Scholia in Euripidis Hippolytum

Scholia in Euripidem

Scholia in Euripidem. Scholia Graeca in Euripidis tragoedias, Volume 1. Dindorf, Wilhelm, editor. Oxford: Oxford University Press, 1863.

332. τιμιωτέρα φανῇ: σεβασμιωτέρα ἐμοὶ φανῇ τὰ ἀπόρρητά μοι θαρροῦσα, ἢ σοφωτέρα, ὡς φίλοις θαρροῦσα τὴν συμφορὰν, καὶ μὴ κρυπτῷ πάθει πολιορκουμένη. κατὰ γὰρ Μένανδρον τὸ τοῖς φίλοις λέγειν τὰ ἀναγκαῖα σοφῶν ἀνδρῶν ἐστιν, ἐν οἷς φησι “λανθάνει τὰ πράγματα τοὺς λέγειν ἡμῶν ὀκνοῦντας τὰς ἀληθείας ἀεὶ τοῖς ἀναγκαίοις” καὶ τὰ ἑξῆς. A.B.I.

[*](1. μεταλαμβάνειν A.M. Fl. 6. ib. τὴν βουλήν hic A.; post αὐτὴν μεταβαίνειν B.I. B.I. 2. ἐμαυτήν] ἑαυτήν A. 11. ἡ σαφὴς] ἡ ἀφ᾿ ἧς A. 12. ἀπορήσασα] ἀπορρήσασα B. Fl. 6. 3. σε om. A. ib. ἐπιφέρει] ἐπιφήσει I. ib. δεξιῶς τ᾿ ἐμῆς μέθες om. A. 4. γὰρ om. A. ὧν λέγεις om. M. 13. γε μὴν add. A. ib. τοῦ] τὸ A. ib. προτέρα A. πρώτη B.I. 5. τὸ πάθος] τὰ πάθη M. ib. βελτίων] βέλτιον A. ib. ἐμπεσοῦμαι] πεσοῦμαι B.I. 14. σεβασμιωτέρα—θαρροῦσα ἢ addidi 6. γράφεται δὲ καὶ addidi ex B. ex A. ib. ἐκ τῶν γὰρ αἰσχρῶν] ἄλλως ἐκ 16. κατὰ γὰρ Μένανδρον] καὶ γὰρ γὰρ τῶν ἐσθλῶν A. In M. scholion μένανδρος A. hoc (γράφεται—γραφὴ βελτίων) deest. 17. σοφῶν ἀνδρῶν ἐστιν hic A., post ib. ἐσθλά addidi. Μένανδρον B.I. Menandri verba ex 7. μὲν A. γὰρ B.I. tetrametris trochaicis sumta sunt. ib. ἐξελθεῖν A. ἐκφυγεῖν B.I. ib. λανθάνει] λανθάνειν BI. 9. γὰρ κρύφα A. δὲ κρύφα B.I. 19. ἑξῆς] Addunt B.I. λέγει οὖν ib. ἐσθλὰ addidit Matth. ὅτι σεβασμιωτέρα ἐμοὶ φανῇ τὰ οὕτως 10. θαυμασθήσῃ] θαυμάσῃ A. ἀπόρρητά μοι θαρροῦσα. Quae in initio ib. διεξελθοῦσα B. Fl. 6. διελθοῦσα scholii posui cum A. A.I.)
120

337. ὦ τλῆμον, οἷον, μῆτερ ἠράσθης ἔρον: αἰνιγματικῶς θέλει φράσαι τὸν ἔρωτα. πιθανώτατα δὲ ἅμα τῷ αἰνιγμῷ καὶ τὴν συγγνώμην ᾐτήσατο, ὡς προγονικὸν κεκτημένη τὸ πάθος καὶ οὐκ ἰδίας φύσεως ἁμάρτημα.

