Scholia in Euripidis Hippolytum

299. συγχωρεῖν: συναινεῖν, πείθεσθαι. Fl. 15. πείθεσθαι, συντρέχειν. B.

300. δεῦῤ ἄθρησον: δεῦρο εἰς ἐμὲ βλέψον, ἵνα κἂν διὰ τῆς ὄψεως αἰδεσθῇς με· εἶτα ὡς ἐκείνης μὴ ἐνατενιζούσης, μηδὲ πραϋνομένης τῇ παραινέσει, φησὶ πρὸς τὸν χορὸν, μάτην, ὦ γυναῖκες, μοχθοῦμεν, πείθειν ταύτην πειρώμεναι. ἢ οὕτως· εἰς δὲ τὸ πείθειν· ὁμοίως ἄπεσμεν τοῖς πρὶν ῥήμασιν· ὥσπερ γὰρ δἰ ἐκείνων οὐδὲν ἠνύσαμεν, οὕτως οὐδὲ διὰ τούτων.

303. λόγοις ἐθέλγεθ᾿ ἥδε: ἐχαυνοῦτο, ἐμαλάσσετο. τὰ γὰρ βρεχόμενα μαλάσσεται. ἡ μεταφορὰ ἐκ τούτου. γράφεται δὲ διὰ τριῶν, λόγοις ἐπείθετο, λόγοις ἐθέλγετο, λόγοις ἐτέγγετο. A.

304. ἀλλ᾿ ἴσθι μέντοι: λοιπὸν ἀπεγνωκυῖα τὴν κολακείαν κνηστικοῖς αὐτὴν λόγοις ἐρεθίζει, φάσκουσα, ἴσθι ὅτι, ἐὰν θανῇ, μὴ ἀξιώσασα λόγου τὸν σὸν ἄνδρα, προδώσεις τοὺς σοὺς παῖδας. ἐκβληθήσονται γὰρ τῶν οἴκων. λοιπὸν πρὶν ἀποπληρῶσαι τὸν λόγον διὰ μέσου φησὶ “πρὸς τάδ᾿ αὐθαδεστέρα γενοῦ θαλάσσης.” Ἄλλως. [*](1. ἢ τοιοῦτον ἀπόρρητον A.M. ἢ τοιοῦτον, 14. ἢ οὕτως] ἴσον δ᾿ ἄπεσμεν A. omisso ἀπόρρητον, B.I. ἢ τοιαῦτα 15. ἐκείνων] ἐκείνου I. ἀπόρρητα Fl. 6. 15. Post quae Fl. 19. λόγοις ἐπείθετο—ἐτέγγετο] Haec 6. 15. et A. addunt ἢ οὐ (οὕτως A.) etiam in M. et separato scholio μὴ ἐρᾷς τινος καὶ οὐ θέλεις εἰδέναι ἐχαυνοῦτο—μαλάσσεται. μεταφορὰ ἐκ τινά. τούτου. In B. est (ad ἐτέγγεθ᾿) γρ. 6. τὰς συμφορὰς] τὴν συμφορὰν M. τριχῶς λόγοις ἐπείθετο, λόγοις ἐθέλγετο, qui haec habet inde ab verbis εἰ δὲ λόγοις ἐτέγγετο, ἀντὶ τοῦ ἐχαυνοῦτο, δύνανται. τῆς συμφορᾶς B. ἐμαλάσσετο μεταφορικῶς ἐκ τούτου. 7. ἀλλ᾿ om. A. 21. ἴσθι om. I. ib. εἰ μὴ] εἰ οὐ A. ib. μὴ om. A. 11. κἂν] καὶ A. In M. major 22. λόγου] λόγων A. scholii pars legi nequit. 24. γενοῦ] γίνου A. 12. ἐνατενιζούσης, μηδὲ] ἀτενιζούσης ib. Ἄλλως non hic, sed lin. 23. ante λοιπόν habet A., om M. qui μήτε A.)

