Scholia in Iliadem

27. 〈ἢ νῦν δηθύνοντʼ ἢ ὕστερον αὖτις ἰόντα⟩] ἢ γὰρ ἐπιμέν⌈οντες ἀνύομεν, ἢ πρὸς] τὸ ὀξὺ ἐνδιδόαμεν, ὕστερον δὲ ὀχλοῦμεν· ὧν ἀπάντων [*](A - B=) αὐτὸν ἐκκόπτει. §. τὸ δὲ “νῦν” τὸν ἐνεστῶτα ἐσήμανεν, οὐ τὸν πλατικὸν χρόνον.

29. πολλὰς περικοπὰς ἔχει ὁ λόγος τὸ θυμικὸν ἐμφαίνων.

μᾶλλον γηράσει παρʼ ἐμοὶ ἢ λυθήσεται· ἔστι δὲ ὡς τὸ “οὐδέποτʼ ἐκπέρσει, πρίν μιν κύνες ἡδʼ οἰωνοί” (Il. 18. 283).

κατʼ ὀλίγον αὔξων τὰ τῆς διαστάσεως λυπεῖ τὸν γέροντα· ἔστι [*](8. πρώτοις 11, λΰσοί τε 22. τε καὶ scripsi: τε δὲ ‖ 28. δηθύνοντα)

31. ⟨ἱστὸν ἐποιχομένην⟩] ταῦτα λέγων ὑπʼ ὄψιν ἄγει τὰ τῆς [*](B=) Ἑλένης.

**⟨ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν⟩] τῆς ἐμῆς κοίτης μεταλαμβάνουσαν, [*](B=) ὡς τὸ “ἀντιόων ταύρων τε” (Od. 1. 25). §. ἐφύβριστος δὲ ἡ παρὰ [*](B=) πολεμίοις μῖξις· ὅτι δὲ ἐφʼ ὕβρει φησὶν αὐτῇ χρῆσθαι, δηλοῖ διὰ τοῦ ἐκφωνῆσαι τὸ “ἱστὸν ἐποιχομένην” καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ συμπερι- λαβεῖν τὸ λέχος.

32. μή μʼ ἐρέθιζε] τὰ γὰρ ἀποθύμια ἐρεθιστικὰ ἡγούμεθα εἶναι· [*](B=) πρῶτος δὲ ὁ Ὅμηρος τὴν δύναμιν τῆς Ἀδραστ〈ε〉ίας ἐνεδείξατο· ὁ ⟨γὰρ⟩ τὸν ἱκέτην ἀτιμάσας αὐτὸς ἱκετεύων ἀποτυ⌈γχάνει⌋· ὁ δῶρα μὴ λαβὼν ἑτέρῳ δίδωσιν· ὁ καταδχὼν γέροντος θυγατέρα διδοὺς τὴν ἑαυτοῦ πρὸς γάμον ἀπαξιοῦται.

33. ἐπείθετο] ἀντὶ τοῦ οὐκ ἀντέπρασσεν· διδάσκ⌈ει δὲ⌋ ὁ ποιητὴς [*](B=) εἴκειν ταῖς ὑπερβολαῖς. §. οἰκείως δὲ τὸν ἠτιμασμένον καὶ φοβούμενον [*](B=) γέροντα καλεῖ καὶ οὐχ ἱερέα, πλέον οἰκτιζόμενος.

34. ⟨ἀκέων⟩] οὐκ οἰμώξας διὰ τὸν καιρόν. §. “ἀπάνευθε” δέ, ἵνα [*](B=) ⟨μὴ⟩ ἀκούσωσιν οἱ πολέμιοι· ὑποθήκη δέ ἐστι τοῖς καταδεεστέροις [*](B=) καταφεύγειν ἐπὶ τὸ ⌈θεῖον⌋ ἀδικουμένους.

36. ⟨Ἀπόλλωνι ἄνακτ⟩] ἢ ὅτι αὐτός ἐστι τῶν φαινομένων [*](B +) ⟨αἴτιος⟩, ἢ ὡς μουσικὸν ἄνακτα αὐτὸν ὁ ποιητής φησιν, ἢ τῷ ἰδίῳ ἄνακτι.

37. ⟨κλῦθί μευ⟩] ἐν γενικῇ τὸ μεῦ, οὐκ ἐν δοτικῇ· καὶ ἔστιν [*](B=) ἀναλογοῦν τὸ “τοῦ δʼ ἔκλυε Φ⌈οῖβος⌋ Ἀπόλλων” (43).

