Scholia in Iliadem

51. αὐτοῖς] τοῖς Ἔλλησιν· ⌈πρὶν ἢ δὲ⌋ τὸ ἄκρον καταλαβεῖν, ⌈ἢ- [*](A - B=) τοι τοὺς⌋ ἀρχηγούς, Ἀχιλλεὺς δημηγ⌈ορεῖ⌋.

52. ⟨βάλλε⟩] ἰοῖς ἔβαλλ⌈εν⌋, ὡς τὸ ᾤχετο, κατὰ Ἰωνικὴν περί- [*](Β=) φρασιν· ἢ τὸ “βάλλε” ἀντὶ τοῦ ἐφόνευεν.

Πάμφιλος “θαμεῖαι” λέγει ὡς ὀξεῖαι, Ἀρίσταρχος δὲ ὡς πυκιναι· [*](B=) ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ταρφειαί.

53. 〈ἐννῆμαρ〉] ἐπὶ θʼ ἡμέρας, τι οὐδὲ ⌈ἄλλως⌋ ἡδύνατο γνωσθῆναι [*](B-) τὸ ἴδιον τῆς νόσου, ὅτι λοιμικὴ καὶ φθαρτική· ἢ ἐν τοσούτῳ χρόνῳ· ὡς γὰρ ἐπὶ πλέον ἐν ταῖς θʼ ἡμέραις καὶ μικρ⌈όν τι πρό⌈τερον ἢ ὕστερον ⌈κρί⌋νεται τὰ τοιαῦτα ⌈νοσ⌋ήματα ἢ ἀπόλλυσι τοὺς νο- σοῦντας· καλῶς οὖν καὶ ἡ Ἡρα μετὰ τὰς θ´ ἡμέρας ἐπὶ νοῦν τίθησι ζητῆσαι τὸν λοιμὸν Ἀχιλλεῖ, εἰ καὶ μὴ τοῦτο ⌈ἔλε⌋ξεν—Ἥρα γὰρ ὁ ἀήρ—, καὶ φθαρτὸν] γενόμεν⌈ον⌈ον⌋ πρῶτος ὁ Ἀχιλλεὺς ⌈ὡς ὢν⌋ ἰατρὸς καὶ Χείρωνος μαθητὴς τοῦτον συνεβάλετο. §. “λευκώλενον” [*](B=) [*](17. novavit rec. 24. repetitur *ἀντὶ τοῦ ἐφόνευε τὸ “βτάλλε” || 28. τε post ὅτι del. W ‖ 32. καὶ scripsi: γὰρ ‖ supplevi || 34. συνέλαβε)

⟨ᾤχετο⟩] οὐκ εἶπεν ἐπέμπετο, ἀλλʼ ὥσπερ ἐπὶ ἐμψύχῳ εἴδει ἐπορεύετο.

⟨κῆλα⟩] ὡς τὸ δόρυ κοινόν ἐστι καὶ εἰδικόν, οὕτω καὶ τὸ κῆλον· ἢ “κῆλα” τὰ δείματά φησιν ἢ τὰ καύσεως αἴτια.

54. ⟨ἀγορήνδε καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς⟩] αὐτοκράτωρ γάρ, οὐ μισθωτὸς ἦν· τὴν δὲ στρατιὰν ὁ θέλων συνῆγεν· συνάγει μὲν γὰρ Ὀδυσσεὺς ἐν τῇ B καὶ Ἀχιλλεὺς ἐν τῇ T, ἄλλως τε καὶ αὐτὸς ἡγεῖται τῆς ὑπαίθρου στρατιᾶς· ὅτι γὰρ οὐ τυραννὶς τοῦτο ἦν, ἐκ τῶν λόγων αὐτοῦ δῆλον, καὶ μάλιστα τῶν ἐν ταῖς Λιταῖς.

55. προϊὼν ἤδη καὶ τοὺς ἐπικούρους θεοὺς διασαφεῖ, τοῦτο μὲν τὸ προνοητικὸν τῶν θεῶν ἐνδεικνύμενος, τοῦτο δὲ καὶ φαντασίαν παρεντι- θείς.

56. κήδετο] πῶς; ὅτι περ ἡ αἰτία γέγονε τῆς μήνιδος Ἀχιλλεῖ· εἰ γὰρ μὴ τοῦτο ὑπῆρξεν, οὐκ ἂν διηνέχθη ὁ Ἀγαμέμνων οὐδὲ ἔχθρα συνέβη, διʼ ὧν μᾶλλον ἐβλάβησαν Ἕλληνες· ῥητέον οὖν, ὅτι συνέ- φερε τὸν Ἀχιλλέα μηνῖσαι, ἵνα θαρρήσαντες οἱ Τρῶες τῷ πεδίῳ προέλθωσι καὶ νικηθῶσιν ἐκ τοῦ ἴσου μαχόμενοι· εἰ γὰρ ἐν τῇ πόλει ἔμειναν πολιορκούμενοι, μακρὸς ἂν ἐγένετο ἢ καὶ ἀτελεύτητος ὁ πόλεμος.

ὅτι ῥα] δασυντέον τὸν ῥά· πάσης γὰρ λέξεως τὸ ρ ἀρχόμενον δασύνεται, πλὴν τοῦ 'Ρᾶρος.

57. ἤγερθεν] κατʼ ὀλίγον γὰρ συνιόντες πληθύνονται.

59. Ἀτρείδη] κατʼ ἰδίαν τὸ “Ἀτρεὶδη·” κλητικὴ γάρ ἐστι καὶ αὐτοτελής· οὐ μέντοι ἐν τῷ “Ἀτρείδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν” (Il. 2. 434· σχεδὸν δὲ πᾶσαι μιᾶς ἔχονται συντάξεως.

