Scholia in Iliadem

524. οὕτω καὶ τῶν πρόσθεν ἐπευθόμεθα] ὅτι πάντως δεῖ βοηθῆσαι αὐτόν, ὅπερ ἐσκέπασε τῇ διηγήσει.

526. δωρητοί τʼ ἐπέλοντο] περὶ πάντων τοῦτο, εἶτα τὸν Μελέα- γρον ἐπὶ τῇ ἰσότητι παρέλαβεν· οὐ γὰρ ἂν ἐφάνη τὸ δεινὸν τοῦ μὴ πεισθῆναι, εἴ τινα παρέλαβε τῶν πεισθέντων.

527. μέμνημαι τόδε ἔργον] ὁμοίαν μῆνιν παραγράφει. Ἀχιλλεὺς [*](B=) οὐκ ἐπαμύνει τοῖς Ἕλλησι διʼ Ἀγαμέμνονα καὶ ὁ Μελέαγρος 〈τοῖς〉 Αἰτωλοῖς διὰ τὴν μητέρα. ἀρχὴ μήνιδος Ἀχιλλεῖ χόλος Ἀπόλλωνος, καὶ τῷ Μελεάγρῳ Ἀρτέμιδος ὀργή. Ἀχιλλεῖ Βρισηίδος ὕβρις, Μελεάγρῳ δʼ Ἀταλάντης. πρὸς ἑκάτερον πρεσβεύουσι δῶρα δώσειν ὑπισχνούμενοι. τὰ λοιπὰ ὁ Φοῖνιξ εὔχεται ὅμοια μὴ γενέσθαι· ὅμως γεγόνασιν. οὐδέτερος αὐτῶν εἶξε τοῖς δεομένοις. τὸν Μελέα- γρον ἐποίησεν ἡ γυνὴ ἐξελθεῖν τοῦ πολέμου ἐπὶ θύραις ὄντος, καὶ ὁ Πάτροκλος πλησίον τῶν πολεμίων ὄντων δεηθεὶς προελθεῖν, ἔπειτα ἀποθανὼν ἔπεισε τῆς ἔχθρας παύσασθαι τὸν Ἀχιλλέα.

μέμνημαι τόδε ἔργον ἐγὼ πάλαι] ὅτι ἀειμνήστους ἐπὶ κακῷ ποιεῖ [*](Β=) τοὺς ὀργιζομένους ὁ θυμός. οἰκεῖον δὲ διδασκάλῳ ἐκ τῶν παλαιῶν σωφρονίζειν τοὺς νέους· ποικίλλει δὲ τὴν δέησιν, πιστούμενος τὰς ἱστορίας διὰ τῶν παλαιῶν προσώπων.

528. ἐν δʼ ὑμῖν ἐρέω πάντεσσι φίλοισιν] ἐπεὶ κατὰ τοῦ Ἀχιλλέως [*](B=) ἐκφέρει τὸ παράδειγμα, φησὶν “ἐπὶ φίλων γάρ μοι ἐστὶν ὁ λόγος.ʼ

529. Κουρῆτές τʼ ἐμάχοντο] ψυχαγωγεῖ μὲν ἡ ἱστορία τὸν θυμόν, [*](B=) δύο δέ φησι, μὴ ἀτιμάζειν ἱκέτας, καὶ ὡς ἄτιμος ἡ μετὰ δέησιν αὐτό- κλητος ἐπικουρία. §. καλοῦσι δὲ ὑποδιήγησιν τὸ σχῆμα, ὅταν ἱστορικόν [*](B–) τι λάβωμεν ὅμοιον. §. διό ἐστιν ὁ λόγος, ὡς Νηλέα τινὰ Πελίαν τε. ἀντὶ [*](B–) δὲ τοῦ εἰπεῖν ‘κουρῆτες καὶ Καλυδώνιοι᾿ ἐπὶ τὸ γενικώτερον ἧκεν· διχῇ δὲ διήρηται ἡ Αἰτωλία· καὶ τῆς μὲν Καλυδωνίας ἦρχεν Οἰνεύς, τῆς δὲ Πλευρωνίας ὁ Θέστιος.

