Historia Ecclesiastica
Theodoret, Bishop of Cyrus
Theodoret, Bishop of Cyrus. Theodoret Kirchengeschichte. Parmentier, Léon, editor. Leipzig: Hinrichs, 1911.
>αὐτὸς γὰρ ὁ υἱὸς ὁ τοῦ θεοῦ λόγος οὐχὶ ἀντὶ τῆς λογικῆς καὶ νοερᾶς >ψυχῆς ἐν τῷ ἑαυτοῦ σώματι γέγονεν , ἀλλὰ τὴν ἡμετέραν, >λογικὴν καὶ νοεράν, ἄνευ τῆς ἁμαρτίας ψυχὴν ἀνέλαβέ τε καὶ ἔσωσεν.
[*](B V F HN (n) + GS (s) = r AL fy) W)[*](1 τίτας B Cass. ΣΛ τινα YFryW, vgl. οἵτινες J ι 3 σὺν τῷ—4 πνεῦμα Π Cass. Σ αὐτὸ μετὰ τοῦ πρσ(??) καὶ τοῦ υἱοῦ μιᾶς ἐξουσίασ ὑπάρχον καὶ οὐσίας J = Λ ι 5 ὁμοίως δὲ Βry W Cass. Σ ὁμοίως VF > JΛ ι τοῦ nur in B 6 εἶναι καὶ υἱόν = J] καὶ υἱὸν εἶναι V εἶναι τὸν υἱόν F ι 7 οἱ] οἱ δὲ F 8 διαφέροντες BF διαφέρονται YryW, vgl. licet verbis diserepent Cass. licet sermone dissimili Λ εἰ καὶ τῶ λόγω ἀνόμοιοι J 1 10 τοῦ BV > FryW ι 12 φωτινόν BS ι αἰβίωνοσ B ι 15 υἱοὺσ εἶναι BAV Cass. J εἶναι υἱοὺς ry filios Λ υἱοὺσ, und εἶναι nach διισχυριζομένους ~, VF ι 16 τὴν > F ι ἐκ τῆς Μαρίας = Σ] ἐκ μάριας B ἐκ τῆς παρθένου J ex tirgine Cass. Λ ι 18 ἀντὶ λογικῆς ψυχῆσ Π Cass. Σ ἀντὶ ἀνθρωπίνησ λογικῆς καὶ νοερὰς ψυχῆσ J pro hominis anima rationabili et intelligibili Λ ι 20 αὐτὸς γὰρ — οὐχὶ = Cass. Σ] ὁπότε αὐτόσ’ ἐστιν ὁ υἱόσ ὁ τοῦ θῦ’ λόγος· καὶ οὐχὶ J = cum ipse filius sit verbum dei et tion Λ ὁ υἱὸς B Cass. ΣJΛ οὗτος VFiyW ι ὁ τοῦ θεοῦ λόγος = Cass. ΣJΛ] λόγος B 21 ψυχῆς vor 20 καὶ νοερὰς ~ B Cass., vor λογικῆς ~ ΣΛ und (mit ἀνθρωπίνης + vor λογικῆς) J ι 22 τε nur in B)>Ἁναθεματίζομεν καὶ τοὺς λέγοντας τὸν λόγον τοῦ θεοῦ τῇ >ἐκτάσει καὶ τῇ συστολῇ ἀπὸ τοῦ πατρὸς κεχωρίσθαι, καὶ >αὐτὸν ἢ μέλλειν τελευτᾶν βλασφημοῦντας.
>Τοὺς δὲ ἀπὸ ἐκκλησιῶν εἰς ἑτέρας ἐκκλησίας μετελθόντας ἄχρι >τοσούτου ἀπὸ τῆς ἡμετέρας κοινωνίας ἀλλοτρίους ἔχομεν, ἄχρις >πρὸς αὐτὰς ἐπανέλθωσι τὰς πόλεις ἐν αἷς πρῶτον >ἐὰν δέ τις, ἄλλου ἀπὸ τόπου εἰς τόπον μετελθόντος,
ἐν τόπῳ τοῦ >ζὼντος ἐχειροτονήθη, ἄχρι τοσούτου σχολάσῃ ἀπὸ τοῦ >ἀξιώματος ὁ τὴν ἰδίαν πόλιν καταλείψας ἄχρις οὑ ὁ >αὐτὸν ἀναπαύσηται ἐν κυρίῳ.
