Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

137 ναίει διατρίβει.

139 τὸ φατιζόμενον τὸ λεγόμενον παρʼ ὑμῶν.

140 οὔπω ἀκριβῶς αὐτὸν ἑωρακότες τοῦτό φασιν.

141 δεινὸς ἀντὶ τοῦ ἀσεβής.

142 ἄνομον λείπει τὸ ὡς, ὡς ἄνομον.

144 οὐ πάνυ μοίρας: οὐκ ἀγαθῆς. μοίρας ἀλλὰ κακῆς. οὐ πάνυ τῆς πρώτης κατʼ εὐδαιμονίαν μοίρας τοὐναντίον δὲ τῆς κατὰ δυσδαιμονίαν ἐσχάτης.

οὐ πάνυ μοίρας εἰμὶ πρώτης εἰς τὸ εὐδαιμονίσαι.

145 δηλῶ: τὸ δυστυχὲς διὰ τῶν ὀφθαλμῶν.

148 κἀπὶ σμικροῖς μέγας ὥρμουν: καὶ ἐπὶ εὐτελέσιν αἰτήμασιν οὐκ ἂν σφόδρα ἱκέτευον εἰ μὴ ἥμην δυστυχής. τοῦτο δέ φησι παρʼ ὅσον μέγας ὤν κατὰ μέγεθος καὶ τὴν ἡλικίαν ὑπὸ σμικρᾶς τῆς θυγατρὸς ὁδηγεῖται.

150 φυτάλμιος ἀπὸ φύτλης· ἀπὸ γενέσεως καὶ ἐξ ἀρχῆς τυφλὸς πέφυκας;

δυσαίων: δυστυχὴς καὶ γέρων εἶ ὡς ἔστι στοχάσασθαι ἀπὸ τοῦ εἴδους· φυλακτικῶς δὲ καὶ τοῦτο λέγουσιν ἄρτι ἑωρακότες αὐτοῦ τὸ σχῆμα τὴν πρώτην οὐχ ἑωρακότες ἀλλʼ ἀγνοοῦντες αὐτόν, ἄρα πηρὸς ἦσθα καὶ τοιοῦτος ἐγεννήθης; οὐδέπω γὰρ τἆλλα παθήματα ἴσασιν αὐτοῦ.

δυστυχής·

151 μακραίων τε λείπει τὸ εἶ.

152 ἀλλʼ οὐ μὰν ἔν γ᾿ ἐμοί: ἀλλʼ οὐκ ἄν με, φησίν, αἰτιάσῃ ὡς μὴ προμηνύσαντά σοι μὴ εἰσελθεῖν εἰς τόδε τὸ ἱερόν· ἐάν τις, φησίν, ἀγνοοῦντά τινα καὶ [*](2 φασιν] φ, α ex η L. — 6 εὐδαιμονίας L, corr. l, Suid v. εὐδαιμονέστερος. — 10 ὥρμων (ut in textu a m. rec.) L. — 19 τὴν πρώτην] v. 140. — 21 παθήματα] π ex μ.)

155 περᾷς γὰρ περᾷς. οὕτω Δίδυμος· βαδίζεις γὰρ εἰς ὁ οὐ· προσήκει χωρίον ἐπιβαίνειν.

156 ἀλλʼ ἴνα — | — μὴ προσπέσῃς. ἀντὶ μὴ προσπέσῃς· καὶ κατὰ τὴν ἡμετέραν συνήθειαν εἰώθαμεν λέγειν οὕτως, ἴνα παραγένῃ πρὸς ἐμὲ βούλομαί σοι σημαίνειν.

ἀλλʼ ἵνα τῷδʼ ἐν ἀφθέγκτῳ: τὸ νάπος ἄφθεγκτον εἴρηκε παρὰ τὰς προδεδηλωμένας αἰτίας· τὸ δὲ ἑξῆς, ἀλλʼ ἴνα τῷδε μὴ προσπέσῃς νάπει ποιάεντι μετάστηθι· ποίῳ νάπει; ὅπου κρατὴρ ὕδατος πλήρης συγκιρνᾶται ῥεύματι γλυκέων πότων.

158 κάθυδρος οὗ ὅπου ὕδατος πλήρης.

159 μειλιχίων πότων. γλυκέων πότων, ὅ ἐστι μέλιτος, οἷς μειλίσσουσι τὰς θεάς· συγκιρνᾶται γὰρ ταύταις ταῖς θεαῖς ὕδατος καὶ μέλιτος κρατήρ.

160 συντρέχει συγκιρνᾶται.

161 πάμμορʼ περὶ πάντα δυστυχές.

163 μετάστηθι, ἀπόβηθι: τινὲς οὕτως, πολλά ἐστι τὰ κωλύοντά σε προσμένειν καὶ ἵστασθαι ἐν τῷ ἄλσει.

πολλὰ κέλευθος ἐρατύει: οἷον πολλή ἐστιν ὁδὸς ἡ διαχωρίζουσά σε ἡμῶν· δεῖ γὰρ νοεῖν ὡς ὅτι πόρρωθεν προσφωνοῦσιν αὐτὸν μὴ δυνάμενοι ἐπιβῆναι [*](3 προσαπαγγελῶ L, προαπαγγέλλω Br., corr. Elmsl — 4 οὕτω Δίδυμος] fr. 1; post σημαίνειν in schol. v. 156 exhibet Elmsl. — 6 ἀλλʼ ἵνα — ἀντὶ μὴ προσπέσῃς] leguntur in L. post σημαίνειν, corr. Br. — 10 προδεδηλωμένας αἰτίας] cf. v. 131 sqq. — 13 πότῶν circumflexu deleto L. — 16 μελίσ- σουσι L, corr Lasc. — 17 κρατὴρ] χρὴ L, κρᾶμα Lasc.. corr. Elmsl ; χοὴ Langius; v. schol v. 469. — 20 τινὲς] τίνες L, corr. Elmsl — 23 ὅτι] ἔτι Elmsl — 24 προφωνοῦσιν L, corr. Lasc.)

166 ἔχεις γράφε οἴσες.

169 φώνει. εἰ θέλεις μέ τι ἐρωτῆσαι πρῶτον ἀποστὰς τῶν ἀβάτων καὶ ἐπιβὰς τοῖς βατοῖς τόποις οὕτως ἐρώτα με.

πρόσθεν δʼ ἀπερύκου πρότερον δὲ μὴ διαλέγου.