Κουρῆτες] οἱ τὴν Πλευρῶνα οἰκοῦντες ἄποικοι Εὐβοέων· οὕτω δὲ [*](A–) ἐκαλοῦντο ἢ ἀπὸ Κουρίου ὄρους ἢ Κουρέως, ἢ ἐπ〈ε〉ὶ στολὰς καὶ κόμας κορῶν εἶχον· Στράβων δὲ οὕτως (ΙΧ p. 465, 6) “ Ἀρχέμαχος ὁ Εὐβοεύς φησι τοὺς Κουρῆτας ἐν Χαλκίδι οἰκῆσαι· συνεχῶς δὲ πολεμοῦντας περὶ τοῦ Ληλάντου πεδίου, ἐπειδὴ οἱ πολέμιοι κομῶν δραττόμενοι κατέσπων αὐτούς, ὀπισθοκόμους γενέσθαι, τὰ δὲ ἔμ- προσθεν κείρεσθαι· διὸ καὶ Κουρῆτας ἀπὸ τῆς κουρᾶς κληθῆναι. [*](2. supplevi ex B ‖ 19. ἱστορικόν W ; ἱερόν ‖ 20. an δίχα ἐστὶν ὁ λ. ὡς “Πελίην τέκε καὶ Νηλῆα· Πελίης μέν, ὁ δέ ” (Od. 11. 254–7) ? ‖ 24. schol. praecedenti adhaeret ‖ 25. ἐκαλεῖτο ‖ suppl. sec. ut videtur || 27. συνοικῆσαι Strabonis codd. ‖ 28. πολεμοῦντας Str. : πολεμοῦντες ‖ Ληλάντου Str. : Λίλαντος ‖ 28, 29. τῆς κόμης ἐδράττοντο τῆς ἔμπροσθεν καὶ κ. Str. ‖ 29. ὄπισθεν κομῶντας Str. ‖ 30. γενέσθαι ante κληθῆναι omisi)

* “Κουρῆτες” τὸ ἐθνικόν, κούρητες δὲ οἱ νεανίαι, ὡς Μάγνης καὶ Ἴγνης· “ἅμα δʼ ἄλλοι—κούρητες” (Il. 19. 248).

533. * καὶ γὰρ τοῖσι κακόν] ὡς καὶ ὑμῖν τὴν μῆνιν.

534. *θαλύσια] ὅτι δεῖ μεμνῆσθαι θεῶν· ἅπαξ δὲ κεῖται ἡ λέξις. [*](A~B=) §. ἃ ἡμεῖς συγκομιστήριά φαμεν.

537. *λάθετο] ἀπὸ μετοχῶν εἰς ῥήματα μετῆλθεν.

ἢ λάθετʼ ἢ οὐκ ἐνόησε] 〈“λάθετο” 〉 ἑκὼν παρεπέμψατο, “οὐκ ἐνόησεν” δὲ οὐκ ἔλαβεν εἰς νοῦν. §. ἀξιόπιστον δὲ τὸ διστάσαι, ὡς ἔχει [*](B=) καὶ τὸ “ἢ δρυὸς ἢ πεύκης” (Il. 23. 328). ἀσύγγνωστον δὲ τὴν εἰς θεοὺς παράβασιν ὑποτίθεται, εἴθʼ ἑκὼν μὴ τιμῶν εἴτε ἀκουσίως καὶ εἰ μὴ πάντας τιμῶν.

538. δῖον γένος] πρὸς Ἀχιλλέα—οὐδέποτε γὰρ ἐπὶ θεοῦ τάσσει τὴν λέξιν— ὁ δὲ Νικάνωρ ἐπὶ Ἀρτέμιδος· καὶ γὰρ λέγει, φησίν, “αἶψά κʼ ἐγὼν ἔρξαιμι, διοτρεφές, ὡς ἀγορεύεις” (Od. 13. 147) ἀγνοῶν, ὅτι “κελαινεφές” ἐστίν.

539. *ὦρσεν ἔπι χλούνην] ἐπῶρσεν χλούνην.

χλούνην] οἳ μὲν τὸν ἐντομίαν—κνώμενοι γὰρ πρὸς τὰ φυτὰ παρατρίβονται καὶ ἀγριώτεροι γίνονται— οἳ δὲ τὸν ἐν χλόῃ διάγοντα —τὸν γὰρ οἰκοτραφῆ σίαλόν φησιν— οἳ δὲ τὸν εἰς γῆν καταβάλ- λοντα τὰ φυτά.

540. ἔρδεσκεν] Ἀμμώνιος “ἔρεξεν.᾿᾿ §. “ἔθων᾿᾿ δὲ εἰθισμένος τοῖς [*](AB=) τόποις· “ἐριδμαίνωσιν ἔθοντες” (Il. 16. 260). οἰκεία δὲ 〈ἡ〉 τιμωρία τῷ περὶ καρποὺς ἡμαρτηκότι.

541. προθέλυμνα] τὰ ἄλλα ἐπʼ ἄλλοις προτιθέμενα, ὅ ἐστι συνεχῆ. φησὶ γοῦν καὶ “σάκος σάκεϊ προθελύμνῳ” (Il. 13. 130) καὶ “τετραθέλυμνον” (Il. 15. 479).

542. καὶ αὐτοῖς ἄνθεσι μήλων] ἐξ ἑνὸς τὸ πᾶν· “καὶ μηλέαι” γὰρ “ἀγλαόκαρποι” (Od. 7.115). μηλοφόρον δὲ τιμῶσι τὴν Δήμητρα.