⟨ἀργυρότοξε⟩] διὰ τὴν χρείαν τῶν βελῶν τοῦτό φησιν· ἔοικε δὲ [*](B +) μηδὲν διαφέρεσθαι περὶ τὸν ἄργυρον καὶ χρυσόν.

⟨Χρύσην⟩] ἀπόρθητος αὕτη, ἡ δὲ Τένεδος ⟨πεπορθημένη⟩· “τὴν [*](B +) ἄρετʼ ⌈ἐ⌋κ Τενέδοιο γέρων” (Il. 11. 625)· τὸ δὲ παρὸν ἔτοιμον πρὸς [*](1. αὐτοὺς ἐπέγραφε πρᾶγμα δηλοῖ δέ: αὐτοῦ ἐπιγράφον γράμμα δηλοῦν A, αὐτοῦ ἐπιγράφει γράμμα B, corr. Bekker ‖ βασιλεὺς μέν ἀγ. ‖ 7. re- petitur in marg. sup. ἀντὶ τοῦ μεταλαμβάνουσαν, ὡς τὸ ἀντιόων ταύρων || 17. ὅπως εἴκειν τὰς ὑπερβολάς 19. οὐκ ‖ 22. statim sine lemmate signo adiecto schol. repetitur * ἵνα μὴ ἀκούσωσιν οἱ πολέμιοι· ἐπισύνηθες δέ ἐστι τ. κ. κ. ἐπὶ τὸ θεῖον. ‖ 29. παρὰ τ. ἄ.)

38. Κίλλος ἡνίοχος Πέλοπος περὶ Λέσβον ἀποθανών· ἀθυμοῦντι δὲ αὐτῷ παρέστη κελεύων Κιλλαίῳ Ἀπόλλωνι θύειν διὰ τὸν αἰφνίδιον ⌈θάνατον⌋ καὶ νικήσειν· ὅθεν καὶ] τῆς ὀνομασίας ἔτυχεν ἡ πόλις.

Κύκνου καὶ Σκαμανδροδίκης Τέννης καὶ Ἡμιθέα· ὃς ἀπελαθεὶς ὑπὸ τοῦ πατρὸς σὺν τῇ ἀδελφῇ Ἡμιθέᾳ διὰ τὴν ἐπιβουλὴν τῆς μη- τρυιᾶς Καλύκης ᾤκησεν τὴν Λευκόφρυν, καὶ ἀφʼ ἑαυτοῦ Τένεδον ὠνόμασεν.

39. ⟨ἔρεψα⌋] ἐκ τοῦ ἐρέφω, ἐξ οὗ καὶ Εἰραφιώτης Διόνυσος· ἢ παρὰ τὸ ἐρίφῳ συνανατραφῆναι· ἢ παρὰ τὸ ἐρίῳ αὐτὸν πλέκεσθαι.

41. ⟨ταύρων ἡδʼ αἰγῶν⟩] θυσίαις ταύρων καὶ αἰγῶν ἥδεται ὁ Ἀπόλλων· ὕλη γὰρ τοῖς τόξοις τὰ κέρατα αὐτῶν.

42. ⟨τίσειαν Δαναοί⟩] μικρῷ λόγῳ μεγάλα αἰτεῖ· ἀνταποδοῖεν τοῖς βέλεσί σου ταῦτα τὰ δάκρυα, ὅ ἐστι τοξεύων εἴσπραξαι αὐτοὺς ἅπερ ἐγὼ ἐξέχεα δάκρυα· ἐν σχήματι δ⟨ὲ ὃ παρῆκεν ἔφρασεν, ὡς ἄρα⟩ ἔκλαιεν ὁ γέρων.

πῶς Ἕλλησιν ἐπαρᾶται τοῖς ἐπευφημήσασι δοθῆναι αὐτῷ τὴν θυ- γατέρα καὶ μὴ μᾶλλον Ἀγαμέμνονι: φαμὲν οὖν· εἰ ἀπέθανεν Ἀγα- μέμνων, ἀνεκζήτητος 〈ἂν〉 ἔμεινεν ἡ αἰτία τοῦ λοιμοῦ, ἢπλεόντων ἐπὶ τὴν πατρίδα τῶν Ἑλλήνων ἀναπόδοτος ἔμεινεν ἡ Χρυσηίς. ἄλλως τε Ἕλλη- σιν ἀρᾶταιἐπεὶ καὶ αὐτοὶ πορθήσαντες ἀπέδωκαν ⟨αὐτὴν⟩ Ἀγα- μέμνονι· εἰ δὲ προσθείης . . . . ὅτι βάρβαρος ὁ Χρύσης καὶ πᾶσιν ἐχθρός.

