Scholia in Sophoclem (scholia vetera)
Scholia in Sophoclem
Scholia in Sophoclem, Scholia in Sophoclem (scholia vetera), Papageorgius, Teubner, 1888
77 τὰ τῶν θεῶν ἔντιμ᾿ ἀτιμάσασ᾿: τὰ παρὰ θεοῖς τίμια ἀτίμαζε· τετίμηται γὰρ παρὰ θεοῖς καὶ ὅσιον νενόμισται τὸ θάπτειν νεκροὺς οἷς μᾶλλον δεῖ πείθεσθαι ἢ τοῖς τοῦ Κρέοντος κηρύγμασιν.
80 σὺ μὲν τάδʼ ἂν προὔχοιο: σὺ μὲν ταῦτα προφασίζου· τὰς γὰρ προφάσεις προχάνας ἐκάλοῦν ὡς καὶ Καλλίμαχος
81 τοῦτο ἤδη τῆς προθυμίας αὐξητικόν.
82 οἴμοι ταλαίνης: φιλόστοργον καὶ ταύτης τὸ [*](3] v. 67. — 8 ἀποδημίας] ἐπιδημίας L, correxi; ἡ ἐκεῖ ἀποδημία est apud Platonem Phaed. 61e. — 17 ταῦτα] τοιαῦτα L, corr. l. — 20 fr. 26. άγραδετω L, ἄγραδε Buttmannus, ποι Bentleius, τοι Valcken., ἅμα δὲ τῶ l, τῷ (quam ob rem) Schneiderus. προχάναισιν L, corr. A. — 21 αἰτιῶν L, corr. Lasc. προυβάλου L.)
83 πότμον βίον.
86 οἴμοι, καταύδα: διὰ τούτου δηλοῖ ὅτι ἐφʼ οἷς ποιῶ ἀγάλλομαι· πᾶσιν οὖν ἀπάγγελλε αὐτά· ἅμα δὲ καὶ ἐφυβρίζει ἐν οἷς δοκεῖ αὐτῇ προσχαρίζεσθαι.
88 ἐπὶ ἀδυνάτοις νεανιεύῃ καὶ ἐπὶ ἀηδέσι τέρπῃ τὴν ψυχήν.
89 οἷς μάλισθʼ ἁδεῖν με χρή: τῇ τῶν θεῶν ὁσίᾳ διὰ τὸ θάπτειν τὸν νεκρὸν καὶ μάλιστα ἀδελφόν.
90 εἰ καὶ δυνήσῃ γ᾿· ἀλλʼ ἀμηχάνων: εἰ καὶ δυνήσῃ ἀρέσκειν ἀλλʼ ἀμηχάνων ἐρᾷς.
[*](Fol. 51a )91 οὐκοῦν ὅταν δὴ μὴ σθένω: ὅταν ἀδυνατήσω τότε παύσομαι, νῦν δὲ ἀναγκαῖον ἐπιχειρεῖν.
92 οὐδὲ ἐπιβάλλειν τοῖς ἀμηχάνοις καλόν ἐστιν.
94 προσκείσῃ δίκῃ: ἀντὶ τοῦ δικαίως ὡς καὶ ἡμεῖς ἔτι φαμὲν ἐν τῇ συνηθείᾳ βίᾳ ἀντὶ βιαίως· ἢ ἡ πρὸς τοῦ δίκῃ ἐστὶν ἵνʼ ᾖ οὕτω, πρὸς τῷ τῇ δίκῃ ἀπεχθέσθαι καὶ τῷ θανόντι δυσμενὴς ἔσῃ· καλῶς δὲ τὸ κείσῃ ἵνα τὴν μετὰ θάνατον αὐτῇ προσγενησομένην τιμωρίαν αἰνίξηται.
96 πείσομαι γὰρ οὐ | τοσοῦτον οὐδέν: οὐδὲν δεινόν, φησί, πείσομαι ὅπερ με τῆς εὐκλείας τοῦ καλοῦ θανάτου ἀποστερήσει ἀντὶ οὐδὲν τηλικοῦτον κακὸν πείσομαι ὥστε μὴ οὐ καλῶς ἀποθανεῖν.
99 ἄνους μὲν ἔρχῃ: ἀνοήτως μὲν καὶ φιλοκινδύνως πράττεις εὐνοῖκῶς δὲ τῷ θανόντι.
100 ἀκτὶς ἀελίου: σύνοδος τινῶν Θηβαίων γερόντων [*](3 βίον] γρ praefixit m. rec. — 9 μάλιστʼ (ut in textu) L — 18 πρὸς τῷ] πρὸς τὸ L, corr. Br. — 19 ἀπέχθεσθαι L, corr. Dind.)
ἀντὶ τοῦ ἀκτῖνος.
τὸ κάλλιστον ἑπταπύλῳ τὸ τὸ πρὸς τὸ φανέν, τὸ δὲ ἑξῆς τῆς ἀκτῖνος τοῦ ἡλίου φῶς τὸ φανὲν ἡμῖν κάλλιστον τῶν προτέρων ἡμερῶν· τοῦτο γὰρ προσληπτέον.
103 χρυσέας ἁμέρας: ἀκτὶς τῆς ἡμέρας ὀφθαλμός, ὁ δὲ νοῦς καλλίστη ἡμέρα, ἐφάνης ἐν Θήβαις βάντα τὸν Ἀργολικὸν στρατὸν τὸν λεύκασπιν πανσαγίᾳ τουτέστι πάσῃ σάγῃ καὶ σκευῇ χρησάμενον ὀξυτέρῳ κινήσασα χαλινῷ φυγάδα.
περιφραστικῶς ὦ ἡμέρα.
104 Δίρκη κρήνη καὶ ποταμὸς Θηβῶν.
106 λεύκασπιν καὶ Εὐριπίδης λεύκασπιν εἰσορῶμεν Ἀργείων στρατόν.
107 πανσαγίᾳ σὺν πανοπλίᾳ· ἤτοι δὲ τὸν Ἄδραστόν φησιν ἢ ἀφʼ ἑνὸς τὸ πλῆθος δηλοῖ.
[*](2 ὑπὸ τοῦ Κρέοντος] v. 159 sqq. — 3 τῆς εἰσόδου] τ ὁδοῦ pr. mutatum in τ 〈εἰ〉σ〈ό〉δου L. πιθανῶς L, corr. Lasc. — ρθώκασι 4 κατοπόρθησαν, το facto ex τε et πόρθησον deleto L. τῆ προτέρα τὰς Θήβας L, τῇ προτεραίᾳ οἱ Θηβαῖοι Lasc.; κατωρθώκασι τὰς Θήβας est ,,errexerunt urbem“; cf. Oed. Tyr. v. 46. — 14 ἀκτὶς] ὡς ἀκτὶς L, corr. Lasc. — 22] Phoen. v. 1099. Ἀργείων] ex Ἀργεῖον L.)108 πρόδρομον: ὑπὲρ τὸ δέον δραμόντα διὰ τὴν φυγήν.
ὀξυτέρῳ ὀξεῖ.