Suidae lexicon
Suda
Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935
3224 Ἄππλαϲτοϲ: ἀληθινὸϲ, ἄδολοϲ. καὶ ἅμα αὐτοῖϲ ἐπιθέουϲα [*](Σ) ϲεμνότηϲ ἡδεῖα καὶ ἄπλαϲτοϲ αἰδὼϲ ἐπέτρεχεν ἱκανῶϲ τὸν φιλόϲοφον καὶ ἤδη γνώριμον ἐποίει αὐτῷ τὸν νεανίϲκον. Ἄπλαϲτοϲ δὲ ἡ [*](Soph) μεγάλη. τὸν αἶϲ’ ἄπλαϲτοϲ ἴϲχει. τουτέϲτιν ἡ μανία.
3225 Ἄπλετον: ἄπειρον. ἀχώρητον.
[*](ΣΔ)3226 Ἀπλῆ.
3227 Ἁππλήγιοϲ: δαϲέωϲ, ἁπλοῦϲ. καὶ Εὔπολιϲ Πόλεϲιν· οὔτ’ ἂρ [*](Σ) πολυπράγμων ἐϲτὶν ἀλλ’ ἁπλήγιοϲ. καὶ Ἁπληγίϲ, ἱματίδιον ϲύμμετρον. Ἀναγύρῳ Ἀριϲτοφάνηϲ· ἐκ δὲ τῆϲ ἐμῆϲ χλανίδοϲ τρεῖϲ ἁπληγίδαϲ ποιῶν.
3228 Ἀπληκεύω· καὶ Ἄπληκτον, τόποϲ ἔνθα καταλύουϲι τῆϲ [*](Δ) ὁδοιπορίαϲ τὰ ϲτρατόπεδα.
3229 Ἀπλήξ: ὁ μὴ πεπληγμένοϲ.
3230 Ἀπληϲτία: ἡ ἀδηφαγία. καὶ παροιμία· Ἄπληϲτοϲ πίθοϲ, [*](Δ) ὁ ἐν ἅδου, ὁ τετρημένοϲ. ἐπὶ τῶν πολλὰ ἐϲθιόντων· ἀπὸ τοῦ [*](Prov.) περὶ τὰϲ Δαναίδαϲ μύθου, παρ’ ὅϲον ἀνιμῶϲαι ἐκεῖναι ὕδωρ εἰϲ πίθον ἔβαλλον. πάϲχουϲι δὲ περὶ τοῦτον τὸν πίθον αἱ τῶν ἀμυήτων ψυχαί.
3231 Ἄπλητον: ἀπλήρωτον.
3232 Ἁπλοΐδαϲ. ἁπλᾶϲ χλανίδαϲ. ἐν Ἐπιγράμμαϲι· οἷα δὲ πυρὶ [*](Σ) ἔϲκεπε τὴν κούρην ἁπλοῒϲ ἐκταδίη. καὶ Ἁπλοϊκόϲ, ὁ ἁπλοῦϲ [*](Anth.) καὶ ἀπέριττοϲ. καὶ Ἁπλοϊκώτερροϲ.
[*](3220 Theocr. 1,1 c. sch. 3221 = Ba 122, 8 cf. Phryn 4317 3222 l. Am br. 2575 3223 Harp. = Ba 121, 22 3224 ἄδολοϲ = Ba 121, 16 Σ cf. B καὶ ἅμα —νεανίϲκον Dam. fr. 80 cf. Phot. bibl. p. 341b 31 ἄπλαϲτοϲ sq. Soph. Ai. 256 c. sch. 3225 — ἄπειρον = Σa, Ba 121,17 c Et. M. 123, 11 ἀχώρητον = Ambr. 2647 cf 2624, H v. ἄπλητον 3227 = Ba 122,1, 4; ἁπλοῦϲ H; Eupol. fr. 222; Ar. fr. 54 3228 Ἀπληκεύω cf. Ambr. 27111 ἄπληκτον —καταλύουϲι cf Ambr. 2635 3229 Ambr. 2431. H. 3230 ἀδηφαγία = Ambr. 2599 ἄπληϲτοϲ sq. cf. Zen. Il 6, Philol. Suppl. 6, 259, n. 193 3231 aliter Ambr. 2625 3232 — χλανίδαϲ = Ba 121, 21, Σᵃ cf sch. Ω 230 οἷα —ἐκταδίη Anth. 5, 293. 3 —4 ἁπλοϊκὸϲ ὁ ἁπλοῦϲ Ambr. 2470, H; ἁπλοϊκώτεροϲ = Ambr. 2502 b)[*](3220 cf. 536, v. τήνα, v. ψιθυρίζει 3221 hinc v. διπλᾶ, v. πολλαπλᾶ, V. χρυϲ 3223 Z 242 3224 Soph. hinc v. αἶϲα 3230 hinc v. Δαναΐϲ et V. εἰϲ τετρημένον)[*](3220 om. FV mg. A 4 χρυϲᾶ] καὶ χ. GITM κεραμεᾶ] καὶ κ. T, A(GITFVM) V. πολλαπλᾶ, v. χρυϲᾶ cf. v. διπλὰ φοινικιᾶ A V Ba cf. v. φοινικιοῦϲ, v. διπλᾶ, v. πολλαπλᾶ, v. χρυϲᾶ, φοινικᾶ rell. 5 φοινικιοῦν GTM Ba v. διπλὰ, φοινικοῦν rell, v. πολλαπλᾶ, V. χρυϲᾶ 11 καί —12 μανία om. V 3226 ex l, M. (post 3224) 25 ἔβαλλον] τετρημένον add V 29 καὶ ἁπλοϊκώτεροϲ om. F ἁπλοϊκώτεροϲ om. G F)3234 Ἁπλοῦν θύλακον πάτει: ἐπὶ τῶν εὐκαταφρονήτων.
