Scholia in Iliadem

476. μῆλα ὁ ποιητὴς τὰ πρόβατα καὶ τὰς αἶγας, Ἡρόδοτος δὲ τὰ τετράποδα πάντα.

477. οὐδὲ τοκεῦσι] διδάσκει μὴ καραδοκεῖν τὴν ἀπὸ τῶν παίδων γηροκομίαν τοὺς τοκεῖς διὰ τὸ ἄδηλον.

480. πρῶτον] ἐν τοῖς προμάχοις δηλονότι πρῶτον.

482. ὁ δʼ ἐν κονίῃσι] καίριος ὁ τόπος· διελθὸν γὰρ τὸν πνεύμονα περὶ τὸν ὦμον ἀνέσχεν.

αἴγειρος ὥς] ποιητικὴ ἡ ἀναστροφὴ, οὐ μετρική.

483. μέχρι τούτου τὰ τῆς ὁμοιώσεως· τὰ δὲ λοιπὰ ἐναβρυνό- μενός φησι καὶ διώκων τὴν ἡδονήν.

484. ὄζοι ἐπʼ ἀκροτάτῃ πεφύασιν] τὰ γὰρ ἄοζα ἕτοιμα πρὸς κάμψιν. παρυδατίῳ δὲ φυτῷ εἴκασε τὸν παρὰ ποταμὸν γεγενημένον.

487. παράκειται τῷ ποταμῷ διὰ τὸ ὑπʼ αὐτοῦ ἐαγῆναι, ὡς τὸ [*](10. ἀσκόπως] ἀπερισκέπτως ut p. 21. * δὲ] om. 216, 8. 31. *ἄοζα] ὄζα 19. *ἐνὶ τί] ἑτεὶ 31. *ἄοζα] ὅζα)

491. *Πορφυρίου. ἀδύνατόν φασιν εἶναι ἐπὶ τὸν Αἴαντα τὸ βέλος πεμφθὲν εἰς Ἰθακήσιον ἐλθεῖν· οἱ γὰρ Ἰθακήσιοι πόρρω τεταγμένοι εἰσὶ, καὶ οὐ κατὰ τοὺς Σαλαμινίους καὶ Λοκρούς. λύεται δὲ ἐκ τῆς λέξεως· ὁ γὰρ ἑταῖρος οὐ πάντως πολίτης, ἀλλὰ καὶ φίλος καὶ συμπράττων. οὕτω καὶ Πάτροκλος Ἀχιλλέως οὐ πολίτης, ἀλλʼ ἑταῖρος.

πῶς ἑταῖρον αὐτόν φησιν Ὀδυσσέως, μὴ στρατευομένων Ἰθακη- σίων πλησίον Σαλαμινίων; ἑταῖρον οὖν νῦν οὐ τὸν πολίτην, ἀλλὰ τὸν συνεργόν φησιν· τί γὰρ ἄτοπον εἰ Σαλαμίνιος ὢν ἑταῖρός ἐστιν Ὀδυσσεῖ; οἱ δὲ, ὅτι συγκέχυται ἡ μάχη. ἢ ὅτι ὁ Αἴας πάσας ἐπῄεί τὰς τάξεις βοηθῶν. καὶ που γὰρ καὶ Ὀδυσσεῖ βοηθεῖ, ὡς δηλοῖ ἡ πεδιὰς μάχη (Il. 11, 472). καὶ Μενεσθεῖ βοηθεῖ ἐν τῇ τειχομαχίᾳ (Il. 12, 370)· καὶ Μενέλαος αὐτὸν ἐπὶ Πατρόκλου προσκαλεῖται (Il. 17, 120).

492. βουβῶνα] ἐμπεφύκασι τοῖς βουβῶσι μεγάλαι ἀρτηρίαι καὶ φλέβες αἱμορραγίας ποιοῦσαι, αἳ βοηθούμεναι μὲν ἐπικίνδυνοι, ἀμε- λούμεναι δὲ θανατώδεις εἰσίν.