339. σύ τ᾿ , ὦ τάλαινα: ἀντὶ τοῦ ὃν εἰς τὸν ταῦρον ἔσχεν. Θησέως γὰρ ἠράσθη Ἀριάδνη, ἡ ἀδελφὴ Φαίδρας. B. M. Fl. 15.

340. κακορροθεῖς: κακολογεῖς. M. Fl. 15. λοιδορεῖς. A.M. Fl.15. ὑβρίζεις. B. ὠνείδιζε γὰρ αὐταῖς τὰς νόσους. M.

343. ἐκεῖθεν ἡμεῖς: ἐκ τῆς καταγωγῆς τοῦ γένους δυστυχοῦμεν τὴν νόσον τοῦ ἔρωτος, ἀντὶ τοῦ προγονικήν τινα δυστυχίαν δυστυχοῦντες τοῦτο πάσχομεν. A.B.M.I. γρ. καὶ νεωστὶ, ἵν᾿  ᾖ καὶ ἐκεῖθεν καὶ νεωστὶ δυστυχοῦμεν. A.B.M.

344. οὐδέν τι μᾶλλον: οὐ μᾶλλον οἶδα. τὸ δὲ οὐδέν παρέλκει. B. οὐδὲν πλέον σου ἐπεξεργαζομένης ἔχω γνῶναι, ὃ βούλομαι ἀκοῦσαι, τουτέστι προφάσει τῆς νόσου οὐδὲν μᾶλλον οἶδα ἀκούειν ὃ βούλομαι.

345. πῶς ἂν σύ μοι λέξειας: ἐπεὶ παχυτέρα τὸν νοῦν οὖσα ἡ γραῦς τοῖς τοιούτοις αἰνιγμοῖς οὐ συνῆκε τὸ λεγόμενον ὑπὸ τῆς Φαίδρας, ἀγανακτοῦσα ἡ Φαίδρα φησὶ, πῶς ἂν δυνηθείης εἰπεῖν μοι ταῦτα ἃ ἔδει ἐμὲ ἀποκρίνασθαι, καὶ πῶς μοι λέγοις ἃ μέλλω λέγειν; ἐπεὶ οὖν, ὡς εἴρηται, πολυμερῶς αἰνιξαμένη τὸ παχύτερον τοῦ λογισμοῦ τῆς γραὸς οὐκ ἐδυνήθη συμβαλεῖν, ἀπερυθρῶσα τὸ πάθος ἐξειπεῖν, εἰς τοῦτο ἀπορίας ἦλθε ὥστε ἐρωτᾶν αὐτὴν ἅπερ αὐτὴν ἔδει λέγειν. τοῦτο δὲ καὶ τὸ αἰδεστικὸν τοῦ γυναίου τεκμαίρει [*](1. αἰνιγματικῶς] αἰνιγμωτωδῶς 1. πῶς ἂν σὺ μὲν τὸ πάθος ἐρυθριῶσα ἐξειπεῖν ib. θέλει φράσαι] φράσαι θέλει M. B.I. 18. τοῖς τοιούτοις (τοσούτοις Fl. 6.) 2. τῷ αἰνιγμῷ] τῶν αἰνιγμῶν Fl. 6. αἰνιγμοῖς om. A.I. 3. κεκτημένη] κεκτημένην 1. κεκτημένος 20. λέγοις] λέξεις A. M. ib. μέλλω λέγειν A.M. λέγειν μέλλω 5. ἀντὶ τοῦ—ἔσχεν addidi ex B. B.I. 6. Ἀριάδνη, ἡ] ἡ ἀριάδνη Fl. 21. οὖν] γὰρ A. 14. ἐπεξεργαζομένης A.M. ἐπεργαζομένης ib. ὡς εἴρηται om. A. B.l. 22. τοῦ λογισμοῦ add. A. 15. προφάσει] πρόφασιν A.M. 23. εἰς τοῦτο ἀπορίας] εἰς ἀπορίαν A. 17. ἐπεὶ—ἐξειπεῖν] πῶς ἂν δυνηθείης 24. αὐτὴν ἔδει] καὶ δεῖ A. —λέγοις ἃ μέλλω λέγειν. ἐπεὶ παχυτέρα ib. αἰδεστικὸν] αἰδετικὸν Fl. 6. αἰσχυντικὸν τὸν νοῦν οὖσα ἡ γραῦς τοῖς τοιούτοις M. αἰνιγμοῖς οὐ συνῆκε—ἡ φαίδρα φησὶ ib. τεκμαίρει] δηλοῖ M.)