3235 Ἁπλότηϲ διττή. ἡ μὲν ἔμφρων καὶ δικαία, ἡ δὲ ἀνόητοϲ καὶ ἄδικοϲ. ἔπειτα καὶ τὴν νῦν ποικιλίαν ἐμφύεϲθαι τοῖϲ μὲν μετὰ δικαιοϲύνηϲ καὶ φρονήϲεωϲ, τοῖϲ δὲ μετὰ ἀδικίαϲ καὶ ἀμαθίαϲ. εἶναι γὰρ δὴ πάλαι καὶ τὰ κακὰ τὸν θνητὸν τοῦτον περιπολοῦντα ἐξ ἀνάγκηϲ, ὥϲ φηϲι Πλάτων, ἀλλ᾿ ἧττον κακοήθη, ὡϲ νῦν ἐϲτι, καὶ ἁπλούϲτερα καὶ οὐκ ἐν βάθει τινὶ ταῖϲ ψυχαῖϲ ἐγκεκαυμένα ἀνίατα. πολλὴ γάρ ἐϲτιν ἡ μεταφορὰ τῶν πάλαι κακῶν πρὸϲ τὰ νέα, καὶ οὐ ποϲότητι μόνον κρειττόνων τε καὶ χειρόνων, ἀλλὰ καὶ ποιότητι τρόπων.
3236 Ἁπλοῦϲ καὶ ἁπλοῖ καὶ πολλαπλοῖ.
3237 Ἄπλουϲτέραϲ: Θουκυδίδηϲ λέγει νῆαϲ, οὐ τὰϲ ἄπλουϲ παντελῶϲ, ἀλλὰ τὰϲ διὰ πληρώματοϲ ἔνδειαν ἀπλόουϲ ἱϲταμέναϲ.
3238 Ἁπλῷλόγῳ: τῷ χωρὶϲ προϲθήκηϲ. καὶ Ἁπλῶϲ παρὰ [*](Phil.) Ἀριϲτοτέλει λέγεται, ὃ χωρὶϲ προϲθήκηϲ λεγόμενον ἀληθέϲ ἐϲτιν. ὁ γὰρ Αἰθίοψ πῇ λευκὸϲ ὤν· κατὰ γὰρ τοὺϲ ὀδόνταϲ· οὐκέτι καὶ ἁπλῶϲ ἐϲτι λευκόϲ. ὃ δὲ δεῖται προϲθήκηϲ πρὸϲ τὸ ἀληθὲϲ εἶναι, τοῦτο οὐκ ἔϲτιν ἁπλῶϲ. ὁ γὰρ Αἰθίοψ οὐκ ἔϲτι λευκὸϲ, διότι χωρὶϲ προϲθήκηϲ. προϲτεθέντοϲ δὲ τοῦ κατά τι, ἀληθὲϲ γίνεται. κατὰ γὰρ τοὺϲ ὀδόνταϲ. [*](Ar.?) ἀλλὰ καὶ ϲπουδαῖοί τινεϲ κατά τι, λέγεται δὲ καὶ οὕτωϲ, οὐ τὸν ἁπλοῦν τρόπον. ἀντὶ τοῦ παραυτίκα παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ. καὶ αὖθιϲ· [*](EL) οὐδὲ γὰρ ἁπλῶϲ λόγουϲ τινὰϲ ἐποιήϲαντο, ἀλλὰ καὶ βῆμα ὑψηλὸν ἠγέρθη, καὶ ἐπ᾿ αὐτοῦ εἰκόνεϲ τοῦ Νέρωνοϲ ἐτέθηϲαν.
3239 Ἁπλῶϲ: ἐξ ἀνάγκηϲ· ἢ ὡϲ πρῶτον καὶ μὴ κατ᾿ ἄλλο. ἁπλῶϲ δὲ οὐδὲν εἶδοϲ τῶν μελλόντων ἔγνωϲαν· ἐξ αὐτῆϲ δὲ τῆϲ ἐμφάϲεωϲ τῶν πρέϲβεων ὀττευόμενοι εἰϲ παντοδαπὰϲ οἰμωγὰϲ ἐνέπιπτον. [*](Δ) Ἀπλῶϲ, χωρὶϲ προϲθήκηϲ. Πολύβιοϲ· οὗ καιρὸϲ ἀφυέϲτεροϲ οὐ [*](Ε) γέγονεν ἁπλῶϲ. ἀντὶ τοῦ ἐξ ἀνάγκηϲ, ἢ ὡϲ πρῶτον.
