De Libero Arbitrio

Methodius

Methodius, De Libero Arbitrio, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

cb ἀκροατηρίου καλοῦ καὶ συμποσίου σεμνοῦ καὶ πνευματικῶν ἐδεσμάτων. τοιούτοις ἀεὶ συνεῖναι δικαίως <ἂν> εὐξαίμην.

<ΟΥΑΛ.> Χθὲς τὸ δειλινὸν περιπατῶν, ὡ φίλε, παρὰ τὸν τῆς θαλάσσης αἰγιαλὸν καὶ ὀξέως πως ἀτενίζων εἰς αὐτήν, ἑώρων ὑπερβολήν τινα θείας δυνάμεως καὶ σοφῆς ἐπιστήμης τέχνην, εἴ γε [*](1 vgl. Ignat. Ad Ephes. 4, 1 — vgl. Orig. In Ezech. hom. 2, 2 — 5f Joh. 1, 18 — 10 vgl. Symp. S. 5, 14f. 6, 8f — 13 Gen. 4, 5 — vgl. Symp. S. 59, 16. 134, 5ff. De res. I, 32, 4. 37,6 — Gen. 27, 41 — 15 Gen. 37, 8 — 17 vgl. Jak. 3, 14 FS) [*](1 μυστικῶς < S | zu μυστ. ἀπηγγ. vgl. Orig. latenter significata 3 κἀγὼ S: καὶ F 5 πνεύματι < S 7 σωτηρίας S ν 11 ἀκουόντων: ᾀδόντων od. ὑμνούντων od. φωνούντων S Ι συνᾳδόντων] ἡμῖν + S 12 θαρρῶν S, od. »wagend« druzaja aus »wage« druzaju Ι παντὸς F: πάντες S Ι φθόνου] »neidloses « = Μόνους καὶ übersetzt S 13f τοῦ ἠσαῦ F 14 τοὺς + Md 16 in μακρὰν d. 2. α corr. v. 1. Hd. aus ο: μακρὸν Ausgg. Ι ὑμῶν] ἡμῶν F Ι τὰ < S 17 νομίζεται λέγων S Ι ὑμῖν F: ἡμῖν S 18 τοῦ ἀδελφοῦ? S Ι δεδιδαγμένοις SMd: δεδειγμένοις F Ι ἀκροατηρίου] »Zuhörerschaft« poslusanii, »Ungehorsam« neposlusanii S 19 πνευμ. ἐδεσμ.] »geistiger « S 20 δικαίως: δικαίοις F: < S Ι ἄν εὐξαίμην Md 21 ΟΥΑΛ. + Ausgg., am Rd. von F Spuren von ορθ Ι δειληνὸν F Ι φίλε F: φίλοι S 22 πῶς immer F: S 3 23 ἐπιστήμης = vedenie: videnie S 23f εἴ γε κ. τ. a. ob. Rand in Sa)

148
κοὶ τέχνην τὸ τοιοῦτο καλεῖν χρή. ὥσπερ γὰρ ὁ Ὁμηρικὸς στίος φθέγγεται ἐκεῖνος,

  • ὠς δ' ἄνεμοι δύο πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα,
  • Βορέης καὶ Ζέφυρος, τώ τε Θρᾐκηθεν ἄητον,
  • ἐλθόντ’ ἐξαπίνης· ἄμυδις δέ τε κῦμα κελαινὸν
  • κορθύεται, πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα φῦκος ἔχευαν·
  • οὕτω μοι καὶ χθὲς γεγονέναι δοκεῖ. κορυφαῖς γὰρ ὀρέων παραπλήσια ἑώρων κύματα, καὶ ὡς λόγον εἰπεῖν αὐτοῦ ἐφικνούμενα τοῦ οὐρανοῦ. τὸ δ' ἐντεῦθεν οὐδὲν ἕτερον προσεδόκων ἢ ἅπασαν ἐπικλυσθήσεσθαι τὴν γῆν, καί μοι φυγῆς ἐν τῷ νοὶ ἀνέπλαττον τόπον καὶ τὴν τοῦ Νῶε ἀνέπλαττον κιβωτόν. τὸ δ' οὐκ ἦν ὅ ἐνόμιζον.

    ἀλλ’ ὅπου ἀνεκυρτώθη ἡ θάλασσα πάλιν ἀνελύετο εἰς ἑαυτήν, οὐχ ὑπερβαίνουσα τὸν οἰκεῖον τόπον, ὡς ἔπος εἰπεῖν θεῖόν τι πρόσταγμα πεφοβημένη.

    καὶ καθάπερ πολλάκις τῶν οἰκετῶν τις, ἄκων τι πρὸς τοῦ δεσπότου πράττειν ἀναγκαζόμενος, < μὲν προστάγματι διὰ τὸν φόβον πείθεται, ὅ δὲ πάσχει, πράττειν μὴ θέλων, λέγειν [ὅτι] οὐ τολμᾷ, δὲ ἐν ἑαυτῷ, θυμοῦ τινος πληρούμενος, οὕτω μοί πως ἐφαίνετο καὶ τὴν θάλασσαν, ὡσπερεὶ θυμουμένην καὶ ἐν ἑαυτῇ φράττουσαν τὴν ὀργήν, κρατοῦσάν τε ἑαυτῆς, οὐ βουλομένην τῷ δεσπότῃ φανερὸν [*](1 Ilias 9, 4 — 13 vgl. Hiob 38, 11) [*](FS 1 τ. τ.: τοῦτο S 3 ἄνεμοι: av ἐμοὶ »mir« S Ι δύο < S Ι ὀρίνετον: ὁρῶντες »welche «) S 4 τώ τε : τ(ότ’ ἐκ F Ι Ζέφυρος — ἄητον] »Ostwind « S 5 ἄμυδις — κορθύεται Z. 6: »Eine Welle stolz sich erhoben habend (? vucelsisja) und β geworden « S 6 πολλὸν — ἔχευαν: »fast bis zum Himmel βend« übers. S Ι ἔχευον F 7 κορυφαῖς F 194 Ι παραπλήσιον F Ι ἔδοξεν? S 8 λόγον εἰπεῖν] 003E; wie Ζ. 13 S εἰπεῖν < S) Ι λόγος F 10 καί μοι μὲν (od. δὴ) mne ubo S Ι ἀνέπλαττον < Ausgg. 11 ἀνέπλαττον F Ausgg.: richtig »suchte«, ἐζήτουν od. ἀνεζήτουν S Ι ὡς ἐνό- μιζον S Ι ἀλλ’ — θάλασσαν Ζ. 12 mit S: ἀλλὰ γὰρ ἅμα κυρτωθῆναι τὴν θά λασσαν F; vielleicht ist zu lesen ἀλλ’ ὁπότ' ἀνακυρτωθείη ἠ θάλασσα 13 οἰ- κεῖον] »bestimmten« S, aber ὡρισμένον las schwerlich S Ι πεφοβ. S ν 14 καὶ καθάπερ] »Denn « καθ’ ἅ, καθὼς oder καθάπερ γὰρ S 16 ὅτι F: < S, τι Ausgg. 16f τον θρύζει δε F 17 τινος] »irgendwie« S, schwerl. las S πως Ι πῶς F: < S 18 ὡσπερι F 19 κρατοῦσάν τε: κρατῆσαι od. κρατήσασθαι, es mit οὐ βουλ. verbindend, S »sich nicht irgendwie wollend «) S Ι τε: τι S Ι τῷ: πως w. e. seh. S)

    149
    ποιῆσαι τὸν θυμόν.