Scholia in Iliadem

509. 〈βροτόεντʼ〉 ἀνδράγρια] ἀθετοῦσι διὰ τὸ ξένον τῆς λέξεως καὶ [*](AB=) μὴ κείμενον ἀλλαχοῦ. ἤτοι δὲ τὰ σκῦλα τὰ ἀπὸ ἀνδρῶν ἀγρευόμενα, ἢ ἀντʼ ἀνδρῶν· ὅταν γὰρ μὴ δυνηθῶσιν ἀνελεῖν, ἀλλʼ οὖν τὸν ἀναιρε- θέντα σκυλεύουσιν. ἐκ δὲ τοῦ παρακολουθοῦντος τὸ προηγούμενον, ἀντὶ τοῦ τίς πρῶτος τῶν Ἑλλήνων ἀνεῖλέ τινα τῶν πολεμίων; τοῦτο γὰρ ἀποκρίνονται αἱ Μοῦσαι. σημαίνει δὲ σκῦλα ἠγρευμένα παρὰ ἀνδρῶν· ἀγρεῖν γὰρ τὸ λαβεῖν.

* δεῖ νοεῖν, ὅτι κατὰ τὸ σιωπώμενον ἐσκύλευσαν τοὺς πεσόντας.

511. Ὕρτιον] πῶς ἐν τῷ διακόσμῳ (Il. 2. 858) οὐ μέμνηται αὐτοῦ;

512. * καρτεροθύμων] τινὲς “βαρβαροφώνων.”

516. * Ἀτρείδης] ὁ Μενέλαος· φησὶ γοῦν “οὐδὲ γὰρ οὐδὲ βίη [*](A+) Ὑπερήνορος ἱπποδάμοιο” (Il. 17. 24).

518. κατʼ οὐταμένην] ἐτυμολογικὸς ὁ τρόπος· οὕτω δέ φησιν [*](A~B=) ἐξιέναι τὴν ψυχὴν διὰ τὸ ἅμα 〈τῷ〉 αἵματι χωρίζεσθαι αὐτήν.

521. ἐπισπέσθαι] ἐπιδιῶξαι, ἐπακολουθῆσαι τῇ τῶν ποδῶν ὁρμῇ. [*](B=) §. παροξύνεται δὲ τὸ “ἐπισπέσθαι. §. τὸ δὲ “ὅμοιος” 〈προπαρ- [*](A+B=) οξύνεται· τὸ γὰρ “ὁμοῖος”〉 μεταγενεστέρων ἐστὶν Ἀττικῶν.

522. * ὅτε τε Ζεύς] τινὲς “ὅτε δὴ θεός.”

*φόβον] φυγήν.

1. Αὐτὰρ ἐπεὶ διά τε σκέλοπας] ἡ ἀναφορὰ πρὸς τὸ “πάπτηνεν [*](AB=) δὲ ἕκαστος, ὅπῃ φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον” (Il. 14. 507). ἐνθάδε γὰρ τὸ πέρας τῆς διώξεως προσέθηκεν.

διά τε σκόλοπας 〈καὶ τάφρον ἔβησαν〉] ἢ ἀντὶ τοῦ διὰ σκολόπων [*](A+B-) καὶ τάφρου, ὡς “διά τʼ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα” (Il. 10. 298), ἢ τὸ ἑξῆς, διέβησαν. ἡ δὲ διακοπὴ τῆς λέξεως τὸ ταλαίπωρον καὶ δυσ- διέδευτον ἐμφαίνει· οὐ γὰρ ἔφυγον “τῇ περ Ἀχαιοὶ ἐκ πεδίου [*](5. ἀριστέων B ‖ 9. ἐκ δὲ τ. π. τὸ B: τὸ δὲ ἐκ τ. π. ‖ 11. ἠγρευμένα A B: ᾑρημένα ‖ 12. λομβάνειν A B ‖ 13. προπεσόντας B ‖ 20, 22. supplevi ex B ‖ 26. addidi: ἀρχὴ σὺν θεῷ τῶν σχολίων τῆς ὁ inscriptum)

2. πολλοὶ δὲ δάμεν] τοῦτο διὰ μέσου· ἄλλοι γὰρ ἔδαμεν, ἄλλοι δὲ ἔφυγον.