493. νεκρὸς δέ οἱ ἔκπεσε χειρός] ὡς ἐκεῖ “μινυνθάδιος δέ οἱ γένεθʼ ὁρμή” (466). περὶ ὃ δὲ μάλιστα ἐσπούδαζον, τούτου αὐτοὺς ὁ ποιητὴς στερῶν μᾶλλον κολάζει.

496. ἐγγὺς ἐών] ἐγγὺς τοῦ Λεύκου, καὶ τούτου ὑπερασπίζων.

497. παπτήνας] οἰκεῖον τὸ προνοητικὸν τῷ Ὀδυσσεῖ· οὐ γὰρ ὡς Ἐλεφήνωρ· οὗτος γὰρ περιεσκόπει μὴ γυμνόν τι εἴη τοῦ σώματος. κεκάδοντο δὲ διὰ τὴν τοῦ δόρατος ὁρμὴν, οἱ μὲν ἔνθεν, οἱ δὲ ἐκεῖθεν διαχωρισθέντες.

499. Δημοκόωντα] πρῶτος οὗτος Πριαμιδῶν ἀναιρεῖται.

500. Ἀβυδόθεν] τῆς Ἑλλησποντίδος Ἀβύδου μέμνηται· τὰς γὰρ πλησίον τῆς Τροίας πόλεις ἀσφαλεστέρας ἔδει εἶναι ὡς τῶν ἐπιτηδείων χορηγούς· διὸ οὐ πεπόρθηνται ὑπὸ Ἀχιλλέως. τὸ δὲ παῤ ἵππων ἀντὶ τοῦ ἐκ τῶν ἵππων, ὡς ἐκεῖ ὄντων τῶν ἱπποστασίων Πριάμου· οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ ἐφʼ ἵππων.

502. κόρσην] τὸν κρόταφον λέγει· ἐπίκορσα γάρ φασιν Ἀττικοὶ τὰ ὑπεράνω τῶν γνάθων. ὡς οὖν ἕλος ἔλαφος, οὕτω κόρση κόρταφος κρόταφος.

505. χώρησαν δ᾿] πῶς νικῶσιν Ἕλληνες, οὓς ὁ Ζεὺς θέλει ἡττᾶσθαι; ἐροῦμεν ὅτι Ζεὺς ἐᾷ Τρῶας ποινὰς τῶν πλημμελη- μάτων τίνειν· ἢ ὅτι δἰ ἀμφοτέρων τὴν τῶν Ἑλλήνων δύναμιν, ἵνα καὶ συμμαχῶν Τρωσὶν ἐπιδείξηται τὴν χάριν, εἴ γε ὃν ἔτρεψε μόνος Αἴας, οὗτος ἅμα Διὶ τοὺς πάντας Ἕλληνας διώκει.

506. νεκρούς] τοὺς ἰδίους. φιλάλληλοι γὰρ, καὶ ὑπὲρ Ἐλεφή- νορος πόλεμος γίνεται, καὶ νῦν ὑπὲρ Λεύκου.

507. νεμέσησε δʼ Ἀπόλλων] φθονεῖ μὲν τῇ τῶν Ἀχαιῶν εὐπρα- γίᾳ, συνάχθεται δὲ τῇ τῶν Τρώων δυσπραγίᾳ. καλῶς δὲ πρῶτοι βοηθοῦνται, ἵνα καὶ Ἀθηνᾶ τούτοις εὐκόλως παραστῇ.

508. *Περγάμου ἐκκατιδών] τῆς ἀκροπόλεως. ἰστέον δὲ ὅτι οἱ παλαιοὶ ἔκτιζον τὰς ἀκροπόλεις ἐν τοῖς ὑψηλοῖς τόποις διὰ τὸ ἐκεῖ προσφεύγειν ἀπὸ τῶν κοιλοτέρων τόπων τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν τοῖς κατακλυσμοῖς.

510. οὔ σφι λίθος χρὼς οὐδὲ σίδηρος] καὶ Ἀγησίλαος μαχόμενος ὑπεμίμνησκεν ὅτι πρὸς ἀνθρώπους καὶ τρωτοὺς ἡ μάχη· ὑπερβολὴ δὲ δέους, εἴ γε τοιούτους ὑπειλήφασι τοὺς πολεμίους.