543. τὸν δʼ υἱὸς Οἰνῆος ἀπέκτεινεν Μελέαγρος] ἴσως ὅτι πρῶτος [*](1. μετοικῆσαι Str., κατοικοῦντας ‖ 4. ἦσαν post ἄλλοι ut A: omisi ‖ 2. καλέσαι Str., ὠνόμαζον ‖ add. 9. supplevi ex B ‖ 22. add. sec. hanc figuram sec. χωλιεύνην 〈corr. χλοεύνην ex Apoll. ἠ Αίτωλία Soph.〉 τινὰ ἤτοι〈legi ἴν/// 〉 τὸν παρὰ τὴν εὐνήν χωλ⌈όν⌋ ‖ 23. διὰ τοῦ ζ Πλευρώνιοι ἔρεξεν A ‖ 24. ἐριδμένωσιν ‖ 27. Καλυδώνιοι Κουρῆτες σάκκος || 30. Δήμητραν ut B)

546. πολλοὺς δὲ πυρῆς ἐπέβησε] οὐ ζῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ τελευ [*](B=) τήσας διὰ τὴν ἐπʼ αὐτῷ μάχην. §. “ἀλεγεινῆς” δὲ πυρῆς, ἐπεὶ [*](B=) ἀλγοῦμεν ἐπὶ τοῖς τεθνεῶσιν.

547,8. “ἣδʼ ἀμφ᾿ αὐτῷ᾿᾿ καὶέξῆς “ἀμφὶσυὸς κεφαλῇ·᾿᾿ δείκνυσιδέ, [*](B=) ὅτι οἱ θεοβλαβεῖς περὶ τῶν οὐδενὸς ἀξίων διαφέρονται πρὸς ἀλλήλους. ἀμφὶ συὸς κεφαλῇ] ἐσιώπησε τὴν Ἀταλάντην αἰδούμενος τὸν B= Ἀχιλλέα.

551. οὐδὲ δύναντο] ὡς καὶ οὐδέποτε Τρῶες. §. Ἀριστοφάνης δὲ “οὐδʼ ἐθέλεσκον·” 〈καὶ ἔστιν) Ὁμηρικόν.

553, 4. ὅ〈ς〉 τε καὶ ἄλλων οἰδάνει] οἰδαίνεσθαι ποιεῖ, ὡς“μελάνειʼ᾿ [*](AB=) (Ιl. 7. 64)· καὶ ὅτι μὲν ἀνθρώπινον τὸ πάθος, οἶδεν, ἀλλὰ περι- γίνεσθαι παραινεῖ, καὶ ἡμᾶς μὲν αὐτοῦ ἐκτρέπει, Ἀχιλλεῖ δὲ συγγινώσκει.

555. ἦ τοι ὃ μητρὶ φίλῃ] καθόλου· οὐ γὰρ ἦν αὐτῷ τότε φίλη ἡ [*](B=) μήτηρ.

557. κούρῃ Μαρπήσ〈σ〉ης] Ἴδας ὁ Ἀφαρέως μὲν παῖς κατʼ ἐπί- [*](B=) κλησιν, γόνος δὲ Ποσειδῶνος, Λακεδαιμόνιος δὲ τὸ γένος, ἐπιθυμήσας γάμου παραγίνεται εἰς Ὀρτυγίαν τὴν ἐν τῇ Χαλκίδι, καὶ ἐντεῦθεν ἁρπάζει τὴν Εὐηνοῦ θυγατέρα Μάρπησ〈σ〉αν. ἔχων δὲ ἵππους Ποσει- δῶνος ἠπείγετο. ὁ δὲ Εὐηνὸς εἰς ἐπιζήτησιν ἐξῆλθε τῆς θυγατρός, ἐλθὼν δὲ κατὰ τὸν Λυκόρμαν ποταμὸν τῆς Αἰτωλίας, μὴ καταλαβών, ἑαυτὸν εἰς τὸν ποταμὸν καθῆκεν· ὅθεν ὁ Λυκόρμας Εὐηνὸς μετωνο- μάσθη. κατὰ δὲ τὴν Ἀρήνην ἀπαντήσας Ἀπόλλων τῷ Ἴδᾳ λαμβά- νεται τῆς Μαρπήσ〈σ〉ης· ὃ δὲ ἔτεινε τὸ τόξον καὶ διεφέρετο περὶ τοῦ γάμου, ἕως κριτὴς ὁ Ζεὺς γενόμενος αἵρεσιν τοῦ γάμου ἐπὶ τῇ Μαρπήσ〈σ〉ῃ τίθεται. ἣ δὲ δείσασα, μὴ ἐπὶ γήρᾳ καταλίπῃ αὐτὴν ὁ Ἀπόλλων, αἱρεῖται τὸν Ἴδαν. ὡς διάσημον οὖν τὴν ἱστορίαν περιείρ- γασται.

καλλισφύρου] σημεῖόν ἐστι συμμετρίας σώματος· ὡς ἐπίπαν γὰρ [*](Β=) παχεῖαι τὰ κάτω αἱ γυναῖκες.

*καλλισφύρου] κάτωθεν γὰρ ὁρᾶται τὸ θῆλυ εἶδος.