307. μὰ τὴν ἄνασσαν: ἔσθ᾿ ὅτε ἠθικῶς ὀμνύομεν κατὰ τῶν ἐχθρῶν, οὐ σεμνῦναι αὐτοὺς βουλόμενοι, ἀλλ᾿ εἰρωνευόμενοι. ἢ πρὸς πλείονα ἐρεθισμὸν κατ᾿ ἐκείνης ὄμνυσιν, ἢ ἐπεὶ εἰώθασιν οἱ εἰρωνευόμενοι κατὰ τῶν ἐχθρῶν ὀμνύναι, ὡς καὶ Σοφοκλῆς, ἐν Μυκηναίαις

309. τὸ οἶσθά νιν καλῶς προσέθηκε. πρὸς πλείονα γὰρ ὀδύνην αὐτὴν ἐκίνησεν, οὐκ ἀμφίβολον αὐτῇ τὴν γνῶσιν τούτων εἶναι λέγουσα.

310. Ἱππόλυτον. οἴμοι: ἀκούσασα ἡ Φαίδρα τοῦ ἐρωμένου τὸ ὄνομα θρηνητικὸν ἐπίφθεγμα εἶπεν. A.B.M. θιγγάνει δὲ σέθεν τόδε: οἷον καθήψατό σου, φησὶ, τῆς ψυχῆς καὶ λόγῳ μόνον εἰρημένον τὸ περὶ τῆς ὀρφανίας τῶν παίδων. οἶμαι ὅτι τοῦτον οὐκ ἐφόνευσας, διὰ τὸ εἰρηκέναι “ἄλλῃ δ᾿ ἐν τύχῃ χειμάζομαι.” A.B.I.

311. καί σε πρὸς θεῶν: τὸ ἑξῆς· καί σε πρὸς θεῶν λίσσομαι τὸ αὖθις, ὅ ἐστι τὸ μετὰ ταῦτα, περὶ τοῦ ἀνδρὸς μηδὲν φθέγγεσθαι. A.B.I.

313. ὁρᾷς: διὰ τὸ μηδὲ λόγῳ ἀνέχεσθαι ἀκούειν ἀδικουμένους ὑπὸ τοῦ νόθου τοὺς παῖδας. οὕτως ἤκουσεν ἡ τροφός. A.B. Fl. 15.

314. παῖδας: Ἀκάμας καὶ Δημοφῶν παῖδε Φαίδρας καὶ Θησέως. B.M. Fl. 15.

316. ἁγνὰς μὲν, ὦ παῖ: οἶμαι ὅτι τοῦτον οὐκ ἐφόνευσεν. διὰ τὸ εἰρηκέναι “ἄλλῃ δ᾿ ἐν τύχῃ χειμάζομαι.” A.

318. μῶν ἐξ ἐπακτοῦ: διὰ φαρμακείας γεγενημένης. ἐπακτὴ γὰρ πημονὴ ἡ ἔξωθεν ἐπαγομένη καὶ ἐγγινομένη γοητεία παρὰ τῶν ἐχθρῶν. A.B.M.I. μή τίς σοι, φησὶ, τῶν ἐχθρῶν, ἐπάγει τι λύπης ἄξιον, ἆρά τινος ἔχθραν ἐπαγωγόν μηχανησαμένης σου· εἰώθασι γὰρ οἱ ἐχθροὶ ἐπαγωγάς τινων δαιμονίων ποιεῖσθαι ἐπὶ τὰς οἰκίας. ἢ οὕτως, μή τίς σε τῶν ἐχθρῶν ἐφάρμαξε; διὰ τὸ εἰρηκέναι “φρὴν δ᾿ ἔχει μίασμά τι.” A.B.I. πημονῆς: ἐπεὶ ἀσεβής ἐστιν αὐτῆς ὁ ἔρως. A. Fl. 15.

319. φίλος μ᾿ ἀπόλλυσʼ: ἐπειδὴ εἶπεν φίλος, λέγει ἡ τροφὸς, μή τι ἄρα ὁ Θησεὺς εἴς σε ἄκων ἡμάρτηκεν: A.B.M.I. τὸ μὲν οὖν φίλος πρὸς ἀντιδιαστολὴν ἐχθροῦ τινος· τὸ δὲ οὐχ ἑκών, ἐπεὶ οὐκ ἐκ προνοίας αὐτοῦ ἦν ὁ ἔρως. A.B.I.

