Scholia in Iliadem

799. φαληριόωντα] λευκανθίζοντα τῷ ἀφρῷ ὡς καὶ οὗτοι τῇ παντενχίᾳ.

*ἐκ τοῦ φῶ τὸ φαίνω, ὁ μέλλων φάσω, ἀφʼ οὗ καὶ φαλόν τὸ λαμπρὸν, ἐξ οὗ καὶ φάλαρον (“καπφάλαρʼ εὐποίητα Il. 16, 106)· ἐξ αὐτοῦ καὶ φαλακρός ὁ τὸ κάρα φάλαρον ἔχων, τουτέστι λαμ- πρόν. καὶ ὥσπερ ἔρευθος ἐρευθιῶ, οὕτως καὶ φάλαρον φαλαριῶ, καὶ τροπῇ τοῦ α εἰς η φαληριῶ.

800. πρὸ μὲν πρόσω μέν, ἐπί ὀπίσω.

806. προποδίζων] ἡρέμα ἕτερον ἐφʼ ἑτέρῳ πόδα τιθείς.

807. ὑπασπίδια προβιβῶντι] μετὰ πολλῆς ἀσφαλείας βαίνοντι. τῷ δὲ βαδίσματι καὶ τῇ προτροπῇ δείκνυσιν ἄνδρα βάρβαρον ἐνδει- κνύμενον τὴν εὐψυχίαν.

810, 811. δαιμονίως τῷ ἤθει χρῆται· τὸν μὲν γὰρ κίνδυνον ἴδιον αὐτῷ καθίστησι διὰ τοῦ σχεδὸν ἐλθέ, τὴν δὲ ἀρετὴν κοινὴν ἀπάν- των· “οὔ τοί τι μάχης ἀδαήμονές εἰμεν”

814. ἄφαρ ῥᾳδίως. τινὲς δὲ, ἐλπίζει ἄφαρ ἐξαλαπάξειν, εἰσὶ δὲ χεῖρες καὶ ἡμῖν ὥστε ἀμύνειν. ἢ εἰσὶ καὶ ἡμῖν χεῖρες ὥστε ἄφαρ ἀμύνειν.

817. σοὶ δʼ αὐτῷ φημὶ] οὐ προμαντεύεται, ἀλλὰ στοχάζεται· ἤκουσε γὰρ καὶ Ἀχιλλέως “ἀμφὶ δέ τοι τἠμῇ κλισίῃ Ἕκτορα καὶ μεμαῶτα μάχης σχήσεσθαι ὀίω” (Il. 9, 645)· ὅθεν καὶ τὸ περισσὸν ὑποφαίνει.

824. ἁμαρτοεπές] τῶν βελτίστων λόγων ἁμαρτάνων. ἐπιλέλησται δὲ τοῦ “ἐπεί τοι δῶκε θεὸς μέγεθός τε βίην τε καὶ πινυτήν” (Il.7,288).

βουγάῖε] τὴν γῆν ἐργαζόμενε βοῦ, διὰ τὸ δυσκίνητον καὶ μὴ δρομικὸν, ὡς Ἀχιλλεὺς, καὶ μέγα τοῦ σώματος. ἢ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι γαίων. βουκαῖος δὲ ὁ ἀγροῖκος, ὡς Νίκανδρος “βουκαῖός τʼ ἀλέγοι καὶ ὀροιτύπος.”

*Πορφυρίου. τὸ βουγάῖον ἀκουστέον διὰ τὸ ὑπερμεγέθη ἔχειν βοείαν ἀσπίδα, ὡς εἰ ἔλεγεν ὁ γαίων ἐπὶ τῇ ἀσπίδι, ὡς κύδεῖ γαίων. ἐνὶ δὲ τοῦ Ἴρου “νῦν μὲν μήτʼ εἴης βουγάῖs μήτε γένοιο” (Od. 18, 78) χαριεντιζομένου ἀκουστέον διὰ τὸ μέγεθος, ὡς ὑπερμεγέθη ἂν ἔχοντος ἀσπίδα. λέγει δὲ μὴ εἴης μέγας μηδὲ γένοιο μέγας, ᾧ ὅμοιον τὸ “ἦ μάλα Ἶρος ἄῖροςʼ (ib. 72) “ἀπαγγέλλων ὅτε πού τις ἀνώγοι” (ib. 7). τούτῳ ὅμοιον τὸ “οὕτω γάρ κεν δή μοι ἐῦκλείη τʼ ἀρετή τε εἴη ἐπʼ ἀνθρώπους ἅμα τʼ αὐτίκα καὶ μετέπειτα” (Od. 14, 402)· ταὐτὸ τῷ εἴη καὶ γένοιτο.

825. αἱ γάρ] τέσσαρα εὔχεται, καὶ παῖς Διὸς εἶναι, καὶ ὡς θεὸς ἀεὶ, καὶ ἐξ Ἥρας, καὶ ἴσος Ἀθηνᾷ καὶ Ἀπόλλωνι.

830. μακρόν] τὸ μέγα, ἢ τὸ κατὰ βάθος ἐρχόμενον. λειριόεντα δὲ εὐτραφῆ καὶ ἀνθηρόν. χρόα δὲ λέγει τὴν ἕως ὀστῶν σάρκωσιν.

