Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
129. δύσεο τεύχεα] πῶς γὰρ ἂν οὖκ ἦν φθονερός, μάχεσθαι συγ- χωρῶν τῷ φίλῳ, δι’ ὧν δὲ ἄριστα μάχεσθαι μέλλοι, μὴ συγ- χωρῶν.
ἐγὼ δέ λαὸν ἐγείρω] δαιμονίως αὐτὸς ἐπισπεύδει, οὐκ [*](B+) ἐπιτρέπων πάντα τῷ φίλῳ, ἀλλὰ μέρος τι καὶ αὑτῷ.
131. κνημῖδας μὲν πρῶτα] σπεύδοντα δεῖ προφέρεσθαι ταῦτα, ἐπιπόθησιν τῆς ἐξόδου μιμούμενον.
134. ἀστερόεντα] ἄστρων μορφαῖς πεποικιλμένον.
[*](B=)ποδώκεος Αἰακίδαο] τινὲς “κακῶν βελέων ἀλεωρήν·” καὶ γὰρ “ξεῖνος γάρ οἱ ἔδωκε—δηίων ἀνδρῶν ἀλεωρήν” (Il. 15. 532, 3).
135. βάλετο ξίφος] τὸ ἴδιον ξίφος· διὸ Ἥφαιστος οὐ ποιεῖ.
140. ἔγχος δʼ οὐχ ἕλετο] ἐχρῆν γάρ τι ἐξαίρετον εἶναι τῷ Ἀχιλ- [*](Α~Β=) λεῖ, ἄλλως τε οὐκ ἦν τέκτων Ἥφαιστος· οὐ γάρ εἰσιν ἐν οὐρανῷ ξύλα. εἰκότως οὖν, ὅπερ οὐκ ἐνῆν κατασκευάσαι, τοῦτο Ἀχιλλεῖ τετήρηκεν. κατέκρυψε μέντοι τὸ πλάσμα τῇ τοῦ Ἀχιλλέως ὑπεροχῇ, διʼ ἀσθένειαν οὐ δυνηθῆναι φήσας τὸν Πάτροκλον καὶ τῷ δόρατι χρῆσθαι.
141. στιβαρόν] πᾶν τὸ μένον ἰσχυρὸν καὶ στιφρὸν λέγουσιν.
141, 2. τὸ μὲν οὐ δύνατʼ ἄλλος—πάλλειν] ἀστερίσκους ἔχουσι [*](B+) κακῶς ὄντες ἐν τῇ Τ (388, 9). §. κατὰ συλλογισμὸν ὁ ἔπαινος. [*](B+) ποῖον γὰρ ἦν, ὡς μηδὲ πάλλειν αὐτὸ τοὺς ἥρωας δύνασθαι;
[*](1. καταχεθέντος ut B ‖ 2. ἀλλὰ γὸρ τὰ ὑπ. B, ὑπ. γὰρ ‖ 3. supplevi ex B ‖ 12. πέλονται textus ‖ 16. λ. ἐγείρει ‖ 19. ἐπιπόλησιν ‖ 25. ἐστὶν B ‖ 30. στιφνὸν ‖ 32. τῇ Γ)ἄλλως: τὸ μὲν οὐ δύνατʼ ἄλλος—άλλ〈ά μιν) οἶὸς ἐπίστατο] τῇ ἐπιστήμ τὴν δύναμιν προσάπτει.
[*](A~B–)142. ἐπίστατο] ἐδύνατο· καὶ Σοφοκλῆς (fr. inc. 817 Ν.) “οὐ- πώποθʼ ὑμᾶς συμβαλεῖν ἐπίσταμαι·” οἳ δὲ πλάττονται λέγοντες, ὡς Πηλεὺς μὲν παρὰ Χλείρωνος ἔμαθε τὴν χρῆσιν αὐτῆς, Ἀχιλλεὺς δὲ παρὰ Πηλέως, ὃ δὲ οὐδένα ἐδίδαξεν. καὶ ὁ τῆς μικρᾶς Ἰλιάδος ποιη- τῆς (rr. 5 K.) “τἀμφὶ δὲ πόρκης χρύσεος ἀστράπτει καὶ ἐπʼ αὐτῷ δίκροος αἰχμή.”
[*](A=)143. πόρε λείρων] “τάμε” καὶ “πόρε,’ διχῶς.
