Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
69. πόλις] τοὺς πολίτας φησίν· ἢ τὴν Τροίαν φησὶν ἐπιβεβηκέναι [*](A~B+) τῷ ναυστάθμῳ ἐναργῆ τιθεὶς φαντασίαν, ὡς ἐάν τις ἐπιβῇ νεκρῷ.
70. **θάρσυνος] ἀντὶ μετοχῆς· πρὸς ὃ ἡ διπλῆ.
[*](A=)λεύσουσι] ἡ πόλις ἢ οἱ Τρῶες. οὐκ ἐξέκλινον δὲ οἱ παλαιοὶτὸ αὐτοέπ- [*](B=) αινον. μεγαλοφυῶς δὲ φθέγγεται· οὐ γὰρ ἔφη ὅτιδεδοίκασι μαχόμενον, ἀλλʼ ὡς μηδὲ τὴν αὐγὴν τῶν ὅπλων αὐτοῦ ὑφισταμένων τῶν βαρβάρων.
71. ** ἐγγύθι] ἧς καὶ μακρὰν ἀπόντες ὅμως δοκοῦσι πλησίον [*](B=) εἶναι διὰ φόβον.
ἐναύλους] προαναφθέγγεται τὴν παραποτάμιον μάχηνʼ φησὶ γὰρ [*](B=) ὁ Σκάμανδρος “οὐδέ τι πῃ δύναμαι προχέειν ῥόον—στεινόμενος νεκύεσσιν” (Il. 21. 219). ἔναυλοι δὲ τὰ ἐν ὄρεσι κοιλώματα· οἳ δὲ “ἐναύλους” τοὺς παρὰ τὴν τάφρον τόπους, ἔνθα ἐστρατοπεδεύσαντο Τρῶες, σἳ δὲ τοὺς ἀγρούς, σἳ δὲ στενὰς διώρυχας—αὐλὸς γὰρ πᾶν τὸ ἐπίμηκες—“ὅν ῥα τʼ ἔναυλος ἀποέρσῃ χειμῶνι περῶντα” (Il. 21. 283).
73. **〈ἤπια) εἰδείη] εἰδὼς ἦν· οὐ γὰρ εἰς φιλίαν αὐτὸν προ- [*](B=) καλεῖται. καλῶς δὲ ἔφρασε τὸ εὐνοεῖν.
[*](1. ὀργήν D: τροφήν vel τροφἡ ‖ confert W p. 174, 9 ‖ 3. προανά-ʼ πείραν B ‖ 4. αὐτῷ vel ἐπʼ αὐτῷ W: ἑαυτῷ ‖ μετʼ αὐτὸν ἐξαγάγῃ B ‖ 8. τὸ B: τοῦ ‖ 10. κινήσει ut textus ‖ 17. ἐὰν scripsi : εἰ ‖ 19, 20. τὸ αὐτοέπαινον B: τὸν ἑαυτὸν ἔπαινον μέγα ‖ 22. μ. ἀπούσης οὑτοι δ. B ‖ 27. ἐστρατοπέδευσαν οἱ B 28. ἔναυλος B)στρατόν] στρατόπεδον.
[*](B+)74. οὐ γὰρ Τυδείδεω Διομήδεος] πρὸς τὸ “μὴ ὄφελες λίσσεσθαι” (Il. 9. 698) καὶ “εἰσόκε τέκμωρ Ἰλίου εὕρωμεν (Il. 9. 48, 9). καὶ ἐπειδὴ πρῶτος ἠρίστευσε Διομήδης, εἶτα Ἀγαμέμνων.
[*](B=)76. οὐδέ πω Ἀτρείδεω ὀπός] ὅτι στρατηγὸς ὢν οὐ θαρρεῖ προτρέ- πειν τὰ πλήθη. οἳ δὲ καὶ πρὸς τὸ “καὶ δʼ Ἀχιλεὺς —μάχῃ ἔνι διανείρῃ> ἔρριγʼ ἀντιβολῆσαι” (Il. 7. 113, 4)· καὶ ὅτι πρὸ τῆς ἀρισ- τείας ἐβόησεν· “τἰδὲ ζώννυσθαι ἄνωγεν Ἀργείους” (Il. 11. 15, 16). αὐδήσαντος] παρακελευσαμένου.