831. σημειωτέον τὸ ἔπος· ὁ γὰρ περὶ λύμης σώματος ἀπειλῶν περὶ σῶμα αἰκισθήσεται.

835. ἐπίαχον] δηλονότι ἀνθιστάμενοι, ὥστε ἐκ τῆς ἑκατέρων βοῆς μέγαν τινὰ ἦχον γενέσθαι.

837. ἵκετ’ αἰθέρα καὶ Διὸς αὐγάς] ἐν τάχει τὸ μέγεθος τῆς βοῆς ἐσήμανεν εἰς ὅσον ἤρθη· Διὸς γὰρ αὐγὰς λέγει τὸν οὐρανόν· τὸ δὲ μέγιστον ἔξαλμα οὐρανός ἐστι καὶ γῆ.

1. Νέστορα δʼ οὐκ ἔλαθεν ἰαχή] καθελὼν τὸ τεῖχος ὁ ποιητὴς, καὶ τοὺς Τρῶας εἰσαγαγὼν, καὶ ἀναλώσας τὰ πολλὰ περιπτώματα καὶ τὰς ἐνεργείας τῶν λόγων, τὴν ἐπὶ ταῖς ναυσὶ μάχην ὑπερτίθεται διὰ Νέστορος καὶ τῆς τοῦ Διὸς κοιμήσεως, καὶ δείκνυσιν ὡς ἄκων ἐλιμπάνετο Νέστωρ τῆς μάχης συνὼν Μαχάονι διὰ τὸ αὐτὸν αἴτιον εἶναι τῆς τῶν ἄλλων σωτηρίας. ἀπάγει οὖν ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ὁμοειδοῦς, [*](7. *Πορφυρίου] om. 26. ἔξαλμα] Conf. Apollon. de adverb. p. 624, 7.)

ἰαχή] τὸ ἰδίωμα, φησὶ, τῆς βοῆς οὐκ ἔλαθεν αὐτὸν ὡς πάλαι πολέμων εὗ εἰδότα. τὸ δὲ λανθάνειν δηλοῖ καὶ τὸ ἀκούειν μὲν, ἐθελον- τὴν δὲ παραιτεῖσθαί τι.

πίνοντά περ ἔμπης] ἀκολάστως, φασὶ, καὶ ὡς μέθυσος πίνει. τάχα οὖν τὸν κυκεῶνα πίνειν φησὶν, ὃς εἶχε καὶ οἶνον. τινὲς δὲ στίζουσιν εἰς τὸ ἰαχὴ, καὶ τὸ ἑξῆς οὕτως, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν Ἀσκληπιάδην πίνοντα ἔφη. ὁ δὲ Ἀρίσταρχος ἀντὶ τοῦ ὁμοίως τῷ Μαχάονι, ὡς τὸ “σὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔμπης” (Od. 5, 205). παρών τε καὶ ἀπών. τόν τε πέρ πλεονάζειν, ὡς τὸ “ἔφυγόν περ αἰπὺν ὄλεθρον” (Od. 17, 47).

2. ἡ πρός πρὸς τὸ Ἀσκληπιάδην. Ξάνθης δὲ καὶ Ἀσκληπιοῦ υίὸς ὁ Μαχάων.

3. * τὸ ἔσται τοῦ γενήσεται διαφέρει· τὸ μὲν γὰρ ἐπὶ τοῦ ὑπάρχοντος, ὡς “ἔσται γέρων,” τὸ δὲ ἐπὶ τοῦ μὴ ὄντος, ὡς τὸ “γενήσεται παῖς.”

4. θαλερῶν] ἀπὸ τῶν νέων ἔτι καὶ θαλλόντων φυτῶν παρείληπται ἡ μεταφορά. λείπει δὲ τῷ λόγῳ τὸ ἔστιν.

5. ἀντὶ τοῦ πῖθι, ὡς τὸ “διεφαίνετο χῶρος πιπτόντων” (Il. 10, 199) ἀντὶ τοῦ πεσόντων. ὡς ἐπιπολαίας δὲ οὔσης τῆς πληγῆς, ἅμα δὲ καὶ ὡς ἰατρὸς ὢν καταφρονεῖ τῆς διαίτης καὶ πρὸς τὸ ποτὸν ἀδιαφορεῖ.

6. εἰσόκε θερμὰ λοετρά] προανακτησάμενος αὐτὸν τῷ κυκεῶνι, τότε λούει, ἀλλʼ οὐκ εὐθέως, ἵνα μὴ ἀτονῶν γένηται ἀτονώτερος, οὐ τὰ θερμὰ δὲ θερμήνῃ, ἀλλὰ θερμήνῃ ἅ ἐστι θερμαντικὰ μετὰ τὸ θερμανθῆναι.

7. βρότος μὲν ὁ ἐξ αἵματος ῥύπος, βρωτὸν δὲ τὸ ἐσθιόμενον, καὶ βροτὸς ὁ φθειρόμενος ἄνθρωπος. ἀναστρεπτέον δὲ τὴν πρόθεσιν πρὸς τὸ λούσῃ.