Scholia in Iliadem

423. *οὕτως διὰ τοῦ ε αἱ Ἀριστάρχου, οὐ διὰ τοῦ α στενάχοντα ἐπὶ τοῦ νεκροῦ (γελοῖον γὰρ), ἀλλʼ ἐπὶ τῶν βασταζόντων. ὅτι Ζηνόδοτος γράφει στενάχοντα, ἑνικῶς.

426. ὅτι ἐκ παρεπομένου τὸ ἀπολέσθαι· οἱ γὰρ ἐν πολέμῳ πίπτοντες ψόφον ἀποτελοῦσι τοῖς ὅπλοις. ἡ δὲ ἀναφορὰ πρὸς τοὺς γλωσσογράφους· οὗτοι γὰρ ἓν ἀνθʼ ἑνὸς ἐδέξαντο δεδουπότος ἀντὶ τοῦ τεθνηκότος (Π. 23, 679).

427. ἔνθʼ Αἰσυήταο τὸ ἑξῆς, ἔνθʼ Αἰσυήταο υἱὸν ἥρωα, Ἀλκάθοον ὑπʼ Ἰδομενῆῖ Ποσειδάων ἐδάμασσε· τὰ δὲ λοιπὰ διὰ μέσου. ἐπεὶ δὲ πολὺ διέστη τὸ ἑξῆς, εἰκότως ἀνείληφε τοῦ πράγματος τὴν ἀρχὴν σχεδὸν ταῖς αὐταῖς φωναῖς· τὸ μὲν γὰρ τότε ἀντὶ τοῦ ἄνω [*](11. βιοθανάτοῦστασ, quo duplex 23. στενάχοντα Vill.] om. indicatur scriptura, βιοθανατοῦντας 28. ἐν addidit Bekkerus. et βιοθανάτους.) [*](20. οὕτως Cobetus] ὅτι) [*](33. ταῖς addidit Friedl.)

439. ῥῆξεν δέ οἱ ἀμφὶ χιτῶνα ὅτι σαφῶς τὸν θώρακα χιτῶνα. χαλκοῦν.

441. τὸ αὖον δασυντέον· σημαίνει δὲ τὸ ξηρόν. θέλει δὲ σημᾶναι τὸν ὥσπερ ἤδη νεκρούμενον.

443. οὐρίαχον τὸν σαυρωτῆρα τοῦ δόρατος, τουτέστι τὸ ὄπισθεν μέρος, ὃν καὶ γρόσφον καὶ στόρθυγγά φασιν.

πελέμιζεν οὕτως διὰ τοῦ ξ Ἀρίσταρχος καὶ Ἀριστοφάνης. ἄλλοι δὲ πελέμιξεν διὰ τοῦ ξ.

444. *ἀντὶ τοῦ ὥρμα ὁ σίδηρος πρόσω χωρῆσαι.

446. *ἦ ἄρα ἄρα ἀξίως καὶ δεόντως δοκοῦμέν σοι αὐχεῖν, τρεῖς ἀνθʼ ἑνὸς πεφονευκότες;

*οὕτως Ἀρίσταρχος δή τι ἐΐσκομεν, χωρὶς του σ.

447. * οὕτως Ἀρίσταρχος διὰ τοῦ. Ζηνόδοτος διὰ τοῦ ᾶ.

448. * ἐναντίον γράφεται καὶ ἐναντίος.

449. *Ἀρίσταρχος χυρὶς τοῦ σ ἴδῃ.

