Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
482 Ἀδιήγητον: τὸ μὴ δυνάμενον δι᾿ ὑπερβολὴν κακοῦ διηγηθῆναι. ὥϲτ᾿ ἀδιήγητον κακὸν γενέϲθαι.
483 Ἀδικεῖν. ἀἰτιατικῇ. τὸ βλάπτειν ἑκόντα. τὸ δὲ μὴ ἀδικεῖϲθαι θεὸν, ἔνδοξον καὶ ἐναργέϲ· ὑπ᾿ οὐδενὸϲ γὰρ θεὸϲ ἀδικηθήϲεται.
484 Ἀδικία: παρὰ τῷ ἀποϲτόλῳ ἡ τῶν εἰδώλων ἀπάτη. ἐκεῖνοι οὖν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατέχουϲιν, ὅϲοι τὸ ϲέβαϲ τοῦ θεοῦ παραπέμπουϲιν εἰδώλοιϲ. τὸ δὲ κατεχόντων, ἀντὶ τοῦ φυλαττόντων.
485 Ἀδικία Πλάτων φηϲὶ τὴν ἀδικίαν νόϲον ψυχῆϲ εἶναι. μηδεμία [*](Phil.) δὲ νόϲοϲ ψυχῆϲ ὠφέλιμόϲ ἐϲτι. καὶ οὕτωϲ πᾶϲα κακία βλαβερά ἐϲτι τῷ ἔχοντι αὐτήν· ἡ δὲ ἀδικία κακία· οὐκοῦν βλαβερόν. ἡ γὰρ ἀδικία καὶ τὴν φύϲιν αὐτὴν ἀδικεῖ, παῤ ὅϲον αὕτη ϲφετερίζεται. ἔϲτι δὲ καὶ φθαρτική, τοῦτο μὲν τῆϲ ἐν πόλει κοινωνίαϲ, τοῦτο δὲ πάϲηϲ ϲυναλλαγῆϲ· ἐναντία δὲ καὶ παρὰ φύϲιν τοῖϲ ἀνθρώποιϲ· οἱ γὰρ ἄνθρωποι φύϲει κοινωνικοί.
486 Ἀδικίου: οἷον ἀδικήματοϲ. ἔϲτι δὲ ὄνομα δίκηϲ. ἀποτίννυται [*](Harp.) δὲ τοῦτο ἁπλοῦν, ἐὰν πρὸ τῆϲ ἐνάτηϲ πρυτανείαϲ ἀποδοθῇ· εἰ δὲ μὴ, διπλοῦν καταβάλλεται.
[*](479 ═ P, Ba 27, 19 480 ═ P, Ba 27, 26 481 ═ Ambr. 477 483 αἰτιατικῇ Synt. Gud. τὸ βλάπτειν ἑκόντα Aristot. Rhet. 1, 10 p. 1368 b 6 τὸ δέ sq. fort. Damasc. 484 Oecum. in Rom 1, 18 PG 118, 340a 485 vs. 28 κακία Alex. Aphr. 173, 27 174, 1; vs. 30 καὶ φθαρτικὴ sq. l. l. 186, 57 486 Harp. ═ P, Ba 28, 4)[*](484—5 Z 42 sq.)[*](20 ὥϲτ᾿—γενέϲθαι om. S 21 τὸ alt.—25 φυλαττόντων om. S 28 ἡ γάρ A(GITSM) —29 ϲφετερίζεται om. A 29 ἔϲτι—32 κοινωνικοί AGIT; praem. ϲχόλιον· ἀλλαχοῦ γράφεται mg. M ἡ δὲ ἀνθρώπων φύϲιϲ κοινωνική ἐϲτιν SM 33 Ἀδικίου] Ἀδικία A δέ] δὲ καί A)487 Ἀδικοδοξία: παράλογοϲ λοιδορία. ὁ δὲ ϲτρατηγὸϲ οὐ [*](Ε) δυνάμενοϲ ἐνεγκεῖν τὴν ἀδικοδοξίαν τῶν ταῦτα λεγόντων.
488 Ἀδινά: ἀντὶ τοῦ ἀθρόοι, πάντεϲ. ἢ Ἀδινῶϲ, οἰκτρῶϲ. καὶ Ἀδινὸν, τὸ ἀθρόον ἢ γοερόν.
489 Ἄδιον: τὸ πλάγιον.
490 Ἀδιόριϲτον: τὸ ἀδιαχώριϲτον.
491 Ἀδμήτηϲ: ὁ ἀδάμαϲτοϲ. Ἀδμῆτιϲ δὲ γυνὴ, διὰ τοῦ ἰῶτα.
492 Ἄδμητοϲ: ὄνομα κύριον.
493 Ἀδμήτου μέλοϲ καὶ Ἁρμοδίου. ἐπὶ τῶν ῥᾳδίων καὶ εὐκόλων· τοιαῦτα γὰρ καὶ τὰ ϲκολιὰ λεγόμενα.
494 Ἀδμιϲουνάλιοϲ: ὁ τῶν Σιλεντιαρίων πρῶτοϲ.
495 Ἀδμωλία: ἡ ἄγνοια παρὰ Καλλιμάχῳ. καὶ Ἀδμωλεί, [*](Δ) χωρὶϲ δόλου. καὶ Ἀδμωλῶ, τὸ ἀκηδιῶ.
496 Ἄδμωνι τῷ Μιτυληναίῳ.
497 Ἀδνούμιον: ἀπογραφὴ ὀνομάτων παρὰ Ῥωμαίοιϲ. οἱ δὲ [*](Suid.) Ἀννουμῖνοϲ, τὸ ἀδνούμιον.
498 Ἀδόκητον: διεψευϲμένον. δεδιὼϲ μὴ ἀφυλάκτοιϲ αὐτοῖϲ ἐπιπέϲοιεν· [*](Ε) ὃ δὴ οὐκ ἀδόκητον ἐγεγόνει, ἐπεὶ καὶ λῃϲτήριον αὐτῶν προέβαινε. [*](Δ) καὶ Ἀδόκητοϲ, ἀπροϲδόκητοϲ.
499 Ἀδοκίμαϲτοϲ: δοκιμαϲθῆναι λέγεται τὸ εἰϲ ἄνδραϲ ἐγγραφῆναι· ἀδοκίμαϲτοϲ δὲ ὁ μήπω ἐγγεγραμμένοϲ. Λυϲίαϲ οὕτωϲ.
500 Ἀδόκιμοϲ: ἀδοκίμαϲτοϲ.