Scholia in Iliadem

802. ῥεῖα δέ κʼ ἀκμῆτες] διὰ τῶν ἰδίων εἰς ζῆλον, διὰ τῆς θυσίας ὡς παρὰ συνθήκας ποιοῦντας, διὰ τῆς ἀναμνήσεως τῶν πατέρων ὡς παραβαίνοντας τοὺς τῶν πατέρων λόγους. ἐναντιώσεις τῶν μαντείων ἔλυσεν, Ἀχιλλέως τὸ φιλόδοξον ηὔξησεν· εἶτα ὅτι καὶ εὐχερὴς ἔσται ἡ χάρις. τίς οὖν οὐκ ἂν ἕλοιτο καμὼν οὐδὲν πολλῶν ἐγκλημάτων [*](A~B+) ἀπαλλάσσεσθαι; §. “τὲ δὲ (“κεκμηότας〉—ἀυτῇ τῇ μάχῃ κεκμη- κότας. δύναται τὸ “ἀυτῇ” καὶ τῶν προκειμένων χωρισθὲν ἐπὶ τὰ ἑξῆς φέρεσθαι, ἵνʼ ᾖ, βοῆς μόνον δεῖ καὶ νενικήκαμεν· τοῦτο γὰρ οἰκειότερον εἰπεῖν τῷ ῥᾳδίαν ἀποφαίνοντι τὴν νίκην.

803. * ὤσαισθε προτὶ ἄστυ] ὅτι καὶ πρὸς τὸ μόνον ἀποσοβῆσαι τοὺς πολεμίους ἱκετεύομεν.

805. βῆ δὲ θέειν] τὴν προθυμίαν ἐδήλωσε τὸ “θέειν·” διὰ τοῦτο [*](B–) καὶ πάλιν ἐπανέλαβε τὴν λέξιν “ἷξε θέων” (807). εὖ δὲ καὶ τὸ μὴ ‘Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνωνʼ φάναι· τὸ μὲν γὰρ τοῦ κύκλου, τὸ δὲ τὴν ὁρμὴν ἐνέφηνε τὴν ἐπὶ τὸν Ἀχιλλέα.

808. τῇ δὴ καί σφι θεῶν ἐτετεύχατο βωμοί] ἐν δὲ τοῖς πρώτοις μονον“ἥ ῥʼ ἐν μεσ〈σ〉άτῳ ἔσκε” (l. 8. 223)· εὐσεβὲς δὲ τὸ καὶ ἐν πολέμῳ βωμοὺς ἔχειν.

809. ἔνθα οἱ Εὐρύπυλος] πιθανῶς τὸ μὴ εὐθὺς ἀπιέναι πρὸς Ἀχιλλέα. ἀνῄρητο γὰρ 〈ἄν) ἡ ἐν μέσῳ διάθεσις καὶ ἡ τειχομαχία. ἔνθα—Εὐρύπυλος] οἰκονομικῶς, ἵνα καὶ τῇ θέᾳ τοῦ τρωθέντος καὶ [*](B=) τοῖς λόγοις αὐτοῦ πλέον ὀρινθῇ καὶ τῷ ἐσομένῳ πτώματι τοῦ τείχους.

810. κατὰ μηρὸν ὀικτῷ, σκάζων] Μαχάων δὲ καίτοι κατὰ τὸν ὦμον τρωθεὶς ὑφʼ ἑτέρου κομίζεται (598), ἢ ὅτι ἰατρός, ἢ καὶ ὅτι εὐτυχοῦντος τοῦ στρατοῦ, ὃ δὲ παντελῶς ἀπορίας οὕσης· ἄλλως τε χρησίμως ᾠκονόμηται ἀμφότερα.

811. σκάζων ἐκ πολέμου, κατὰ δὲ νότιος ῥέεν ἱδρώς] διὰ βραχέων [*](Β=) πολλὰ δεδήλωκεν· τοῦ μὲν γὰρ καμάτου σημεῖον ὁ ἱδρώς, τραύμα- τος δὲ αἷμα, ἀλγηδόνος 〈δὲ) τὸ σκάζειν. §. “νότιος” δὲ “ἱδρώς” [*](A+ B=) ἐκ τοῦ νοσεῖν τὸ σῶμα γινόμενος.

813. αἷμα μέλαν κελάρυζε· νόος γε μὲν ἔμπεδος ἦεν] καίτοι ἐν [*](B-) ἐσχάτοις ὄντος τοῦ σώματος· οἰκονομικῶς δὲ τοῦτο· ἵνα γὰρ εὐσταθῶς ὁμιλῇ Πατρόκλῳ, τὸν νοῦν Ὅμηρος ἐφύλαξεν αὐτῷ.

814. τὸν δὲ ἰδὼν ᾤκτειρε] ἔστι μὲν γὰρ ἐνηής (Il. 23. 252)· πλέον δὲ 〈ἢ〉 τοῖς λόγοις Νέστορος καὶ τῷ καιρῷ ἐπικέκαμπται.

816. ἆ δειλοὶ Δαναῶν ἡγήτορες] εὖ τὸ μὴ πρὸς Εὐρύπυλον ποιή- [*](B =) σασθαι τὸν λόγον, μηδὲ τὴν τούτου συμφορὰν ἀπολοφύρασθαι, ἀλλὰ τοὺς σύμπαντας ἡγεμόνας ἀνακαλεῖν καὶ τούτων ὀδύρασθαι τὰ παθήματα, ἐν τῷ Εὐρυπύλῳ θεασάμενον αὐτά.

817. * ἐμέλλετε] ἐῴκειτε.

820. ῥʼ ἔτι—σχήσουσι] ὅρα οὖν, ὅτι παντελῶς ἀπεγνώκει τὰ [*](B–) Ἑλληνικά, καμφθεὶς ὑπὸ τῶν Νέστορος λόγων· εἰκότως οὖν δακρύων ἐντυγχάνει.

ἤ ῥ’ ἔτι που σχήσουσι] ἐν ἤθει, 〈ἵνα〉 φθάνω, φησί, τῷ Ἀχιλλεῖ ταῦτα μηνῦσαι.

823. οὐκέτι—ἄλκαρ Ἀχαιῶν—ἀλλʼ ἐν νηυσῖ—πεσέονται] οἱ Τρῶες, ὡς Ἐπαφρόδιτος, ὡς τὸ “ἐν δʼ ἔπεσʼ ὑσμίνῃ” (297) καὶ “ἔμπεσʼ ἐπικρατέως” (Il. 16. 81)· δύναται δὲ καὶ ἐπὶ τῶν Ἑλλήνων· εἶπε γὰρ “καί νυ κεν ἐν νήεσ〈σ〉ι πέσον φεύγοντες” (311).

826. βεβλημένοι οὐτάμενοί τε] σύμφωνα ταῦτα τοῖς ὑπὸ Νέστορος εἰρημένοις, ἵνα ἀμφοτέρωθεν κινηθῇ ὁ Πάτροκλος· εὖ δὲ καὶ τὸ μὴ ὀνομαστὶ τοὺς τετρωμένους καταλέγειν—ὅπερ ποιεῖ ὁ Νέστωρ—ἅμα μὲν διὰ τὴν ταντολογίαν, εἶτα ὅτι καὶ τραυματίας ἐστι πολυλο- γεῖν οὐ δυνάμενος.

βεβλημένοι οὐτάμενοί τε] κεφάλαια τῶν λόγων Νέστορος.