Declamatio 32
Libanius
Libanius, Declamatio 32, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913
τοῦτό σε τῶν ἄλλων ἑταιρῶν ἐνδοξο- τέραν πεποίηκεν. ἡ γὰρ πόλις ὅλη τοὐμὸν αἰσθο- μένη πάθος ἐν στόμασιν ἔχει καὶ φοιτᾷ παντα- χοῦ λόγος· τίς ἡ τὸν σκληρὸν τουτονὶ κατα- κηλήσασα; ποῖον οὕτω κάλλος ἄμαχον ὃ τοῦτον κατηγωνίσατο; τίνα ἴσην ἔκρινε τῷ χρυσίῳ; εἶθ’ οἱ μὲν ἐρῶντες καὶ πρότερον προσλαμβά- νουσι πόθον, οἶ δ’ οὔποτε θεασάμενοι μεταθέ- ουσιν ὀψόμενοι καὶ ἰδόντες ἐρῶσι καὶ ἐρῶντες διδόασιν, ὥσθ’ ὅσα παρὰ τῶν δι’ ἐμὲ προσιόν- τῶν λαμβάνεις ἐμὲ διδόναι σοι νόμιζε καὶ προῖ- κα σύνες ὁ.