De Resurrectione

οὐ γὰρ ὅπως ὁ ἀδικήσας ἀδικήσῃ πλέον συνεργὸς αὐτῷ πρὸς τὸ ἀδικεῖν ὁ δεσμὸς δίδοται, ἀλλ᾿ ὅπως λήξῃ τοῦ ἀδικεῖν, βασανιζόμενος διὰ τῶν δεσμῶν· καὶ γὰρ οἱ δικασταὶ ταῦτῃ πεδοῦσι τοὺς φαύλους. κωλύονται γὰρ, κἂν μὴ βούλωνται, κακοποιεῖν ὑπὸ τῶν δεσμῶν. ἐλευθεριαζόντων δὲ τὸ κακουργεῖν ἐστιν καὶ ζώντων ἀφυλάκτως, ἀλλ᾿ οὐ πεπεδημένων.

ὁ δὲ ἄνθρωπος πρῶτον μὲν ἐφόνευσε, κατὰ τὸν Κάϊν, ηὑξήθη πρὸς ἀπιστίαν, εἰδώλοις προσέσχεν, ἀπεστάτησε θεοῦ. καὶ πῶς αὐτῷ δεσμὸς τὸ σῶμα ἐδόθη; ἢ πῶς ὁ [*](14 Symp. S. 59, 15 ff. 134, 5f. De res. I, 37, 6 4—10 Justinian Ad Men. PGr 86, 951 A 1 τὸ σῶμα οὐ δεσμός ἐστι ψυχῆς, ἀλλὰ συνεργόν D | τὴν δὲ—χρῆσθαι Z. 2 < V | τὴν δὲ: καὶ τὴν S | συνεργῷ] αὐτῇ w. e. sch. S 2 καὶ συμπρ. τῷ δ. < S 3 εἰ γὰρ—τῶν δεσμῶν Z. 10 fast wörtlich Just (Abweichungen in d. Wortstellung merke ich nicht an) | εἰ] ἕνα V | ὡς βασανιστήριον S, πρὸς κόλασιν τῇ ψυχῇ Just | ἐδόθη τὸ σῶμα Just | πρὸς—εἰς Z. 4] ὥστε αὐτὴν ὀδυνωμένην .. πρὸς Just | πρὸς—ψυχήν Z. 4] »daß sie gedemütigt Gott ehre« S 4f καὶ συναγωνίζεται < S 5 αὐτῇ < S | ἀδικεῖν] ἁμαρτάνειν Just μ. + ὁ τοῖς κολαζομένοις γίνεται aus dem Folgenden | δεσμὸς V 6 καὶ πέδαι—πᾶσαι] »und das Übrige« S | συλλήβδην] συντόμως εἰπεῖν Just | αἱ—ἐφεκτικαὶ Z. 7] τὰ τοιαῦτα ἐφεκτικὰ Just | πᾶσαι < V | πρὸς ἐπανόρθωσιν—γίγνονται Z. 8] »sind zur Erhaltung und Weisung und zur Besserung für die Unzucht and anderes Böse, und es ist bestimmt den Sündigenden« S 7 ἐπεκτικαὶ U | τοῦ ἁμαρτ. Just 8 γὰρ < V | ἀμαρτήσας πλέον ἁμάρτῃ Just | ἀδικήσει U 9 αὐτὸ V | πρὸς τὴν ἁμαρτίαν Just: »zur Vollbringung« S | λήξῃ] παύσηται Just | ἀδ.] ἁμαρτήνειν Just 10 τῶν δεσμῶν U Just (endet): τὸν δεσμὸν V, τοῦ δεσμοῦ übersetzt S | οἱ δικ. γὰρ (ohne καὶ) S | πεδοῦσι] τῆ πεδώσει V: »strafen« S, aber las schwerl. παιδεύουσι 11 κωλύον V 12 τοῦ δεσμοῦ übersetzt S | ἐλευθερ.—πεπεδημένων Ζ. 13 wohl wegen eines Homoioteleuton < S 14 πρὸς ἀπ.] »an Unglauben« S:"neverstvom, aber wohl neverstvom aus nevěrsjstvo S 15 ἀπεστάτησεν ἀπὸ U)

πρὸ προσώπου σου« λέγεται »τέθεικα τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον, ἐκλεξαι τὴν ζωήν, τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ πονηρόν, ἔκλεξαι τὸ ἀγαθόν«, καί »ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου«. ταῦτα γὰρ ὡς αὐτεξουσιάζοντι, καὶ οὐχ ὡς ὑπὸ δεσμὰ καὶ ἀνάγκην ἀγομένῳ ἐρρήθη.