Scholia in Iliadem

515. * μελήσει] ἀντὶ εὐκτικοῦ τοῦ ‘μελήσοιι.ʼ

520. ὡς δʼ ὅταν ὀξύν] ἄμφω ηὔξησε, τὸν μὲν πέλεκυν τῇ ὀξύτητι, τὸν δὲ ἄνδρα τῷ “αἰζηός,” ὡς εὐτονωτέραν τὴν καταφορὰν γενέσθαι. ὁ δὲ τόπος τῆς πληγῆς καιριώτατος· ὄπισθε γάρ φησι κεράτων εἰς τὴν ἀρχὴν τῶν νεύρων.

521. ἐξόπιθεν κεράων] περὶ γὰρ τὰς ῥίζας τῶν κεράτων πυκνὰ κεῖται τὰ νεῦρα.

522. ἶνα τάμῃ 〈διὰ〉 πᾶσαν] ἢν γὰρ μὴ ὅλον διακοπῇ τὸ νεῦρον, οὐ πίπτει ὁ βοῦς. καὶ τὸ μὲν ἑξῆς ἐστι ‘διατάμῃ.ʼ τῇ δὲ διακοπῇ τῆς λέξεως μεμίμηται τὸ γινόμενον. οὐκ ἀναστρέφεται δὲ ἡ “διά,” ἵνα μὴ συνεμπέσῃ τῇ Δία αἰτιατικῇ.

ὃ δὲ προθορών] βοῶν μὲν οἰκεῖον τὸ προπίπτειν, τῶν δὲ ἄλλων ζῴων τὸ ἀνακλᾶσθαι.

523. προθορὼν πέσεν ὕπτιος] προπίπτειν μέλλοντα βίαιος οὖσα ἡ πληγὴ ἀνέτρεψεν. ἡ δὲ παραβολὴ πρὸς τὸ προθορεῖν μόνον. καὶ οὗτος προέθορε μὲν ὡς ταῦρος, οὐκ ἔπεσε δὲ ὡς ταῦρος.

524. νηδυίοισι] τοῖς κατὰ τὴν νηδὺν σπλάγχνοις· ἅπαξ δὲ εἵρηται ἡ λέξις.

529. ἔνθα δʼ ἔπειτʼ ἀφίει] τότε δὲ ἵστη τὴν ὁρμὴν ὁ σίδηρος. ὅταν γὰρ μηκέτι προιέναι ἰσχύσῃ, τὸ τηνικαῦτα ἱστάμενος κραδαίνεται.

533. τοὺς ὑποταρβήσαντες] μηδέπω τινὸς δεινοῦ γεγονότος φεύ- γουσιν.

535. Ἄρητον δὲ κατʼ αὖθι λίπον] ἡδέως πάνυ ἐπεφώνησε τῷ ὅλῳ ἔργῳ τῷ περὶ τὸν Ἕκτορα.

537. καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα] ἴδιον τῷ παρʼ ἐλπίδα εὐτυχήσαντι καὶ πλέον τι φθέγγεσθαι κατὰ τῶν ἐχθρῶν.

539. κῆρ ἄχεος μεθέηκα] ἐπανῆκα τὴν ψυχὴν τῆς ἐπὶ Πατρόκλῳ λύπης.

*καταπέφνων] Ἀρίσταρχος ὡς τέμνων.

541. *ἀνὰ δʼ αὐτὸς ἔβαινε] ἀνέβαινεν ὕπερθεν.

542. κατὰ ταῦρον ἐδηδώς] ἡ διακοπὴ τῆς λέξεως τὸν εἰς πολλὰ [*](1. πολλάκις ‖ 4. τὸ μ. ‖ 9. schol. cum l. 15. cohaeret novi lemmatis signo omisso || ἐξόπισθε ‖ 11. ἵνα ‖ 17. προπίπτειν B: προσπίπτειν ‖ 18. ἀνέστρεψεν coni. Villoiso ‖ 30, 31. τῆς—λύπης Athous: τἢ—λύπῃ )

543. ἂψʼ δʼ ἑοὶ Πατρόκλῳ] εἰκότως, τῶν περὶ τὸν Ἕκτορα ὑπο- στρεψάντων ἐπὶ τὸ σῶμα.

545. προῆκε γὰρ—Ζεύς] Ζηνόδοτος ἀθετεῖ· τινὲς οὐδὲ γρά- φουσιν· πῶς γὰρ ἐν τῇ Ἴδῃ ὢν ὁ Ζεὺς αὐτὴν πέμπει, ἢ δὲ “οὐρα- νόθεν” (548) κάτεισιν; ἢ ὅτι οὐρανὸν τὸν ὑπερνέφιον ὀνομάζει τόπον.

547. πορφυρέην] ἀπὸ μέρους τὴν ποικίλην, ἢ ὅτι ἔχει τινὰ [*](B=) πορφυρίζοντα.

πορφυρέην ἶριν] πιθανῶς τὴν τῆς θεοῦ κατάβασιν θειοτέρᾳ εἰκόνι [*](B–) ὡμοίωσεν· καὶ ἀλλαχοῦ “οἷον δʼ ἀστέρα ἧκε Κρόνου παῖς” (Il. 4. 75).

τί ἔστιν Ἶρις: ὅταν ἐξ ἐναντίας νέφος τῷ ἡλίῳ στῇ πεπιλημένον [*](B–) καὶ πλῆρες ὕδατος, αἱ δὲ ἀκτῖνες προσπίπτωσι τῷ νέφει καὶ κα- θάπερ ἀπὸ κέντρου τοῦ ἡλίου περιγράφωσι κύκλους, τότε τοῦ μὲν τῶν ἀκτίνων ἐρυθροῦ ἀνειμένου πρὸς τὸ κροκοειδές, τοῦ δὲ ἐν τῷ νέφει μέλανος ἐκλυομένου πρὸς κυάνεον 〈ἡ〉 κρᾶσις ἀμφοῖν Ἶρίς ἐστιν. καὶ Ἀναξαγόρας δέ φησιν· “Ἴριν δὲ καλέομεν τὸ ἐν τῇσι νεφέλῃσιν ἀντιλάμπον τῷ ἡλίῳ. χειμῶνος οὖν ἐστι σύμβολον· τὸ γὰρ περιχεόμενον ὕδωρ τῷ νέφει ἄνεμον ἐποίησεν ἢ ἐξέχεεν ὄμβρον.” τοῦτο οὖν πρὸς τοὺς ἐπιστήμονας, πρὸς δὲ τοὺς ἀπείρους τὸν πόλεμον.

548. *ἐζ] περισσὴ ἡ “ἔξ·”

549. *δυσθαλπέος] κακοῦ εἰς θάλψιν.

550. μῆλα δὲ κήδει] “μῆλα” πάντα τὰ θρέμματα, “ μῆλα δʼ, ἃ μοι μνηστῆρες ὑπερφίαλοι κατέκειραν” (Od. 23. 356)· καὶ Ἡσίοδος “βουδόρα πάντα” (Opp. 504) φησίν, ‘ἀπὸ τοῦ βοὸς πάντα” δηλῶν.

551. πυκάσασα ἓ αὐτήν] οὐδέποτε ὁ ποιητὴς οἶδε σύνθεσιν ἀντ- ωνυμίας.