321. μὴ δρῶσ᾿ ἔγωγε: εἴθε, φησὶν, ἐγὼ μὴ ὀφθείην ἀδικοῦσα αὐτὸν, ὡς ἐκεῖνος ἐμὲ οὐδὲν ἀδικεῖ. A.B. Fl. 6. 15.

324. ἐν δὲ σοὶ λελείψομαι: ὅ ἐστιν ἐνιζανοῦμαί σοι, ἢ ὅτι ἐν σοὶ καταλειφθήσομαι, ἢ ἐξαρτῶμαί σου τῇ ἱκεσίᾳ, ἢ ἐν σοὶ τὸν βίον [*](1. Φ. καὶ Θ.] θ. καὶ φ. Fl. 15. omisso ἄκων, B.I. 5. γεγενημένης Matth. γεγενημένη ib. οὖν et l. 16. ἦν om. A. A.B. Fl. 6. γεγενημένην I. 15. φίλος] ἥμαρτεν I. ib. ἐπακτὴ] ἐπακτὸς Monk. 17. ἐγώ μὴ A. μὴ ἐρὼ B. ἐγὼ μὲν 6. ἡ om. l. ib. καὶ ἐγγινομένη addidi et A. 19. ὅ ἐστιν ἐνιζανοῦμαι σοι, ἢ ὅτι ἐν 7. φησὶ post τῶν ἐχθρῶν A. —ἐξαρτῶμαι ex A. dedi. In B.M.I. 8. ἆρά τινος] ἄρα τινὸς I. hoc scholion ab ἐξαρτηθήσομαι (non ib. ἐπαγωγόν add. A. Fl. 6. ἐξαρτῶμαι) incipit. In B. tamen 9. τινῶν δαιμονίων A.B. τινῶν δαιμόνων separatum scholion est λελείψομαι: I. τινὰς δαιμονίων Fl. 6. ἐνιζανοῦμαί σοι. ἢ ὅτι ἐν σοὶ καταλειφθήσομαι. 10. τίς σε] οὖν add. A. δρᾶς δὲ τὸ βούλει (sic) :— ib. διὰ A.B. λέγει δὲ διὰ I. ib. ἐξαρτηθήσομαι —ἀπολύσομαι] 11. αὐτῆς ὁ A. ὁ ταύτης Fl. 15. Vulgo [in B.I.] haec ad ἐξαρτωμένη 13. ἐπειδὴ] ἐπεὶ B. ἐπεὶ δὲ A. in v. 325. referuntur, sic scripta: quo verbo ἐπεὶ δὲ—ἡμάρτηκεν post ὁ ἐξαρτηθήσομαί σου τῇ ἑκ. Ad v. 324. ἔρως leguntur, omisso ὁ. retuli et verba ἀντὶ τοῦ ἐν σοὶ καταλ. ib. ἡ τροφὸς add A. ἢ ὅτι addidi e Flor. 15. qui praeterea 14. εἴς σε A. Fl. 6. 15. εἴς σε τι habet ἢ ὅτι ἐξαρτοῦμαί σοι τῇ ἱκ. —ἢ μὴ ἄρα φ. μετά τινος αὐτὸν οὐ συγχ. ib. ἄκων ἡμάρτηκεν A. ἥμαρτεν, οὐδὲ ἀπολύσω. εἰ μὴ ἄρα μετά τινος ἀν.)

325. ἐξαρτωμένη: ἀντωμένη, λαμβανομένη. A. Fl. 15.

327. κάκ᾿, ὦ τάλαινα: ἤτοι πρὸς ἀνατροπὴν τοῦ πυθέσθαι ἐπάγει δεύτερον τὸ κακά. κακόν ἐκτί σοι, εἰ πεύσῃ τὰ σιωπώμενα κακά. A.B.I.