43. ⟨τοῦ δʼ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων⟩] συνητίμαστο γὰρ τῷ ἱερεῖ ἐν τῷ “μή νυ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο,” καὶ ὅτι Τρωικός ἐστιν ὁ θεός· ἀπολίτευτον δὲ τὸ πρὸ τῆς εὐχῆς ἐπικουρῆσαι. διδάσκει οὖν ὅσον ὀνίνησιν εὐχὴ καθαρά· ὅσον δὲ ἀνωφελὴς ἡ μυσαρὰ θυσία, Αἴγισθος.

44. ⟨κῆρ⟩] παρὰ τὴν καῦσιν· τὸ δὲ ἔμφυτον θερμόν φασιν εἶναι τὴν ψυχήν.

45. τόξα] προαναφώνησις· ἓν εἶχε τόξον, ἀλλὰ τῇ φωνῇ τοῦ πλήθους τῶν δεινῶν ἐμφαίνει τὸ μέγεθος.

*ἀμφηρεφέα] ἀμφοτέρωθεν ὠροφωμένην, ἐκ τοῦ ἐρέφω.

46. ἔκλαγξαν δʼ ἄρʼ ὀιστοί] ἐπιστρέφει πρὸς εὐσέβειαν τὸ καὶ [*](B-) τὰ ἄψυχα αἰσθάνεσθαι τῆς θείας δυνάμεως, ὡς καὶ ἐπὶ Ἀχιλλέως “τάδʼ ἀνέκραγεν” (Il. 19. 13).

47. *αὐτοῦ κινηθέντος] ὅτι “αὐτοῦ τοπικὸν ἐπίρρημα, ἢ ὅτι αὐτοῦ τοῦ δαίμονος.

⟨νυκτὶ ἐοικώς⟩] τὰ φοβερὰ νυκτὶ εἰκάζει.

48. τὸ “ἕζετο” ἐφεδρ〈ε〉ίαν τινὰ δηλοῖ καὶ πλείω διατριβήν.

49. ⟨κλαγγή⟩] λέγεται καὶ ἐπὶ ἐμψύχων, ὡς καὶ ἐπὶ Τρώων· [*](B=) ἐπὶ δὲ ἀνθρωπίνου τόξου ψιλῶς, ὡς τὸ “λίγξε βιός (Il. 4. 125).

50. οὐρῆες λέγονται διὰ τὸ ἄγονον· καὶ οὔρια ᾠὰ καλοῦμεν· [*](ΑB=) εὐπαθῆ δὲ τὰ ζῷα ταῦτα καὶ εὐά⌈λω⌋τα ὑπὸ νόσων· σύμμικτος γὰρ οὖσα ἡ φύσις αὐτῶν καὶ ἐκ διαφερόντων τοῖς εἴδεσιν οὐ μεγάλης εἰς τὸ φθείρεσθαι δεῖται ἀνάγκης, οὐδὲ ἀντέχει μέχρι πολλοῦ βλαπτο- μένη· οἱ δὲ κύνες καθαροῦ δέονται τοῦ ἀέρος ὀξυτέρᾳ τῇ ὀσφρήσει χρώμενοι. §. “ἀργούς” δὲ ἀκουστέον τοὺς λευκούς, ὅτι ἀσθενέστερά [*](A - B=) ἐστι ταῦτα τὰ σώματα τῶν ἐναντίως ἐχόντων, ἀραιότερα ὄντα καὶ εὐπαθέστερα· εἰσὶ δὲ ⌈οἱ μὲν] πρὸς γεωργίαν, οἱ δὲ πρὸς θή⌈ραν⟨⟩⌋ χρειώδεις· ὅθεν μάλιστα τὰς τροφὰς ἐπορίζοντο. §. εἰ δὲ καὶ θεὸς [*](B=) ὢν καὶ πολέμιος ⌈ἡτι⌋μασμένος καιρὸν δίδωσι μετανοίας, τί δεῖ τοὺς ἀνθρώπους ποιεῖν;