450. Κρήτῃ ἐπίουρον τοῦτο τριχῶς ἀνεγνώσθη. Ζηνόδοτος γὰρ ὡς ἐπίκουρον, ἐκδεχόμενος βασιλέα καὶ φύλακα. καὶ Ἀρίσταρχος δὲ οὕτως, ἐκδεχόμενος τὸν φύλακα. μέμνηται δὲ καὶ ὁ Δίδυμος τῆς ἀποδόσεως καὶ Τρύφων. ἐκεῖνο δὲ προστίθησιν ὁ Τρύφων, ὅτι ὁ ἐπίουρος, ὡς ἐπίσκοπος, οὐ πάντως ἔχει ἐγκείμενον τὸν οὐρόν τὸν φύλακα κατὰ ταύτην τὴν ἀπόδοσιν· τί γὰρ κεκώλυκε παρὰ τὸ ὁρῶ εἶναι ἐπίορον καὶ ἐπίουρον τὸν ἐπιορῶντα, ἐψιλῶσθαι δὲ διὰ τὴν ἐπένθεσιν τοῦ ῦ; καὶ ἡμεῖς δὲ συγκατατιθέμεθα τούτοις. εἰσὶ δὲ οἳ ἀνέστρεψαν τὴν πρόθεσιν, Κρήτῃ ἔπι. ὁ δὲ Ἀσκαλωνίτης παρέλκειν ἡγεῖται τὴν ἐπί· διὸ καὶ τὸν τόνον φυλάσσει τῆς προθέσεως, ὁμοίως τῷ “βοῶν ἐπιβουκόλος ἀνήρ” (Od. 3, 422).

452. Δευκαλίων ἔμʼ ἔτικτε ὀρθοτονητέον. τὴν ἀντωνυμίαν· ἔστι γὰρ ἀντιδιαστολή.

456. * Ἀρίσταρχος τινα. ἄλλοι δὲ εἴ τινα.

ἑταρίσσαιτο ὅτι ἀντὶ τοῦ συνεργὸν λάβοι. πρὸς τὸ “ἵκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον ἐσθλὸν ἑταῖρον” (Od. 11, 7).

459. βῆναι ἐπʼ Αἰνείαν Τροίας ἀλούσης Αἰνείας Ἀγχίσην παραλαβὼν τὸν πατέρα ἔφυγεν. ναυαγίῳ δὲ περιπεσὼν περὶ τὸν Ἄθω ἀνῄει σὺν τῷ πατρί. καὶ Ἀγχίσης μὲν παρὰ τῷ Καλαύρῳ ὄρει πλησίον Ἀνθέμου ποταμοῦ τελευτᾷ, θάψας δὲ αὐτὸν Αἰνείας ὅπου καὶ νῦν τάφος ἐστὶν Ἀγχίσου λεγόμενος ἐν πυάνῃ κατὰ βούλησιν τῆς μητρὸς Ἀφροδίτης πόλιν ἔκτισε τὴν ἀπʼ αὐτοῦ Αἰνειάδα προσαγορευθεῖσαν. τελευτήσαντος δὲ τούτου ὁ ἐξ αὐτῆς γενόμενος παῖς λάθρα ἐπὶ τὴν πατρῴαν ἀρχὴν παραγενόμενος καὶ πόλιν ἀναστήσας, παραλαβὼν δὲ τὸν στρατὸν μετῳκησεν εἰς Ἰταλίαν καὶ κτίζει πόλιν Ῥώμην.

461. οὕνεκ’ ἄρʼ ἐσθλὸν ἐόντα μετʼ ἀνδράσιν τὸ μετʼ ἀνδράσιν δύναται ἑκατέρωσε συντάττεσθαι· ἀδιάφορον γάρ.

465. *ἐπαμύνομεν ὅτι ἀντὶ τοῦ ἐπαμύνωμεν.

*οὕτως σχεδὸν ἅπασαι, ἐπαμύνομεν.

470. *ὅτι σαφῶς φόβος ἀντὶ τοῦ φυγή.

τηλύγετος ὁ τηλοῦ τῆς ἡλικίας γεγονὼς τοῖς γονεῦσι, μεθʼ ὃν οὐκ ἄν τις γένοιτο. οἱ τοιοῦτοι δὲ ἄνανδροι ὡς ἐπίπαν γίνονται, διὰ τὸ πλείονος τρυφῆς ἀξιοῦσθαι ὑπὸ τῶν γονέων.

471. ὅτι ἀντιδιέσταλται τῷ φόβῳ τὸ ἔμενε, ἐξ οὗ σαφὲς ὅτι ὁ φόβος τὴν φυγὴν σημαίνει.

473. οἰοπόλῳ ἤτοι ἐν ᾧ ὄϊες ἀναστρέφονται, ὅ ἐστι πρόβατα (πολεῖν γὰρ τὸ ἀναστρέφεσθαι)· ἢ ἐν ὦ οἶός τις καὶ μόνος πωλεῖται, ἐξ οὗ δηλοῖ τῷ ἐρήμῳ.