Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

160. ἴασιν] ὧδε ἡ στιγμή.

[*](AB+)

161. λάψοντες γλώσσῃσι] “λάψοντες” πιόμενοι. Ζηνόδοτος δὲ “λάψαντες,” ἐμπλησθεῖσιν εἰκάζων αὐτούς. §. ὠνοματοπεποίηται δὲ [*](AB=)ἡ λέξις ἀπὸ τοῦ γινομένου ἤχου ἐν τῇ πόσει τῶν κυνῶν καὶ τῶν λύκων.

[*](B+)

ἀραιῇσιν] δασέως, λεπταῖς καὶ ἐπιμήκεσιν. οἳ δὲ ψιλῶς, βλα- πτικαῖς.

[*](Α–)

162. ἄκρον, ἐρευγόμενοι] στικτέον εἰς τὸ “ἄκρον,” ἵνʼ ᾖ ‘λάψοντες ἀπὸ τῆς κρήνης τὸ ἄκρον ὕδωρ —οὐ γὰρ καθιᾶσι τὴν γλῶσσαν εἰς τὸ ὕδωρ ὡς οἱ βόες, οὐδὲ 〈ὡς οἱ〉 λύκοι πάρδοι ἵπποι καὶ τὸ ἥμισυ τῆς ὄψεως—τινὲς δὲ τῷ “φόνον” ἐπισυνάπτουσιν “ἄκρον φόνον,” τὸ ἀνωτάτω αἷμα τοῦ καταπινομένου καὶ ὄντος ἐν τῷ στομάχ.

φόνον αἵματος] ἀντὶ τοῦ‘αἷμα φόνου.ʼ

[*](Α+)

163. περιστένεται δέ 〈τε〉 γαστήρ] Ἀρίσταρχος ἀντὶ τοῦ ‘περι- τείνεταιʼ διὰ τὴν πλησμονὴν ὡς φερέβιος φερέσβιος, οἳ δὲ ‘ στένει’ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν, οἳ δὲ στενοχωρεῖται, ὡς “στεινόμενος νε- κύεσσι” (Il. 21. 220).

[*](B+)

166. ῥώοντο] ἐρρωμένως περὶ αὐτὸν ἵσταντο.

[*](B –)

167. ὀτρύνων ἵππους] “ἵππους” τοὺς ἱππέας, ὥς φαμεν νικᾶν τὴν ἵππον τῶν πολεμίων· ἢ τοὺς ἰδίους ἵππους ὀτρύνων· νοεροὶ γὰρ ἤσαν ὡς θεῖοι.

[*](B=)

ἄλλως: ὀτρύνων ἵππους] ἀντὶ τοῦ ἱππέας· ἀντέταξε γὰρ αὐτῷ τὸ “ἀσπιδιώτας.”

[*](B–)

170. πεντήκοντʼ ἔσαν ἄνδρες] πῶς, φασίν, ἐν ἅποσιν αὔξων Ἀχιλ- [*](1. φοινικόεις ‖ 2. σιγαλόεντα textus Il. ‖ 3. οἲ π. B ‖ 5. supplevi ex B ‖ φοινίκεον ποιεῖ B: φοινίκειον ποῦ καίεῖ ‖ 7. Ἴρου W: ἱεροῦ ut B ‖ 9. ἴασιν B: ἰᾶσιν ‖ 11. λάψαντες B: λάψοντες ‖ 14. δασείαις B ‖ 18. οὐδἐ ὡς οἱ Eust. : οἱ δὲ ‖ 19. τῷ φόνῳ ἀποσυνάπτουσιν: corr. Bekker ‖ 26. ῥώοντʼ ‖ οἶν post αὐτὸν omisi ut B ‖ 30. αὐτῷ B: αὐτὸ ‖ 32. πεντήκοντα ἔσαν νῆες)

171
λέα τούτῳ μειοῖ: τινὲς μὲν οὖν, ὅτι οὐκ ἐν πλήθει ἡ ἀρετή· Αἴας γοῦν δώδεκα ναῦς ἔχει (Il. 2. 557). Ἀρίσταρχος δέ φησι ν΄ ἐρέτας εἶναι διὰ τὸ “ἐπὶ κληῖσιν” ἢ ναύτας πρὸς ὑπηρεσίαν, Διονύσιος δὲ τὸν μὲν ἐρετῶν ἀριθμὸν ρκ΄ τιμᾶ, τὸ δὲ λοιπὸν ἐν τῷ μεταξὺ τούτων ἄγεσθαι, ὣς φθάνειν πάσας αποτε ἀνδρῶν.

πεντήκοντʼ ἔσαν ἄνδρες ἐπὶ κληῖσιν] καὶ Πίνδαρος (fr. 259) πεντ κοντηρέτμους φησὶ τὰς ναῦς τῶν Ἀχαιῶν εἶναι.

