Scholia in Iliadem

449. οὐ γὰρ ἐάσω] τινὲς “οὐδέ τις ἄλλος,” ἵνα μὴ ζητῶμεν τοὺς ἵππους· οἳ δέ φασιν, ὡς οὐ πάντα ἀναιρεῖ, οὐδὲ τὸν Διομήδους θώρακα (Il. 5. 189), οὐ τὸ σκῆπτρον Ἀγαμέμνονος (Il. 2. 107), οὐ τὰ ὅπλα τὰ δοθέντα Νεοπτολέμῳ.

451. * σφῶιν] ὑμῖν.

*γούνεσσι] ἀπὸ τῆς γοῦνος εὐθείας ἢ ἀπὸ τοῦ γοῦνας, τροπῇ.

453. ἔτι γάρ σφισι] ἀνεξόμεθα οὖν μαθόντες τὴν προθεσμίαν τῆς εὐημερίας.

454. εἰσόκε νῆας] μετήγαγε τὸν λόγον ἀπὸ τοῦ Ἕκτορος ἐπὶ τοὺς Τρῶας.

456. 〈ἐνέπνευσεν〉 μένος ἠύ] οὕτως Ἀρίσταρχος· Ζηνόδοτος δὲ “μένος πολυθαρσὲς ἐνῆκεν” καὶ προστίθησιν “αὐτὸς δʼ Οὔλυμπόνδε μετʼ ἀθανάτοισι βεβήκει.”

458. ** ῥίμφα φέρον] γράφεται “ῥίμφʼ ἔφερον.”

459. τοῖσι δʼ ἐπʼ Αὐτομέδων] κρεῖττον τῷδε ἀλέξειν τῷ ἑταίρῳ [*](B=) ᾤετο. ἄλλως τε καὶ οί ἵπποι ἐκεῖσε αὐτὸν ἤγαγον.

*ἀχνύμενός περ ἑταίρου] λείπει ἡ περί.

461. * τὸ “ῥέα” ἄνευ τοῦ ι πᾶσαι εἶχον.

463. ᾕρει] κατελάμβανεν· “ἐκ δέκα ποδῶν ᾕρει λέγων τοὺς [*](B=) ῥήτορας” (Eup. fr. 94 K.). νῦν δὲ ‘ἀνῄρει.ʼ

464. ἱερῷ ἐνὶ δίφρῳ] ἱερὸν ἅρμα τὸ ἀνεπίβατον ἄλλῳ ἢ Αχιλλεῖ [*](B–) καὶ ὑπὸ ἀθανάτων ἵππων φερόμενον.

465. καὶ ἐπίσχειν] οἱ περὶ Ἀρίσταρχον “ἐπίσχειν” κατὰ παρατατικόν, οἱ δὲ περὶ τὸν Ἀσκαλωνίτην κατὰ ἀόριστον ὡς λαβεῖν· καὶ ὁ Ἡρωδιανὸς δὲ “ἐπίσχειν” παροξυτόνως· εἰ μὴ τις λέγοι, ὅτι ἔθος ἐστὶ τῷ ἀορίστῳ συντάττεσθαι τὴν ἐπί.

477. * θεόφιν μήστωρ ἀτάλαντος] ἴσος θεοῖς ἐν τῷ κατεργάσασ- [*](B=) θαί τι.

481. βοηθόον ἅρμα] Ἀρίσταρχος ὑφʼ ἓν “βοηθόον,” οἱ ἀπὸ τῆς σχολῆς διῃρημένως.

ἄλλως: βοηθόον] τὸ ἐν τῇ μάχῃ ταχύ· οὐ θέλει δὲ ἀπράκτως παραγαγεῖν ἐπὶ τὰς ναῦς 〈τὸ〉 ὄχημα τοῦ Ἀχιλλέως.

483. Αὐτομέδων δʼ ἀπέρουσε] τοῦ ἰδίου ἅρματος, οἷα Αἰνείας [*](B–) (Il. 5. 297) μεταγαγὼν 〈ἀπὸ〉 τῶν ὑμων τὴν ἀσπίδα, τὸ δὲ δόρυ ἁρπάσας παρακείμενον.

νόησε δὲ—Ἕκτωρ] εὐτυχήσας τῆς πανοπλίας ἐπιθυμεῖ καὶ τῶν [*](B=) ἵππων. προτρέπεται δὲ τὸν Αἰνείαν οὐ μόνον ὡς ἀριστέα, ἀλλὰ καὶ ὡς ἀσχάλλοντα ἐπὶ τῇ ἀφαιρέσει τῶν ἰδίων ἵππων (Il. 5. 323).

492. βοέῃς] συλληπτικῶς· ἣν γὰρ εἶχεν ὁ Ἕκτωρ, οὐ βοεία ἦν.

493. * πολὺς δέ] ὁ “δέ” ἀντὶ τοῦ γάρ.

494. Ἄρητος] Ἄρατος Ἄρητος καὶ Ἀρήτη Ἰακῶς. καὶ κοινὸν γέγονεν.

505. *φοβῆσαί τε στίχας] “φοβῆσαι δὲ στίχας διὰ τοῦ “δέ,” οὐ “τέ.”

507. Αἴαντε] πιθανὸν ἀνακεχωρηκότος τοῦ Ἕκτορος καὶ τὸν [*](B=) Αἴαντα τολμῆσαι καταλιπεῖν τὸ σῶμα τοῖς μετʼ αὐτὸν ἀρίστοις.

514. θεῶν ἐν γούνασι κεῖται] τοῖς κόλποις, ὡς “πολλάκι γούνασιν ―ἐφεσ〈σ〉άμενος’ (Od.16. 443)—ὅ ἐστι ‘πρόχειρα πάντα ἔχουσιν οἱ θεοί· ’ οἳ δὲ ἐν τῇ τῶν θεῶν δυνάμει, ἀπὸ μέρους.