De Resurrectione

Τί οὖν ὁ διάβολος; λέξετε. πνεῦμα περὶ τὴν ὕλην ἔχον, [*](3 vgl. S. 281, 2f — 4 Jes. 44, 6 — 7 Joh. 5 19 — 9 Athenagoras, Suppl. pro christ. 24 S. 31, 24. 26ff Schwartz — 12 Plat. Tim. 32 C — 13 vgl. Athenag. Suppl. c. 24 S. 32 Schwartz. De autex. 19, 4 S. 196, 11f 19 Phot. Bibl. 234 S. 293 b, 5—21; vgl. Greg. Nyss. Or. cat. 6 S. 55 A B (30 Oehler) 1 ἔστιν ἄρα τ. δημ.] καὶ U 119v | πότερον: ubo . . ašte S | κἀ|κεῖνος V 357v | κἀκεῖνος i on: i in S 1f ἀγέν.] ἀγέννητος ἢ ἀγένητος s 2 ἓν < U | εἶναι] ἐστι Caten | νοεῖσθαι χρὴ] νοεῖται S 3 οὐδὲ] οὐ las schwerl. S | τὸ σύνολον—παράπαν < S | παντὸς εἰς τὸ U | τὸ < Caten 4 ἕτερον δημιουργὸν Caten | δύναται < U Caten | γὰρ φησι Caten S: < U 5 ἐγὼ < S | ἄ. θ. ο. ἔ. V: οὐκ ἔ. ἄ. θ. Caten | οὐδὲ —δυνατόν Ζ. 12 < Caten 5f μετασκευάζεσθαί<S: δεῖ + U 6 ἢ < S | παρὰ τὴν . . αὐτοῦ βουλήν: »ohne ihn« S 7 δύν. ποιεῖν: »schafft« S und + »ohne den Willen des Vaters« | ὁμολογεῖ U S Holl | τι < U 8 ποιεῖ V (U corrig. in ῆ) 9 ὁμοίως < U | οὐδὲ—δυνατόν Ζ. 12 < S | οὐδὲ—ἐστιν Ζ. 10: οὐχ ὅτι ἀντιδοξοῦν τί ἐστι τῷ θεῷ Athenag. | πολέμιόν τι V Dd | ἀντιξοῦν V Dd: ἀντιδοξοῦν U u. Athenag. 10 ἐπεὶ—συστάσεως Ζ. 11f auch Athenag. | ἀντέπρασεν V; ἀνθειστήκει Athenag. | ἂν < Athenag. 11 λυθήσεις U 12 μόνον V 13 vor Τί οὖν + »Was der Teufel ist, und wofür zu sorgen er beauftragt ward« mit roter Schrift S | Τί οὖν—ἀνθρώπων S. 278, 14 (außer κ. ὥσπερ S. 278, 7—ἄγγελοι Ζ. 8) bei Ph (ὁ διάβολός ἐστιν πνεῦμα etc.): Caten καὶ μετ᾿ ὀλίγα und fährt fort | λέξετε V Dd wie 36, 1. 38, 2: λέξεται U Caten: < S | πνεῦμα—πρόνοιαν S. 278, 6 fast wörtlich aus Athenag., das Weitere mit kleinen, hier nicht angemerkten, Änderungen | πνεῦμα dcݲcݲ vielleicht ursprünglich auch S, jetzt »damit« da | ἔχον < Ph Caten: ἔχῃ S)

τοῦτο γὰρ ἦν ἡ των ἀγγέλων σύστασις, τῷ θεῷ ἐπὶ προνοίᾳ γεγονέναι τοῖς ὑπ᾿ αὐτοῦ διακεκοσμημένοις, ἵνα τὴν μὲν πανατελικὴν καὶ γενικὴν ὁ θεὸς ἔχων τῶν ὅλων πρόνοιαν ᾖ, τὸ κῦρος καὶ τὸ κράτος ἁπάντων αὐτὸς ἀνηρτημένος καὶ ὥσπερ σκάφος τῷ τῆς σοφίας οἴακι διευθύνων ἀκλινῶς τὸ πᾶν, τὴν δὲ διὰ μέρους οἱ ἐπὶ τούτῳ ταχθέντες ἄγγελοι.