171. πέντε—ἡγεμόνας] τάχα πρὸς τὸν παρόντα καιρόν· εἰ γὰρ μὴ τοῦτο, ἔδει καὶ Πάτροκλον ἄρχειν, εἰ μὴ Ἀχιλλεῖ συμπαρετάσσετο.

ἡγεμόνας ποιήσατο] τὸ ἑξῆς “ποιήσατο σημαίνειν οἷς διʼ ἀρετὴν ἐπεποίθειι.ʼ

172. μέγα κρατέων] τὴν κατὰ πάντων ἔχων ἐξουσίαν· οἱ γὰρ [*](B=) τοιοῦτοι εὐρυκρείοντες.

173. ἰῆς στιχός] τῆς μιᾶς τάξεως, παρόσον ἐπὶ στίχον ἡ τάξις πορεύεται.

174. διιπετέος] λαμπροῦ. καὶ Εὐριπίδης (Bacch. 1268) “λαμ- [*](B+) πρότερος ἢ πρὶν καὶ διιπετέστερος.” ἐπεὶ δὲ χειμάρ〈ρ〉ους, πῶς “Σπερχειῷ ἀκάμαντι” (176); οἱ γὰρ παυόμενοι πόροι δοκοῦσιν ὥσπερ ἀποκαμόντες ἑστάναι. §. Σπερχειὸς ἐκ Πίνδου κατιὼν καὶ διʼ Αἰνιάνων καὶ Δολόπων εἰς θάλασσαν ἐρεύγεται, εἰς τὸν Μαλιακὸν ἐκδιδοὺς κόλπον· οἳ δὲ διὰ Μηλίδος καὶ Φαρσάλου ἐπὶ Θερμοπύλας, ἔνθα Πυλαίας Δήμητρος ἱερόν.

ἄλλως: διιπετέος] τοῦ θείου ἢ τοῦ ἐκ τῶν Διὸς ὑετῶν ἀρχὴν ἔχοντος.

[*](Α~)

175. Πηλῆος θυγάτηρ] ἑτέρου Πηλέως. εἰ γὰρ ἦν ἀδελφιδοῦς [*](Α~Β+) Ἀχιλλέως, κἂν ἐμνήσθη αὐτοῦ ἐν τῷ Ἅιδῃ περὶ τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ ἐρωτῶν, καὶ ἐν ταῖς Λιταῖς φάσκων “ἔνθα δέ μοι μάλα θυμὸς ἐπέσσυτο (Il. 9. 398) “κτῆσιν ἐμὴν δμῶάς τε” (Il. 19. 333) ἔφασκεν ἂν καὶ τῆς ἀδελφῆς ἀπόλαυσιν. Πηλέα τε οὐκ οἶδεν ὁ ποιητὴς ἑτέρᾳ γυναικὶ συνελθόντα. οἱ δὲ νεώτεροι ὡς ἀδελφιδοῦν [*](1. ὅτι B: ἢ ‖ ἡ B: ἢ ‖ 2. ἐρέτας B: ἀρετὰς ‖ 3. ἐπὶ κληῖσιν B: ἐπίκλησιν ν ‖ ναύτας W: λισὰς κ΄ ‖ 4. μὲν ἐρετῶν scripsi: μέγιστον ‖ ρκ΄: numerus corruptus ‖ τιμὰ scripsi: τίμιον ‖ τὸ scripsi: τὸν ‖ 5. ἀπὸ τε: numerus corruptus ‖ 7. πεντήκοντα ἐρεγμούς: corr. Boeckh ‖ 11. τὸ σημαίνειν post ἐπ. del. W ‖ 17. ἢ πρὶν Euripidis codd.: τίς ἐστι B, ἦρι ‖ δὲ B: ἐν ‖ 19. solutionis particulam servavit B ‖ 21. Μειλιακὸν ‖ Μηλίδος corruptum ‖ 25. κὰν scripsi: καὶ ‖ 29. οἱ δὲ νεώτεροι ἀ. B, νεοτελῆ δἐ ὡς ἀ.)

172
Ἀχιλλέως φασὶ τῆς πρώτης τάξεως ἡγεῖσθαι· ὃ καὶ μαρτυρεῖ ἐπιστήμην πολέμου· ὡς Ἀχιλλέως τε ἀδελφὴν γαμῶν ἀπερείσια δίδωσιν ἔδνα· εἰ δὲ μὴ ἐμνήσθη αὐτῆς ἐν Ἅιδου· οὐδὲ γὰρ Ὀδυσσεὺς Κτιμένης( Od.15. 363). Φερεκύδης δὲ ἐξ Ἀντιγόνης τῆς Εὐρυτίωνος, Σουίδας ἐκ Λαοδαμείας τῆς Ἀλκμαίωνος, Στάφυλος ἐξ Εὐρυδίκης τῆς Ἄκτορος. Ζηνόδοτος δὲ Κλεοδώρην φησίν, Ἡσιέδου (fr. 95 M.) καὶ τῶν ἄλλων Πολυδώρην αὐτὴν καλούντων.

