Scholia in Iliadem

312. εἰ μὴ Τυδείδῃ Διομήδει] ἐσήμανε τὸ “σφῇ ἀρετῇ —κε- κλόμενοι ἑτάροισι” (90)· φησὶ γοῦν, ὡς ἔπαθον ἄν, εἰ μὴ ὁ λόγος Ὀδυσσέως ὥνησεν· Διομήδεα δὲ προτρέπεται ὡς κοινωνὸν τῶν κατὰ νύκτα· ὅπερ δὲ Διομήδης ἐποίησεν ἐν τῇ Θ (92), νῦν Ὀδυσσεύς.

313. Τυδείδη, τί παθόντε] ἡρέμα ἀπολογεῖται περὶ τῆς ἐν τῇ [*](B-) προτέρᾳ μέχρ φυγῆς (Il. 8. 98). τότε γὰρ εἶξεν Ὀδυσσεύς, ὅτε τὸ Ἕλληνικὸν κεραυνοῖς ἐφόβει ὁ Ζεύς, ἀλογίστως δὲ ὁ Διομήδης ἀνθίστατο. καὶ τοῦτο αὐτῷ ὁ Νέστωρ ἐπιπλήττει· ἐνταῦθα δὲ οὐδενὸς τοιούτου γενομένου ἀνιαρῶς μὲν ὁ Διομήδης ἀφέστηκε τῆς τύχπς, ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς εὐλόγως μένει· διὸ καὶ βοῷ “τί παθόντε λελάσμεθα,” τί τὸ φοβοῦν ἡμᾶς ἐστιν;

*“ἀλκῆς,” ἣν πρὸ ὀλίγου ἐπεδειξάμεθα κατὰ Ῥήσου, ἢ ἥν μοι προετρέπου.

314. παρʼ ἔμʼ ἵστασο] παρʼ ἐμέ· “συμφερτὴ δʼ ἀρετή” (Il. 13. 237). §. Κομανὸς δέ φησι καθʼ ὑπεροχὴν ἐπαινεῖσθαι Ὀδυσσέα, εἴγε ὡς ἥττονι Διομήδει ἐπιτάσσει.

δὴ γὰρ ἔλεγχος ἔσσεται] εὗ τὸ μὴ τοῦ θανάτου πεφροντικέναι, [*](B=) τῆς δὲ αἰσχύνης ῆν ἐπέφερε τὸ πρᾶγμα.

315. *τινὲς “εἷ κεν Τρῶες—νῆας ἕλωσιν,” ἐπεὶ καὶ 'Τρωσὶν δὴ βόλεται 〈δοῦναι κράτος〉.”

317. ἤτοι ἐγῶ μενέω —ἀλλὰ μίνυνθα] ὡς ἔμφρων ὁ Διομήδης [*](B=) αἰσθάνεται μὲν τὰ θεῶν, οὐ μὴν προφασίζεται.

μενέω καὶ στήσομαι] ἤλλακται διὰ τὸ μέτρον.

*καὶ στήσομαι] καὶ “τλήσομαι” γράφεται.

318. ἡμέων ἔσσεται ἤδος] νοεῖ ἀπὸ τοῦ ἀγχιστρόφου τῆς μάχηςʼ [*](B=) [*](2. supplevi ex B ‖ 6. πέσσον ‖ 7. πεσέεσθαι ‖ 16. γενομένου B: με- νομένου ‖ ὀλισθηρῶς B ‖ 17. τῆς τύχης om. B ‖ 19. ἁλικῆς ‖ 23. ὅττονα διομήδε” ‖ 24. ἕπεται ‖ 25. ἧς ἐπεφέρετο τὸ B ‖ 27. θέλεται ‖ 28. ἥτοι ‖ 32. lemma sumpsi ex B: καὶ Θυμβραῖον μἐν ἀφʼ ἵππων ὦσε χαμᾶζε (320) ‖ νοεῖ B; νόει)

320. *“υμβραῖον” ὡς Ἰδαῖον. §. ὅτε δὲ εὐτυχοῦσι, σύνδυο φονεύουσιν.

