Scholia in Iliadem

632. καὶ μέν τις τε κασιγνήτοιο φονῆος 〈ποινὴν—ἐδέξατο〉] ἔθος [*](Β=) γὰρ ἦν τοῖς συγγενέσι διδόναι πρὸς τὸ μὴ πλέον ἐνιαυτοῦ φεύγειν. λέγει οὖν, μὴ λαβὼν ἐκεῖνος οὐ παρίησι μόνον ἐνιαυτὸν φεύγειν.

κασιγνήτοιο φόνοιο 〈—ποινήν〉] ἀδελφικοῦ, ἢ “ φόνοιο ᾿᾿ φονέως· [*](A–) ἢ “φόνοιο ποινήν·” διασύρει δὲ τὴν αἰτίαν τῆς ἔχθρας.

636. σοὶ δʼ ἄληκτόν τε κακόν τε] ἐντέχνως ἡ μετάβασις ἐκ τοῦ περὶ [*](B=) αὐτοῦ λόγου εἰς τὸν πρὸς αὐτόν· παρρησίᾳ δὲ χρῆται ὡς συγγενής.

637, 8. εἵνεκα κούρης οἴης] ἵνα μὴ διὰ ἀκολασίαν ἀλλὰ διὰ γέρας [*](B=) δοκῇ λυπεῖσθαι.

κούρης οἴης. νῦν 〈δέ τοι ἑπτὰ παρίσχομεν〉] ὁ Ἀχιλλεὺς ὡς [*](B=) [*](1. εὐκαίρως B ‖ 2. καὶ ante διὰ add. B ‖ 7. ἂν ἐποίει scripsi: ἐνεποίει, ἐποίει B ‖ 25. τοῦ post πλέον omisi ‖ 26. παρίησι W: παρήσειν, ἐᾷ B ‖ φεύγειν B: φυγεῖν ‖ 28. ποινῶν ‖ 31. διὰ νεκροκτασίαν B ‖ 33. νῦν scripsi: ἢν a lemmate seiunctum ‖ Ἀ. εἰς ut B)

639. σὺ δʼ ἵλαον] μεγαλοφυῶς θωπείας μετέχει ὁ λόγος· θεοποιεῖ γὰρ αὐτὸν διὰ τοῦ “ἵλαον.”

640. αἴδεσσαι δὲ μέλαθρον] ἀξιολόγῳ ὀνόματι ἱκετεύει· τὸ γὰρ “αἴδεσσαι —μέλαθρον” ‘τοὺς πρόσφυγας τῆς ἑστίας αἴδεσαι.ʼ τὸ δὲ ὁμοτράπεζον καὶ ὁμόστεγον προτείνας καὶ πολέμιον ἂν ἐκίνησεν, ὡς καὶ τοῦ οἴκου συμπρεσβεύοντος.

*δέ τοι] ὁ “δέ ᾿᾿ ἀντὶ τοῦ γάρ.

642. κήδιστοί τʼ ἔμμεναι] ἐκ τοῦ πλήθους φήσας τοὺς εὐνου- στάτους καὶ συγγενικωτάτους ἥκειν πολλὰ διʼ ὀλίγων ἐσήμανεν, ὑπεροψίας ἐπιτίμησιν, μετριότητος ὑπόμνησιν, αἰδῶ τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν, ἔλεον ἱκεσίας, ἐντροπὴν συγγενείας· καὶ οἷος ἀνήρ, ἀρετῇ μὲν ἴσος, ἀνθρωπισμῷ δὲ βελτίων, λόγῳ δὲ σύμβουλος, συγγενὴς δὲ γενναῖος, ὥστε μηδʼ ὁτιοῦν ἀντειπεῖν Ἀχιλλέα.

645. πάντα τί μοι κατὰ θυμόν] ὅτι ἰσχυρὸς ὁ λόγος, δείξει τὸ “οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο” (650).

πάντα τί μοι κατὰ θυμὸν— ἀλλά μοι οἰδάνεται] ὁμολογεῖ θυμῷ [*](B=) κρατεῖσθαι. §. διὰ τὸ δεινὸν τῆς ῥητορικῆς ἢ τὸ σύντομόν 〈φησι τὸ “κατὰ θυμόν᾿᾿〉.

646. ἀλλά μοι οἰδάνεται κραδίη— ὁππότʼ ἐκείνων μνήσομαι] πάλιν τῆς ἐξ Ἀγαμέμνονος ὕβρεως μέμνηται, δεικνὺς ὡς βούλεται μὲν εἴκειν, τὸ δὲ μέγεθος τῆς ὕβρεως οὐκ ἐπιτρέπει.

