Scholia in Iliadem
Scholia in Homerum
Scholia in Homerum. Scholia Graeca in Homeri Iliadem, Volume 1-6. Dindorf, Ludwig; Maas, Ernest, editors. Oxford: Clarendon Press, 1875-1888.
77. * πόνος] ὅτι τὸ κατὰ τὸν πόλεμον ἔργον πόνον εἴρηκε πάλιν.
78. ἐγκέκλιται] ἐρήρεισται, ἐκ μεταφορᾶς τῶν καμνόντων ἀρρωστίαις καὶ προσαναπαυομένων ἰσχυροτέροις σώμασιν, ἢ τῶν ζυγοστατουμένων.
ἐγκέκλιται] ἐπίκειται, ἔγκειται, ἐμπέπηκται, ἐν τῇ ὑμετέρᾳ φροντίδι περικέκλεισται ἡ σωτηρία τῶν πραγμάτων.
79. * πᾶσαν ἐπʼ ἰθύν] εἰς πᾶσαν ὁρμήν.
87. *ξυνάγουσα] ὅτι ὁ χρόνος ἐνήλλακται, ἀντὶ τοῦ συνα- γαγοῦσα.
87, 88. συναπτέον τὸ “ἡ δὲ ξυνάγουσα γεραιάς” τῷ “νηὸν [*](3. ἐπιβολὴν Bekk.] ὅτι ἐπιβολήν 30. Eadem fere compendifacta 6. Verba οὕτως Ἀρίσταρχος τεθνη- leguntur in margine interiore, οὕτω ῶτας in margine inter. sunt repetita. συναπτέον—Ἀθηναίης. λιπούσης γὰρ 10. συλήσετε, ὁ Χαῖρις Vill.] —ταῖς γεραιαῖς—τὰς θύρας. ἐὰν δέ— συλήσεται ὄχερις στίχοι, ἡ φράσις σόλοικος :—in for- 18. Ἀριστάρχειον Schmidt. Did. mam crucis redacta ab librario p. 129 (ut ad 8, 503)] ἀρίσταρχος Christiano. 28. ὁ] om.)
88. ἐν πόλει ἄκρῃ] διάλυσις ἢ μετατύπωσις ὁ τροπος.
φασὶ δὲ τὸ διοπετὲς ἀνδρὸς δορὰν ἠμφιέσθαι, ἔχειν δὲ στέμματα καὶ ἠλακάτην, ἐν δὲ τῇ κεφαλῇ πόλιν, καὶ ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ δόρυ.
90. πέπλον, ὄς οἱ] τὴν ὅς ὀξυτονητέον διὰ τὴν οἱ ἀντωνυμίαν, ἥτις νῦν ἐγκλιτική ἐστιν.
92. ἐπὶ] ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντὶ τῆς παρά, ἵνʼ ᾖ παρὰ γούνασιν· ὀρθὰ γὰρ τὰ Παλλάδια κατεσκεύασται. καὶ ἔστιν ὅμοιον τῷ “ἡ μὲν ἐπʼ ἐσχάρῃ” (Od. 6, 52) ἀντὶ τοῦ παῤ ἐσχάρῃ· ἡ γὰρ ἐπί τὴν ἐπάνω σχέσιν σημαίνει. διὸ οὐκ ἀναστρεπτέον τὴν πρόθεσιν.
96. *αἴ κεν] Ἀρίσταρχος ὥς κεν Τυδέος.
*Ἰλίου ἱρῆς] ὅτι θηλυκῶς τὴν Ἴλιον.
97. τινὲς οὕτως διεῖλον, ἄγριον, εἶτα αἰχμητὴν κρατερόν, εἶτα μήστωρα φόβοιο. Ἀπολλόδωρος δὲ διχῶς, ἄγριον αἰχμητὴν, εἶτα κρατερὸν μήστωρα φόβοιο, ἵνα ᾖ ἰσχυρὸν ἐν τῷ μήσασθαι φυγὴν τοῖς πολεμίοις· εἰ μέντοι βούλοιντό τινες ταῦτα συνάψαι, ἴστωσαν ὅτι λείψουσι σύνδεσμοι.
*φόβοιο] ὅτι ἀντὶ τοῦ φυγῆς.
109. ἤτοι στικτέον ἐπὶ τὸ κατελθέμεν, ἵνα ἀφʼ ἑτέρας ἀρχῆς λέγηται τὸ ὡς ἐλέλιχθεν ἀντὶ τοῦ οὕτως ἐλέλιχθεν· ἢ συναπτέον, ἵνʼ ᾖ τὸ ὡς ἀντὶ τοῦ ὅτε. βέλτιον δὲ τὸ πρότερον.