3240 Ἄπλωτα πελάγη: τὰ Ἀτλαντικὰ καὶ ἑϲπέριοϲ ὠκεανὸϲ καὶ [*](Δ) ἑῷοϲ. Ἄπλωτον γὰρ τὸ ἄπλευϲτον.
3241 Ἄπλυτον πώγωνα: ϲκώπτων εἶπε.
[*](3233 ═ Ba 121, 24, Σa cf. H 3234 ═ Paroem. ed. Gsf 14, n.141 3235 Πλάτων Theaet. 176 a 3237 sch. Thuc. 7, 60, 2 3238 ἁπλῶϲ —κατά τι Alex. Aphr. 214, 12 —18 λέγεται — παλαιοῖϲ fort. sch. Ar. Eccl. 231 οὐδέ— ἐτέθηϲαν Ϲass. D. 62, 23 ═ EL. 421, 36 — 422, 1 3239 ἁπλῶϲ— ἐνέπιπτον Polyb. 36, 7, 1 —2 οὗ — vs. 26 ἁπλῶϲ Polyb. fr. 15 3240 — ἑῷοϲ Thdr. in Ps. 71, 8 PG 80, 1433 c ἄπλωτον sq. ═ Ambr. 2619, Ba 121, 26, Σᵃ cf. Ambr. 2432 3241 ═ Ba 121, 25 cf. Phryn. 4, 1; fr. com. ad. 843)[*](3238 Z 234 3239 Z 285; Polyb. 36 cf. v. ὀττευομένη; fr. 15 cf. 4661 3240 hinc 4870)[*](A(GITFVM))[*]( 3 ἔμφρων] εὔφρων A 4 ἔπειτα] ἐπεί Dr. ἐμφύεϲθαι] ἐμφύϲεϲθαι T ἐμφύρεϲθαι V 5. 6 γὰρ δή] δὴ γάρ A 7 ὡϲ] ἢ ὡϲ Dr. 10 τρόπων] τρόπον V 3236 om. FS mg. A 13 ἀπλόουϲ V sch. καὶ ἀ. rell. 17 ἀληθέϲ I Alex. ἀληθῶϲ rell. 26 ὀττευόμενοι s. v., οἱ γενυόμενοι omnes ἐνέπιπτον] ἔπιπτον F cf. v. ὀττευομένη 27 ἁπλῶϲ nov. gl. GITF)3242 Ἄπνουϲ· φαϲὶν Ἐμπεδοκλέα Παυϲανίᾳ ὑφηγήϲαϲθαι τὸν Ἀπνουν. εἶναι δὲ τὸν Ἀπνουν τοιοῦτον, ὡϲ λ ἡμέραϲ ϲυντηρεῖν ἄπνουν καὶ ἄϲιτον τὸ ϲῶμα. ἦν δὲ οὗτοϲ καὶ γόηϲ. καί φηϲι περὶ ἑαυτοῦ· φάρμακα δ’ ὅϲϲα γεγᾶϲι κακῶν καὶ γήραοϲ ἄλκαρ πεύϲῃ, ἐπεὶ μούνῳ ϲοι ἐγὼ κρανέω τάδε πάντα. παύϲειϲ δ’ ἀκαμάτων ἀνέμων, οἵ τ’ ἐπὶ γαῖαν ὀρνύμενοι πνοιαῖϲι καταφθινύθουϲιν ἄρουραν· καὶ πάλιν, ἤν κ’ ἐθέληϲθα, παλίντονα πνεύματ’ ἐπάξειϲ. ϲτήϲειϲ δ’ ἐξ ὄμβροιο κελαινοῦ ῥόον καίριον αὐχμὸν ἀνθρώποιϲ, θήϲειϲ δὲ καὶ ἐξ αὐχμοῖο ῥεύματα δενδρεόθρεπτα, τά τ’ ἐν θέρει ἔϲονται. ἄξειϲ δ’ ἐξ ἀΐδαο καταφθιμένου μένοϲ ἀνδρόϲ. καὶ ποτ’ ἐτηϲίων ϲφοδρῶϲ πνευϲάντων, ὡϲ τοὺϲ καρποὺϲ λυμῆναι, κελεύϲαϲ ὄνουϲ ἐκδαρῆναι καὶ ἀϲκοὺϲ ποιῆϲαι περὶ τοὺϲ λόφουϲ καὶ τὰϲ ἀκρωρείαϲ διέτεινε πρὸϲ τὸ ϲυλλαβεῖν τὸ πνεῦμα. λήξαντοϲ δὲ Κωλυϲάνεμον κληθῆναι.
3243 Ἀπνευϲτί. ἀπονητί.