121
καὶ τὸ κομματικὸν τῶν νοσούντων. κεκωμῴδηται δὲ ὁ στίχας οὗτος ὑπὸ Ἀριστοφάνους διὰ τὴν κοινότητα καὶ εἰς παροιμίαν μετῆκται.

347. τί τοῦθ᾿  ὃ δή: ἀγνοούσῃ δι᾿  αἰνιγμῶν αὐτῇ συμβάλλειν αὐτὴ λοιπὸν ἐρωτᾷ τὴν τοῦ ἔρωτος φύσιν, δηλοῦσα ὅτι ἔκ τινος θείας ὀργῆς τοῦτο νοσεῖ, οὐκοῦν ἐκ μελέτης καὶ κακῆς φύσεως, ὅπου γε καὶ τὴν ἰδίαν ἀγνοεῖ τοῦ πάθους φύσιν. A.B.I.

349. ἡμεῖς ἂν ἦμεν: τῷ ἑτέρῳ εἴδει τοῦ ἔρωτος, δηλαδὴ τῷ ἀλγεινῷ, ὡς δηλοῖ ἡ νόσου. A.B.

351. ὅστις ποθ᾿  οὗτος: πιθανώτατα παρέδραμε τὸ ὄνομα, ἤτοι αἰδουμένη, ἢ διὰ τούτου σημᾶναι θέλουσα ὡς οὐκ ἐξ εἰδήσεως οὐδὲ ἀπὸ τρυφῆς καὶ συνεχοῦς θέας αὐτοῦ ἐρᾷ, ἀλλὰ χόλῳ τῆς Ἀφροδίτης, οὐ τῷ κάλλει τοῦ νέου. οἱ σώφρονες γὰρ οὐχὶ θέλοντες κακῶν ἐρῶσιν, ἀλλ᾿  ἀναγκαζόμενοι.

352. σοῦ τάδ᾿ , οὐκ ἐμοῦ: σαυτῆς ταῦτα κλύεις, οὐκ ἐμοῦ, ἀντὶ τοῦ, σὺ εἶπας, οὐκ ἐγώ. ἄριστα δὲ καὶ ἡ ἄρνησις μετὰ τὴν τὴν σαφῆ.

353. οἴμοι, τί λέξεις: σαφῶς ἀκούσασα τὸν ἔρωτα λοιπὸν σχετλιάζει τὴν ὑπερβολὴν τοῦ πάθους. κομματικὴ δὲ ἡ διάνοια ὡσὰν ἐκπεπληγμένης τῷ θαύματι.

357. χαίρετ᾿ : σώζοισθε. B.

358. οἱ σώφρονες: ἡ σωφρονοῦσα αὐτή. B.

359. οὐκ ἄῤ ἦν θεός: θεὸν γὰρ κυρίως λέγουσι τὸν μετὰ τοῦ προνοητικοῦ καὶ τὸ δυνατὸν ἔχοντα τῶν δυναστευομένων. μείζονα οὖν φησιν αὐτὴν θεοῦ, καθὸ μόνον ἐνδείξασθαι δύναμιν γίνεται, οὐ τοῦ προνοεῖσθαι.

