Declamatio 44

ἃ καὶ ὑμεῖς ἐνθυμού- μένοι καὶ ταὐτά μοι περὶ τοῦ ξένου φρονοῦντες ὁρῶν- τες ἀγόμενον παρὸν ἀντιλαβέσθαι καὶ κελεῦσαι μὴ κτεῖναι εἰάσατε, ἐπετρέψατε, τῷ μὴ παῦσαι τὴν σφαγὴν ἐπῃνέσατε τὸν φόνον, τῷ μὴ μέμψασθαι τὸν ἄγοντα τὸν ἀγόμενον δεῖν ταῦτα παθεῖν ἐκρίνατε. εἰ δ’ ἦν ὑμῖν βουλομένοι·ς σώζειν, τί ἂν ἦν ἐμποδών; οὐκ ἤρ- κει δύο ῥήματα φῆσαι καὶ τοσοῦτον εἰπεῖν· ἔα τὸν [*](1 μὴ δὲ libri Ferr 2 καταλύσαι BVa sed in hoc ΄ in corr m 2 καταλύειν Μ 3 τὸν inserui e MViBVa om L Cl edd 5 εἰ δὴ ViCl Ι punctum post ἧκεν posui comma Μ sed m 2, ViClBVa signum interrogationis L edd 6 οὐ scripsi e MViVa sed in hoc δὲ add m 2 οὐδὲ LCIB edd 7 βιάσασθαι L sed γρ βοήσε supra βιάσα βοήσασθαι Ferr Mor) [*](8 ὑμῖν ViBVa 10 εὐθέως Μ sed έως in ὺς corr m 2 | ἡμεῖς Ferr et γρ in marg Mor 11 ταῦτά ViCl sed in hoc ~ add m 2 ταὐτά Va sed ΄ add m 2 ταῦτα L 12 ἀντιλαβέσθαι scripsi e MViVa ἀντιλαμβάνεσθαι LClB et γρ in marg Va 2 edd I κελεύειν BVa 15 δὲ MViCl 16 τί ἂν ἦν scripsi τίνα τὰ MVi τίνα LClBVa edd „malim τί ἦν ἂν ἐμποδών;“ Re τί ἦν ἐμποδών; Cobet Coll 295 coll Dem. cor. p. 260, 5 17 δύο ῥήματα scripsi e MViClBVa ῥήματα δύο L edd | φο- βῆσαι MVi Ι καὶ om MVi)

65. Μὴ τοίνυν, εἰ πᾶσιν ἤρεσκεν, ἀπὸ τούτων ἐγὼ φεύγω μόνος, οὗ τὴν γνώμην ἄνευ τῶν τε πρὸ τῆς τυραννίδος χρόνων καὶ τῶν παρ’ αὐτὴν ἔργων δείκνυ- σιν οὖσαν δημοτικὴν ἃ καθῃρημένης ἤδη φαίνομαι πεποιηκώς. οὐ γάρ, ὅπερ ἦν τοῦ πάλαι συνειδότος, φεύγων ᾠχόμην οὐδὲ ἔδεισα μὴ κριθείην μένων. οὐ- δεμίαν ἡγησάμην ἀσφάλειαν μεταστῆναι.