ἀλλ᾿ οἱ μὲν λοιποὶ ἐφ᾿ οἷς αὐτοὺς ἐποιησε καὶ διέταξεν ὁ θεὸς ἔμειναν, ὁ δὲ ἐνύβρισε καὶ πονηρὸς περὶ τὴν τῶν πεπιστευμένων ἐγένετο διοίκησιν, φθόνον ἐγκισσήσας καθ᾿ ἡμῶν, ὥσπερ καὶ οἱ μετὰ ταῦτα σαρκῶν ἐρασθέντες καὶ ταῖς τῶν ἀνθρώπων εἰς φιληδονίαν ἐνομιλήσαντες θυγατράσιν.

αὐθαίρετον γὰρ καὶ αὐτοῖς ἔχειν πρὸς ἑκάτερα διετάξατο βούλησιν ὁ θεός, οἷα καὶ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, ἵν᾿ ἢ πειθόμενοι τῷ λόγῳ συνῶσιν αὐτῷ καὶ ἀπολαύωσι μακαριότητος, ἢ πειθόμενοι [*](3 Plato Tim. 41f. 69 C. Symp. 202 Ef—7 vgl. De res. II, 10, 5—11 vgl. De autex. 17, 5. 18, 8. 19, 3 — 12 Gen. 6, 2 1 γενόμ.—θεοῦ vor καθάπερ—Ἀθην. Ρh | καὶ Ἀθην. γεν. < Catene | Ἀθην. S 77v | μὲν vor γενόμ. + Athenag. 1f ὥσπ. δὴ κ.: καθὸ Αthenag. 1 δὴ: δὲ U; < S 2 ὑπ᾿ αὐτοῦ γεγόν. Αthenag.: < S | τούτων Ρh b | ἦν < Αthenag. Ρh, viell. auch S doch wohl ursprünglich γὰρ ἦν bo<by>) 4 γέγονε Αthenag 4f τ. ὑπ᾿ αὐ. διακείκ.] »seinen Geschöpfen« S 5 ἵν᾿ η Αthenag. ΗS | καὶ γενικὴν Ρh Catene Athenag.: καὶ ἀγενητικὴν V, καὶ γενετικὴν U: < S | ἔχων ὁ θεός Catene | ἔχων < Αthenag. 6 τῶν ὅλων] »des Geschaffenen« S | ᾖ Ρh Catene S: ἢ V U | πάντων Catene | αὐτὸς < Catene S 6f ἀνηρτημένος: »haltend« S 7 καὶ ὥσπερ—ἄγγελοι Ζ. 8 < Ρh | καὶ w. e. sch. < S | σκάφος τι (οd. τις) S | τῷ τ. σοφ. οἴακι] »durch seine Weisheit« S | διευθύνου? Catene | ἀκλινῶς < S 8 ἐπὶ μέρει Αthenag. | οἱ < Catene | ἐπὶ τούτων V, ἐπὶ τοῦτο Catene?: ἐπ᾿ αὐτοῖς Αthenag. 8f ἀλλ᾿ οἱ μ. λ.] οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι Αthenag. 9 ἐφ᾿ ὦν Ρh | ὁ θ. καὶ διετ. αὐτοὺς Catene | διέταξεν V S Athenag.: διετάξατο U Ph Catene | θεὸς] κύριος S 10 ὁ δὲ] αὐτὸς δὲ Ρh | τὴν < U | τῶν αὐτῷ πεπιστ. S 11 ὥσπερ—θυγατράσιν Ζ. 13 < S u. Catene, w. + καὶ μετ᾿ ὀλίγα 12 φιλοκοιτίαν ὁμιλήσαντες U, φιλοτησίαν ὁμιλ. Ρh 13 ἔχειν < S 14 βούλησιν V 358r | οἷα] ὅσα Catene: ὡς? S | ἐπὶ τ. ἀνθρώπων?: »den Menschen« S | ἀνθρώπων<Ρh a es endet Ph | ἵνα Catene | ἦ U: οἱ V 15 συνοῦσι V | ἀπολαύσωσι V Catene: ἀπολάβωσι U Ρh)

»πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος, ὁ πρωῒ ἀνατέλλων;« ἦν μετὰ τῶν ἀγγέλων ἀνατέλλων τοῦ φωτός, ἦν ἄστρον πρωϊνόν, ἀλλ᾿ ἐξέπεσε καὶ »εἰς τὴν γῆν συνετρίβη«, ἐπιτροπεύσας τῷ ἀνθρώπῳ τἀναντία. τὸ γὰρ θεῖον νεμεσᾷ <ἀεὶ> »τοῖς ὑπερηφάνοις« καὶ τὰ αὐθάδη φρονήματα κολούει.

ἐπέρχεται δέ μοι καὶ ἔμμετρόν <τι> εἰπεῖν,