[*](2. Ἀριστοφάνης] Eq. 16. 14. σαυτῆς—οὐκ ἐγὼ add. A. Fl. ib. διὰ τὴν κοινόνητα add. B. Fl.6. 6. 15., om. I. Priora tantum σουτῆς—οὐκ 3. ἀγνοούσῃ A. ἀγνοοῦσι B.I. ἀγνοοῦσα ἐμοῦ sunt in B. Fl. 6. 17. τὸν ἔρωτα] τοῦ ἔρωτος 1. 4. αὐτὴ] αὐτοῦ A. ib. ἐρωτῇ om. A. ib. τοῦ add. A 22. λε΄ (i. e. λέγουσι) A. φασὶ B. Fl. 6. 15. φησὶ I. ib. μετὰ—δυνατὸν A. μετὰ τοῦ δυνατοῦ 5. ὀργῆς] ὁρμῆς A. καὶ τὸ προνοητικὸν B.1. ib. οὐκοῦν—φύσιν addidi ex A. 23. τῶν δυναστευομένων om. A. 9. πιθανώτατα] πιθανωτέρως A. 24. φησιν addidi ex A. 12. οἱ σώφρονες—ἀναγκαζόμενοι hic ib. γίνεται A.B. Fl. 6. 15. δύναται om. A., sed habet separatim (cum I. lemmate οἱ σώφρονες γάρ) οὐχὶ θ.— ib. οὐ τοῦ A.B. τοῦ om. I. οὕτω ἀναγκαζόμενοι. ex Fl. 6. 15. affert Matth.)
122

362. ἄϊες ὦ: ἐκπλαγεὶς ὁ χορὸς τὴν ὑπερβολὴν τοῦ πάθους, σχετλιάζει οἰκτείρων ἅμα καὶ θρηνῶν τὸ συμβάν. καὶ τὸ σχετλιαστικὸν ὦ διὰ μέσου κείμενον οἰκεῖον ἐν λυπουμένοις. οὐκ εὐαπάρτιστον ἀποτελεῖ τὸ σχῆμα τοῦ λόγου, διαφόροις τε ῥήμασιν αὐτὸ κατεπάγει, τὸ τῶν λυπουμένων ἦθος μιμούμενος, ὅσοι τὰ αὐτὰ κατεπάγουσι πρὸς πλείονα ἐνθύμησιν τῶν ἑαυτῶν κακῶν. ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· ἤκουσας, φησὶ, τῆς τυράννου τὰ ἀνήκουστα καὶ δυστυχῆ πάθη θροούσης καὶ λεγούσης. πρὸς ἀλλήλας δέ φασιν, οὐχ ὡς ἀγνοοῦσαι τὰ λεχθέντα, ἀλλὰ πρὸς πλείονα σύστασιν καὶ ἐνθύμησιν τοῦ πάθους. οἰκειότατα δὲ μέσον κατεπάγει τὸ σχετλιαστικὸν, ὡς ἂν τῇ λύπῃ κωλυομένη ἀπαρτίσαι τὴν διάνοιαν. ἀνήκουστα δὲ τὰ μὴ ἀκοῆς ἄξια, τὰ ἀπόρρητα.

363. θρεομένας: λαλούσης. B.

364. ὀλοίμαν ἔγωγε: ἀπολοίμην πρίν σε ἀποθανοῦσαν ἰδεῖν καὶ πληρῶσαι τὴν σὴν φιλίαν. A.B.

σὰν φιλίαν: ἢ πρὶν σὲ τὴν φιλτάτην καταλῦσαι τὴν σωφροσύνην· ταύτην γὰρ φρένας ὠνόμασεν. A.

365. κατανύσαι: πληρῶσαι παρὰ τὴν νύσσαν, ὅ ἐστι πρὶν λῆξιν λαβεῖν σου τὰς προσφιλεῖς φρένας. A.B. καταλῦσαι φρενῶν: στερηθῆναι.   M.

367. ὦ πόνοι: ἐν οἷς τρέφονται οἱ βροτοὶ, ἐπεὶ ἐν πόνῳ διαντλοῦμεν. A.B.M. οἱ σύντροφοι ὄντες τοῖς βροτοῖς. B.