[*](B+)

176. Σπερχειῷ ἀκάμαντι] φασὶ Πέλωρα τὸν γίγαντα σπερ- χόμενον ὑπὸ Ποσειδῶνος ἅλλεσθαι εἰς τὸν ποταμὸν καὶ πληγέντα τῇ τριαίνῃ ἀποθανεῖν.

177. * Βώρῳ Περιήρεος υἷι] ὁ Μενέσθιος.

Περιήρεος] Περιήρους τοῦ Διοπείθους τοῦ Μυρμιδόνος.

[*](A +)

υἷι] προπερισπαστέον καὶ διὰ τοῦ ι γραπτέον.

178. *ὅς] ὁ Περιήρης.

ὄπυιε] τὴν αὐτὴν Πολυδώρην.

[*](Α+Β–)

179. ἑτέρης] ἀντὶ τοῦ ‘δευτέραςʼ διὰ τὸ μέτρον· πρὸς ὃ ἡ διπλῆ.

[*](Α+Β=)

180. παρθένιος] ὁ ἐκ νομιζομένης παρθένου.

[*](Β=)

τὸν τίκτε] προειπὼν τὸ κεφάλαιον ἐπὶ μέρους ἐξηγεῖται. §. [*](Α+Β=)“ χορῷ” δὲ “καλή” καλλίχορος· ἀρετῆς γάρ ἐστι τοῦτο παρθένων. διὰ τοῦτο καὶ “ μετὰ μελπομένῃσιν” (182) αὐτῆς ἠράσθη.

[*](Β=)

181. κρατύς] πάντων γὰρ περιγίνεται ὁ λόγος· ὅθεν καὶ “σῶ- κος” (Il. 20. 72) διὰ τὸ σωκεῖν, ὅ ἐστιν ἰσχύειν.

183. ἐν χορῷ Ἀρτέμιδος] ὡς διὰ τὴν ἀρετὴν ἀξιωθείσης αὐτῆς χορεύειν τῇ θεῷ, ἢ ὡς συγχορευούσης τῇ θεῷ. §. ἀθετεῖται δέ. ᾐδέσθη γὰρ ἂν τὴν θεόν.

[*](Β–)

χρυσηλακάτου] χρυσοῖς βέλεσι χρωμένης· τὸν κάλαμον γὰρ τῶν βελῶν τινες ἠλακάτην φασίν· καὶ Αἰσχύλος ἐν Αἴτναις (fr. 7) [*](Α+Β–)τοὺς ποταμοὺς πολυηλακάτους φησίν. §. “κελαδεινῆς ” δὲ διὰ τὰς ἐν ταῖς θήραις ἐκβοήσεις,“ἢδʼ ἀμφ’ αὐτῷ θῆκε πολὺν κέλαδον” (ll.9.547), ἢ διὰ τὰς χορείας, ἢ ἐπεὶ Ἐγκέλαδον ἀπέκτεινε βιαζόμενον αὐτήν.

[*](Α–)

184. ὑπερῷʼ ἀναβάς] ὅτι ταῖς γυναιξὶν ἀνάγαιοι θάλαμοι ἐγίνοντο πρὸς τὸ μὴ συντυγχάνειν τοῖς ἀνδράσιν· τὰ μετέωρα δὲ τῶν οἰκημάτων ᾦα Λακεδαμόνιοι καλοῦσιν, ἃ νῦν ὑπερῷά φαμεν· [*](1. ἡγεῖται Β ‖ ὂ W: ὡς ‖ 2. γαμῶν ‖: γαμεῖν ‖ 5. Εὐρυτίωνος D: Εὐρυ- τίονος ‖ Ἀλκμαίωνος D: Ἀκμαίονος ‖ 8. Πέλωρα etiam B: -έα coni. ‖ 12. Διοπλήθους ‖ 19. καὶ ante καλλ. omisi ‖ ἀρετὴ γὰρ καὶ αῦτη π. Eust. ‖ 23. ὡς Bekker: πῶς ‖ 28. κελαδεινῆς Β: κελαδινὴ)

173
δύναται δὲ νῦν τοῦ ὑπερώιον εἶναι ἀποκοπὴ καὶ τοῦ ὑπερῶι συνα- [*](Β–) λ〈ο〉ιφή.