322. *ἀντὶ τοῦ παρεπομένου. §. ἀντὶτοῦ ‘ἐφόνευσε καὶ Ὀδυσσεύς.’

*τοῖο ἄνακτος] τούτου τοῦ προειρημένου.

324. ὡς ὅτε κάπρω] ἐπεὶ καὶ ἔλεγε “σεύῃ ἐπʼ ἀγροτέρῳ συΐ” (293).

325. * ἐν κυσί] ἀντὶ τοῦ εἰς κύνας.

326. παλινορμένω] προφυγόντες γάρ, ὥς φησι “καί νυ κεν ἐν νήεσσι πέσον” (311), νῦν ἔναντι ὁρμῶσιν. §. Ἀρίσταρχος ὕφʼ ἓν ἀναγινώσκει τὸ “παλινορμένω,” “παλίνορσος” (Il. 3.33), “εὐρυκρείων,” “ἐυφρονέων.”

327. φεύγοντες ἀνέπνεον Ἕκτορα δῖον] τὸ ἑξῆς, φεύγοντες Ἕκ- τορα δῖον ἀσπασίως ἀνέπνεον· καὶ συναπτόντων δὲ ἡμῶν δῆλον τὸ [*](B–) ὑπερβατόν. §. ὅρα τὸ ὄφελος τῶν Ὀδυσσέως λόγων, ὅτι παρορμήσας τὸν Διομήδη αἴτιος γέγονε τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι σωτηρίας. τοῦτο δέ ἐστι τὸ “καί τε πολεῖς ἐσάωσε” (Il. 13. 734).

328. ἑλέτην] συλληπτικῶς τὸ ἐπὶ ἑκατέρου· ἄμφω γὰρ ἕνα δίφρον καὶ δύο ἄνδρας εἷλον.

ἑλέτην δίφρον τε καὶ ἀνέρε] “ἕλεν δʼ Οἰνομάου βίαν παρθένον τε” (Pind. Ol. I 144).

329. υἷε- Μέροπος 〈Περκωσίου〉] Ἀμφίος καὶ Ἄδραστος Μέροπος Περκωσίου. τινὲς πατρωνυμικῶς, ἐπεὶ πῶς Περκώτης Ἄσιος ἄρχει, οὗτοι δὲ Ἀδραστείας καὶ Ἀπαισοῦ: ἢ μετανάστης ἦν αὐτοῖς ὁ πατὴρ ἀπὸ Περκώτης μετοικήσας.

331. τὼ δέ οἱ οὔτι πειθέσθην] οὔτε ἀπειθεῖν πατράσιν ἀξιοῖ οὔτε μαντικῆς καταφρονεῖν, θανάτῳ τοὺς τοῦτο δράσαντας κολάζων.

334. * κεκαδών] χωρίσας, παρὰ τὸ χάζω.

336. ἶσα μάχην ἐτάνυσ〈σ〉ε] πρὸς τὸ ἀξιόπιστον· οὐ γὰρ ἂν ἠρίστευον ἀντιτασσομένου Διός. φιλέλλην δὲ ὢν ὁ Ζεὺς τὸ πρόθυ- μον αὐτῶν αἰδεσθεὶς πρὸς ὀλίγον ἐνδίδωσιν. ἢ τοῦτο θέλει εἰπεῖν, ὡς [*](1. suppl. ‖ 3. δοκῇ B: δοκοίη ‖ 4. ἐπιρρίπτει αὐτοὺς B, ἑαυτοῖς ἐπι- διδοῦσιν ‖ 13. πέσσον ‖ 18. τὸν Διομήδην B, τῷ Διομήδει ‖ 20. πρὸς post γὰρ omisi ‖ 22. schol. praecedenti adhaeret ‖ 29. ταῦτα B ‖ κολάσας B)

337. οἳ δέ] ὡς καὶ τῶν Ἀχαιῶν ὑποστρεψάντων.

339. ∗ ἥρωα] ὅτι πάντες ἥρωες ἐκαλοῦντο.

340. * προφυγεῖν] λείπει ‘πρὸς τό.ʼ

*ἀάσατο] ἐπικερτομεῖ τὸ θράσος.