲ, Προυϲαεύϲ, ϲοφιϲτὴϲ καὶ φιλόϲοφοϲ, ὃν [*](Hesy.) Χρυϲόϲτομον ἐκάλεϲαν. ἀντεποιεῖτο δὲ ϲεμνότητοϲ ὡϲ καὶ λεοντῆν φορῶν προϊέναι. ἦν δὲ λεπτὸϲ τὸ ϲῶμα καὶ διέτριψε τὸ πλεῖϲτον παρὰ Τραιανῷ τῷ Καίϲαρι, ὡϲ καὶ ϲυγκαθέζεϲθαι ἐν τῷ βαϲιλικῷ ὀχήματι. ἔγραψεν Εἰ φθαρτὸϲ ὁ κόϲμοϲ, Ἐγκώμιον Ἡρακλέουϲ καὶ Πλάτωνοϲ, Ὑπὲρ Ὁμήρου πρὸϲ Πλάτωνα δ΄, Περὶ τῶν Ἀλεξάνδρου ἀρετῶν η΄ οὖτοϲ διαβάλλει καὶ τὸν Ὅμηρον ὡϲ ψευδῶϲ τὰ περὶ τὸ Ἴλιον γεγραφότα.

1241 Διώναϲϲα: ὄνομα κύριον.

1242 Διωναία: ἡ Ἀφροδίτη. καὶ Διώνη, ἡ αὐτή.

1243 Διώνυμον: διαβόητον, ὀνομαϲτόν, περίφημον.

1244 Διώνυμοι· ἐν τοῖϲ Ἕλληϲι διώνυμοι κόλακεϲ καὶ κεκηρυγμένοι [*](Ε) περιηχοῦϲιν ἡμᾶϲ, Κλείϲοφοί τε καὶ Στρουθίαι καὶ Θήρωνεϲ καὶ οἱ περὶ τὴν Διονυϲίου βομβοῦντεϲ τράπεζαν καὶ οἱ περὶ τὴν δαῖτα Ἀλεξάνδρου μεμηνότεϲ.

1245 Διωξικέλευθα κέντρα.

1246 Διώξιπποϲ, Ἀθηναῖοϲ, κωμικόϲ. δράματα αὐτοῦ Ἀντιπορνοβοϲκόϲ, [*](Hesy.) Φιλάργυροϲ, Ἱϲτοριογράφοϲ, Διαδικαζόμενοι.

1247 Διώξομαί ϲε δειλίαϲ: ἀντὶ τοῦ κατηγορήϲω ϲου. ἐϲ δικαϲτὰϲ [*](Ar.) αὐτὸν ἀγαγόντεϲ ἐδίωξαν κατηγορήϲαντα τυραννίδοϲ.

1248 Διώρηϲ: ὄνομα κύριον.

1249 Διωρία: ἀνακωχή. δόξαν δ᾿ ἐπανεῖναι τὴν πολιορκίαν καὶ [*](Δ) διωρία βουλῆϲ τοῖϲ ϲταϲιαϲταῖϲ παραϲχεῖν.

1250 Διώρθου ἐκεῖνοϲ τὰ πράγματα. ὑπερϲυντελικόϲ.

1251 Διώροφον: τὸ οἴκημα τὸ β΄ ἔχον ϲτέγαϲ.

1252 Διώρυξ, διώρυγοϲ.