Suidae lexicon

Suda

Suda, Suidae lexicon, Adler, Teubner, 1935

3204 Ἀππίθανο:ν. ἄπιϲτον. καὶ Ἀπίθηϲαν δὲ διὰ τοῦ ι, ἀπὸ [*](Σ) τοῦ πιθῶ περιϲπωμένου. ᾧ δρύεϲ οὐκ ἀπίθηϲαν, ὅτῳ ϲὺν ἅμ’ [*](Anth.) ἕϲπετο πέτρη ἄψυχοϲ.

3205 Ἀπιθήϲ. ὁ δυϲχερὴϲ καὶ δυϲανάβατοϲ τοῖϲ βαίνειν ἐθέλουϲιν. Ἀλαλκομεναὶ πόλιϲ ἐϲτί· καὶ ἀκούω αὐτὴν μήτε ἐφ’ ὑψηλοῦ κεῖϲθαι [*](Ε) καὶ ἀπιθοῦϲ λόφου μήτε τειχῶν περίβολον ἔχειν.

3206 Ἄπιθ’ οὐγάρ: ἀντὶ τοῦ καὶ γάρ.

3207 Ἀπίκιοϲ, Ῥωμαῖοϲ, ἱκανὰϲ μυριάδαϲ ἀργυρίου καταναλώϲαϲ ἐϲ τὴν γαϲτέρα, ἐν Κιντούροιϲ τῆϲ Γαλατίαϲ πολλὰϲ καρίδαϲ ἐϲθίων μέγιϲται γάρ εἰϲι τῶν ἐν Σμύρνῃ· καὶ τοὺϲ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἀϲτακούϲ. ἀκούϲαϲ οὖν ἐν Λιβύη γίνεϲθαι καρίδαϲ ἐξέπλευϲεν οὐδὲ μίαν ἡμέραν ἀναμείναϲ. θεαϲάμενοϲ δὲ αὐτὰϲ μικρὰϲ ἐκέλευϲε τῷ κυβερνήτῃ τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖθιϲ ἐπ’ Ἰταλίαν ἀναπλεῖν, μηδὲ προϲπελάϲαϲ τῇ γῇ.

3208 Ἄπιμεν: ἀπερχόμεθα.

3209 Ἀπίμελοϲ. ὁ μὴ ἔχων πιμελήν.

3210 Ἀπινήϲ. ὁ καθαρόϲ.

3211 Ἀπινύϲϲω: ἐκπνέω. πονῶ, πονύω, πνύω, πνέω, πνεύω· ἀπὸ [*](Ecl.) τοῦ πνύω, πεπνυμένοϲ, καὶ ἀμπνυνθῆναι. ἀπὸ τοῦ πνέω πνεῦϲτοϲ καὶ ἄμπνευϲτιϲ· τὸ πνύω κατὰ ἀνάπτυξιν πινύω, ἔνθεν πινυτή, κατὰ δὲ μεταπλαϲμὸν πινυτά· ὃν δὲ τρόπον ἀπὸ τοῦ ἀφύω ἀφύϲϲω, ὀδύω ὀδύϲϲω, οὕτωϲ πινύω πινύϲϲω.

3212 Ἄππιοϲ φόροϲ: ὄνομα τόπου, ἀπὸ Ἀππίου Ῥωμαίου.

[*](Δ)

3213 Ἀπίκιοϲ Μάρκοϲ· οὗ διαρρεῖ μυρίον ὄνομα ἐπί τε ἀϲωτίᾳ [*](Ε) καὶ πολυτελείᾳ καὶ ῥᾳϲτωνεύϲει βίου καὶ κακοδαιμοϲύνῃ λοιπῇ. ὑπάτω δὲ ἤϲτην Ἰούνιοϲ Βλαῖϲοϲ καὶ Λεύκιοϲ· ὁ τοίνυν Βλαῖϲοϲ ἐπὶ τὴν θοίνην [*](3202 = Ambr. 2697 3203 =H cf. sch. Α 270. aliter Ambr. 2544 3204 ἄπιϲτον = Ba 121,6, Σ ἀπίθηϲαν — περιϲπωμένου cf Et M 122, 47 Et Gud ὧ sq. Anth. 7. 9, 3 — 4 3205 Ἀλαλκομεναί sq Aelian. fr."53 3206 Ar. Eq. 1205 c. sch 3207 Ath. 1, 7a —c 3208 l. cf Ambr. 2740 3209 Ambr. 2413 3210 = Ambr. 2424 3211 cf. Et M 122, 32, Eust. l. 595, 20 3213 Aelian. fr.110) [*](3202 cf 3115 3204 hinc 3117 3206 cf. v. οὐ γὰρ μοὐϲτίν 3207 binc V καρίδαϲ et v. Κιντούροιϲ 3208 cf. 3138; Z 261 3213 hinc 4184, v. B 326 V. ἐφολκίδα, v. Σερουΐλιοϲ) [*](2 κρεουργήϲωϲι] κρεουργήϲουϲι V παραϲκευάϲωϲιν ] παραϲκευάζουϲιν V A A(GITFVM) δεῖπνον ] δείπνῳ A F 3202 om. V 5 ἀπίθηϲαν ] ἀπίθηϲ A δέ ex A F 8 Ἀπιθήϲ AG M a Ἀπειθήϲ rell. 10 ἀπιθοῦϲ A ἀπειθοῦϲ rell. 3206 om V 1 Κιντούροιϲ] Κιντουρίοιϲ A ; γρ. ἐμ Μιντούρναιϲ ss. M cf. Ath. ἐϲθίων] ἢ ῆϲθιε ss. M 14 Ἀλεξανδρείᾳ] Ἀλεξανδρίᾳ A V 15 καρίδαϲ] πολλὰϲ καὶ μεγίϲταϲ add V οὐδὲ] μηδέ GI 17 μηδέ om. GI T 22 αμπνυνθῆναι ] ἀμπνωθῆναι GI T M 26 Ἀππίου A GI τοῦ Ἀ FV M 29 Ἰούνιοϲ ] Ἰϲύνιοϲ A )

