Scholia in Iliadem

457. Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ ἐπαινὴ Περσεφόνεια] πῶς ὃ μὲν εὔχεται ταῖς Ἐρινύσι, τὰς δὲ εὐχὰς αὐτῷ ἐκτελεῖ Ἀιδης καὶ Περ- σεφόνη; ὅτι αὐτοκράτορες τῶν τιμωριῶν ὄντες τὴν τοῦ κολάζειν ἐξουσίαν τοῖς ἄλλοις δαίμοσι παρέχονται. §. “ἐπαινή” δὲ κατὰ ἀντί- φρασιν, ὡς τὸ “νῆʼ ὀλίγην αἰνεῖν” (Hesiod. Opp. 643). §. οἳ δὲ γράφουσι “καὶ ἐπʼ αὐτῷ Περσεφόνεια,” οἳ δὲ ἐν πλεονασμῷ τὴν “ἐηί ᾿᾿ 〈ἐκδέχονται).

463. *κατὰ μέγαρα στρωφᾶσθαι] ὅτιἐν ταῖς ἀδιαλλάκτοις ἔχθραις [*](Β=) κρεῖττον τὸ φεύγειν.

464. *ἔται] ὅτι πᾶσιν ἠγαπημένος ἦν διὰ τὴν σπουδήν· ὁ δὲ πατὴρ [*](A B=) ἦν ὀργιζόμενος διὰ τὸν ἔρωτα.

ἀμφὶς ἐόντες] Διονύσιός φησι 〈γεγραμμένου) “ἀντιόωντες” [*](Α+) μεταθεῖναι τὸν Ἀρίσταρχον ἀμφὶς ἐόντες.”

466. * εἰλίποδας] εἰλήσει ὅμοια πάσχοντας· κεχάλασται γὰρ αὐτῶν τὰ νεῦρα, ὡς Ἱπποκράτης φησίν (ΙΙΙ p. 146 Κ.).

468. *εὑόμενοι τανύοντο] ἐκτείνονται γὰρ τῷ πυρί.

469. * πολλῶν δʼ ἐκ κεράμων] ἀναφορικῶς τοῦ προειρημένου(467).

472. πῦρ, ἕτερον μέν] “ἕτερον” ἄλλο παρὰ τὸ τοῦ θαλάμου, ὅπου [*](A+Β=) αὐτὸς ἦν· τρίτον δὲ τὸ ἐν τῇ στοᾷ καιόμενον. §. λείπει δὲ τὸ ‘ἅπτο.ʼ

473. ἄλλο δʼ ἐνὶ προδόμῳ—θαλάμοιο θυράων] μετήγαγε τὴν τάξιν· [*](ΑΒ=) “θάλαμος” μὲν γὰρ ὁ ἔσω οἶκος τῆς αὐλῆς, τὸ δὲ πρὸ αὐτοῦ “πρό- δομος·” “αἴθουσα” δὲ τὸ περίστυλον, τουτέστιν 〈ἡ) πρὸς ἥλιον τετραμμένη στοά, παρὰ τὸ αἴθεσθαι.

476. * ῥήξας ἐξῆλθον] τῷ μὲν Φοίνικι 〈ἡ〉 μεταβολὴ ἀδύνατος διὰ [*](B=) τὴν ὀργὴν τοῦ πατρός, τῷ δὲ Ἀχιλλεῖ 〈καὶ) ἔνδοξος διὰ τὴν παραίνεσιν τοῦ πατρός.

καὶ ὑπέρθορον] τὸ “ὑπέρθορον” συναπτέον τῷ “ῥεῖα·” λαθεῖν [*](B=) γὰρ ῥᾳδίως ἀδύνατον ἦν οὕτω φυλαττόμενον. §. “ῥεῖα ” δὲ διὰ τὴν [*](Β=) νεότητα.

478. διʼ Ἑλλάδος] Ἑλλὰς πόλις, ὁμώνυμος τῇ χώρᾳ· “Μυρμιδόνες [*](A=) δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνες” (Ιl. 2. 684).

480. * ἄναχθ᾿] ἐμὸν ἄνακτα.

*ὃ δέ με πρίφρων] διὰ τὴν ἐμὴν εὔνοιαν.

