Scholia in Iliadem

137. *ἔρυμα] Ζηνόδοτος καὶ Ἀριστοφάνης “ἔλυμα.”

138. ἥ οἱ πλεῖστον ἔρυτο] διὰ τί μᾶλλον αὕτη τοῦ θώρακος [*](B=) [*](27. ἔστιν B: διὰ)

139. *ἀκρότατον] ἀντὶ τοῦ ἄκρου· χρὼς γάρ ἐστιν ἡ ψιλὴ τοῦ σώματος ἐπιφάνεια.

140. αὐτίκα δʼ ἔρρεεν αἷμα] ἴσως φλὲψ ἦν λυθεῖσα· καὶ διὰ μὲν τοῦ κελαινοῦ τὴν χροιάν, διὰ δὲ τοῦ νέφους τὴν σύστασιν· “νέφος εἵπετο πεζῶν” (274). ἐπεξεργάζεται δὲ τὴν πληγήν, ὅπως τὴν Ἀγαμέμνονος ὑποφήνῃ διάθεσιν.

ἐξ ὠτειλῆς] οὕτω τὴν ἀπὸ δόρατος μόνην πληγὴν καλεῖ, εἰ μὴ ἄρα τῷ γενικωτέρῳ χρῆται, ὡς τὸ “ἀλλʼ οὐ γάρ σε θέλω βαλέειν” (Il. 7. 242).

*ὠτειλῆς] νῦν ἡ ἀπὸ βέλους.

141. ὡς δʼ ὅτε τίς τʼ ἐλέφαντα] ὄψιν ἡμῖν γραφικὴν παρέστησεν. θαυμάζεται δὲ παρὰ Λάκωσι λευκὸς χρὼς καὶ ξανθὴ κόμη· διὰ τοῦτο καὶ Τρῶες μαλθακὸν αὐτὸν οἴονται· ἐπὶ παντὸς γὰρ ζῴου τὸ μελάγ- χροόν ἐστιν ἰσχυρότερον.

φοίνικι μιήνῃ] φοινικῷ ἄνθει, ὃ ἀπὸ τῆς πρίνου συλλέγουσι [*](B=) Τροιζήνιοι. §. μιήνῃ” δὲ ἑνώσῃ παρὰ τὴν μίαν, ἢ βάψῃ· μιάμματα γὰρ τὰ βάμματα.

142. * Μῃονίς] ἔχει τὸ ι ἀπὸ τοῦ Μαιονίς.

* Κάειρα] τινὲς 〈ἐκ τοῦ Καῖρα Κάιρα〉 διῃρῆσθαι, οἳ δὲ 〈ὡς〉 ἀπὸ τοῦ φαίνω φαείνω· καὶ ὁ λόγος δὲ τὴν δίφθογγον ἀπαιτεῖ.

παρήιον ἔμμεναι] τὴν γνάθον γὰρ παρηίδα φησίν. §. τὸ δὲ [*](A+) “ἵππων” ἀντὶ ἑνικοῦ· οἳ δὲ “ἵππω” δυϊκῶς.

143. κεῖται δʼ 〈ἐν〉 θαλάμῳ] θάλαμος ὁ οἶκος· πρὶν γὰρ ὅτε δὴ θάλαμος ἡ ἀποθήκη· “ὅθι νητὸς χρυσός” (Od. 2. 338)· ὁ κοιτών· “Τηλέμαχος δʼ ὅθι οἱ θάλαμος” (Od. 1. 425)· ὅθεν “θαλαμη- πόλος” (Od. 7. 8).

* πολέες τέ μιν ἠρήσαντο] πολλοὶ μὲν οἱ ἐπιθυμοῦντες, βασιλεὺς δὲ ἐπέτυχεν.

145. *ἀμφότερον] ἐπίρ〈ρ〉ημα· οὐ γάρ ἐστιν ἑνικὸν τοῦ ἀμφότεροι.

ἐλατῆρι δὲ κῦδος] μεγαλοπρεπέστερον γὰρ ἀποφαίνει τὸν ὀχού- μενον.

146. τοῖοί τοι, Μενέλαε] ἀντὶ τοῦ τοῖον. §. περιπαθῶς δὲ ἐπιμένει [*](B=) τῇ ἀποστροφῇ ὁ ποιητής.

