Scholia in Iliadem

1. δέμας πυρός πυρὸς τρόπον. τὸ δὲ ἔμπυρον τῆς μάχης βούλεται δηλῶσαι.

3. προπάροιθε νῦν ἐπὶ τόπου· καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ “κὰδ δʼ ἔβαλε προπάροιθε νεώς” (9, 482). τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ χρόνου· “σεῖο δʼ Ἀχιλλεῦ οὔτις ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτατος” (Od. 11, 482).

ὀρθοκραιράων τῶν τὰς κεφαλὰς ὀρθὰς ἐχουσῶν· κραίραν γὰρ λέγουσι τὴν κεφαλὴν, καὶ οἱ Ἀττικοὶ τὸ τῆς κεφαλῆς ἥμισυ ἡμίκραιραν. λέγει δὲ διὰ τὸ τὰς πρῴρας καὶ πρύμνας ἀνατετάσθαι, ἐκ μεταφορᾶς τῶν βοῶν.

κατὰ πρύμναν καὶ πρῴραν ἀνατεταμένων, ὀρθοκεφάλων· κραῖρα γὰρ ἡ κεφαλή.

4. τὰ φρονέοντʼ οἱ περὶ τῶν φίλων ἀγωνιῶντες ἐν τοῖς κινδύνοις δυσέλπιδές εἰσιν. ἔστι δὲ τῶν ἐν ἀτυχίᾳ προληπτικὸς ὁ νοῦς.

5. ὀχθήσας ἥτοι λυπηθεὶς, ἀπὸ τοῦ ἄχθους, ὅ ἐστι βάρους· λέγοιμεν δʼ ἂν καὶ βαρυνθείς. ἢ τὸ ὀχθήσας ἀπὸ τοῦ ὄχθου ὠνόμασται, ὄχθοι δὲ τὰ ὑψηλά· οἷον ἐπαρθεὶς τῷ θυμῷ.

7. νηυσὶν ἔπι κλονέονται ἀναστρεπτέον τὴν πρόθεσιν, ὁμοίως καὶ ἐπὶ τοῦ “νηυσὶν ἔπι προέηκα” (439). ἡ διπλῆ δὲ, ὅτι λείπει ἡ διά, φεύγοντες διὰ τοῦ πεδίου.

10, 11. Μυρμιδόνων τὸν ἄριστον —χτρσὶν ὕπο Τρώων ἐν τῇ Ῥιανοῦ οὐκ ἤσαν οἱ β', ἴσως ἐπεὶ οὐκ ἦν Μυρμιδὼν ὁ Πάτροκλος· Λοκρὸς γὰρ ἦν ἐξ Ὀποῦντος. δεῖν δέ φησιν ὁ Ἀρίσταρχος οὕτως αὐτὸ παραδέχεσθαι, τὸν μετὰ τὸν ἄριστον τῶν Μυρμιδόνων. καὶ κατά τινας δὲ τῶν μεθʼ Ὅμηρον Ἄκτωρ ὁ πατὴρ τοῦ Μενοιτίου λέγεται λαβεῖν Αἴγιναν, ἐκ ταύτης δὲ γενέσθαι Μενοίτιον καὶ οἰκῆσαι ἐν Ὀποῦντι· οὕτως οὖν γίνεται τὸ ἀνέκαθεν Μυρμιδὼν ὁ Πάτροκλος. δύναται δὲ καὶ ἑτέρως Μυρμιδὼν ὁ Πάτροκλος λέγεσθαι διὰ τὸ μετὰ τὸν Ἀχιλλέα ἡγήσασθαι τῶν Μυρμιδόνων. πῶς δὲ, φασὶ, τοῦτο πεπυσμένος παρὰ τῆς μητρὸς ἔπεμπε τὸν Πάτροκλον εἰς τὸν πόλεμον; ὅτι, φαίη τις ἂν, οὔτε τοὔνομα σαφῶς εἶπεν οὔτε τὸν χρόνον, παρά τε τὸν καιρὸν λήθη γίνεται τῶν τοιούτων· ὅταν δὲ ἀποβῇ, μιμνήσκονται.

ἄλλως. χαρίεν τούτῳ τῷ τρόπῳ προειπεῖν τὴν Θέτιν· οὐ γὰρ ἐβούλετο τὸ μέλλον ἐπιτελεσθῆναι πάντως ἐκ πολλοῦ προειποῦσα λυπεῖν τὸν υἱόν. ἐπίτηδες δὲ εἰπεῖν τὸ Μυρμιδόνων τὸν ἄριστον, ἵνα μὴ φανερῶς εἴπῃ τὸν Πάτροκλον.

Μυρμιδόνων τὸν ἄριστον ἡ διπλῆ πρὸς τὸ ἀμφίβολον, πῶς Μυρμιδόνων ἄριστον λέγει τὸν Πάτροκλον Λοκρὸν ὄντα.

11. *χερσὶν ὕπο Τρώων ἀντὶ τοῦ ὑπὸ τῶν χειρῶν τῶν Τρώων.

