Scholia in Iliadem

Scholia in Homerum

Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.

450. οἰμωγή τε καὶ εὐχωλή] Θουκυδίδης “πάντα ὁμοῦ ἀκοῦσαι” φησὶν “ὀλοφυρμὸς βοή, κρατοῦντες κρατούμενοι” (7. 71)· καὶ Γοργίας “ἀνεμίσγοντο δὲ λιταῖς ἀπειλαὶ καὶ εὐχαῖς οἰμωγαί.”

[*](B=)

οἰμωγή τε καὶ εὐχωλή] ἀκριβῶς ἔχει ἡ λέξις· πρότερον γὰρ ὁ παθὼν ἀνοιμώζει, εἶτα ὁ δράσας ἐπʼ αὐτῷ μεγαλαυχεῖ.

[*](B=)

451. 〈ῥέε⟩] ἐμφαντικῶς· οὐ γὰρ εἶπεν ἐρραίνετο, ἀλλʼ ὡσεὶ λέγοις “ἐπήγαζεν αἷμα.”

[*](8. ἀπλήρωτον A B: ἄτρωτον ‖ 11. ἀδελφὴ B: ἀδελφὸς ‖ 27. ὤρνυται ‖ 33. ἐρέετο)
155

452. ὡς δʼ ὅτε χείμαρροι] ἔστιν ἀκοῦσαι δύο ποταμῶν ἤχου. [*](B=) πανταχόθεν δὲ αὐτῶν ηὔξησε τὸν ἦχον. οὐ γὰρ διὰ πεδίων ἀλλʼ ἐξ ὄρους ῥέουσιν, ἵνα μὴ ῥύσις ἀλλʼ ἐμβολὴ ὕδατος ᾖ· καὶ εἰς τὸν αὐτὸν τόπον καταφέρονται, τῇ συμπτώσει τῶν ῥευμάτων πολὺν ἀπερ- γαζόμενοι τὸν ἦχον· καὶ “κρουνῶν ἐκ μεγάλων” προστίθησι, τῷ πλήθει τοῦ καταρρήσσοντος ὕδατος τραχὺν τὸν ψόφον ἐγείρων· καὶ τὸ κοίλωμα δὲ τὸ δεχόμενον αὐτοὺς μισγάγκεια εἴρηται, τραχυνόμενον τῇ ὀνομα- τοποιίᾳ καὶ συναπειλοῦν τῷ ῥεύματι. ἴσως δὲ καὶ δύο τοὺς ποταμοὺς παρέλαβεν οὐκ αὐξήσεως μόνον ἕνεκεν, ἀλλʼ ὅτι εἰσὶ καὶ τὰ στρα- τεύματα δύο, καὶ τούτους ἐμπίπτοντας ἀλλήλοις· καὶ γὰρ οἱ στρατοὶ ἀλλήλοις ἐπεφέροντο.

*ὄρεσφι] τὸ σ ἔδωκεν ἡ συγκοπή, ὡς θεόφατον θέσφατον.

453. μισγάγκειαν] τὸ ἄγκος, εἰς ὃ μίγνυνται οἱ ποταμοί.

[*](AB=)

ἐς μισγάγκειαν] τὸ ἑξῆς, ὡς δʼ ὅτε χείμαρροι κατʼ ὄρεσφι ῥέοντες [*](B=) ἐς μισγάγκειαν συμβάλλετον τὸ ὕδωρ ἐκ τῶν κρουνῶν ἔσω τῆς χαράδρας.

455. τηλόσε δοῦπον] γράφεται “τηλόσε,” εἰς μακρὰν ἀφικνου- [*](B=) μένων τῶν ψόφων· ἄμεινον δὲ τὸ “τηλόθι·” ἀποκέκλεισται δέ που χειμῶνος ὄντος ὁ ποιμήν.

456. ὣς τῶν μισγομένων γένετο ἰαχή τε φόβος τε] Ἀρίσταρχος [*](A=) “πόνος·” οὔπω γὰρ γέγονε φυγή· ἀλλʼ ἐὰν πόνος ᾖ, ἐνέργειαν, ἐὰν δὲ φόβος, τὸ δέος δηλοῖ ὁμοίως τῷ τοῦ ποιμένος φόβῳ.

457. πρῶτος δʼ Ἀντίλοχος] τοῦτο χαρίζεται αὐτῷ, ἐπεὶ ἄλλην [*](B-) ἀριστείαν αὐτοῦ οὐ γράφει, ἄλλως τε καὶ ζηλοῖ τὸν πατέρα—“πρῶτος ἐγὼν ἕλον ἄνδρα” (Il. 11. 738) —καὶ θεατὴν αὐτὸν ἔχει· καὶ “Ἀντίλοχ᾿, οὔτις σεῖο νεώτερος ἄλλος Ἀχαιῶν” (Il. 15. 569). θερμότητος οὖν νεωτερικῆς τὸ ἔργον. ἢ Τρῶες καταφρονοῦντες Νέστορος κατὰ τοῦτο μᾶλλον ἐνέκρουσαν τό μέρος.

458. Θαλυσιάδην Ἐχέπωλον] κύριον τὸ δεύτερον· ἐπιθετικῶς [*](AB=) γάρ φησιν ὅτε ταχύπωλον λέγει καὶ αἰολοπώλους καὶ πατρωνυμικοῖς ἀντὶ κυρίων 〈οὐ⟩ χρῆται, ὅτι μὴ ἐπὶ τοῦ “καὶ Ἀργεάδην Πολύμη- λον” (Il. 16. 417).

459. * φάλον] τὸ τετυφωμένον.