147. Νικάνωρ τὸ “εὐφυέες” τῷ “ μηροί” προσάπτει, οἱ δὲ ὑπομνη- [*](AB-) ματισταὶ τῷ “κνῆμαι.” καὶ Πείσανδρος “ξανθοκόμης μέγας ἦν, γλαυκόμματος, ἄρτι παρειὰ λοχμάζων εὔκνημος.”

148. ῥίγησεν δʼ ἄῤ ἔπειτα] 〈δείκνυσι〉 τοῦ μὲν τὸ φιλάδελφον, εἰ [*](B=) 〈πρὸ〉 τοῦ τετρωμένου αἴσθεται, τοῦ δὲ τὸ καρτερικόν· ἐπίσης δὲ ἄμφω ἀσχάλ〈λ〉ουσιν, ὃ μὲν τοῦ ἀδελφοῦ, ὃ δὲ τοῦ πλήθους χάριν.

149. ὡς εἶδεν μέλαν αἷμα] τὸ μὲν γὰρ ἐξ ἐπιπολῆς κατʼ ἀρχὰε [*](B-) φερόμενον πυ〈ρ〉ρόν ἐστι, τὸ δὲ ἐκ βάθους μέλαν· ἢ διὰ τὸ παγῆναι.

* εἶδεν] ἀντὶ τοῦ ᾔσθετο· πῶς γὰρ ἑώρα τὸ ἐμπεπηγὸς τῇ [*](B=) παντευχίᾳ;

150. * ῥίγησεν δὲ καὶ αὐτός] κοινῇ λέξει χρησάμενος ἐπʼ ἀμφοῖν [*](B=) τὸ ἴσον δέους ὑπέφηνεν.

152. * ἐνὶ στήθεσσι] φαίνεται τὸ ἡγεμονικὸν περὶ τὰ στήθη [*](B=) εἰδώς· ἐκεῖ γοῦν ἀθροισθῆναι τὸν λογισμόν φησιν.

153. * βαρὺ στενάχων] ἠθικὸν καὶ περιπαθές· ηὔξηται δὲ τὸ [*](B=) “βαρύ” 〈τῷ〉 “οἶον προστήσας” (156).

154. χειρὸς ἔχων Μενέλαον· ἐπεστενάχοντο δʼ ἑταῖροι] ἄφελε [*](B=) τὸν στίχον, καὶ οὐ βλάψεις τὴν σαφήνειαν, ἀπολέσεις δὲ τὴν ἐνάρ- γειαν, ἥτις ἐμφαίνει τὴν Ἀγαμέμνονος συμπάθειαν καὶ τὴν τῶν συναχθομένων ἑταίρων διάθεσιν.

155. φίλε κασίγνητε] περιπαθῶς αὐτῷ διαλέγεται.

156. οἶον προστήσας] μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν θυμάτων ἅπερ προϊ- [*](B-) στῶσι τῶν βωμῶν, ὡς καὶ παρὰ Νέστορι “προὔχοντο ἑκάστοθι —ταύρους” (Od. 3. 8).

*πρὸ Ἀχαιῶν] οἶκτον ἅμα καὶ σπουδὴν κινεῖ τοῖς Ἀχαιοῖς.

157. ὥς σʼ ἔβαλον Τρῶες] μετʼ ἀγανακτήσεως εἴρηται· διὸ καὶ [*](B=) ἀπὸ ἄλλης ἀρχῆς ἐστιν. συνασχά〈λ〉λων δὲ τῇ πληγῇ οὐ παραμυ- θεῖται.

ὥς σʼ ἔβαλον Τρῶες] ὡς κοινῇ παρασπονδησάντων αὐτῶν, καὶ [*](B=) λόγῳ μὲν τὸ μονομάχιον, ἔργῳ δὲ τὸν δόλον σοφισαμένων.

158. οὐ μέν πως ἅλιον] γενναίου στρατηγοῦ τὸ μὴ συμπεπτω- [*](A+B=) [*](1. Μενέλαον ‖ 3. schol. cum praecedenti coniunctum ‖ 4. μ. ἢ γλ. ‖ 5. παρειὰν λαχνάζων coni. Haupt op. 3. 567, παρειὰν Meineke ‖ 6, 7. sup- plevi ex B ‖ 16. εἶδος ‖ 28. ὥστʼ ἔ. ‖ 31. ἔβαλλον ‖ π. τῶν αὐτῶν)