3. οἳ μὲν δὴ παρʼ ὄχεσφιν] οἱ ἔξω καταλειφθέντες· οὐδεὶς γὰρ σὺν ἵπποις εἰσῆλθεν ἢ Ἄσιος Ὑρτακίδης (Il. 12. 110)· ἢ τοὺς ἡνιόχους φησίν —εἶπε γὰρ “ἵππους μὲν θεράποντες ἐρυκόντων” (ib. 76) —ἢ αὐτοὺς τοὺς ἐκφυγόντας, θέλοντας ἑαυτούς τε ἐκ τῆς φυγῆς ἀναλαβεῖν καὶ περισῶσαι τὰ ἅρματα· διὸ καὶ “ἐρητύοντο” εἶπεν. ἡ γὰρ χρεία αὐτὴ καὶ οὐδεὶς ἄλλος κατεῖχεν αὐτούς. οὐ γὰρ ἀλλήλους ἐξεδέχοντο· τοῦτο γὰρ ἀεὶ κατηγορεῖ τοῦ ἤθους τῶν βαρβάρων· φαίνονται γὰρ ἀεὶ τῆς ἰδίας σωτηρίας φροντίζοντες.

4. ὑπαὶ δείους] εἴωθεν Ἰωνικῶς αὐτὰ συναιρεῖν· “τοίου μιν θάρ- σευς πλῆσε” (Il. 17. 573) “ἐξ Ἐρέβευς ἄξοντα” (Il. 8. 368) “ἡμετέρου δʼ οὐκ ἔστι γένευς” (Od. 15. 533). ἢ ἐντελῶς “βέλεος 〈δέ〉 σε τείρει ἀκωκή” (Il. 13. 251), “ἄστεος ἀιὲν ὑπὲκ κατʼ ἀμαξ- ιτόν” (Il. 22. 146). ἀλλὰ νῦν ἡ κακοφωνία τῇ κοινῇ κράσει ἐποίησεν αὐτὸν χρῆσθαι, καὶ ἐν τῷ “ἥ ῥα κατὰ σπείους” (Od. 9. 330). §. Ἰωνικῶς οὖν συνάγει Ὅμηρος 〈τὰς γενικὰς τῶν οὐδετέρων.

ἔγρετο δὲ Ζεύς] καιριώτατα· εἰ γὰρ ἔτι βραχὺ τῆς μάχης ἀπέστησε τὸν Δία, οὐδὲν 〈ἂν〉 ἐκώλυ〈σ〉ε κατὰ κράτος ἁλῶναι τοὺς βαρβάρους.

5. Ἴδης ἐν κορυφῇσι 〈παρὰ—Ἥρης〉] ἔδει εἰπεῖν ‘ἐπὶ τῶν κο- ρυφῶν τῆς Ἴδης μετὰ τῆς Ἥρας κοιμώμενος·’ προστιθέασι δὲ καὶ τὸ “ἕζρτο δʼ ὀρθωθείς, μαλακὸν δʼ ἔνδυνε χιτῶνα” (Il. 2. 42).

6. στῆ δʼ ἄρʼ ἀναίξας] ἀνορμήσας τῆς κατακλίσεως, συνῃσθημένος τῆς ἀπάτης καὶ ἑαυτοῦ κατεγνωκὼς ὅτι ὕπνωσεν.