>Εἴ τις μὴ εἴπῃ ἀεὶ τὸν πατέρα καὶ ἀεὶ τὸν υἱὸν καὶ ἀεὶ >πνεῦμα τὸ ἅγιον εἶναι, ἀνάθεμα ἔστω.
>Εἴ τις μὴ εἴπῃ τὸν υἱὸν γεννηθέντα ἐκ τοῦ πατρός, τουτέστιν >ἐκ τῆς οὐσίας τῆς θείας αὐτοῦ, ἀνάθεμα ἔστω.
>Εἴ τις μὴ εἴπῃ ἀληθινὸν θεὸν τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ, ὡς >θεὸν τὸν πατέρα αὐτοῦ, καὶ πάντα δύνασθαι καὶ πάντα εἰδέναι. >τῷ πατρὶ ἴσον, ἀνάθεμα >Εἴ τις εἴπῃ ὅτι ἐν σαρκὶ διάγων ὁ υἱὸς τοῦ θεοῦ, ὅτε ἦν ἐν >γῇ, ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ σὺν τῷ πατρὶ οὐκ ἢν, ἀνάθεμα
[*](B V F HN (n) + GS (s) = r AL (y) W)[*](1 καὶ BryW Cass. > VFJΛ ι λόγον = Σ Cass.] λόγον + τὸν υἱὸν J = 2 ἐκστάσει VF, ζήτει εἰ γρ. ἐκσ am Rand Ac ι κεχωρεῖσθαι B ι 3 αὐτὸν B Cass. Σ αὐτὸν εἶναι YFryW > Λ ι ἧ = Σ auf Cass. Cod. L] καὶ J = Λ 4 Τοὺς δὲ — 10 ἐν κυρίῳ nach 16 αὐτοῦ καὶ πάντα ~ J; man bemerke, wie wenig diese Bestimmung (gegen Meletius) mitten unter den Anathematismen am Platze scheint: nachträglicher Zusatz? ι nach ἀπὸ + τῶν B ι εἰς = J Σ ad Cass. ἐπὶ τὰς B ι ἑτέρας ΠΣ Cas. > Λ ι 5 κοινωνίας = Cass. ΣJΛ] ἐκκλησίασ V 5 u. 9 ἄχρι οὗ B ι 7 ἐὰν δέ — 8 ἐχειροτονήθη ΠΣ Cass. Cod. L εἰ δὲ ἄλλοσ εἰσ’ τὸν τοῦ μεταστάντος τόπον ἐκείνου ζῶντος ἔστι κατασταθείς J quodsi alius, alio transmigrante, m locum viventis ordinatus est Λ ι 8 σχολάση Bn vacet Cass. Λ σχολαζέτω J σχολάσειεν VF σχολάσει syW ι τοῦ ἀρχιερατικοῦ VW sacerdotii Cass. Λ τῆσ ἱερωσύνης J > H ι 9 ἀξιώματος YryWFm, vgl. τὸ ἀξίωμα J, dignitate Cass. Λ τάγματος BF Σ ι 10 αὐτὸν] αὐτὸς Y > B, vgl. eius (successor) Cass. Λ = J ι 11 ἀεὶ τὸν πρα(??) BYFrW Cass. ΣΛ πάντοτε τὸν πρα(??) J τὸν πρα(??) ἀεὶ y ι 12 τὸ ἅγιον πνα(??) n ι 13 εἴποι Bs, 13. 18 u. S. 300, 1 εἴπει Α 15 ἀληθινὸν1 — θεοῦ = Cass. Σ] ἀληθεινὸν τὸν υἱὸν τοῦ θυ(??) B verbum dei fllium dei deum (Yariante: verbum deum filium) Λ τὸν λόγον τοῦ θῦ’ υἱὸν θῦ’ J 15/16 ἀληθινὸν θεὸν BAWm deum (Variante deum verbum, statt »verum«) Λ ἀληθινὸν θινὸν VFrL Cass. Σ > J ι 18 διάγων Σ degens Cass. constitutus Λ > ry I 19 καὶ II Cass. > ΣΛ)