288
κληθεὶϲ οἷον ἐφολκίδα ἄκλητον ἐπάγεται Ἀϲκώνιον Παιδιανόν. ἐξῆν γὰρ καὶ ἐπικλήτουϲ οἱονεὶ ϲκιὰϲ ἑαυτοῖϲ παρακαλεῖν τιναϲ. καὶ ἔδει τὸν Ἀπίκιον καὶ φίλοιϲ καὶ ἀγνῶϲι τὴν οὐϲίαν ῥίπτειν τὴν ἑαυνην πέπυϲμαι δὴ ἐν τῷδε τῷ ϲυνδείπνῳ γενέϲθαι καὶ Ἰϲίδωρον ὄνομα, τῶν ἐκ παλαίϲτραϲ κατατριβέντων, ἄνδρα παλαιὸν μὲν ἤδη καὶ πολὺν μὲν τῷ χρόνῳ, ἓν δὲ καὶ ϥ΄ ἔτη γεγονότα, εὐπαγῆ τε καὶ εὐμελῆ, καὶ βαθὺν μὲν τὰϲ πλευρὰϲ, γενναῖον δὲ τῶ βραχίονε καὶ τὼ χεῖρε ἄκρω, βλέπειν τε ὀξὺ καὶ ἀκούειν ῥᾷϲτα, ὡϲ μὴ ἂν πιϲτεύειν πέρα ξ′ ἐτῶν εἶναι αὐτὸν, ϲκύφων δὲ πιτύλοιϲ ἁμιλλᾶϲθαι διαπίνοντα πρὸϲ τοὺϲ νέουϲ, καὶ μέντοι καὶ ὑπὲρ πολυδαιϲίαϲ καὶ ὑπὲρ ἐρίϲαι καὶ νεάζειν ταῦτα. ἑνὶ δὲ ἡττηθῆναί φαϲιν αὐτόν· ἀπελϲίαϲ γὰρ τοῦ ϲυνδείπνου θᾶττον. γέροντεϲ δὲ ἄλλοι τε ἔλεγον ἐπὶ τέχνῃ παλαιϲτρικῇ καὶ μέντοι καὶ Ἰούνιοϲ Βλαῖϲοϲ. καὶ ὅτε ταῦτα ἔλεγεν, ἔτη γέγονεν ξ φηϲί. μακρὸν δὲ τὴν ζωὴν γενέϲθαι πέπυϲμαι Σερουΐλιον ὕπατον· ἔτεϲι γὰρ τοῖϲ ϥ’ ὁμοῦ τε ἐβίωϲε καὶ πάντα, ὡϲ λόγοϲ, τὰ τοῦ ϲώματοϲ ἀπαθὴϲ ἦν. καὶ μέντοι καὶ διεϲώϲατο τὰϲ αἰϲθήϲειϲ ἁπάϲαϲ εὐμοιρίᾳ ἀξιοζήλῳ τε καὶ ϲοβαρᾷ.

3214 Ἀπίκιοϲ, ὀψοφάγοϲ. ζήτει ἐν τῷ ἀφύα.

[*](Hesy.)