[*](A+)144. ἐκ κορυφῆς] καὶ “ἐν κορυφῆς.” §. ἔστι δὲ ἄκρα Χλειρώνειος ὑπὲρ Σηπιάδος ἄκρας πρὸς ζέφυρον ἄνεμον νεύουσα, ἔνθα ᾤκει ὁ λείρων.
[*](B=)145. Αὐτομέδοντα] ζῶντος Πατρόκλου οὐκ ἦν Αὐτομέδων ἡνίοχος Ἀχιλλέως. προπαρασκευὴ νῦν, ἵνα καὶ Ἀχιλλεὺς αὐτῷ χρήσηται ἡνιόχῳ.
ζευγνῦμεν] ζευγνύμεναι τὸ τέλειον.
[*](B+)146. τὸν μετʼ Ἀχιλλῆα—τῖε] παιδευτικὸν καὶ τοῦτο· τὸ γὰρ συμμετρεῖσθαι τὰς φιλίας ἄριστον.
[*](B=)147. πιστότατος] πιστότατόν φησι τὸν παρὰ τὴν μάχην οὐκ ἐγκαταλιμπάνοντα τοὺς φίλους, οἷον ὁ ἐν πολέμῳ κοινωνεῖν θέλων τῶν κινδύνων μεγάλην πίστιν τῆς φιλίας παρέχεται.
[*](B+)148. ὕπαγε ζυγόν] ὑπὸ ζυγὸν ἦγεν· καὶ ἀλλαχοῦ “τὴν ὅ γʼ ὑπὸ ζυγὸν ἦγε, μέγα δρόμου ἰσχανόωσαν” (Il. 23. 300).
[*](B+)149. Ξάνθον καὶ Βαλίον] ὃ μὲν ἀπὸ τῆς χροιᾶς, ὃ δὲ ἀπὸ τοῦ πηδᾶν. εἰκὸς δὲ μετὰ θάνατον Ἀχιλλέως τὸν δόντα Ποσειδῶνα πάλιν αὑτοὺς ἀνακομίσασθαι, ὡς καὶ τὸ Ἀγαμέμνονος σκῆπτρον (cf. Il. 2. 100, Paus. IX. 40. 11). ἐν δὲ τῷ Καταλόγῳ οὐδὲν περὶ αὐτῶν εἶπεν, ἐπεὶ οὐκ ἐπολέμουν, οὐδὲ περὶ τῶν Μυρμιδόνων.
[*](B+)150. τοὺς ἔτεκε Ζεφύρῳ] καὶ αἱ Ἐριχθονίου ἐκ Βορέου, ἅμα μὲν διὰ τὸ ὑπερβάλλον τάχος (Il. 20. 223), ἅμα δέ, ὥς φησιν Ἀρι- στοτέλης (H. A. VI p. 572a 13), ὡς ἐξανεμούμεναι ὁτὲ μὲν πρὸς νότον ὁτὲ δὲ πρὸς βορρᾶν κύουσιν.
[*](7. αὐτῶν ‖ 8. δίκροος αἰχμή Heyne: δίκροος ἄρδις schol. Pind. Nem. VI 85, δίκρος αἰχμῆς ‖ 9. τάμε textus ‖ 10. κορυφῆς A: -αῖς ‖ 11. Σιπιάδος ἄκρης ‖ 14. προπαρασκευάζει B ‖ 21. τῇ φιλίῳ B ‖ 28. ἐπ. μὴ ἐπ. ‖ 29. αἱ scripsi: οἱ ‖ δορέου: corr. Bekker 31. έξανεμούμμενοι et οἱ lin. 29 Bekker ‖ 32. κύουσιν etiam B: θέουσιν codd. Aristot.)Ἅρπυια Ποδάργη] ὡς “Νηὶς Ἀβαρβαρέη (Il. 6. 22)· φησὶν [*](Α–) οὖν “τηλεκλυτὰ τέκνα Ποδάργης” (Il. 19. 400). §. “Ἅρπυια” δὲ [*](Α+) θήλεια ἄνεμος.
151. **] ἢ ἔτεκεν ἢ βοσκομένη.
