Scholia in Sophoclem (scholia vetera)

444 κἀμοῦ ἀπὸ κοινοῦ τὸ ἄρχει.

446 ληφθέντι μεμπτός εἰμι. μεμπτή εἰμι τουτέστιν ἀεὶ μέμφομαι· ἢ ἀντὶ τοῦ ἐπίμεμπτος, ἐπιπληκτική.

449 ἀλλʼ εἰ μὲν ἐκ κείνου μαθών: εἰ μὲν παῤ Ἡρακλέους ἐκελεύσθης ψεύσασθαι κακὴν μάθησιν ἐκμανθάνεις εἰ δὲ σὺ σαυτὸν εἰς τοῦτο ψευδολογίας ἄγεις ἴσθι ὅτι κἂν θελήσῃς ποτὲ εἰπεῖν ἀληθὲς οὐ δυνήσῃ ὑπὸ τῆς συνηθείας νικώμενος· ἢ κἂν θέλῃς ἀληθεῦσαι οὐ πιστευθήσῃ.

454 κὴρ μερίς, κλῆρος, μοῖρα, τύχη.

455 ὅπως δὲ λήσεις ἀντὶ τοῦ τί μή· Ἀττικὴ δὲ ἡ φράσις.

458 λυπηθήσομαι εἰ μὴ εἴπῃς καὶ παῤ ἐμοῦ προσδόκα βλαβήσεσθαι.

460 ἀνὴρ εἷς: τινὲς ἀνάνδρους παρθένους ὡς [*](Fol. 70a) Μήδαν τὴν Φύλαντος, Αὔγην τὴν Ἀλεοῦ, Μεγάραν τὴν Κρέοντος, τὰς Θεσπίου θυγατέρας, Ἀστυδάμειαν τὴν Ἀμύντορος.

462 ἥδε τʼ οὐδʼ ἂν εἰ κάρτα: οὐδὲ ἡ Ἰόλη ὀνειδισθήσεται οὐδʼ εἰ μεγάλως αὐτῆς ἐρᾷ ὁ Ἡρακλῆς.

463 ἐντακείη τῷ φιλεῖν αὐτὴν ὁ Ἡρακλῆς.

467 ἀλλὰ ταῦτα μὲν ῥείτω κατʼ οὖρον: ὁ περὶ τούτων λόγος ἐρρίφθω, φησίν, εἰς τὸν ἀέρα.

468 σοὶ δʼ ἐγὼ φράζω κ. ἑ. οὐκ ἐρῶ γὰρ τῷ Ἡρακλεῖ.

470 πείθου λεγούσῃ χρηστά: πείσθητι, φησίν· ὁρᾷς γὰρ ὅτι φιλανθρώπως ὁμιλεῖ.

473 ἀγνώμονα ἀσύνετον.

475 ὥσπερ οὗτος ἐννέπει: ὁ ἐν τῷ λειμῶνι ἀκηκοὼς καὶ ἀπαγγείλας τῇ Δηιανείρᾳ.

480 οὔτʼ εἶπε κρύπτειν. τὸ ἑξῆς, καὶ ταῦτα οὔτʼ εἶπε κρύπτειν· τὰ περὶ τοῦ ἔρωτος, φησί, τῆς Ἰόλης οὔτε κρύπτειν μοι ὁ Ἡρακλῆς εἶπεν οὔτε μὴν ὁμολογεῖν.

486 εἴ τι τήνδʼ ἁμαρτίαν νέμεις: καλῶς διὰ τῆς λέξεως συγγνώμην ἑαυτῷ προξενεῖται.

484 ἐπεί γε μὲν δὴ πάντʼ ἐπίστασαι: ἐπεὶ τοίνυν πάντα λόγον ἐπίστασαι λέγω τι καὶ ἕτερον ὅπερ ὁμοίως κεχαρισμένον σοί τε καὶ τῷ Ἡρακλεῖ γενήσεται.

490 ὥσπερ προείρηκα ταῦτα ποιήσω.

491 κοὔτοι νόσον ἐπακτόν; τὴν θεομαχίαν· ἐπακτὸν δὲ ἐνταῦθα ἀντὶ αὐθαίρετον. τὴν θεομαχίαν· τὸ γὰρ πρὸς ἔρωτα φιλονεικεῖν θεομαχεῖν ἐστιν ἄντικρυς.

494 ἅ τʼ ἀντὶ δώρων δῶρα: ὅπως ἂν αὐτῷ παῤ ἡμῶν κομίσῃς ἀντίποινα καὶ σύμφωνα οἷς ἤγαγες· λέγει δὲ ἀντὶ τῶν αἰχμαλώτων.