329. ὀλῇ: ἀπολῇ ἀκούσασα τὸ πάθος· οὕτω γὰρ δεινόν ἐστιν ὡς καὶ τοὺς ἀκούοντας φίλους διαφθείρειν. A. Fl. 15. ἀπολῇ. φησὶν, εἰ ἀναγκάσεις με λέγειν. ἐμοὶ δὲ τὸ σιωπᾶν τιμὴν ἀπονέμει, καθὸ οὐκ ἔκφορος ἡ νόσος εἰς πολλοὺς γίνεται, ἀλλὰ συγκαταθάψω ἐμαυτῇ τὸ τῆς σωφροσύνης ὄνομα, μέλλουσα ἐν σωφροσύνῃ τελευτᾶν. A.B.M.I. ἢ οὕτως· ἐὰν μή μοι εἴπῃς, ἀποθανῇ, τοῦ δὲ στερηθῆναί σου μεῖζον οὐκ ἔστι μοι κακόν. εἶτα, φησὶν, ἀπολοῦμαι. τὸ δὲ ἀπολέσθαι με τιμήν μοι φέρει. ἡ δὲ γραῦς μὴ νοήσασα τὸ πρᾶγμά φησιν, εἰ τιμήν σοι φέρει τὸ πρᾶγμα, διὰ τί μὴ λέγεις, κρύπτεις χρηστά. B.I.

330. κἄπειτα κρύπτεις: ἐὰν μὴ ᾖ στιγμὴ εἰς τὸ χρηστά, ἐστὶν ὁ λόγος, κρύπτεις τὰ καλὰ, ἐμοῦ παρακαλούσης σε λέγειν αὐτὰ, ὅ ἐστιν ἐμοὶ τὰ τιμῆς σοι σἴτια ἐσόμενα οὐκ ἀξιοῖς ἀνακοινώσασθαι. ἢ οὕτως· κρύπτεις με, ἐμοῦ χρηστὰ ἱκετευούσης καὶ χρησίμως ἀξιούσης ἀνακοινοῦσθαί μοι καὶ ἐπὶ χρηστῷ. A.B.I.

331. ἐκ τῶν γὰρ ἐσθλῶν: ἐὰν εἴπω τὸ ἀγαθὸν, εἰς αἰσχρόν μοι καθίσταται. εἰκότως, φησὶ, κρύπτω ἃ ἀπαιτεῖς με λέγειν. μέλλω [*](ad verba οὐ δῆθ᾿ ἕκοῦσά γε explicanda εἰς πολλοὺς ἡ νόσος, omisso γίνεται, valent. MATTH. ceteri. 3. ἀντωμένη] ἀντὶ τοῦ A. 16. κἄπειτα κρύπτεις add. A. 4. ἤτοι om. A. ib. ἐὰν A. ἂν B.I. ib. ἐπάγει δεύτερον τὸ] εἶπε δεύτερον ib. μὴ] μὲν Heath. ib. χρηστά] κρυπτά A. 5. κακόν ἐστί σοι A. κακὰ οὖν 17. ἐστιν] τοῦτ᾿ ἐστὶν A. ἐστιν B.I. 18. ἐσόμενα] γινόμενα A. 6. τὸ κάθος A. τοῦ κόθου Fl. 6. 15. 19. ἢ οὕτως om. I. 7. ὡς καὶ] ὡς ὁ A. ib. με A. Fl. 6. 15. μοι B.I. ib. ἀκούοντας A. ἄκοντας Fl. 6. 15. 20. καὶ ἐπὶ χρηστῷ add. A., om. ib. ἀπολῇ] τὸ μέντοι ἀπολῇ M. B.I. In Fl. 6. 15. est καὶ ἀξιούσης 8. φησὶν εἰ] εἰ δ᾿ A. ut videtur. ἀνακοινοῦσθαί μοι καὶ ἐπὶ χρηστοῖς. ib. ἀναγκάσεις] ἀναγκάσοις Fl.6. 15. 21. ἐὰν—μοι καθίσταται addidi ex ib. με om. A. A. Habet etiam Fl. 6. qui ᾧ pro ib. τὸ] τοσοῦτο A. τοῦτο B. Fl.6.15. μοι. ib. ἀπονέμει A.M. φέρει B.I. 22. φησὶ add. A. 9. ἡ νόσος εἰς πολλοὺς γίνεται A. ib. μέλλω γὰρ] γὰρ om. A.)