647. ἀσύφηλον 〈—ἔρεξεν〉] ἀντὶ τοῦ ἐπιρρήματος, μετὰ παραλογισμοῦ ἔβλαψεν.

649. ἀλλʼ ὑμεῖς ἔρχεσθε] σκληρὸν 〈ἂν〉 ἦν τὸ μετὰ τῆς προ- θέσεως εἰπεῖν ‘ ἀπέρχεσθε.ʼ

καὶ ἀγγελίην ἀπόφασθε] ἔχει τινὰ ἐλπίδα. νῦν γάρ, φησίν, ἀποπρεσ βεύσασθε· ὕστερον δὲ ταῦτα ποιήσω.

651. πρὶν υἱὸν Πριάμοιο] πρὸς μὲν Ὀδυσσέα ἀποπλεύσεσθαί φησιν— ἔτι γὰρ αὐτὸν σφόδρα 〈ἡ ὀργὴ〉 ἐξέμαινε —πρὸς δὲ Φοίνικα ἤδη πραϋνόμενος σκέψεσθαι περὶ τοῦ μένειν, τὸν δὲ Αἴαντα αἰδε- σθεὶς τότε ἐπαμυνεῖν, ἡνίκα ἂν πλησίον γένωνται οἱ πολέμιοι, [*](1. supplevi ex B ‖ 2. πρόφασιν B: πρότασιν ‖ supplevi ex B || 13. ἂν ἔοι ante ἀνήρ ut B: omisi ‖ 16. δηλοῖ B, δείξειν ‖ 24. ἐπιρρήματος A: ἀσυφήλως B, ἐπιρήτως || 31. supplevi ex B ‖ 32. σκέψασθαι ut B ‖ post σκ. et 33. post ἐπ. omisi φησὶν ut B ‖ 33. ἐπαμυνεῖν B: ἐπαμύνειν)

Ἕκτορα δῖον] οὐχ Ὁμηρικὸν τὸ ἐπίθετον, ἀλλʼ ὁ Ἀχιλλεὺς [*](B=) πεποίηκεν αὐτὸ λυπῶν τοὺς Ἀχαιούς. καὶ Ὀδυσσεῖ ἔλεγε “νῦν δʼ ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ” (356), ἐπαινῶν καὶ μεγαλύνων τὸν πολέμιον.

652. *Μυρμιδόνων ἐπί τε κλισίας] ἔσχαται γὰρ αὗται.

653. σμῦξαι πυρὶ νῆας] σμύχειν ἐστὶ τὸ καπνὸν διὰ τοῦ πυρὸς [*](AB=) ἀνιέναι, ὃ καὶ τύφειν λέγεται.

655. σχήσεσθαι ὀίω] “ὀίω” ἦθος ἐμφαίνει, καὶ διὰ τὸ ἄδηλον τῶν μελλόντων ἀσφαλῶς εἴρηται.

656. ὣς ἔφαθʼ· οἳ δὲ ἕκαστος] Πάτροκλος οὐ λαλεῖ, ἵνα μὴ νῦν [*](B=) προσκρούσας Ἀχιλλεῖ ὕστερον μὴ πείσῃ.

657. σπείσαντες] ἐν τῇ ἑτέρᾳ τῶν Ἀριστάρχου “λείψαντες.”

658. * Πάτροκλος δὲ—κέλευσεν] καλῶς, οὐ παρόντων ἐκείνων.

660. στόρεσαν λέχος, ὡς ἐκέλευεν] Ζηνόδοτος “ἐγκονέουσαι.”

661. κώεά 〈τε〉 ῥῆγός τε λίνοιό 〈τε〉 λεπτὸν ἄωτον] οἰκεία 〈ἡ〉 [*](A=B–) κοίτη 〈τῷ〉 γέροντι. καὶ ὁ Νέστωρ καθεύδει “εὐνῇ ἔνι μαλακῇ ” (Il. 10. 75), οἱ δὲ ἑταῖροι τοῦ Διομήδους “ὑπὸ κρασὶν 〈δʼ〉 ἔχον ἀσπίδας” (ib. 152) καὶ αὐτὸς ῥινὸν ὑπέστρωτο “βοὸς ἀγραύλοιο” (ib. 155).

ῥῆγός τε]ῥῆξαι τὸ βάψαι· βαπτὸν οὖν περιβόλαιόν φησιν· οἳ δὲ τάπητα.

664. *παρκατέλεκτο] ὡς τούτου νενομισμένου.