Scholia in Iliadem

75. καί μοι δὸς τὴν χεἶῤ, ὀλοφύρομαι] λείπει τὸ ἵνα.

75, 6. οὐ γὰρ ἔτʼ αὖτις νείσομαι] οὐκ ἐλεύσομαί σοι εἰς ὄψιν· [*](6. οὕτως ἔμφροντις B2 ‖ 7. βαθεῖ B2: -έως ‖ 8, 9. Κίρκη ἐπήιξεν ‖ 12. περιτίθησι B: περιθεὶς ‖ 20. supplevi ex B ‖ 27. suppl. W ‖ 32. ἐφηπλω- μένον B)

78. βουλὰς—βουλεύσομεν] γενναίως οὐδενὸς τῶν ἡδέων ἐμνήσθη, [*](B=) ἀλλʼ ἐν οἷς περὶ τῶν συμφερόντων ἐβουλεύοντο.

79. ἀμφέχανε] κατέπιεν· “εἰ δʼ ἄμ〈μ〉ε χάνοι περὶ πάντας [*](B+) ὄλεθρος” ἀντὶ τοῦ καταπίοι.

λάχε] ὅθεν μία τῶν Μοιρῶν Λάχεσις· παρείληφε δὲ ὅτι τῇ [*](A=) γενέσει συνδιατάσσεται καὶ ὁ τῆς τελευτῆς καιρός· ὅθεν Ζηνό- δοτος ὁ Κρατήτ〈ε〉ιος Χαλδαῖον τὸν Ὅμηρόν φησιν.

80. καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ] εὐαγγελίζεται αὐτῷ μετʼ οὐ πολὺ συνέσε- [*](B=) σθαι αὑτῷ, ὅπως μὴ ἀμελῇ τῆς κηδείας.

81. εὐηγενέων] τῶν καλοὺς ἀγροὺς ἐχόντων· οἳ δὲ “ε〈ὐ〉η- [*](A+B =) φενέων” παρὰ τὸ ἄφενος, εὖ τῷ ἀφένῳ χρωμένων.

82. καὶ ἐφήσομαι] ὅθεν Ἀχιλλεύς φησι “καί μοι—ἕκαστʼ ἐπετέλλεαι ” (95).

83. μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε] εἶτα ἐπιφέρει “ἀλλʼ ὁμοῦ” (84). ἐμφαίνεται δὲ ἦθος τοῦ ἄγαν ἐπιθυμοῦντος διὰ τοῦ σαφέστερον τὴν ἐπιθυμίαν ἐπαναλαβεῖν.

τιθήμεναι] Λάκωνες τὸ θάπτειν “ τιθήμεναι” φασίν.

86. ἀνδροκτασίης] καταχρηστικῶς· παῖδα γὰρ ἀνεῖλεν, ὃν 〈οἳ⟩ [*](AB+) μὲν Κλεισώνυμον, οἳ δὲ Αἰανῆ, οἳ δὲ Λύσανδρον καλεῖσθαι· ἀπέκτεινε δὲ αὐτὸν παρὰ Ὀθρυονεῖ τῷ γραμματιστῇ, ὥς φησιν Ἀλέξανδρος ὁ Αἰτωλὸς ἐν Ἀστραγαλισταῖς (p. 635 N.).

88. ἀμφʼ ἀστραγάλοισι χολωθείς] αἱ πλείους “ἀμφʼ ἀστραγά- [*](A+) λῃσιν ἐρίσσας·” καὶ ἔστιν Ἰωνικὸν τὸ ἀστραγάλη.

89. ἱππότα] οἱ νεώτεροί φασι διὰ τὸν Εὐρυτίωνος τοῦ Ἴρου φόνον.

90. ὀνόμηνεν] καλεῖσθαι ἐποίησεν, ὅ ἐστιν εἶναι· “σὴ παρά- [*](B-) κοιτις κέκλημαι” (Il. 4. 60) ἀντὶ τοῦ εἰμί.

91. σορός] ἡ ἔσω ὠροῦσα, ὅ ἐστι φυλάττουσα. ἅπαξ δὲ χρῆ- [*](A-) ται τῇ λέξει.

92. χρύσεος ἀμφιφορεύς] τοῦτόν φασι Διόνυσον παρὰ Ἡφαί- [*]() στου λαβόντα ἐν Νάξῳ Θέτιδι χαρίσασθαι, ἐπειδὴ διωκόμενον ὑπὸ Λυκούργου ἐδέξατο (cf. Od. 24. 74).

ἄλλως: χρύσεος ἀμφιφορεύς] σορὸν δέδωκεν ἡ μήτηρ—δυσοιώνισ- τον γὰρ ἐπὶ πόλεμον ἐξιόντι—ἀλλʼ ἴσως μεστὸν οἴνου, ὃν ἀξιοῖ σορὸν γενέσθαι. ἐν πάσαις δὲ οὐκ ἦν ὁ στίχος· καὶ Ἀρίσταρχος ἐκ τῆς 〈δευτέρας⟩ Νεκυίας αὐτὸν ἐσπάσθαι φησίν “δῶκε δὲ μήτηρ χρύσεον ἀμφιφορῆα ” (Od. 24. 73, 4). ἀλλʼ ἐκεῖ εὔλογος πρὸς ὕψωσιν τῆς ταφῆς.

94. τίπτε μοι, ἠθείη] βραχὺς ὁ λόγος καὶ ἐμφαίνων τὸν σπεύ- δοντα πρὸς τὴν ἀμοιβήν· μῆκος δὲ λόγου ὄκνον χάριτος ἀναδέχεται. ἠθείη] Χαμαιλέων γράφει “ὦ θείη·” γελοῖον δὲ ἐπὶ νεκρῷ τὸ “θείη.”

97. ἀμφιβαλόντες] ἀμφιχυθέντες· “ἀμφιχυθεὶς πατέρʼ ἐσθλόν” (Od. 16. 214).

99. ὠρέξατο] ἐπεθύμησε, τὰς χεῖρας ὤρεξεν.