Declamatio 41
Libanius
Libanius, Declamatio 41, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913
ἐνταῦθα ψή- φισμα μὲν οὐκ ἐδόκει δεῖν γράφειν ὅτι τὸν <δεῖνα τὸν> τοῦ δεῖνος, οὐ γὰρ ἦν, οἶμαι, δημοκρατίᾳ πρέπον, κλῆρον δὲ ὁ καιρὸς ἐκάλει καὶ τὸ ἴσον οὕτως ἐσώζετο.
[*](1 cf. t. V 118,6 2 cf. p. 378,10 20 cf. p. 809, 20; t. V 38, 1; VI 515, 3. Arist. Thesm. 622 c. schol. Chor. inf. p. 216, 7 Boiss.)[*](3 πολῖται scripsi e πολίται) Β ἄνδρες Μ παρόν- τες edd cf. ad p. 371, 6 4 τῷ om Par | τούτω Par | οὐκ in- serui e Mos cum Cobeto Coll 300 om reliqui libri edd | ἐξε- ἐξεληλυθέναι Β 5 κρεἐττωον Β | δὲ om Par 6 γίγνεται Μ edd I σαφῶς Par sed ῶς in lac 2 litt m 2 S δὲ ΜοsΒ edd 9 ἑνὸς τοῦ Par | τεθείη PPar 10 στήσετσθαια B 11 θέοντες om PPar et γρ in marg Mor 12 ποτε Β 13 δὲ ante ᾐσθόμεθα posui e Most MB, post PPar edd 14 ἐρωτῶμεν Par)[*](17 μέλειν Ρ 18 ἀνεγίγνωσκε Mos | ἐντεῦθεν P et γρ in marg Mor 20 δεῖνα τὸν inserui coll 11. 11. om libri edd)τῶν πατέρων δὲ παρόντων καὶ τῶν ὀνομάτων ἃ τοῖς τούτων ἦν παισὶν ἐν τοῖς κλήροις κειμένων καὶ τῶν ἐφεξῆς πραττομένων ἔλαχεν ὁ τοῦ πολλὰ καὶ δεινὰ τούτου δεδρακότος υἱός. καὶ ἐπηκολούθησεν, ὡς ἴστε, κρότος, ὅτι δὴ δυοῖν ἐμέλλομεν ἀπαλλάξεσθαι κακῶν, λοιμοῦ τε καὶ πονηροῦ σπέρματος.
τὸ μὲν οὖν δί- γαιον ἦν εὐθὺς τεθύσθαι τὸ ἱερεῖον | καὶ τὴν [*](RIV 728) νόσον ἀπεληλυθέναι καὶ εἶναι νῦν τὴν πόλιν ἐν δευ- τέραις θυσίαις ταῖς ἐπὶ τῷ σεσῶσθαι καὶ τοῦτον μά- λιστα μὲν μὴ λίαν ἀλγεῖν ὡς ἂν καὶ αὐτῷ τινος γιγνομένης φιλοτιμίας, εἰ δ’ οὐχ οἷόν τε τοῦτό γε], προσποιεῖσθαί γε· ὁ δὲ αἴρεται μὲν πρὸς τὸν θεὸν πόλεμον, καταφρονεῖ δὲ ὑμῶν, οἶς δὲ λέγει τὴν νόσον ἐκτείνει καὶ μὴ προσέχετε τῷ Πυθίῳ, φησίν, ἀλλ’ ἐμοί. παύσω γὰρ τὸν λοιμὸν ἐγώ. καὶ τί δεῖ τὸν παῖδα θύειν; καὶ ὁ μὲν γόης ταῦτα, ὑμεῖς δὲ ἀνέ- χεσθε.