[*](B=)77. ἐχθρῆς ἐκ κεφαλῆς] τὸ ἦθος τοῦ ὠργισμένου ἔτι διατηρεῖ ὁ ποιητής· γενόμενος γὰρ ἐπὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἀγαμέμνονος, καθʼ οὗ καὶ κεκίνηται, ἐνδιατρίβει βλασφημῶν.
78. περιάγνυται] περιπορεύεται.
[*](B+)80. νεῶν ἀπό] οὐκ ἀφίσταται τοῦ ὀνόματος τῶν νεῶν. τοῦτο γὰρ διʼὅλου παραγγέλλει, τὸν ἀπὸ τῶν νεῶν κίνδυνον ἀπώσασθαι μόνον. διὸ καὶ ἐπιφέοει “μὴ δὴ πυρὸς αἰθομένοιο νῆας ἐνιπρήσωσι” (81, 2) εἶτα ἑξῆς “ἐκ νηῶν ἐλάσας ἰέναι πάλιν” (87).
〈νεῶν〉ἀπὸ λοιγὸν ἀμύνων] τὸ ἑξῆς ἀπαμύνων· οἳ δὲ ἀναστρέφουσι τὴν “ἀπ.ʼ
83. πείθεο (δʼ > ὥς τοι ἐγώ] βάσκανον ἦθος ἐνθτάδε ὑπόκειται οὐκ ἐῶντος τὸν φίλον ἀπολαμπρύνεσθαι τέλεον. ἀπρεπὲς δὲ καὶ τὸ παλ- λακίδος καὶ δώρων μεμνῆσθαι. ἢ ὡς φιλέταιρος ἐξίστησιν αὐτὸν τῶν κινδύνων, εἰδὼς ὑπὲρ μὲν τῶν νεῶν ἅπαντας αὐτῷ συγκινδυνεύσοντας, μετὰ δὲ ταῦτα οὐκέτι θελήσοντας συνακολουθεῖν διὰ τὸν κάματον. πῶς οὖν οὐκ ἐκφέρει ταῦτα πρὸς τὸν Πάτροκλον, εἴπερ οὕτω διε- νοεῖτο; ἢ τὸ μὲν ἀληθὲς εἰπὼν ᾔδει Πάτροκλον τῆς ἰδίας σωτηρίας καταφρονήσοντα, ἐφʼ ἑαυτὸν δὲ περισπάσας τὴν αἰτίαν ᾔδει Πάτρο- κλον φυλαξόμενον. ὅτι δὲ κηδεμονικῶς ταῦτα τῷ φίλῳ συμβουλεύει, ἐπιμαρτυρεῖ καὶ ἐν τοῖς ἑξῆς ὁ ποιητὴς “ νήπιος· εἰ δὲ ἔπος Πη- ληιάδαο φύλαξεν, ἦ τʼ ἂν ὑπέκφυγε κῆρα —μέλανος θανάτοιο” (686, 7). ὑποφαίνει δὲ τὴν προαίρεσιν ἑαυτοῦ ἐπαγαγὼν τὸ “μή τις ἀπʼ [*](6. Ἀχιλλεὺς ‖ 8. ἠδὲ ‖ 11. οὗ W ὃ ut B ‖ 12. κεκίνηται B: ἐνκεκίνηται ‖ 13. παραπορεύεται: corr. W ex Hes. s. v. ‖ 14 τοῦτο δὲ B ‖ 16. δή B: δὲ ‖ 25. συγκ. B: συνκ. ‖ 26. οὐκέτι B: οὺκ ἂν ἔτι ‖ 28. ἡ B: εἰ ‖ 31, 2. Πηληιάδεω B ‖ 33. αὐτοῦ B)
85. ἀτὰρ οἵ] ὀρθοτονητέον τὴν “οἵ·” ἄρθρον γάρ ἐστι πληθυντικόν, [*](A~B=) ἵνʼ ‘σἱ δὲ Ἕλληνες.ʼ §. ἔρωτα δὲ παλλακῆς καὶ φιλαργυρίαν ἐπι- [*](B=) δείκνυνται οἱ στίχοι.
87. ἐλάσας ] ἀπελάσας, φησί, μόνον τῶν [*](B=) νηῶν ἵεσο τῇδε, μὴ φιλοτιμότερον τῇ νίκῃ χρώμενος καὶ διώκων.
