Declamatio 44

Libanius

Libanius, Declamatio 44, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913

62. Ἔτι τοίνυν αὐτὸς ἐκεῖνος παρεῖχε τὰς ὑποψίας, ὅς ἀφεὶς ἐμὲ καὶ τοὺς πρυτάνεις καὶ τὰς ἄλλας ἀρχὰς τὴν ἐκκλησίαν τὸν νόμον ὑπερβαίνων ἐώρα καὶ τῶν λεγομένων καὶ κυρουμένων ἠκροᾶτο. τοῦ δὲ μηνύοντος οὐ σκευωρουμένου τί ποτ’ ἦν; ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ στρατή- γιον, εἰπεῖν ὅτι βούλοιτο συγγενέσθαι τῷ στρατηγῷ, καταμόνας ἐντυχεῖν, διαλεχθῆναι, διηγήσασθαι, διδάξαι πῶς ἔφυ τὸ κακόν, ποῖ πρόεισι, τίς ὁ τύραννος, τίνες οἱ συνεργοί, μὴ πρὶν ὀνῆσαι τὸν δῆμον, βλάψαι τῇ [*](1 ἀπολλυμένοις MVi ἀπολλουμένοις Cl2 τούτων Va sed e τοῦτον corr m2 3 τῇ om Cl Ι περὶ Vi Va sed in hoc in παρὰ corr m 2 4 ἰσχύι aut ὀργῇ post νόμων excidisse coni Re, ἐξουσίᾳ lacobs Lect | ἐκπεσὸν Vi 5 ἀνατρέψει Cl ἀνατρέ- ψοι BVa I τὰ inserui e MViBVa om LCl edd | παρόντα Β | δὲ BVa | καὶ ἥμαρτον vel ἥμαρτον δέ coni Gasda 7 ἢ scripsi e MViBVa edd καὶ LCl 12 καὶ (2) — ἀρχὰς om Cl Ι ἀρχὰς scripsi e MViBVa cum lacobsio Lect Gasda Cobeto Misc 154 Coll 295 τύχας L edd sed „malim τιμάς“ Re 13 τὸν νόμον scripsi e MViClBVa ut coni Re τῶν νόμων L edd) [*](15 σκευωρουμένου scripsi e MViClBVa sed in hoc ευ in ras m2 σκαιωρουμένου L edd sed σκευωρουμένου coni Mor cf. ad p. 211, 5 et 325, 15 Ι ποτε MBVa Ι τὸν Re 16 ὅτι scripsi e Vi ὅ τι reliqui libri edd Ι punctum post βούλοιτο libri edd delevi Ι comma post στρατηγῷ inserui, colon Vi om reliqui libri edd) [*](17 comma post καταμόνας LClBVa edd delevi | ἐντυχεῖν delendum censet Re 18 πρόεισιν LB edd 19 ὀνῆσαι scripsi e MViBVa sed in hoc ὂν in raa m 2, cum lacobsio App Pors 328 Lect et Gasda νοῆσαι LCl edd Ι comma post ὀνῆσαι edd delevi Ι comma post δῆμον posui e Vi om reliqui libri Ι βλάψει Μ sed ει in η corr m 2, Vi)

513
τῶν νόμων ὑπεροψίᾳ μηδὲ φάσκοντα κήδεσθαι τῶν νόμων ἄρξασθαι τῆς εὐεργεσίας ἀπὸ τοῦ καταλῦσαι τὸν νόμον, ὃν ᾔδει δήπουθεν κείμενον, εἰ μή, νὴ Δία, τῆς πολιτείας ἧς ἐφρόντιζε ξένος ὢν ἄπειρος ἦν.

ἀλλ’ ἤδη συνειλεγμένων ἧκεν. ἀναμεινάτω μικρὸν ἐπισχών. προσίτω τοῖς ἄρχουσιν. οὐ γὰρ εἰς τὴν ἐκ- κλησίαν ἔμελλε δήπου βοήσεσθαι | τὸ ἀπόρρητον. [*](RIV 497) τοῦτο γὰρ ἦν οὐ καλῶς ἡμῖν παραδιδόντος τὴν θήραν οὐδ’ ὅπως κωλυθείη τὸ κακὸν πράττοντος, ἀλλ’ ὅπως εὐθέως ἐν ταραχαῖς εἴημεν.