Scholia in Iliadem

843. Ὀχησίου] Ὀχήσιος υἱὸς Οἰνέως, ὡς Νίκανδρος ἐν τοῖς Αἰτωλικοῖς ( p. 130 Schn.). κατὰ Διομήδους οὖν ἡ τοῦ Ἄρεως πρᾶξις.

845. δῦν᾿ Ἄιδος κυνέην] ἐπὶ τῷ πρὸ τῆς πληγῆς λαθεῖν· ἀμέλει μετὰ τὴν πληγὴν ὁρᾶται, ὡς καὶ τὸν Ἄρεα λέγειν κατʼ αὐτῆς πρὸς τὸν Δία.

849. ἰθὺς Διομήδεος] ὡς “εὐθὺ τῆς σωτηρίας.”

850. οἳ δʼ ὄτε δὴ σχεδόν] δύναται μὲν Ἄρει μονομαχεῖν Ἀθηνᾶ, φυλάσσει δὲ τὸν πόλεμον εἰς ἄλλον καιρὸν ὁ ποιητής.

851. ὠρέξαθʼ ὑπὲρ ζυγόν] τινὲς ἀντὶ τῆς ὑπό, ἵνα λαθὼν αὐτὸν τρώσῃ.

856. ἐπέρεισε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη] μόνον ὄνομα τρώσεως ἔχει ὁ Διομήδης· δύο οὖν παρίστησι, καὶ τοὺς ἀσθενεῖς τῶν κρειττόνων ποιῶν κρατεῖν κατὰ προστασίαν θεῶν καὶ τοὺς ἀτακτοῦντας κολάζων.

857. νείατον ἐς κενεῶνα] εἰ ἑπταπέλεθρος ὁ Ἄρης, πῶς φθάνει τὸ δόρυ Διομήδους τρία πλέθρα; ὅτι νῦν ἀνδρὶ εἴκασται· “καὶ νῦν οἱ πάρα κεῖνος Ἄρης, βροτῷ ἀνδρὶ ἐοικώς” (604).

ὅθι ζων〈ν〉ύσκετο μίτρην] κατὰ δοτικὴν τὸ “μίτρῃ·” ἔν τισι δὲ [*](AB+) τῶν ὑπομνημάτων “ὅθι τελεέσκετο μίτρη”.

863. ἔβραχε] ἐψόφησεν, ἐφώνησεν. §. “ἆτος” δὲ ὁ βλαπτικός.

864. οἵη δʼ ἐκ νεφέων ἐρεβεννὴ φαίνεται ἀήρ] ὅταν γὰρ καυματώ- [*](B=) δους οὔσης τῆς ἡμέρας πρὸς ἀνατολὴν ἢ δύσιν 〈ὁ〉 ἀὴρ μέλας δοκῇ, προσδοκῶσιν ἄνεμον. §. τὸ δὲ ἐξῆς οὕτως· ἐκ καύματος ἀνέμου ὁρμή [*](A+B=) σαντος δυσαέος, ὅ ἐστι σφοδροῦ.

865. καύματος ἐξ ἀνέμοιο] γίνονται γὰρ καὶ καυσωνικαὶ πνοαὶ [*](B+) κατὰ τὰς ἐαρινὰς 〈καὶ〉 θερινὰς ὥρας, ὅτε νότοι πνέουσιν.

866. τοῖος Τυδείδης] γραφικῶς ἔχει Διομήδης τὴν ἄνοδον θεώμε- νος Ἄρεος.

867. ὁμοῦ νεφέεσσιν] εἰς τὸ “νεφέεσσιν” διαστολή, ἵνʼ ᾖ ἐγγὺς [*](A+B=) τῶν νεφῶν. Δημοσθένης “Ἀθηναῖοι δέ εἰσιν ὁμοῦ δισμύριοι” (in Aristogit. 1 (§ 51 p. 744 S.). οἳ δὲ συνάπτουσιν ὅλον, ἀντὶ 〈τοῦ〉 ὑπὸ νεφῶν 〈κε〉καλυμμένος καὶ ἀνιὼν εἰς οὐρανόν.

870. δεῖξεν δʼ ἄμβροτον αἷμα] οὐκέτι προσέθηκε τὸ ἰχώρ· προεδί- [*](B=) δαξε γὰρ ἡμᾶς τί ἐστιν ἰχώρ.

871. καί 〈ῥʼ〉 ὀλοφυρόμενος] κυρίως ὁ μετὰ τίλσεως τριχῶν [*](B=) θρῆνος παρὰ τὸ ὀλόψαι.

872. τάδε καρτερὰ ἔργα] γράφεται “ἔργʼ ἀίδηλα,” ὅ ἐστι φθοροποιά.

873. ῥίγιστα] κακά, ἄνομα.

874. χάριν ἄνδρεσσι φέροντες] χαριζόμενοι ἀνθρώποις ἀλλήλους [*](B=) διατίθεμεν κακῶς, οὐχ ὑπʼ ἀνθρώπων 〈δὲ〉 πάσχομεν· ἀσθενεῖς γὰρ οὗτοι. §. Ἀρίσταρχος δὲ σὺν τῷ “δέ” γράφει.

875. σοὶ πάντες μαχόμεσθα] ἢ διὰ σέ, ἢ σὺ πᾶσι πολέμιος εἶ, [*](B=) ταύτην ἐπιτρέπων ἀδεῶς καθʼ ἡμῶν.

σὺ γὰρ τέκες] ἀπλοῖκῶς. καὶ ἐπὶ Ἡφαίστου “ἀλλὰ τοκῆε δύω” [*](B=) (Od. 8. 312).

876. ἀήσυλα] ἥδω ἥσω ἥσυλον καὶ “ἀήσυλα,” τὰ μὴ εὐφραίνοντα.

877. ἄλλοι μὲν γὰρ πάντες —σοί τʼ ἐπιπείθονται] τῇ ἀντιπαραθέσει [*](B=) χαλεπωτέραν ἐποιήσατο τὴν κατηγορίαν. διὰ δὲ τοῦ πειθηνίου καὶ τοὺς ἄλλους θεοὺς ἐπάγεται.