παλιμπλαγχθέντας] ὑφʼ ἓν Ἀρίσταρχος τὸ “παλιμπλαγχθέν- [*](A + B=) τας. §. τὸ “πάλιν” δὲ σημαίνει τὸ εἰς τοὐπίσω, ἤτοι μάτην ἀπράκ- τους ὑποστρέψαντας, μονονουχὶ πλάνην, οὐκ εἰσβολὴν ποιησαμένους.

** μάτην ἀπράκτους ὑποστρέψαντας, μονονουχὶ πλάνην, οὐκ εἰσ- βολὴν ποιησαμένους· τὰ γὰρ περὶ Μυσίαν ἀγνοεῖ.

62. Ἡρωδιανὸς τελείαν δίδωσιν εἰς τὸ “ἐρείομεν,” ἵνα γενικὸν ᾖ [*](7. σήματα coni. W ‖ 16. IB et IT || 12. αὐτῶν: corr. W ‖ 24. 'Ράρος || 29—31. in marg. sup. || 34. εἴη)

καὶ γάρ τʼ ὄναρ] ⟨καὶ γάρ τι ὄναρ⟩, ὅ ἐστι τὸ τέλειον· ἐπειδὴ τὸ [*](A + B=) ὄναρ ⌈σαθρόν⌋ ἐστιν, ὕψωσεν αὐτὸ τῇ προσθήκῃ.

τὸ “ἔστιν” ἐγκλιτικόν ἐστιν, εἰ μὴ ἄρχεται ἢ προηγεῖται αὐτοῦ [*](B=) ἡ οὐ ἀπόφασις.

64. ⟨ἐχώσατο Φοῖβος⟩] τῶν αἰφνιδίων θανάτων αἴτιόν φασιν εἶναι [*](B=) Ἀπόλλωνα. §. τ⌈ῷ⌋ δὲ ὅ τι λείπει ἡ διά.

65. εὐχωλῆς] ὥσπερ παρὰ τὸ παύσω παυσωλή καὶ ἔλπω ἐλπωρή, [*](B=) οὕτω παρὰ τὸ εὔχω εὐχωλή. §. “ἑκατόμβη” δὲ ἀπὸ τοῦ ἑκατόν καὶ [*](A + B=) τοῦ βοῦς.

66. αἴ κεν πως] περισσὸς ὁ “χέν” καὶ ἔστιν ἀντὶ τοῦ εἴ πως.

κνίσης] Πυθαγορικός ἐστι μᾶλλον φιλόσοφος ἢ στρατιώτης, ὡς [*](B=) δῆλον ἔκ τε τῶν νῦν καὶ ἐκ τοῦ “αὔριον ἱρὰ Διὶ ῥέξας (Il. 9. 357) καὶ τῶν περὶ τοῦ δέπαος τῆς Πατροκλείας (Il. 16. 225)· πῶς οὖν κατὰ Κράτητα καὶ Περσαῖον οὕτε φρόνιμος οὔτε σώφρων οὔτε ἀνδρεῖος; πηγὴ γάρ τις ἐστὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς τὸ δοκεῖν εἶναι θεούς.

67. ἡμῖν ἀπὸ λοιγόν] ὀρθοτονεῖται τὸ “ἡμῖν·” ἀρκτικὸν γάρ ἐστι [*](B=) κατὰ τὴν τῆς “ἀπό” σύνταξιν, ὅτι πρὸς τὸ ἀμῦναι ἡ ἀπό φέρεται.

69. Θεστορίδης] ὅρα πῶς ἐν ἀρχῇ διασαφεῖ τὰ ὀνόματα ὡς καὶ [*](B=) ἑτέρου ὑπάρχοντος.

70. τά τʼ ἐόντα] τὰς αἰτίας φησίν, ἐπεὶ τὸν λοιμὸν ᾔδεσαν [*](B-) πάντες, οὐ μὴν καὶ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ· διὸ καὶ τρίποδα τίθησι 2s τῷ θεῷ.

71. καὶ νήεσσʼ ἡγήσατο] διὰ τὰς διοσημίας· “πειθόμενοι” γάρ [*](B =) φησι “τεράεσσι θεῶν” (Il. 4. 408).

72. πόρε Φοῖβος] τὰς εἰς ἄκρον εὐεξίας θεῶν δῶρά φησιν. [*](B-) Εὐρύτῳ “πόρε τόξον Ἑκηβόλος” (Apoll. Rhod. 1. 88).

73. ἐυφρονέων] πρὸς τὴν τοῦ βασιλέως ἀβελτηρίαν.

74. ὦ Ἀχιλεῦ] καὶ τῷ βασιλεῖ ἀπολογεῖται ὡς ἀναγκαζόμενος [*](AB=) ὑπὸ Ἀχιλλέως, καὶ τῷ πλήθει ὡς δέει τοῦ βασιλέως 〈μὴ〉 προειπών.

76. τοιγὰρ ἐγών] οὐκ ἔστιν ἀντωνυμ⌈ία ἡ “τοί”⌋ —οὐδέποτε γὰρ ἀρκτική ἐστιν—⌈ἀλλʼ ἀντὶ⌋ τοῦ δή.

καί μοι ὄμοσσον] οὐκ ἀπιστῶν τῷ Ἀχιλλεῖ προβάλλει τὸν ὅρκον, ἀλλʼ ἵνα σχῇ πρόφασιν πρὸς τὸν βασιλέα· ὃ συνεὶς Ἀχιλλεὺς οὐκ ἠγανάκτησεν ἐξαιτούμενος, ὤμοσε δὲ ἑτοίμως.