Scholia in Iliadem

197. γέρων] ἐπιτείνει τὴν φειδωλίαν· τοὐναντίον γὰρ ἔδει. τὸ φιλότιμον δὲ τῶν νέων ἐπέχουσιν οἱ γονεῖς ὡς γέροντες· ὁ δὲ καὶ τοῦ γέροντος ἐναντίως μικρολογώτερος ὤφθη.

203. ἄδδην] Νικίας δὲ διὰ δύο γράφει δδ διὰ τὸ μέτρον, ὁμοίως τῷ “κύον ἀδδεές (Ιl. 21, 481). καὶ ψιλοῖ. ὁ δὲ Ἀρίσταρχος δ᾿ ἑνὸς δ καὶ βραχέως καὶ δασέως τὸ γὰρ ᾱ πρὸ τοῦ δ δεκτικὸν μὲν ψιλοῦται, ἀδολέσχης ἀδρανής, μὴ οὕτως δὲ ἔχον δασύνεται “ἅδε δ᾿ Ἕκτορι” (Ιl. 12, 80) “ἅδος τέ μιν ἵκετο θυμόν” (Ιl. 11, 88). καὶ τὸ Ἄδωνις δέ τινες δασύνουσι παρὰ τὸ ἥδω.

206. ἤδη γὰρ δοιοῖσιν] ὡς πρὸς φίλον ὁμιλῶν ἐξέλκεται ὑπὸ μεγαλαυχίας καὶ τὰ ἑαυτοῦ ὁμολογεῖν ἀπόρρητα.

208. ἀτρεκὲς αἷμ᾿ ἔσσευα] ἀντὶ τοῦ ἀτρεκέως εἶδον αὐτὸ, οὐκ ἠπάτημαι. διαστολὴ δὲ εἰς τὸ βαλών.

211. μετὰ τὸ Τρώεσσιν ἀναπαύσασθαι δεῖ· ἡγούμην τῶν Τρώων χάριν φέρων τῷ Ἕκτορι. τὸ δὲ Τρώεσσιν καθολικῶς, ὡς τὸ “Τρώων δ᾿ οἰώθη καὶ Ἀχαιῶν” (Ιl. 6, 1), καὶ τοῖς ὑφ᾿ Ἕκτορος τεταγ- μένοις, ὡς τὸ “Τρωσὶ μὲν ἡγεμόνευε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ” [*](21. * Νικίας] νεικίας 23. * βραχέως—δασέως] βραχέος—δασέος 34. *Τρωσὶ] τρώων)

216. διακλάσσας] διὰ τῆς διπλασιάσεως τοῦ σ τὸν ἀπὸ τῆς συντριβῆς τῶν κεράτων γινόμενον ἦχον ἐμιμήσατο.

ἀνεμώλια] ἀνέμοις ἀπολέσθαι ὀφείλοντα, οἷον ἀλλαχοῦ (Od. 1, 241) φησὶν “ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο,” τουτέστι θύελλαι, ἄνεμοι νιφώ- δεις.

219. νώ] ἐπὶ τῷδε τῷ ἀνδρί· ἐνταῦθα δὲ μόνον κέχρηται τῷ νω καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ ἅπαξ.

222. Τρώϊοι] τοῦτο κοινὸν, εἰ μὴ τοὺς ἀπὸ Τρωὸς λάβοιμεν. Τμώϊοι] ἢ οἱ τῷ Τρωὶ κεχαρισμένοι ἀντὶ τῆς ἁρπαγῆς Γανυ- μήδους.

223. συνέτεμε τὸ ἐγκώμιον πρὸς εἰδότα λέγων. Διομήδης δὲ (263) ἐξέτεινεν, ὅπως μὴ καταφρονήσῃ ὁ Σθένελος.

224. τὼ καὶ νῶῖ] πιθανῶς ἀλαζονευόμενος ἐπ᾿ αὐτοῖς στέρεται αὐτῶν, καὶ πρὸ πείρας φυγὴν προσδοκᾷ. Διομήδης δὲ τοὐναντίον.

226. * σιγαλόεντα] τὰ εὐδιάσειστα, ἢ λαμπρὰ καὶ ποικίλα καὶ θαυμαστὰ τῇ κατασκευῇ καὶ σιωπὴν ἐκ τοῦ θαύματος ἐντιθέντα, οἱονεὶ σιγηλόεντά τινα ὄντα.