89. μὴ σύ γʼ ἄνευθεν] τοὺς β΄ (89, 90) ἀθετεῖ Ζηνόδοτος.
[*](A+)90. ἀτιμότερον δέ με] ὁ “δέʼ ” ἀντὶ τοῦ γάρ.
92. ἐναιρόμενος] ἐναίρων.
93. μή τις ἀπʼ Οὐλύμποιο] τοὺς δʼ ἀθετεῖ Ζηνόδοτος καὶ ἀντ’ [*](A+) αὐτῶν γράφει “ μή σʼ ἀπομουνωθέντα λάβῃ κορυθαίολος Ἕκτωρ,” ὃν παρῳδεῖ Διονύσιος ὁ Θρᾷξ, ἀντὶ τοῦ “λάβῃ” “δάκῃ” λέγων.
μή τις ἀπʼ Οὐλύμποιο] ἐκφοβεῖ τῷ θεῷ· ὅτε δὲ λέγει “μηδʼ Ἕκτορι ἶφι μάχεσθαι” (Il. 18. 14), ἀναφέρει ἐπὶ τὸ “μὴ ἀπάνευθεν ἐμεῖν” (89).
94. ἐμβήῃ] ἐμποδὼν στῇ, ἐναντίως σοι τῇ βάσει χρήσηται.
[*](B+)95. πάλιν τροπάασθαι] συνήθως· ἔστι γὰρ ποιητικόν.
96. ** δηριάασθαι] πολεμεῖν τε καὶ μάχεσθαι.
97. αἲ γάρ, Ζεῦ τε πάτερ] παντελῶς ἐκβλητέον τοὺς δ΄ στίχους· [*](A~) πρῶτον ὅτι παιδιώδης καὶ ἀδύνατος ἡ εὐχή, εἶδʼ ὅτι φθονερά, εἶτα ἐρωτική. τί δὲ ἠδίκησαν οἱ Μυρμιδόνες; πῶς τε Φοῖβον ἐπικαλεῖται, ὃν ἤκουσεν ὑπὸ Θέτιδος φονέα ἑαυτοῦ ἔσεσθαι (Il. 21. 277); τί δὲ θαυμαστόν, εἰ ἐρήμην πορθοῖεν πόλιν; καὶ τὸ λύειν τὰ οἰκο- δόμων ἐστίν· πῶς δὲ τὸ “νῶιν” (99) εὐθεῖαν δηλώσει; καλῶς οὖν φησιν Ἀρίσταρχος Ζηνόδοτον ὑπωπτευκέναι, ὡς εἶεν παρεντεθέντες οἱ στίχοι ὑπὸ τῶν ἀρσενικοὺς ἔρωτας λεγόντων εἶναι παρʼ Ὁμήρῳ καὶ ὑπονοούντων παιδικὰ εἶναι Ἀχιλλέα Πατρόκλου.
98, 9. μήτε τις οὖν Τρώων— μήτ Ἀργείων] τινὲς ὑπερβο- [*](B=) λικῶς φασιν ἀντὶ τοῦ ἀπόλοιντο οἱ ἀριστεῖς. ἢ καὶ δεόντως πεποίηται τὴν εὐχήν, τοὺς μὲν μισῶν ὡς πολεμίους, τοὺς δὲ ὡς περιιδόντας [*](1. Ἀπόλλωνα ‖ 3. ἐπίστηται B ‖ 4. αὐτὰρ ‖ 5. παλλακίδος ‖ 7. μόνον B: μόνων ‖ 8. φ. τῂ B: φ. δὲ τῆ ‖ 12. δ΄ A: γ΄ ‖ 13. αὐτῶν A: αὐτοῦ ut B ‖ ἀπογυμνωθέντα A ‖ 16. μὴ σύ γ΄ ἄνευθεν textus Il. ‖ 18. χρήσεται B, χρῆσθαι ‖ 19. τροπέᾶσθαι ‖ an ἀσυνήθως ? ‖ 23. ἐρωτική Bek- ker: ἐρωτικά ‖ 25. supplevi, cf. Eust. ‖ 26. εὐθεῖον Bekker: σὐ θείαν ‖ 31. πεποίηται B: πεποίηκε ‖ 32. ὑπεριδόντας B)