481. καί μʼ ἐφίλησʼ ὡς εἴ τε πατὴρ ὃν παῖδα] δυσωπητικὰ Ἀχιλ- [*](A B=) λέως, ὅτι μὴ πεισθεὶς ἀτιμάσει τοῦτον ὃν ὁ πατὴρ ἐτίμησεν, ἃμα δὲ καὶ ὅτι ἐν ταῖς φυγαῖς οὐδὲν οὕτω συμβάλλεται ὡς φρόνησις καὶ παιδεία, διʼ ἃς ὁ Φοῖνιξ ὑπὸ Πηλέως ἐτιμήθη.

*πατήρ] ὅτι νεώτερος Πηλέως, οὐχ ὡς οἱ τραγικοί.

481, 2. ὡς εἴτε πατὴρ ὃν παῖδα φιλήσῃ, μοῦνον] εὖ τὸ μὴ ἀρκεσθῆ- [*](B–) ναι τῇ τῶν πατέρων πρὸς τοὺς υἱοὺς φιλοστοργίᾳ, καίτοι ὑπερβολὴν μὴ δεχομένῃ, ἀλλʼ ἐπενέγκαι τὸ “μοῦνον·” μᾶλλον γὰρ οἱ μονογε- [*](5. supplevi ex A ‖ 6. εἶναι ante μεταθεῖναι omisi ‖ 7. κεχαλᾶσθαι ‖ 17, 18. supplevi ex B ‖ 27. ἐφίλησεν ‖ 32. φιλήσει)

485. καί σε τοσοῦτον ἔθηκα] δυσωπητικὸν τὸ τῆς δείξεως· καὶ Σοφοκλῆς “κἀξεθρεψάμην τοσόνδʼ ἐς ἥβης᾿᾿ (El. 13).

θεοῖς ἐπιείκελε] διὰ βραχέος τὸν ὑπεραίροντα εὐφυοῦς σώματος καὶ ψυχῆς ἀρετῇ ἐσήμανεν.

486. ἐπεὶ οὐκ ἐθέλεσκ〈ες) ἅμʼ ἄλλῳ] οὐκ οἶδε παρὰ Χείρωνι τραφέντα αὐτόν. δεινὸν οὖν τὸν ἐν τῇ πρώτῃ ἡλικίᾳ τοσοῦτον στέρ- ξαντα ἀπειθεῖν τελειωθέντα.

488. * “ γούνεσσι” διὰ τοῦ ε.

489. ὄψου ἄσαιμι] ὄψον πᾶν τὸ 〈προσ〉εσθιόμενον· ὅμοια δὲ καὶ ταῦτα Ἀστυάναξ, ὃς πρὶν μὲν ἑοῦ” (Ιl. 22. 500).

ὄψου ἄσαιμι προταμὼν καὶ οἶνον ἐπισχών] ἐπὶ τὰ εὐτελέστερα καταβὰς ἔδειξε τὴν ἰσχὺν τοῦ λόγου διὰ τοῦ “προταμών᾿᾿ —πρῶτον γὰρ τέμνοντες παρέχουσι—καὶ 〈τοῦ) “ἐπισχών,᾿᾿ ὡς “ λαθικηδέα μαζὸν ἐπέσχον” (Ιl. 22. 83). οὐκ ἂν δὲ διὰ κοινοῦ ὀνόματος ἑτέρως αὐτὸ φράσειας.

491, 2. οἴνου ἀποβλύζων—ὡς ἐπὶ σοὶ〈μάλα)πόλλʼ ἔπαθον] ὠνομα- τοποίηται ἀφράστως. καλῶς δὲ προδανεισθείσας ἀπαιτεῖ χάριτας, εἶτα ἐπάγει “ ἵνα μοί ποτʼ ἀεικέα 〈λοιγὸν ἀμύνῃς〉,” ἰδιούμενος τὴν σωτηρίαν τῶν Ἑλλήνων.

494. ἀλλὰ σὲ παῖδα] “ἀλλὰ σέ ” ὀρθοτονεῖται διὰ τὴν δεῖξιν.

496. δάμασον θυμὸν μέγαν] ἅπερ Ὀδυσσεὺς εἰπεῖν ἐφυλάξατο— πικρὸν γὰρ 〈ἂν〉 ἦν—ἐπὶ δὲ τὸν Πηλέα ἀνήνεγκε, ταῦτα Φοίνικι δί- δωσιν ἡ τῆς ἀνατροφῆς παρρησία. §. ἐμφαντικῶς δὲ τὸ ἀδάμαστον [*](A=) ἐνέφηνε τοῦ θυμοῦ· καὶ ὁ Ἀγαμέμνων φησὶ “δμηθήτω” (158).