227. δέξαι] ἀπὸ τοῦ ἡνιόχου.

Ζηνόδοτος ἐπιβήσομαι· φησὶ γοῦν “εἰς ἅρματα ποικίλα βάντες” (239). ἐὰν δὲ γραφῇ ἀποβήσομαι, ἀντὶ τοῦ ἐκστήσομαι τῆς ἐπι- μελείας αὐτῶν.

231. ὡς ἄπειρος προφασίζεται, ἐπεί τοι Κεβριόνου ἀποθανόντος” ἄλλον Ἕκτωρ δίδωσιν ἡνίοχον, καὶ Διομήδης σὺν αὐτοῖς ἀγωνίζεται, καὶ Μενέλαος Αἴθῃ τῇ Ἀγαμέμνονος ἵππῳ.

233. *ματήσετον] μάταιόν τι πράξωσιν.

οὐδὲ περὶ αὐτῶν χρηστόν τι μαντεύεται. Δημοσθένης δέ φησι “δεῖ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας ἐγχειρεῖν μὲν ἅπασιν ἀεὶ τοῖς καλοῖς, [*](1. οἳ δέ—Τρῶες] om. 13. *λάβοιμεν] λάβωμεν 4. * ὡς τὸ—εὗ] om. 21. *θαύματος ἐντιθέντα] θαυμα- 9. *νιφώδεις] νειφώδεις στῶς ἐντιθέμενα)

241. τοὺς δὲ ἴδε Σθένελος] ὡς ἀπὸ τοῦ δίφρου ὑψηλότερος ὢν ἐθεᾶτο. ἢ ὡς ἀσχολουμένου Διομήδους περὶ τοὺς πολεμίους.

242. αἶψα] ἐπείγει γὰρ τοὺς λόγους ὁ καιρός.

245. ἀπέλεθρον] ἀντὶ τοῦ ἄμετρον, πολλήν· τὸ γὰρ πλέθρον μέτρον ἐστὶ γῆς, ἔχον πήχεις ξς΄ δίμοιρον.

ὁ μέν] ἀντὶ τοῦ τούτων ὁ μέν, ὁ δέ ὡς τὸ “ἐξ ὁμόθεν πεφυῶτε, ὁ μὲν φυλίης, ὁ δ᾿ ἐλαίης” (Od. 5, 477). στιγμὴ δὲ εἰς τὸ ἔχοντας· ἀπέλεθρον δὲ λέγει τὴν ἀνάριθμον. τὸ δὲ πέλεθρον ἔχει πήχεις ξς΄ καὶ δίμοιρον.

246. υἱὸς δ᾿ αὖτε Λυκάονος] οὐκ ἀκαίρως γενεαλογεῖ· συνίστησι γὰρ ἐκ προγόνων αὐτοὺς, οὐκ εὐχερῆ τὴν πρὸς τούτους μάχην δεικνύς. καὶ ἐπὶ μὲν τοῦ πατρὸς εὔχεται, ἐπὶ δὲ τῆς μητρὸς ἐστίν, ὡς τὸ “μήτηρ μέν τέ μέ φησιν” (Od. 1, 215).

249. ἐφ᾿ ἵππων] ἀντὶ τοῦ εἰς ἵππους, ὥσπερ ἐπὶ Ἀθηνῶν πλεῖν φαμὲν, καὶ “πέτανται ἐπ᾿ ὠκεανοῖο ῥοάων” (Il. 3, 5).

οὐκ ἀναχωρεῖν αὐτῷ τῆς μάχης ἐπὶ τῶν ἵππων κελεύει, ἀλλ᾿ ἀναβῆναι ἐπὶ τὸ ἅρμα καὶ μὴ πεζὸν πρὸς ἱππέας ἀγωνίζεσθαι· ἐπικίνδυνον γάρ.

252. ὡς γενναῖος καὶ τὴν ἐπὶ τὸ ἅρμα ἀνάβασιν φυγὴν ὁρίζει, καὶ τὸ μετακινῆσαί τι τῆς στάσεως ἐν οἵᾳ κατελήφθη. ἠθικὸν δὲ τὸ σέ, καὶ τῶν πάνυ φίλων. ἠθικὸν δὲ καὶ τὸ ὀΐω.