152. ἐν δὲ παρηορίῃσιν] ἄπορον ὅτου χάριν Ἀχιλλεὺς τοῖς ἀθα- [*](B–) νάτοις ἵπποις θνητὸν συμπλέκειν ἀξιοῖ· τὸ γὰρ χεῖρον παρὰ πολὺ τοῖς κρείσσοσι συμπλεκόμενον αἰσχύνειν φιλεῖ. ἴσως οὖν ἁρμόσει λέγειν ὅτι τοῦτον προσέθηκεν ἐκείνοις, ἵνα ἐγκόπτοιντο ἐν τῷ δρόμῳ· μέτρ〈ι〉ον γὰρ εἶναι τὸ τάχος αὐτῶν ἐβούλετο καὶ οὐχ ὑπερβάλλον σφόδρα, ἐπεὶ καὶ τοῦτο ἄχρηστον ἐνίοτε. ἢ τάχα τὸν ἡνίοχον ἐπαινεῖ δυνάμενον ἀναχαιτίζειν τὴν ὁρμὴν τῶν ἀθανάτων ἵππων, ὅπως ἄν ὁ θνητὸς αὐτοῖς ἰσοδρομῇ. ἢ βούλεται ὁ ποιητὴς τὴν φύσιν ἐνδείκνυσθαι τοῦ ἥρωος, μικτὴν οὖσαν ἐκ θνητοῦ 〈καὶ αθανάτου〉. πῶς δὲ “ἀλεγεινοί” ὄντες “ἀνδράσι〈γε θνητοῖσι δαμήμεναι ἠδ᾿ ὀχέεσθαι” > (Il. 17. 77) Πατρόκλῳ ὑποτάσσονται: ἀλεγεινὸν οὖν ἐστι τὸ μετὰ φροντίδος κατορθούμενον· ἡνίοχός τε ἦν αὐτοῖς Πάτροκλος—διὸ καὶ κλάουσιν αὐτόν (Il. 17. 426) —πιθανόν τε Αὐτομέδοντα πάλαι συνησκῆσθαι αὐτοῖς διὰ τὰ συμβαίνοντα.
[*](B=)ἄλλως: παρηορίῃσιν] παρηρτημέναις σειραῖς πρὸς τὴν ζεῦξιν τοῦ περισσοῦ ἵππου. διὰ τί δὲ δεῖται παρηόρου, οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι δεόντως πρὸς τὸ εἰ κάμοι ἢ τρωθείη εἷς ἀντεπεισάγεσθαι ἀντʼ αὐτοῦ τὸν παρή- ορον, τοῖς δὲ ἀθανάτοις ποῖον δέος ἢ τρωθῆναι ἢ καμεῖν; ἔστιν οὖν εὔηθες τοὺς μὲν Ὁμηρικοὺς θεοὺς τιτρώσκεσθαι, ἵππους δὲ μή. ἄλλως τε ποικῖλαι θέλει τὴν Σαρπηδόνος μάχην καὶ οὐκ ἄπρακτον αὐτὸν ἀνελεῖν.
155. θώρηξεν] ἄμεινον “κόσμησεν “τοὺς δʼ αὐτοὶ βασιλῆες ἐκόσμεον” (Il. 14. 379)—ἑαυτὸν γὰρ ἕκαστος θωρήσσει· καὶ μὴ εἰρημένον νοεῖται· διὰ τοῦτο “ σὺν τεύχεσιν” (156).
156. λύκοι ὥς] διὰ μακροῦ ἀπέδωκεν αὐτῷ τὸ “ῥώοντο” (166). [*](B=) κεκορεσμένοις δὲ εἴκασε καὶ ἐπὶ ποτὸν ἐρχομένοις, ἐπεὶ πεινῶντες μὲν διασκεδάννυνται ἄλλος ἄλλοσε ἐς νομάς, ἐς ποτὸν δὲ ἀθρόοι ἀπίασιν.
158. οἵ τʼ ἔλαφον —μέγαν] πρὸς τὸ κορέσαι αὐτούς.
πᾶσιν δὲ παρήιον] ἀντὶ τοῦ πάντων.
159. αἵματι φοινόν] πεφοινιγμένον ἀπὸ τοῦ αἵματος. λέγει δὲ καὶ [*](B–) [*](7. αἰσχύνειν φιλεὶ scripsi: αἰσχύνην φέρει B, αἰσχύνειν ἄλλο ‖ 9, 13. supplevi ex B ‖ 14, 5. suppl. 22. δέος B: δέον ‖ ἔστιν οὖν B: ἔστι δὲ ‖ 25. ἐκόσμησε ‖ 26. ὡς post καὶ omisi ‖ 29. ποτὸν B: ποταμὸν ‖ 33. αἶμα δαφοινόν)