Scholia in Iliadem

367. ὀνείατα] χρήματα, παρὰ τὴν ὄνησιν. οἱ δὲ γλωσσογράφοι [*](Α+B-) βρώματα. καὶ “ἐπ᾿ ὀνείαθ᾿ ἑτοῖμα προκείμενα” (Il. 9. 91 al.).

τίς ἂν δή τοι νόος εἴη] τίνα ἕξεις νοῦν; τί ἐργάσῃ; §. τριὰς B= ἀγαθῶν ἀπὸ ψυχῆς σώματος τύχης.

369. ἄνδῤ ἐπαμύνασθαι, ὅτε τις πρότερος χαλεπήνῃ] παροιμιακὸς γέγονεν ὁ στίχος.

370. οὐδέν σε ῥέξω κακά] πλεονάζει τὸ δεν, ” ὡς τὸ “ἔργον δ᾿ οὐδὲν ὄνειδος” (Hes. Opp. 311).

371. φίλῳ δέ σε πατρὶ ἐίσκω] διδάσκει φιλοπάτορας εἶναι καὶ σῴζειν τοὺς ἡλικιώτας τῶν πατέρων· καὶ “μνῆσαι πατρὸς σεῖο” (486). καὶ Πλάτων (de Rep. V c. 7 sqq.) κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας ἐκέλευσεν ὅπως οἱ γέροντες ὡς πατέρες τιμῶνται.

374. ὑπερέσχεθε] ὑπερμαχεῖ.

376. οἷος δὴ σὺ δέμας] οἱ γὰρ εὔμορφοι βασιλικοί τε καὶ θεῶν ἐνομίζοντο παῖδες.

377. ἔξεσσι] ἐκγέγονας ἢ ἐκ μακάρων ἐσσί. ἐκ γὰρ τῆς ὄψεως στο- χάζεται, “βασιλῆι γὰρ ἀνδρὶ ἔοικεν” (Il. 3. 170)· ἢ πῶς οὐ δεῖ τοιούτου παιδὸς τοὺς γονέας ἀνακαλεῖν, ὥς που φησί, “τρὶς μάκαρες μὲν σοί γε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ” (Od. 6. 154):

381. ἠέ πῃ ἐκπέμπεις] τοῦτο γὰρ ἔθος τοῖς πολεμουμένοις, ὥς που καὶ Πρίαμος Πολυμήστορι Πολύδωρον ἐξέθηκεν( Eur. Hec. 10 sqq.).

385. οὐ μὲν γάρ τι μάχης ἐπεδεύετ᾿ Ἀχαιῶν] οὐχ ὑστέριζε τῶν Ἑλλήνων.

388. ἀπότμου παιδὸς ἔνισπες] ὡς ἔδραμες· ὁριστικὸν γάρ ἐστι τοῦτο, ἀπὸ τοῦ ἤνισπες· τὸ δὲ παροξυνόμενον προστακτικόν ἐστιν, “ὦ Νέστορ Νηληιάδη, σὺ δ᾿ ἄληθες ἐνίσπες” (Od. 3. 247), ὡς “ἐπίρθες” (Od. 22. 157)· τὸ μέντοι ἄνευ τοῦ ς προστακτικὸν προ- παροξύνεται, νημερτές μοι ἔνισπε” (Od. 4. 642).

390. πειρᾷ ἐμεῖο, γεραιέ] πειρώμενός μου ἐρωτᾶς περὶ Ἕκτορος. καὶ εἴρεαι Ἕκτορα δῖον] ὡς “εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τέ” (Il. 6. 239).

394. θαυμάζομεν] ἀντὶ τοῦ μετ᾿ ἐκπλήξεως ἐθεώμεθα.

395. κεχολωμένος Ἀτρείωνι] ὅτι τὴν μῆνιν διὰ τοῦ χόλος ἀντέ- φρασεν.

397. Μυρμιδόνων δ᾿ ἔξειμι] οὐκ ἀναστρέφεται ἡ “ἔξ” ὡς μονο- σύλλαβος· τὸ γὰρ ἑξῆς ‘ἐκ Μυρμιδόνων.’

398. ἀφνειός] ἀναγκαίως, ἵνα μὴ ὡς ἄδοξος καὶ πένης εἰς τὴν [*](B=)τοῦ ἀδικεῖν ὑποψίαν κατενεχθῇ. §. τὸ δὲ “γέρων,” ὅτι ἐλεήσει ὡς ἐοικότα τῷ πατρί.

399. ὅτι τὸ ἕβδομον τῶν Ἕλλήνων ἐστράτευσεν εἰς Τροίαν.

ἓξ δέ οἱ υἷες ἔασιν, ἐγῶ δέ τοι ἕβδομός εἰμι] ἀπὸ τούτου στοχά- ζονται, ὅτι τὸ ἕβδομον τῶν Ἑλλήνων ἧκεν εἰς Τροίαν, κλήρῳ λαχόν.

400. τῶν μέτα παλλόμενος 〈κλήρῳ〉] ἀναστρεπτέον τὴν “μετά.” [*](ΑB=) §. γράφεται “τοῖσι δὲ πρῶτον ὑπηνήτης·” ἔστι τοίνυν “δεκαέτης ὢν ἐκλήρωσα.᾿

401. νῦν δ᾿ ἦλθον πεδίονδε] κατασκοπήσων μή τις ἐξ ὑμῶν ῇ [*](B=) ἐνέδρα, ὡς ἑταῖρος ὢν Ἀχιλλέως ὃς ἄρχει τῆς ὑπαίθρου στρατιᾶς.

406. εἰ μὲν δὴ θεράπων] πρὸ πάντων πεύθεται περὶ τοῦ σώματος· [*](B=) ἄτοπον γὰρ ἀπιέναι, τοῦ σώματος οὐκέτ᾿ ὄντος.

409. μελεϊστί] τινὲς οἰκτρῶς, οὐκ εὖ· μέλεον γὰρ ὁ ποιητὴς [*](B=) τὸ μάταιόν φησιν, οὐκ οἰκτρόν· ἔστιν οὖν κατὰ μέλος.

411. οὔ πω τόν γε κύνες φάγον] παρέλκει τὸ “πώ·” οὐδὲ γὰρ [*](B=) μέλλουσι φαγεῖν.