3215 Ἀπίων, ὁ Πλειϲτονίκου, ὁ ἐπικληθεὶϲ Μόχθοϲ, Αἰγύπτιοϲ, κατὰ δὲ Ἑλικώνιον Kρήϲ, γραμματικὸϲ, μαθητὴϲ Ἀπολλωνίου τοῦ Ἀρχιβίου. ἠκηκόει δὲ καὶ ξὐφράνοροϲ γηραιοῦ καὶ ὑπὲρ ρ' ἔτη γεγονότοϲ, Διδύμου δὲ τοῦ μεγάλου θρεπτόϲ. ἐπαίδευϲε δὲ ἐπὶ Τιβερίου Kαίϲαροϲ καὶ Kλαυδίου ἐν Ῥώμῃ. ᾖν δὲ διάδοχοϲ Θέωνοϲ τοῦ γραμματικοῦ καὶ ϲύγχρονοϲ Διονυϲίου τοῦ Ἀλικαρναϲέωϲ. ἔγραψεν ἱϲτορίαν κατ’ ἔθνοϲ καὶ ἄλλα τινά.

[*](Σ + Δ)

3216 Ἀπίων ᾤχετο: φεύγων, ἀποδιδράϲκων. ὁ δὲ τὴν Πελοπόννηϲον [*](Ε) καταλιπὼν ἐϲ Αἰτωλίαν ᾤχετο ἀπιών. ϲυνήθηϲ ὁ πλεοναϲμὸϲ [*](Σ) τοῖϲ Ἀττικοῖϲ.

[*](Suid)

3217 Ἄπιϲ: θεὸϲ Αἰγυπτίων. καὶ ζήτει ὀπίϲω ἐν τῷ Ἄπιδεϲ. ὅτι ὁ ’Ἄπιϲ Αἰγύπτιοϲ τὴν ἰατρικὴν πρῶτοϲ εἰϲ τὴν Ἐλλάδα μετακομίϲαι λέγεται.

[*](Δ)

3218 Ἀπιτέα: δεῖ ἀπέρχεϲθαι. καὶ Ἄπιτε, ἀπέλθατε.

[*](Harp.)

3219 Ἀ πιϲτεῖν· δοτικῇ. τὸ ἀπειθεῖν. λέγουϲι δὲ καὶ Ἀπιϲτίαν, [*](Σ) τὴν ἀπείθειαν. καὶ Ἄπιϲτοϲ, ὁ μὴ πειθόμενοϲ. οὕτωϲ Πλάτων.

[*](3216 — ὤχετο + ϲυνήθηϲ sq =Ba 121,15 —ἀπιών fort. Polyb. 3218— ἀπέρχεϲθαι = Ambr. 2869; ἄπιτε sq. = Ambr. 2672 c H 3219 —δοτικῇ = Synt. Gud. τό — ἀπείθειαν Harp. = Ba 121, 9 (falso Phryn. fr. 250) cf. An. Ox. 2, 490,9 ἄπιϲτοϲ— πειθόμενοϲ Ba 121, 81; Πλάτων A="26)[*](3217— Αἰγυπτίων ex 3201 cf. Z 234; ὅτι sq. ex v. Γ 415 cf 4120 fin. 321 Z 261, 242, 234)[*](A(GITFVM))[*]( 1 Παιδιανόν Kust παιδίαν omnes 6 εὐμελῆ ] εὐμενῆ A 8 ἄν] ὄν τι ἄν τινα Βhd. 9 ϲκύφων A ϲκύφον GIT ϲκύθων V πιτύλοιϲ Pierson ἐπὶ τύλοιϲ omne 3214 om. GTF mg. A 23 δέ om. A διάδοχοϲ. lac. supp. Wendet, Abh Ak. Gött. 1921, 2, 81,1 3217 om. TF post 3218 V 29 καί —30 λέγεται om G mg. A καί— Ἄπιδεϲ om. V 30 πρῶτοϲ] μὲν π. A. 31 Ἀπιτέα] Ἀπιτέον GIT Ambr. καί om. TV (nov. gl.) απέλθατε ] ἀπέλθετε FM cf Hes.)
289

3220 Ἁπίτυϲ. ἡ πίτυϲ. Θεόκριτοϲ· ἁδύ τι τὸ ψιθύριϲμα καὶ ἁ πίτυϲ, αἰπόλε, τήνα.

3221 Ἁπλᾶ καὶ διπλᾶ καὶ πολλαπλᾶ, καὶ πάντα περιϲπῶϲι τὰ τοιαῦτα. [*](Σ) Ἀργυρᾶ, χρυϲᾶ, κεραμεᾶ, ἀπὸ τοῦ κεραμεοῦν, καὶ φοινικιᾶ, ἀπὸ τοῦ φοινικιοῦν.

3222 Ἀπλάνεια· καὶ ἡ Ἀπλανήϲ, τῆϲ ἀπλανοῦϲ.

3223 Ἀπλᾶϲ. Καλλίϲτρατόϲ φηϲι τὰ μονόπελμα τῶν ὑποδημάτων [*](Harp.) οὕτωϲ καλεῖϲθαι.