12. ἦ μάλα δὴ τέθνηκε μάλιστα τῇ διανοίᾳ κατείληφεν ὅτι τέθνηκεν· ἐκ τοῦ βίου δὲ τὸ πάθος εἵλκυσε· δεινοὶ γὰρ ἀεὶ τὸ χεῖρον εἰκάζειν οἱ στέργοντες.

13. *σχέτλιος τάλας ἢ τλήμων ἐνταῦθα.

14. ἂψ ἐπὶ νῆας ἴμεν οὕτως ἡ Ἀριστάρχου. ἐν ἐνίαις δὲ φαύλως νῆας ἔπʼ ἂψ ἰέναι.

*Ἀρίσταρχος ἂψ ἐπὶ νῆας ἴμεν.

17. δάκρυα θερμὰ χέων ἵνα πλησίον γένηται τῆς ὑπονοίας Ἀχιλλεὺς, καὶ μὴ περιμείνῃ τὴν ἀγγελίαν.

18. ὤ μοι δεξιῶς πάνυ ὁ Ἀντίλοχος οὔτε τὸν τελευτήσαντα κατοικτίζεται οὔτε τὸν Ἀχιλλέα, εἰς ἑαυτὸν δὲ τὴν συμφορὰν ἐπενεγκὼν ηὔξησε τὸ πάθος.

20. κεῖται Πάτροκλος προδοὺς ἴχνη τῆς συμφορᾶς τῷ δακρύῳ καὶ τῇ προφωνήσει οὕτως ἐπὶ τὴν διήγησιν ἔρχεται· αἰφνίδιον γὰρ προσπεσόντα τὰ δεινὰ τοῖς ἀκούουσιν ἐξίστησιν.

21. ἀτὰρ τά γε τεύχεʼ ἔχει δεδήλωκε μετὰ συντομίας τὸ γεγενημένον πρᾶγμα, ἀναγκαίως δὲ καὶ τὸ συμβὰν τῷ ἥρωϊ εὐσχημόνως ἀπήγγειλεν· οὐ γὰρ ἔφη, σκυλεύσας τὰ ὅπλα ἔχει, ἀλλὰ μόνον ἐσήμανεν.

22. τὸν δʼ ἄχεος νεφέλη ἐκάλυψε Πλάτων ἐν τρίτῳ πολιτείας κατηγορεῖ τῶν ὀδυρομένων, λέγων ὑπὲρ τῶν τεθνεώτων μὴ δεῖν τοῦτο ποιεῖν ὡς δεινόν τι πεπονθότων. Ζωΐλος δέ φησιν ἄτοπον νῦν εἰδέναι τὸν Ἀχιλλέα· προειδέναι τε γὰρ ἐχρῆν ὅτι κοινοὶ οἱ πολεμικοὶ κίνδυνοι, τόν τε θάνατον οὐκ ἐχρῆν δεινὸν ὑπολαμβάνειν, τό τε οὕτως ὑπερπενθεῖν γυναικῶδες. οὕτως οὔτʼ ἂν βάρβαρος τιτθὴ ἐποίησεν. καίτοι Ἑκάβης ἐπὶ τῷ συρμῷ Ἕκτορος οὐδὲν τοιοῦτόν ἐστιν. Ζηνόδωρος δὲ ἀπολογεῖται λέγων ὅτι διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῶν πεπραγμένων θρηνεῖ. καὶ ἄλλως συνήθη ταῦτα τῷ βίῳ· “τοῦτό νυ καὶ γέρας οἶον ἰϊζυροῖσι βροτοῖσι, κείρασθαί τε κόμην βαλέειν τʼ ἀπὸ δάκρυ παρειῶν” (Od. 4, 197).

ἄλλως. εἰ γὰρ Ἀντίλοχον ἥττονα φίλον καταλαμβάνει πένθος ἀκούσαντα, τί πείσεται Ἀχιλεύς μεῖζον δὲ τὸ πάθος ἔδειξε δακρύσας.

23. *κόνιν ὅτι τὴν ἀπὸ πυρὸς τέφραν κόνιν λέγει· διὸ καὶ αἰθαλόεσσαν αὐτὴν λέγει.

26. εγαλωστί Ἀνακρέων ἱρωστί, Φερεκράτης ταχεωστί ἀντὶ τοῦ ταχέως.

28. * περιπαθῶς ἀναπεφώνηται τὸ ὄνομα τοῦ Πατρόκλον.

*δμωαὶ δʼ ἃς Ἀχιλεὺς ληΐσσατο ἃς ἐκ λαφυραγωγίας ἐκτήσατο.

33. ὁ δʼ ἔστενε κυδάλιμον κῆρ τοῦτο διὰ μέσου. τὸ γὰρ ἑξῆς “χεῖρας ἔχων Ἀχιλῆος· δείδιε γάρ.”

34. *ἀποτμήξειε οὕτως Ζηυόδοτος. Ἀρίσταρχος ἀπαμήσειε. δείδιε γὰρ μὴ λαιμόν ὅτι ἀμφίβολον, μὴ τὸν ἑαυτοῦ λαιμὸν ὁ Ἀχιλλεὺς, ἢ τὸν Ἀντιλόχου.