6, 7. Τρῶας καὶ Ἀχαιούς, τοὺς μὲν ὀρισομένους] ὅτι ἀεὶ πρὸς τὸ πρῶτον ὑπαντᾷ ὁ ποιητής, ὡς καὶ ἐν τῷ “ἀρχοὺς αὖ νηῶν ἐρέω νῆάς τε προπάσας. Βοιωτῶν μὲν Πηνέλεως (Il. 2. 493)· καὶ “〈Ἀμφίμαχος καὶ〉 Θάλπιος—υἷες 〈ὃ〉 μὲν Κτεάτου (ib. 620), “Ἀθηναίη τε καὶ Ἤρη —ἤτοι Ἀθηναίη ἀλέων ἦν, οὐδέ τι εἶπεν” (Il. 4. 20, 2) καὶ ἄλλα [*](B-) πολλὰ 〈παρα〉τίθησιν ὁ Ἐπαφρόδιτος. §. θαυμασίως δὲ ἐν τάχει [*](1. φεῦγον ‖ 2. πύρον καὶ ἤεσαν ‖ 4. ἔφυγον B: ἔφευγον ‖ 8. ἐκ om. B ‖ 11. ἐκδεχόμενοι B || ἔθους coni. Dindorf || 13. ὑπαὶδ δείους ut textus ‖ 15. γενικὴ || 16. τείχεος αἰὲν codd. Il. ‖ ὑπὲρ ‖ 17. φράσει B ‖ 18. χρήσασθαι A ‖ 19. suppl. || 20. ἔτι scripsi: ἐπὲ || 21. 〈σ〉 suppl. Bekker || 23. ἐπὶ scripsi: περὶ || 26. συναισθόμενος B ‖ 27. κοὶ B: ἢ ‖ 28. ἀεὶ W: καὶ || 33. suppl. W)

8. μετὰ δέ σφι] ὡς “ἔκδηλος μετὰ πᾶσιν” (Il. 5. 2)· δηλοῖ δὲ [*](B-) καὶ τὴν ἐπί, ὡς “μεταίξας θάνατον τεύξειεν” (Od. 20. 11), καὶ τὴν πρές, 〈ὡς τὸ〉 “ἀλλʼ ἐξ ἁλὸς ἦλθε μετʼ αὐτούς” (Il. 20. 14) καὶ τὸ “θέω μετʼ ἀμύμονα Πηλείωνα.”

9. ἴδε κείμενον] πεπτωκότα, ὡς τὸ “ὃ δʼ ἐκʼ ἐννέα κεῖτο π〈έ〉- [*](B-) λεθρα” (Od. 11. 577). καὶ τὸ τέθαπται “ἔνθα μὲν Αἴας κεῖται” (Od. 3. 109). καὶ κυρίως “εἵματα μὲν δὴ κεῖυται” (Od. 6. 26), καὶ “κεῖται Πάτροκλος” ἀντὶ τοῦ ἀνήρηται (Il. 18. 20), καὶ τὸ νεκρὸν ἐρρῖφθαι, “κεῖται πὰρ νήεσ〈σ〉ι νέκυς” (Il. 22. 386), καὶ τὸ διάγειν, “κεῖτο παρὰ μνηστῇ ἀλόχῳ” (Il. 9. 550), καὶ τὸ ἔστιν, “θεῶν ἐν γούνασι κεῖται” (Il. 17. 514).

10. εἴαθʼ· 〈ὃ δέ〉] Ἀρίσταρχος ψιλῶς, ἀπὸ τοῦ εἰμί ἐκδεχόμενος [*](A+B-) ἀντὶ τοῦ ὑπῆρχον —“ἔνθʼ ἄρα οἱ μύλαι εἴατο” (Od. 20. 106) —ὁ δὲ Ἡρωδιανὸς δασύνει ἀπὸ τοῦ 〈ἕω τοῦ〉 δηλοῦντος τὸ κάθημαι· καὶ ἔστιν ἀντὶ τοῦ διέτριβον, ὡς “ἧυαι ἐνὶ Τροίῃ, σέ τε κήδων” (Il. 542)· καὶ λέγομεν παρακάθηται τὴν πόλιν ὁ στρατόςʼ ἀντὶ τοῦ προσ- εδρεύει. τῶν περὶ τῶν καθημένων τὸν Πρίαμον τὴν ἀσπίδα, ἀ⌈ντὶ⌋ τοῦ 〈ἐ〉πολιορκοῦντο. εἰ δὲ ἐψιλοῦτο, ἦν ἄν, φησὶ κοώμενος, ἀντὶ τοῦ ἦσαν ἔασαν· ἔστιν οὖν ‘περιεκύκλουν αὐτόν.ʼ

κῆρ ἀπινύσσων] ἀπίνυτος [ὢν τὴν] ψυχήν—“δοκέεις δέ μοι οὐκ ἀπινύσσειν” (Od. 5. 342)—οἳ δὲ ἀναισθητῶν· πινυτὸν γὰρ τὸ αἰσ- [*](B=) θητόν. §. τινὲς δὲ “κῆρα 〈πινύσσων〉·” οὐδαμοῦ δὲ τὸ πινύσσειν ἐπὶ τοῦ προσδοκᾶν ἔτ⌈ αξεν Ὀμηρος⌋. πῶς δὲ δύναται προσδοκᾶν ὁ ἐσκοτωμένος καὶ ψυχορραγῶν ὑπὸ τῆς πληγῆς;

ἀπινύσσων] Ἀρίσταρχος διὰ δύο σ· Ἀριστοφάνης “ἀπινύσκων.” §. βαρύνεται δέ, ὡς μείρω ἀμείρω.

*ἀργαλέῳ ἔχετʼ ἄσθματι] συνείχετο οὐκ εὐπόρῳ ἀλλʼ ἀσθενεῖ πνεύματι.

11. * αἷμ’ ἐμέων] καὶ ἄνω “αἷμ’ ἀπέμεσ〈σ〉εν” (Il. 14. 437).

ἀφαυρότερος] ἀσθενὴς ὅσον ἀφῇ· ἐνίοτε δὲ ἐκ πλήρους φησίν· “οὐ μέν μοι δοκέεις ὁ κάκιστος Ἀχαιῶν ἔμμεναι, ἀλλʼ ὤριστος” (Od. 17. 415).

13. δεινὰ δʼ ὑπόδρα ἰδών] πῶς ὁ κεστὸς οὐκ ἐπράυνεν αὐτόν; ἐρώτων ἐστὶ κινητικός· ὃ καὶ ἔπραξεν· εἰκότως δὲ 〈χαλεπαίνει〉 ψευδὴς ἀποδειχθεὶς πρὸς Θέτιν καὶ Ἕκτορα, ᾧ ὑπέσχετο, ἕως 〈ἂν〉 δύνῃ ὁ ἥλιος, εὐδοκιμήσειν· ἄλλως τε ἡ περὶ αὐτὸν ἀπάτη ὑπεροχῆς ἦν ἐλάττωσις, καὶ μετὰ τοσαύτας ἀπειλάς.

14. κακότεχνος] ὁ ἐπὶ κακῷ τεχνηθείς· ἔστι γὰρ καὶ χρηστὸς δόλος. τὸ δὲ ἑξῆς, “μάλα ἀμήχανε, 〈ἦ δὴ κακότεχνος σὸς δόλος.ʼ [*](B=) §. “ἀμήχανε” δέ〉, πρὸς ἣν οὐκ ἔστι μηχανήσασθαι “σὺ δʼ ἀμήχανος ἐσσί, γεραιέ” (Il. 10. 167). δηλοῖ δὲ καὶ τὸ ἄπορον· “καὶ ἀμή- χανα ἔργα γένοντο” (Il. 8. 130). καὶ πολλάκις δὲ ἁμαρτάνοντες ἐπὶ τοὺς πλησίον ἄγομεν τὴν αἰτίαν.

*ἀμήχανε] ἀμηχάνητε, ἀνίκητε.